forum.drachenfels.pl

[Blackswordsman]

<Pascal, Klaus, Magnus>

<Pascal podszedł chwiejnym krokiem do zamrożonego Kurta, który się nie ruszał i wyglądał jak martwy. Cokolwiek Pascal chciał uczynić musiał z tym poczekać. Żylasty wysoki człowiek zaczął ściągać do ogniska ciała jeszcze chyba żywych towarzyszy Pascala. Zaczynając od Ingwara. Klaus znalazł Rhunara i Elbereth. Oboje byli nieprzytomni i leżeli w śniegu. Jednoręki strzelec najpierw przyniósł w pobliże ogniska elfkę a potem dotargał kowala run. Pascal , Koko i Klaus mogli tylko czekać patrząc na dziwne zabiegi jakie wykonywał uratowany z rąk orków człowiek. Najpierw zasypał krwawiące rany śniegiem i lodem a potem je osuszył i używając przeróżnych materiałów opatrywał rannych i zszywał dziury w ciałach. Przy Kurcie i Elbereth poszło znacznie trudniej. Tych dwoje człowiek traktował z jakąś dziwną brutalnością, całując ich, chuchając do wnętrza ich ciał i prawie że skacząc po ich ciałach Przeklinając pod nosem. Po wielu minutach przestał i jakby częściowo zadowolony zajął się Pascalem i Koko a potem użył jakiejś magii na krasnoludach, Pascalu i Koko ale nie na Kurcie i Elbereth. Klaus popędzał nieznajomego ale tamten tylko groźnie patrzył na jednorękiego strzelca. Gdy wszystkie zabiegi dobiegły końca a lód z Kurta odtajał. Wszyscy zaczęli się budzić w majakach. Jednak żadne z czterech ciężko rannych nie jest w stanie iść o własnych siłach a nawet wstać. Pascal ani nikt z pozostałych nie mogli dostrzec nigdzie księcia ani też jego ciała. Chłopak musiał odjechać w wirze walki.>


<Ingwar, Kurt, Elbereth, Rhunar>

<Nie wiecie jak długo byliście w dziwnym świecie marzeń, koszmarów sennych i ułudy. Kiedy się budziliście rzeczywistość okazywała się brutalna. Poranieni do takiego stopnia ,że nie możecie nawet wstać leżycie gdzieś w śniegu a nad wami widać niezadowolonego Pascala, milczącego Koko, poddenerwowanego Klausa i uśmiechniętego chudzielca w biało kolorowym ubraniu. Nadal jesteście na polu walki gdzie nie wiadomo jaki czas temu stoczyliście poważną potyczkę.>
_________________
Jestem mieczem i zbroją. Moja droga tam gdzie krew.

MG tu i tam ^^
#Sesja Przekleństwo Wzgórz Hager Gatz
#Sesja Miasto Darrow
#Sesja Wichry Aderus

[Stalowy]

Nieznajomy uwijał się jak w ukropie starając się "poskładać" ludzi którym zawdzięczał ratunek. Rozłożył swoje koce, na których położył rannych i wygrzebał inne ze śmieci które były porozrzucane dokoła kotła i tworzyły orkowe... obozowisko.

Zajął się ich ranami w dosyć prowizoryczny sposób, ale widać było że wie co robi. Niestety elfica i zmarźlok okazali się trudnymi przypadkami i przywrócenie ich do życia nie było łatwe, ale się udało.

Na koniec jegomość potraktował krasnoludy magią, podobnie Koko i Pascala. Chciał też to zrobić na pozostałej dwójce, ale zrezygnował odsuwając dłonie i zamyślając się. Okrył po prostu rannych kocami i szmatami.

Przez moment podziwiał z uśmiechem swoje dzieło. Pokiwał głową i poprawił kapelusz na swojej głowie.

- No... to na tyle na tą chwilę. Ranni powinni odpocząć. Wszelka podróż jest wykluczona, więc będzie trzeba przystosować to miejsce na nasze obozowisko.

