forum.drachenfels.pl

[harry]

- Co za zapatrzony w siebie gedramim. Za kogo się on ma? Więcej… Za kto on nas ma? – MĂłwię coraz szybciej i z coraz silniejszym akcentem – Następne raza to mu postronek… ten no… lejca wokoło głowa obwiązać i nahajka – Tu wskazuje bicz – ta jego chabeta pognać. Będzie miać nauczka wolna ludzie jaks paroby…

„No chłopie spokojnie bo jeszcze nie na Ĺźarty się nakręcisz. Ale swoją drogą nauczka mu się jakaś naleĹźy”

<RozeĹşlony, paplając nawet bardziej by dać upust złości podchodzę do stajni i nie zwrĂłciwszy uwagi na podenerwowane konie z impetem otwieram wrota…>

„Uff… Osz kiej czort blisko było”

<Tylko dzięki wyćwiczonym mięśniom udało mi się uniknąć uderzenia wrót pchniętych przez najbardziej znarowionego konia.>

- Ahk gedramim akavar…

„Taki waĹźniak a bramy nie umiał zawrzeć za sobą. Byłe by nas tubylcy nie pogonili za te konie… Zwalę wszystko na tego waĹźniaka. „pan mĂłwi sługa musi” hihi”

<Zwymyślam uciekające konie wszystkimi najgorszymi wyzwiskami jakie znam i jakie potrafię wymyślić. Z trudem udaje mi się opanować niespokojnego konia. W końcu udaje mi się uspokoić i wprowadzić konia do stajni. Nim wyjdę ze stajni dokładnie ją przeszukuje by znaleźć to co przestraszyło poprzednie wierzchowce. Potem dopiero udaje się do karczmy>
_________________
Przyjaciel czy wróg? --> Kurt, człowiek
Przeznaczenie czy Przypadek --> Rudolf "Rudi" von Karien

[luko]

"Co jest kurwa? Mowę stracili? A może nasz łowca czarownic czy jak mu tam się zacina i nie potrafi się wysłowić."

"A tamci nawet koni nie umieją upilnować. Żenada!"

- Jak to kurwa czego! Schronienia, jadła i dobrego napitku sobie życzymy. W końcu to pierdolony zajazd a my jesteśmy pierdolonymi podróżnikami. Taka jest kolej rzeczy człeczyno! Chyba, że żeś nie karczmarz. Hę?

"A tamci co tak umilkli?"

- I czemu kurwa nikt bramy nie zamknął? Jeszcze coś za nami wlezie!

Cofam się aby zamknąć bramę
_________________
"Przyjaciel czy Wróg?" ==> Pascal Wittenberg, człowiek
"Przeznaczenie czy Przypadek?" ==> MG (Mały Głód)

[Cranmer]

- Spokój Warsung, kultury trochę okaż gospodarzowi bo nie lza złorzeczyć komuś kto jadło daje i dach nad głową zapewnia.

Krzyknąłem za krasnoludem. Następnie zwróciłem się do gospodarza wychylając się do przodu.

- Wybaczcie brak ogłady mojego przyjaciela dobry człowieku, jak powiedział potrzeba nam jadła, napitku oraz noclegu.

Kiwnąłem głową w stronę rannego.

- Temu jegomościowi to już wiele nie pomoże ale niech przynajmniej umiera w dobrych warunkach, prawda ?

Kiwnąłem ręką na Gerharda aby zajął moje miejsce w podtrzymywaniu woźnicy. Ruszyłem w stronę karczmarza, kładąc rękę na piersi.

- Ja Wolfgang Eberhardt rycerz Zakonu Płonącego Słońca zaręczam, że nie mamy złych zamiarów i poszukujemy jedynie tego co dobra karczma, taka jak wasza powinna oferować.
_________________
#Wichry Północy, Kazdin
#Ciężkie jest życie na morzu, Miguel Rodriguez de Gillera

[luko]

"Spokój? A co ja pies? Stój kurwa sobie stój na tym deszczu. Jeszcze trochę i twoja zbroja zardzewieje! Wtedy kurwa zobaczymy! W ogóle dla mnie coś tu śmierdzi. Karczmarz pyta czego chcemy, a przecież to chyba wiadomo. Na wszystkie członki umarłych "Napastnicy" przecież nie pukają do drzwi! I jeszcze ta stajnia. Co spłoszyło tak konie? Czyżby widok araba w imperium tak źle wpływa na zwierzęta?"

Zamykam bramę i idę zobaczyć co się stało w stajni.
_________________
"Przyjaciel czy Wróg?" ==> Pascal Wittenberg, człowiek
"Przeznaczenie czy Przypadek?" ==> MG (Mały Głód)

[Jaracz]

Kurwa... Deszcz leje. Łeb mnie napierdala. Dupa mnie napierdala. Zimno, że aż kości strzykają. A im się jeszcze na rozmowy i marudzenie zebrało... Kurwa...

Podsumowując w duchu, w ten oto przepiękny sposób poczynania naszej drużyny, a ignorując dotychczasowe przytyki i uwagi współtowarzyszy po prostu podtrzymałem woźnicę, kiedy to rycerz przejął inicjatywę. Wynikało to pewnie z tego, że to właśnie rannego mi było najbardziej żal. Nie mógł nawet porządnie pomarudzić, no chyba że samemu Kruczemu Ogrodnikowi. Nawet nie skomentowałem faktu, że wypuścili konie. Zmęczenie i bliskość ciepłego paleniska lub kominka oraz strawy odbiera jakąkolwiek wolę do buntowania się przeciwko przeciwnościom losu. Jakiekolwiek działania napędzał teraz instynkt. A wiedząc że woźnica już klęczy bezwolnie oparty czołem o odrzwia ogrodów Morra, postanowiłem choć trochę mu pomóc.

Dlatego też gdy tylko złapałem woźnicę, kiwnąłem głową w stronę kogokolwiek kto tam podtrzymywał go razem ze mną i zacząłem się przepychać przez drzwi obok rycerza i karczmarza (jeśli ten zastąpi mi drogą to mówię mu "spierdalaj" i stanowczo go odsuwam). Następnie podchodzę do pierwszego lepszego stolika, by zamaszystym machnięciem ręki zgarnąć z blatu jego zawartość i tam ułożyć naszego nieszczęśnika.
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[Blackswordsman]

<Nic nie mówie bo słowa są zbędne. Sam przywiązuje mojego konia do palika a jelsi nie ma to zaprowadzam do stajni i tam przywiązuje. Pomagam Gerhardowi na siłę wejść do karczmy rozglądając się na wszystkie strony szukając zasadzki czy czegoś niezwykłego.>
_________________
Jestem mieczem i zbroją. Moja droga tam gdzie krew.

MG tu i tam ^^
#Sesja Przekleństwo Wzgórz Hager Gatz
#Sesja Miasto Darrow
#Sesja Wichry Aderus

[kain]

Axel / Gerhard / Anna / Wolfgang

W końcu dostaliście się do środka, a gospodarz nawet nie stawiał oporu, tym bardziej że rycerz i to w towarzystwie łowcy wampirów.. budzić szacunek i zaufanie muszą. Łowca jednym ruchem oczyścił pobliski stół z jadła i napitku, wypieprzając go na ziemię. Położyliście rannego na stole...

W środku nastała cisza. Wszyscy zaczęli was obserwować. Przy palenisku ogrzewa się mężczyzna, ubrany w strój strażnika dróg.



Spojrzał się na was i rzekł:

- Witajcie. Jestem Hans Jinkers. A wy kim jesteście? - zapytał podejrzliwie

Zobaczyliście że towarzyszą mu dwa inni strażnicy dróg, którzy jedzą jakiś gulasz i popijają wino. Spojrzeli się na was, na swojego szefa.. Czekają. Nagle drzwi od kuchni się otwierają i wpada jakiś młodzieniec. Spojrzał na was i lekko się wystraszył. Spojrzał na karczmarza i rzekł:
- Panie jak kazałeś.. Kuchnia wysprzątana.. - lecz patrzy na was podejrzliwie i ze strachem

Reszta gości a jest ich czworo wyglądają jak jacyś służący. Brudni, cali przemoknięci i do momentu gdy się wy pojawiliście zapewne byli zajęci swoimi miskami. Patrzą na was z ciekawością..