Brzmiało to wyjątkowo absurdalnie biorąc pod uwagę masakrę jaka rozegrała się wokół i ślady po niej. Odwrócił się do kotła i wyjął z jednej z kieszeni kawałek mydła. Mruknął jakieś słowo i wrzucił cząstkę do kotła, w którym zawrzało i woda z mętnej stała się krystalicznie czysta. Potem spojrzał na zebranych, a widząc że ranni się wybudzili odstąpił na krok, zdjął kapelusz i teatralnie ukłonił się.

- Skoro wszyscy są przytomni... oficjalnie chcę wam podziękować za ratunek. - podniósł się i założył sprawnym, wyćwiczonym ruchem kapelusz z powrotem - Jestem Magnus Regenbogen, czarodziej z Kolegium Światła. Podróżowałem z pewnym kupcem i jego obstawą. Niestety zaskoczyły nas orki. Złą wiadomością dla mnie było że nim cokolwiek zrobiłem oberwałem kamulcem w głowę. Dobra... dla mnie, że kupca, obstawę i zeżarli, a mnie zabrali i związali. Pewnie szaman wyczuł ode mnie moc i chciał mnie zjeść. Na szczęście to nadal zieloni... nie rozgrzali dostatecznie kotła więc miałem ciepłą kąpiel, ale jakiekolwiek próby wychylenia się z gara kończyły się "pałą po łbie".

Tutaj przerwał na moment i pomasował się po czerepie.

- Ale na szczęście nie przeszukali mnie. Wydobyłem sztylet z buta i zacząłem przecinać więzy, kiedy wy się zjawiliście i wydaliście bitwę orkom. Parę chwil dłużej to zdołałbym dołączyć do walki.

Czarodziej oparł pięści o boki i rozejrzał się.

- Trzeba by poległych pochować po ludzku i zmówić za nich modlitwy. Konie... cóż... biedne zwierzaki mogą już tylko posłużyć za posiłek. Dobrze by było też postawić jakiś murek ze śniegu, aby nam nie wiało. - rzekł po czym wskazał ruchem głowy plecak Rhunara - A to co się tam kryje to walnąć na środek kręgu cobyśmy nie zmarzli.

Magnus wziął swój kufel, przetarł go i nabrał wody z kotła, po czym upił trochę. Czarodziej wydawał się z każdą chwilą coraz weselszy, jakby nie dostrzegał... albo jakby się nie przejmował ponurymi aspektami sytuacji.

Rhunar tymczasem spoglądał po kolei na wszystkich, ale wzrok skupił na czarodzieju, kiedy ten mówił. Krasnolud choć nie świdrował go wzrokiem wydawał badać się go pod kątem każdego słowa i zachowania. W końcu Mistrz Run przemówił cicho.

- Jesteś niepoprawnie radosny, czarodzieju Magnusie. - stwierdził

Czarodziej na tą uwagę tylko wzruszył ramionami.

- Spotkało już mnie tyle złych rzeczy, że mógłbym nimi obdzielić kilku ludzi. Optymizm to mój sposób na to aby nie zwariować w tym świecie. - tutaj nagle jego głos spoważniał, a jego twarz stężała - Szczególnie biorąc pod uwagę bezeceństwa i skurwysyństwa jakie się ostatnio odprawiają w tych okolicach i na wschód stąd.
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg? - Rhunar Ragnison, Magnus Regenbogen
Lily et Pique - Gundrik Grundisonn

[harry]

„Co za koszmar… Facet mnie całował… Nie wiem co gorszego Ĺźe mnie całował czy Ĺźe to podziałało”

<Leże jak kołek niezdolny poruczyć się za bardzo, tyle o ile palcem u nogi czy podrapać się w ucho>

- Ttto byłło dziwnenene… Nie rĂłbb teggo więccej ale dziękki. – wydukałem szczekając zębami.