Karczma sama w sobie jest dość spora. Poza paleniskiem, są schody prowadzące do kuchni i na piętro gdzie są zapewne pokoje gościnne


Warsung / Lafel / Mahdi

Stajnia jest dość spora. Boksy w których trzymane powinny być konie, są otwarte. Jest ich osiem. Oczywiście jest strych, na który można się dostać przez drabinę. W stajni nie widać żywej duszy. Jest za to zimno cholernie. W stajni panuje o dziwo porządek. Siano wydaje się być świeże a boksy posprzątane, choć do części z nich napadał deszcz. Zapewne stajenny zostawił otwartą klapę na dachu, błysnęło i konie się wystraszyły. A może zwęszyły...coś... na przykład..wilkołaka...
_________________
#sesja Miasto: Dante Cavenaghi
#sesja Wichry Północy: Kain

Kobiet potrafiących służyć za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze światów. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadającego materaca nie jest już takie proste

[luko]

Wchodzę do stajni i przyglądam się uważnie temu pomieszczeniu.

- I co panowie? Koniki wam spierdoliły? Nie wiem jak wy ale ja uważam, że coś lub ktoś musiało spłoszyć konie. Same z siebie tak się nie zachowują, a do burz zwierzę może być przyzwyczajone. Uważam również, że "to" jest nadal w stajni lub uciekło innym drogą niż my weszliśmy. Nie będę wam rozkazywał ale dobrze byłoby abyś ty [wskazuje araba] sprawdził dokładnie poddasze stajni, a ty [wskazuje naszego drużynowego wspinacza] zamknij luk w dachu ale zanim to zrobisz rozglądnij się czy niczego tam nie ma i uważaj. Może być ślisko od deszczu. Ja natomiast rozglądnę się tu na dole.

Wyciągam swój topór

- Bądźcie gotowi do walki i na zasadzki.

Wchodzę do każdego boksu dla koni i sprawdzam ściany i podłoże. Szukam jakiś przejść.
_________________
"Przyjaciel czy Wróg?" ==> Pascal Wittenberg, człowiek
"Przeznaczenie czy Przypadek?" ==> MG (Mały Głód)

[Lokim]

Po otwarciu bramy przez zwiadowcę pomagam rycerzowi wprowadzać woźnicę na podwórze. Mało nie tracę równowagi i nie przewracam się razem z rannymi gdy ze stajni wybiegają konie.

"Wszyscy już są jak widzę wyczerpani ta podróżą, przygodami i pogodą, więc zrobili się nieuważni."

Gdy wychodzi karczmarz, a rycerz przekazuje łowcy obowiązek przytrzymywania rannego, ten zaczyna przeć z nim do przodu, nie zważając na mnie. Na szczęście strzelec z czarnymi włosami przychodzi mi z pomocą i odbiera ciężar. Zatrzymuje się więc na chwilę, rozmasowuję sobie ramię, po czym szybko ruszam za nimi do środka. Rozglądam się po wnętrzu, ale widząc jak łowca robi szybko porządek na jednym ze stołów i układa tam woźnicę podbiegam i nie zwracając w sumie uwagi na innych zrzucam z siebie pelerynę, wyciągam sztylet i rozcinam opatrunki oraz ubranie na boku rannego. Nie podnosząc nawet głowy rzucam:

- Potrzebuję wody, dużo wody, dobrze jakby nie była za zimna. No i światła, niech ktoś da tu jakieś lampy albo chociaż świeczniki. Poza tym alkohol - im mocniejszy tym lepszy. I to raz dwa, jeśli mam mieć szanse na to by go uratować.

Na chwilę unoszę głowę by rozejrzeć się po karczmie

- Dobrze by było, jakby któryś z wam mi asystował - ktoś musi przytrzymać naszego rannego, jak będę pracować... Kapłanie Dumni?