„Co za dno. LeĹźe jak kolek. I jeszcze ten… Jak zacznie się drĹźeć to niech mnie powrotem zamrożą…”
_________________
Przyjaciel czy wróg? --> Kurt, człowiek
Przeznaczenie czy Przypadek --> Rudolf "Rudi" von Karien

[Ariena]

<Jej śmiech ustał, a otoczenie zalała ciemność. Usłyszałam głosy wokół siebie. Potworny ból pulsujący w głowie oraz plecach nie minął, a zimno przenikało mnie na wskroś. Powoli otworzyłam oczy wpatrując się chwilę w niebo. Chciałam usiąść, lecz nie znalazłam w sobie tyle sił by to uczynić. Westchnęłam wracając do rzeczywostości. Spojrzałam po towarzyszach, a następnie na naszego dowódcę, jak zwykle niezadowolonego. Odwróciłam od niego wzork. Przymknęłam na moment powieki. Starałam się podnieść dłoń by dosięgnąć nią twarzy, lecz i ten wysiłek spełz na niczym. Po chwili dotarły do mnie słowa człowieka, które jakbym dopiero teraz dojrzała. Przyjrzałam się młodemu mężczyźnie lekko się uśmiechając. Czując nadal smak własnej krwi w ustach przemówiłam do niego słabym głosem.>

-To my, a przynajmniej ja, dziękuję za pomoc Magistrze Regenbogen. Sądziłam, iż wzywają mnie już do domu.

<Skrzywiłam się, gdy ból w plecach nasilił się. Rozejrzałam się za jednorękim. Gdy go dojrzałam zwróciłam się do niego.>

-Klausie. <Powiedziałam.> Wśród truchła mojego wierzchowca są juki, a wnich ciepłe koce. Weź je i opatul nimi Kurta inaczej nam się pochoruje. Trzeba go rozebrać, aby nie leżał w przemoczonym odzieniu, owinąć kocami i ułożyć blisko ognia. Pomóż mu proszę bowiem inaczej wytłucze sobie wszystkie zęby tak nimi szczękając. Jeśli możesz to będę wdzięczna jak przyniesiesz mi później juki i podłożysz pod głowę. Jestem słaba, lecz mam jeszcze w sobie moc by jej użyć. Nie mogę wstać, czy nawet usiąść, lecz z pomocą mogę spróbować uleczyć choć trochę tych, którzy tego potrzebują.

<Zaschło mi w gardle przez co słony posmak krwi wydał się bardziej intensywny. Ponownie się skrzywiłam z bólu, ale zacisnęłam zęby. Spojrzałam na Pascala.>

-Wybacz dowódco być może moją butę, lecz ranni potrzebują jak najszyszej opieki. Jeśli pozwolisz to na ile sił mi starczy oraz mocy postaram się uleczyć bądź choć podleczyć rannych. Mam nadzieję, iż Książe bezpiecznie dotrze do miasta. Jednakże jego koń również był zmęczony podróżą. Mógł nie zagalopawać zbyt daleko. Być może warto było by przejść się w tamtą stronę. Być może Książę zatrzymał się i ukrył czekając na nas. To tylko sugestia z mojej strony sir Pascalu.

<Zamknęłam na moment oczy czując potworny ból w klatce piersiowej. Leżałam tak przez chwilę w milczeniu dusząc w sobie płacz oraz krzyk. Wzięłam głębszy oddech.>

-Magistrze Regenbogen... jeśli pozwolisz. Twa pomoc jako maga będzie mi nieoceniona. Wiesz co robić. Możesz mnie dowoli przenosić od rannego do rannego. Niestety nie uleczę czarami ciężkich ran, tej wiedzy jeszcze nie posiadłam. Jednak sądzę iż choćby lekkie wzmocnienie pomoże. Oceń, któż ma najlżejsze bowiem z nimi pójdzie najszybciej, a następnie te cięższe. Rhunar i Ingwar potrzebują nas.
_________________
Poeta to ktoś, kto pragnie w jasny dzień pokazać światło księżyca

[Warmlotek]

Słucham wszystkich uważnie będąc już przytomnym sam nie odzywając się.
Naglę coś sobie uświadomiłem...

- Co? Nasza wypłata umknęła z pola? Kurważ... a jak coś mu się stanie? Trafi na szamana który umknął? Ja pierdole... Magowie postawcie mnie na nogi...! Ktoś musi za nim ruszyć natychmiast! Ktoś oprócz mnie umie tropić?
Żwawo! nie pozwolę by nasza wypłata przepadła...! Sprowadzę go do obozowiska...Jeżeli dotarł do miasta to Rycerze go przejmą ale jeżeli nie... nie możemy liczyć na fart w tym przypadku.