"Cholera, jaka dziura... Prowizoryczne opatrunki trochę pomogły, ale ta krew wciąż się leje. Gdzieś musi być przerwana jakaś mała tętnica... Te mięśnie też wyglądają na zmiażdżone, a i skóra jest przerwana i poszarpana. Źle to wygląda."

Gdy tylko oczyszczam ranę ze starych opatrunków i resztek ubrania, zdejmuję z ramienia torbę, wyciągam zestaw narzędzi medycznych, a z nich szczypce. Część wody, którą dostaję, wykorzystuję do umycia dokładnie rąk, aż po łokcie, wylewając ją z naczynie. W pozostałej części maczam kawałki czystego materiału i przemywam ranę na tyle na ile mogę. Drugim kawałkiem materiału zbieram sączącą się krew. Szczypczykami wyciągam wszelkie te resztki drzazg i ubrań, których nie pozbyłam się w trakcie działań na trakcie. Także fragmenty kości, o ile uderzenie uszkodziło żebra. Słysząc krzyk bólu woźnicy przypominam sobie, że on nie jest znieczulony.

"Cholera... Nie powinnam działać tak szybko, bo zapominam o chorym. To przecież nie sekcja. No ale nie mam nawet chwili czasu do stracenia."

Zwracam się więc do asystującej mi postaci nawet nie podnosząc wzroku znad oczyszczanej rany.

- Dajcie mu tej wódki, byle się nie zakrztusił. A potem dajcie mu coś, co mógłby przygryźć w reakcji na ból. Najlepiej go zakneblujcie.

"Oby stracił jak najszybciej przytomność, wtedy nie tylko nie będzie trzeba go trzymać, ale i nie będzie cierpiał. No tak - żeby tylko nie wdało się jakieś zakażenie... Ten opatrunek był przemoczony a i rany nie udało się dobrze oczyścić na drodze. Trzeba to odkazić."

Biorą do ręki butelkę alkoholu i wylewam sporą ilość na czysty materiał.

- Będzie bolało, więc trzymajcie go dobrze!

Staram się przetrzeć ranę i odsączyć nowo zebraną krew - sprawdzam też co i jak zostało uszkodzone - żebra, mięśnie, narządy wewnętrzne, żyły itd. Z torby wyciągam igłę lekarską i nić.

"Jak dobrze, Ĺźe mam wszystko przy sobie. I to w dodatku nieuĹźywane, dobrze zapakowane i odkaĹźone."

- Niech ktoś oczyszcza mu ranę z krwi co jakiś czas, muszę zszyć tą cholerna żyłę.

Jeżeli jestem w stanie zaszywam mu rozerwaną tętnicę, a jeśli jest za mała to ogrzewam nad świecą koniec sztyletu, a potem przy pomocy rozgrzanego metalu zasklepiam co można. Obcieram sobie pod z czoła zewnętrzną przedramienia prawej ręki i z ulgą wypuszczam powietrze.

- Dobra, najgorsze za nami, teraz tylko go poskładać

Jak najostrożniej, by nie naruszyć już niczego nastawiam wygięte żebra, skalpelem wycinam fragmenty zniszczonych narządów wewnętrznych i mięśni, by nic mu się po zaszyciu ran nie psuło w środku. Potem zaszywam miejsca, które wymagają takiej interwencji. Na końcu oczyszczam skórę, wycinam poszarpane elementy i zszywam tak, by zasklepić ranę. Po raz kolejny oczyszczam wszystko alkoholem. Z torby wyciągam materiał na opatrunek

- Pomóżcie mi go posadzić i przytrzymajcie w tej pozycji

Gdy woźnica siedzi opatruję mu bok tak, by materiał był owinięty wokół jego klatki piersiowej i brzucha, na wysokości rany.

- Dobra, teraz połóżcie go i niech się nie rusza do rana. Można go ewentualnie przenieść na jakieś posłanie. Tylko bardzo ostrożnie, bo szwy puszczą i nam zejdzie do jutra

Zanim ktokolwiek go ruszy wyciągam z torby miksturę leczniczą i wlewam mu ostrożnie do ust, pilnując by się ani nie zakrztusił, ani nie wypluł. Potem siadam ciężko na stołku, maczam zakrwawione ręce w misce z wodą i staram się zmyć krew.

"Boje się, że zrobiłam to za późno. A i zdecydowanie zbyt dużo czasu mi to zabrało... I kosztowało dużo energii."

Ciężko oddychając opieram się o ławę, czuję zmęczenie i utratę sił.
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg?- Klaus Jurgiel

Telegram: @LokimR

[Cranmer]

- Jesteśmy grupą podróżnych, która miała nie przyjemność spotkać na drodze jakieś zmutowane bestie. Nie lękajcie się, jest ich w lesie akurat o te kilka mniej niż wcześniej.

Wyszczerzyłem zęby w uśmiechu po czym skłoniłem się lekko przykładając dłoń do napierśnika po stronie serca.

- Wolfgang Eberhardt, herbu Eberhardt. Rycerz Zakonu... a zresztą sami widzicie jakiego więc nie będę strzępił języka.

Mówiąc ostatnie słowa machnąłem ręką po czym wskazałem na pozostałych.

- Oni odpowiadają za siebie i nie moją powinnością ich przedstawiać, poza tym jak widzicie mamy bardziej naglący problem - omiotłem wzrokiem całe pomieszczenie i gości - nie przeszkadzajcie sobie, proszę tylko dajcie nam co potrzeba aby pomóc rannemu nieszczęśnikowi a i przy okazji to czego potrzebują podróżni na szlaku czyli jadła i napitku, dla naszej piątki i jeszcze trójki, która oporządza konie.
_________________
#Wichry Północy, Kazdin
#Ciężkie jest życie na morzu, Miguel Rodriguez de Gillera

[pawelczas]

Lafel, widząc uciekające konie, miał w umyśle coraz większy mętlik. Od czasu przybycia do Sylvani, jego sposób myślenia zmienił się o sto osiemdziesiąt stopni. Wcześniej, osoba, której zależało na prostocie życia i lafie, gdzie liczyło się tylko zadanie, a nie jego otoczka. Lecz teraz... teraz było całkiem inaczej. Wszędzie widział symbole, jakieś znaczenia, na pozór które by wcześniej nie zauważył. Wyczuwał tę negatywną energię, która płynęła z tych pokrytych popiołem ziem.

Stąd zachowanie koni go nie specjalnie zdziwiło. Podobnie tak samo, jak fakt, czemu brama była zamknięta. Nikt normalny nie będzie wychodził po zmroku w krainie gdzie władzę mają mroczne siły. A także nieumarli. W tych okolicach na pewno wisiało jakieś niebezpieczeństwo. A kompania, tym razem większa, ponownie weszła w sam środek jakiś śmiercionośnych wydarzeń. Wiedział, że przynajmniej część na pewno zginie. Czasami miecz nie jest odpowiedzią.

Spojrzał tylko na mężczyznę, który zaczął gonić konie, zapewne należące do gości. Wiedział, że jeśli ten głupiec ruszy sam, to rano znajdziemy go na trakcie, miejmy nadzieję, że tylko martwego.

- To nie wina nikogo, że konie uciekają. Deszcz niesie dość nieszczęścia i mroku, do tego jeszcze klimat Sylvani. Coś ciężkiego leży w tych okolicach, niedostrzegalne ludzkim okiem ani również krasnoludzkim. Ale by cię jednak w tym upewnić, spełnię prośbę.