Przewracam się na bok i staram się powoli podnieść na klęczki a potem wyprostować się. Używam całej swej silnej woli oraz kultowej już krasnoludzkiej żądzy złota i posiadania pełnego mieszka.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy WrĂłg? ==> Ingwar Ingersson, krasnolud
#Ciężkie jest życie na morzu==>Hektor Lombard, człowiek

[Stalowy]

Czarodziej pokręcił głową z niezadowoleniem.

- Panie Soplowaty, a jak inaczej miałbym ci wtoczyć powietrze do płuc? No... lepiej pomyśl o czymś miłym... na przykład o smukłej pannie która ci się do posłania sama wtarabania. To ci się ciepło zrobi i szybciej wyzdrowiejesz. - zwrócił się Magnus do Kurta.

Zaraz się jednak zwrócił do elfki.

- O nie. Leżysz kobieto i nic nie robisz. W twoim stanie nie zapanujesz nad mocą i ich pozabijasz... z resztą. Oba krasnoludy lepiej się trzymają niż ty i twój zmarznięty przyjaciel. Na tyle lepiej, że na nich mogłem użyć czarów, o których mówisz, a na was nie.

- Aha... - jęknął Rhunar - Kula... przynieś kulę.

Czarodziej pokiwał głową i podszedł do plecaka kowala run. Pogrzebał w nim, chwilę spojrzał na zawartość, jakby się zastanawiając i wyjął stalową kulę na której jaśniała Runa Ciepła.

- Pożyteczne cudo. - stwierdził Świetlisty.

- Połóż przy ogniu. - poinstruował go kowal.

Bez słowa Magister umieścił kulę pod kotłem, a magiczny symbol zaświecił się trochę mocniej. Ognia było niewiele, bowiem drewno dopalało się. Było jednak w obozowisku orków sporo palnego śmiecia, kawałków wozu i trochę innych resztek którymi można było zasilić ognisko.

- Zweedorf powinien być niedaleko. Co prawda według mnie... - tutaj Magnus skrzywił się z niesmakiem - Nieważne. Jeżeli eskortowaliście jakiegoś księcia i nie jest on kompletną jeździecka pokraką to powinien tam dojechać dość szybko. - rzekł po czym przeszedł się trochę poza obozowisko, nabrał w dłonie śniegu i zaczął lepić kulę - Jestem w miarę wypoczęty i rozgrzany, więc zajmę się robieniem osłony przed wiatrem. Lżejszą robotę... zostawię wam. - spojrzał na Klausa, Koko i Pascala- Chyba że tak jak mówi krasnolud chcecie jechać za waszą zgubą... o tam... widzicie jaki ubabrany krwią... wydawało mi się że jeszcze jeden gdzieś zwiał.

Po czym potoczył kulkę po ziemi, sprawiając, że powiększyła się. Zaczął ją kulać, a potem toczyć dopóki nie przybrała sporych rozmiarów. Potem ustawił ją na skraju obozowiska i zabrał się za następną, którą ustawił obok pierwszej.

- Humor tego człowieka wydaje się graniczyć z chorobą psychiczną... ale pomyślunku mu nie brakuje - mruknął Rhunar.

Krasnolud wyglądał na wyczerpanego. Jego rany były straszliwe, w końcu mierzył się z samym Hersztem. I znów był blisko zwycięstwa, i znów wymknęło mu się pozostawiając go ledwie żywego.
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg? - Rhunar Ragnison, Magnus Regenbogen
Lily et Pique - Gundrik Grundisonn

[Warmlotek]

Na słowa Mangusa odrzekłem

- byc może...najprawdopodobniej...jeżeli... nie możemy sobie pozwolić na przypuszczenia, jeżeli nie macie pewności że sobie poradzi sam trzeba za nim ruszyć. Jest zbyt cenny by tak ryzykować, a nie mam ochoty by nasza wypłata na dzień drogi przed celem wymknęła nam się z rąk... Kto nim się zajmował i ostatni raz go widział w którą stronę wyruszył ? Zawrócił czy też ruszył dalej?

Krzywiąc się z bólu prostuję się...starając się oddychać płytko.

Zwracam się do Rhunara w khazalidzie

- Jak się trzymasz Rhunar? One sa w pobliżu czułem mocno magię Shethar....

Następnie przenoszę wzrok na Mangusa

- Dzieki ci magu za uzdrowienie, chociaż nie przepadam za magią i obcuję z nią zdecydowanie zbyt często niźli bym sobie tego życzył.
Zwą mnie Ingwar Ingersson, Wybraniec Grungniego zwany Psem Bogów, Altrommi Rodu Orr`Khraman Twierdzy Karak Kadrin

Sapię ciężko.

"Kurwa jak postawię krok to chyba padnę na pysk..."

Biorę broń i opieram się o nią jak o kulę co by mnie potrzymywała...
przeklinając pod nosem przeciskam przez zęby

- Nie dam rady...za słaby jestem... umieranie to wycieńczająca sprawa.

Mój blady kolor twarzy wcale sie nie poprawił wrecz zbielałem jeszcze bardziej...

Biorę łyk piwa z bukłaka dla wzmocnienia.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy WrĂłg? ==> Ingwar Ingersson, krasnolud
#Ciężkie jest życie na morzu==>Hektor Lombard, człowiek

[Lokim]

<Na tyle ostroĹźnie i na tyle szybko jak mogłem przeniosłem Elbereth w pobliĹźe kotła. Starałem się nie zrobić jej Ĺźadnej dodatkowej krzywdy, ale jako osoba niezaznajomiona z medycyną nie mogłem być tego zbyt pewien. Gdy zwaĹźyłem ranę na jej głowie, aĹź skrzywiłem się w grymasie. „Dobrze, Ĺźe jest nieprzytomna i nie widzi mojej reakcji.” Następnie wrĂłciłem po Rhunara, a potem jakimś cudem udało mi się zaciągnąć go do maga. Transport dwĂłjki nieprzytomnych, w tym zwalistego krasnoluda, przy uĹźyciu tylko jednej ręki troszkę mnie wyczerpał. Więc usiadłem na chwilę i obserwowałem co robi ‘obcy’. Starałem się teĹź przyjrzeć mojemu nadpalonemu strojowi, szukając jakichś ran od ognia. Przecierałem sobie rĂłwnieĹź bark i twarz tam, gdzie zostały zmroĹźone przez szamana. Na radosną tyradę nowego i jego przedstawienie swej osoby zareagowałem tylko przytaknięciem głowy. „Nie ma co mu odbierać uwagi gadaniem. Nie teraz, jak zajmuje się leczeniem. Lepiej go przypilnować, czy czasem nie zacznie szkodzić.”>

<Z uwagą obserwowałem jego działania, gotĂłw w razie czego działać, gdyby okazało się, Ĺźe to podstęp, a on zamiast leczyć zabija. Odetchnąłem z ulgą, gdy okazało się, Ĺźe jest całkiem niezły w tym co robi, choć metody wydają się dość dziwne. „Ĺťeby jeszcze tak nie szczebiotał.”>

<Słowa elfki wyrywają mnie z krótkiego wypoczynku.>

- Tak jest!- <To jedyne co wypowiadam, po czym szybkim krokiem kieruję się w stronę martwego konia towarzyszki. Wyciągam juki i z nimi kieruję się z powrotem do Elbereth. Ze środka wyciągam koce, po czym same juki układam w miejscu wskazanym przez elfkę. Pomagam jej ostrożnie przyjąć żądana przez siebie pozycję. Staram się nie patrzeć ostentacyjnie na jej ranę na twarzy. Wręcz unikam jej wzroku.>

- Spokojnie Elbereth. Nasz nowy kompan radzi sobie z leczeniem całkiem dobrze, z tego co widzę. Odpocznij lepiej. - <następnie jeden z koców używam do opatulenia elfki. Resztę zanoszę do Kurta, gdzie staram się owinąć nimi towarzysza. W końcu wyjmuję też własne koce i używam do tego samego celu.>

- Nie wiedziałem, Ĺźe z Ciebie taki zimny drań. - <pozwalam sobie na Ĺźart wobec Kurta, uśmiechając się do niego lekko. „Ale przebierać to ja Cię nie mam zamiaru.”>

<Następnie podchodzę do Magnusa. Wyciągam do niego rękę, po czym odzywam się.> - Klaus. Zwą mnie Klaus. Dziękuję w imieniu naszej poobijanej załogi. - <Jeszcze chwilę patrzę mu w oczy, po czym tylko lekko klepię go w ramię, uśmiecham i odchodzę.>

<Na prĂłby Ingwara ‘pościgu’ za księciem reaguję z niedowierzaniem. „Czy jemu w tej całej maliĹşnie odbiło? Ledwo go uratowali a ten juĹź w drogę się wybiera. Uparty krasnolud.”> -Ej, Ingwar! SiedĹş na dupie, pĂłki ją jeszcze masz całą! A pogoń zostaw młodszym i sprawniejszym. - <”Jakby był choć trochę mniej ranny to nie pozwoliłbym sobie na taki Ĺźart. A teraz to co mi zrobi? Napluje?” Uśmiecham się od ucha do ucha. Widać, Ĺźe wraz z dochodzeniem do zdrowia towarzyszy humor mi się poprawia.>

- Dowódco. - <zwracam się do Pascala.> - Jestem w najlepszym stanie z nas wszystkich. W dodatku mam umiejętności wystarczające by znaleźć naszego młodego przyjaciela. A wy jak widzę radzicie sobie już nieźle, a i Magnus okazuje się bardzo pomocny. Pozwól, że ruszę za tamtym. Jak dotarł do miasta to i lepiej. Wtedy sprowadzę pomoc.

<Oczekując odpowiedzi od Pascala przebieram się. Zdejmuję w końcu z siebie strĂłj strzelca wojsk Lucasa i zakładam swoją kurtę skurzaną. „Nie chciałbym by mnie ustrzelili pod Zweedorfem jako wroga. To byłaby na prawdę głupia śmierć po tym wszystkim, co tutaj przeszedłem.” Sprawdzam miecz, jak rĂłwnieĹź kuszę. Ładuję ją bełtem i trzymam w rękach, gotowy na to by ruszyć po śladach konia księcia. „Wiem gdzie pojechał, a i czasu aĹź tak duĹźo nie minęło. Ślady powinny być jeszcze dobrze widoczne.”>

<Przypomina mi się jeszcze coś.> - Magnusie. Proponuję albo zrobić ten prowizoryczny obóz kawałek dalej, albo przenieść stąd ciała orków i koni. Jak jakieś drapieżniki zwietrzą krew to może być ciężko.
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg?- Klaus Jurgiel

Telegram: @LokimR

[Ariena]

-Pod głowę Klausie te juki, tak będzie dobrze. A koc proszę tak by mnie od tego śniegu trochę izolował. Zatem owiń mnie nim dookoła.

<Gdy tylko Klaus mną poruszył najdelikatniej jak potrafił intensywniej poczułam ból w plecach. Syknęłam z bólu, zamknęłam oczy zatrzymując łzy, które mimowolnie napłynęły. Wstrzymałam oddech jakby miało mi to ulżyć. Kiedy już skończył odetchnęłam ponownie podnosząc powieki. Spojrzałam na niego mizernie.>

-Dziękuję Ci. Czyżby moja rana była tak paskudna, iż nawet nie jesteś w stanie patrzeć? <Zmusiłam się by podnieść dłoń i ścisnęłam jego, gdy jeszcze był przy mnie.> Nawet jeśli zostanie paskudna blizna to ważne, że żyję. Pamiętaj, że piękno zewnętrzne zawsze przemija. Liczy się tylko to w nas samych. <Uśmiechnęłam się lekko puszczając go.>

...muszę wyglądać tragicznie skoro nawet nie może patrzeć...obyśmy dotarli jutro do miasta...będę potrzebowała naprawdę dobrego lekarza..rany są poważne...

<Zwróciłam się do czarodzieja.>

-Racjonalnie prawisz, Magnusie. Zatem pozostawiam ich zdrowie pod Twą pieczą. Wybacz brak kurtuazji, lecz przejęłam się pierwiej rannymi niźli dobrym wychowaniem. Zwą mnie Elbereth Liranna Kelaris Telrunya, czarodziej kolegium magii. Możesz mi mówić El, jak ma w zwyczaju skracać waść Ingwar lub Elbereth.

<Uśmiechnęłam się lekko do mężczyzny przymykając oczy. Już lekko ochrypniętym głosem odzywam się ponownie.>

-Ingwarze, Czy byłbyś tak miły i poczęstował mnie tym co tak sączysz? Smak krwi w ustach nie jest przyjemny. Chętnie się go pozbędę. Rhunar chyba też wygląda na spragnionego.
_________________
Poeta to ktoś, kto pragnie w jasny dzień pokazać światło księżyca

[Stalowy]

- Które, panno Elbereth? - spytał Magnus po tym jak elfka mu się przedstawiła - Kolegium... jeżeli to nie tajemnica.

- W moich rzeczach... jest sporo... trunku. Lekkie piwo w takich warunkach nie zawadzi - stwierdził Rhunar - Mnie zwą Rhunar, Syn Ragniego z Angaz Krom z Gór Szarych. - przedstawił się krasnolud.

Czarodziej skończył toczyć kolejną kulę tworząc kawałek "muru". Szczeliny zalepił zgarniając butem śnieg.

- Miło mi was wszystkich poznać. - stwierdził czarodziej i wskazał rzeczy, które należały do Rhunara - Tam to piwo?

Krasnolud potwierdził mruknięciem. Magnus podszedł i odrzucając na bok juki wydobył antałek piwa. Widząc zmarniałe oblicza rannych ulitował się nad nimi i rozlał po naczyniach trunku, a następie napoił wszystkich. Sobie rzecz jasna też nalał i szybko wypił, aby dalej się wziąć do roboty. Widać było jak co jakiś czas zerka na "dowódcę", który cały czas milczał.

Czarodziej w ogóle wyglądał na krzepkiego mężczyznę... a może to ta gorąca kąpiel mu dodała sił? Magnus w każdmądź razie nie opierdzielał się i stawiał kolejne "bloki" na "śnieżny mur". Potem zajął się przeciąganiem ciał poza jego obręb.
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg? - Rhunar Ragnison, Magnus Regenbogen
Lily et Pique - Gundrik Grundisonn

[luko]

Tymczasem dając sobie spokój z nowym i pojawionym w dziwnych okolicznościach czarodziejem czy medykiem zwracam się do Kurta.

- Miałeś Kurcie jechać z księciem. Gdzie on jest?

Następnie zwracam się do Klausa i do Elbereth.

- Ruszaj jak najszybciej Klausie, a ty Elbereth, jeśli jesteś w stanie pomóc w leczeniu to proszę uczyń to. Tylko bez sprowadzania potworów.
_________________
"Przyjaciel czy Wróg?" ==> Pascal Wittenberg, człowiek
"Przeznaczenie czy Przypadek?" ==> MG (Mały Głód)

[harry]

<Przyjąłem podany mi koc i roześmiałem się na dowcip strzelca. Opatuliłem się i sprĂłbowałem wyobrazić sobie maga jako nadobną niewiastę… no co najwyĹźej krągłą karczmarkę…>

„Ble… to nadal facet…”

- Kkurt, stem. Wittaj. – Zadzwoniłem zębami do maga.

<Gdy Pascal zapytał o księcia odparłem>

-Jjestt juuĹź w drroddze do miastta. - „jeĹźeli ma dość rozumu i nie zajeĹşdzi swojej habety” dodałem w myślach – Bbym go ttylkko spowwalniałł .

<Ograniczyłem treść wypowiedzi do minimum by nie łykać zimnego powietrza by mnie znów mag nie zaczął pompować ustnie. >
_________________
Przyjaciel czy wróg? --> Kurt, człowiek
Przeznaczenie czy Przypadek --> Rudolf "Rudi" von Karien

[luko]

Opanowałem wzbierającą złość we mnie i ponownie odezwałem się do Kurta.

- Chcesz być dowódcą najemników, a nie potrafisz wykonać prostego rozkazu. Spowalniałbyś go? Ważne, że nie byłby sam. Jeśli coś mu się stanie odpowiesz za to. Daje swoje słowo. Jeszcze jedno. Współczuje twoim podwładnym jeśli jakiś znajdziesz. Myślałem, że z powodu ręki to Klaus będzie najsłabszym ogniwem tej kompanii, lecz pomyliłem się. Ty nim jesteś, a dokładniej twoja brawura i chęć bycia zawsze tam gdzie jest tylko niebezpieczeństwo. To cię kiedyś zgubi.

Odchodzę na bok i oceniam swoje możliwości wyruszenia w drogę za księciem. Jeśli potrzebuje pomocy proszę o nią nowego medyka - czarodzieja lub elfkę. Gdy tylko jestem w miarę zdrowy nie odpoczywam i ruszam choćby pieszo za księciem. Sam lub z zdrową częścią kompanii.
_________________
"Przyjaciel czy Wróg?" ==> Pascal Wittenberg, człowiek
"Przeznaczenie czy Przypadek?" ==> MG (Mały Głód)

[Warmlotek]

Odstawilem buklak od ust i podalem elfce.

- Pij El, potem podaj dalej buklak po takiej walce kazdemu sie przyda.

Wysluchalem nagany jaka Pascal rzekl w strone Kurta nie odzywajac sie.

"Tej dwojce zdecydowanie nie po drodze ze soba,ale ma racje, nie powinien puscic naszej wyplaty samopas. Jak zdechnie to gowno a nie zloto dostaniemy"

Sam bym chetnie ruszyl za nim jednak nie w tym stanie...

- Jakis kon przetrwal? Moze uciekl wtedy powinien byc niedaleko... Rozjrzyjcie aie,na koniu szybciej sie go dogoni. My damy sobie tutaj rade.

Na koniec przenosze wzrok na Klausa.

- Ty...psi klocku...- rozgladam się za czymś czym mógł go rzucić, nie majac nic innego pod ręka siadłem na dupie bo meczyło mnie juz stanie zrobiłem solidna kulke śniegu i miotnałem nia w Klausowy czerep - lepiej jedź i sprowadź nasza wypłatę.

Gdy wyruszyli wszyscy w miare zdrowi rzekłem

- Szkoda że nie widzieliście miny szamana jak zobaczył lewitujacego krasnoluda jakby był skavenem to smród unosiłby się do teraz po okolicy- zarechotałem

- Jednakoz kurwie syny umknęły ponownie, drugi raz rozbijamy ta hałastrę. co ich tu tak ciagnie to nie w ich stylu tu musi coś być w okolicy na czym im zależy. Z taka garstka schodzić miedzy tereny ludzi.

Spogladam pytajaco na magĂłw

- Czujecie coś w tej okolicy?

Wzruszam ramionami

- Do trzech razy sztuka nastepnym ubijem ich, wtedy byl ich cos okolo 50, tetaz to zebrane niedobitki byly. W tych okolicach ciezko im bedzie o posilki...

- Jak wroce do Zweedorfu nie wyscibie nosa z karczmy dopoki nie wyzdrowieje.w pelni.Orki,arena,zasadzka i dziesiatki beltow w moim ciele a teraz to, nawet wytrzymalosc krasnoludow ma swoje granice.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy WrĂłg? ==> Ingwar Ingersson, krasnolud
#Ciężkie jest życie na morzu==>Hektor Lombard, człowiek

[harry]

<Gdy dostarczono mi cos suchego rozebrałem się z mokrych ciuchów, wytarłem czymkolwiek i wdziałem suche odzienie. Przysunąłem się do ognia by ogrzać. Gdy nieco życia powróciło w ręce wbiłem patyk w ziemię i powoli rozwiesiłem mokre łachy przy ogniu. Powoli wraca mi ciepło. Już miałem coś odpowiedzieć rycerzowi ale zamiast słów porządnie kichnąłem. Odechciało mi się wszelkich dyskusji i łykania chłodu. By przyśpieszyć odtajanie zacząłem energicznie rozcierać ramiona i uda >
_________________
Przyjaciel czy wróg? --> Kurt, człowiek
Przeznaczenie czy Przypadek --> Rudolf "Rudi" von Karien