Wilkołak... już jednego z nich wysłałem na stos, pomyślał Lafel i drugi raz na to nie miał ochoty. Może tym razem coś znacznie gorszego. Korzystając z drabiny, wszedł na piętro stajni i chwytając belki, szedł powoli zbliżał się do luftu, dokładnie go analizując.
_________________
Manfred, Rycerz Płonącego Słońca- Wichry Północy
Robert, Błędny Rycerz z Bretoni- Miasto
Lafel, Łowca-Zwiadowca- Sylvania

[Stalowy]

Wkroczyłem cicho do karczmy idąc za rannym i pozostałymi. Rozejrzałem się uważnie po brudnych pyskach tubylców i odwróciłem głowę w stronę Strażnika Dróg. Przywołany jednak głosem dziewczyny podszedłem do stołu gdzie położyli woźnicę.

Skinąłem głową.

Podwinąłem rękawy, chlapnąłem alkoholem na dłonie i wtarłem ciecz w skórę, aby ją odkazić. Sam też golnąłem nie wydając żadnego sapnięcia czy czegoś.

Pomagam Annie przygotować wszystko, a potem podczas operacji. Przytrzymuję pacjenta a w razie czego poganiam któregoś z moich towarzyszy, aby pomógł, jeżeli sam nie daję rady.
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg? - Rhunar Ragnison, Magnus Regenbogen
Lily et Pique - Gundrik Grundisonn

[Blackswordsman]

<Spojrzałem szybko na każdego z nich szukając znajomych śladów zachowania ludzi ,którzy mają coś na sumieniu i próbują to ukryć. Podszedłem do Gerharda i szepnąłem do niego.>

-Sprawdzę tę ich kuchnie czy nie czai się tam ,zgniły chleb, zatrute wino albo zwłoki w spiżarce....Te gnoje coś ukrywają. Łazili po deszczu a zachowują się jakby siedzieli tu cały dzień...

<Poluzowałem miecz w pochwie aby się upewnić ,że gładko się wysunie i ruszyłem poważnym krokiem do kuchni, wytężając zmysły.>
_________________
Jestem mieczem i zbroją. Moja droga tam gdzie krew.

MG tu i tam ^^
#Sesja Przekleństwo Wzgórz Hager Gatz
#Sesja Miasto Darrow
#Sesja Wichry Aderus

[kain]

Axel / Gerhard / Anna / Wolfgang

Anna upaprana cała we krwi zszywała biednego woźnicę, który co jakiś czas darł mordę tak że umarłego by zbudził ze snu wiecznego. Oczyszczanie rany zajęło najwięcej bo przy każdym poruszanym nerwie ten debil chciał spierdalać na szczęście krasnolud mocno go trzymał. W końcu nieszczęśnik stracił przytomność, co ułatwiło sprawę. Rana była gość głęboka,lecz sprawne ręce lekarki ... zdziałały cuda. W końcu osiadła na krzesło biedna Anna i pociągnęła łyk wina bo aż jej w gardle zaschło.

Axel ruszył ku kuchni lecz drogę zastąpił mu karczmarz drąc mordę:

- Gdzie do kuchni z brudnymi łapami i buciorami.. Won..!!!Hans!!!!

W tym momencie strażnik dróg stanął i położył dłoń na rękojeści miecza a wraz z nim podnieśli się i jego zastępcy mierząc w Axela z kusz. Hans spojrzał na Axela i podszedł do niego mówiąc:

- No nie ładnie, nie ładnie. Karczmarz was chce przenocować, podać jadło a wy mu jak cham i prostak do kuchni z brudnymi buciorami. Oj nie ładnie.. Nie usłyszałem waszmości godności ?

No i mamy pat. Pomocnicy mierząc z kusz do Axela, Hans gotów sięgnąć po broń a gospodarz zaczyna wam zwymyślać:

- Ja tu chcę ugościć..Co za chamstwo.. co za poczwarz..do mojej kuchni..phi..po moim trupie..gnój jeden...


Warsung / Lafel / Mahdi

Warsung zaczął wchodzić od jednego do drugiego boksu, przeszukiwać lecz nic nie znalazł. Fakt troszkę ubrudził się w jakimś gnoju, lecz co tam..ważne że było czysto.

Natomiast Lafel zaczął wchodzić na górę. Gdy znalazł się na poddaszu jego oczom ukazał się trup.. Nogi jego wystawały spod kupki siana, a w okół nich było krwisto. Zwiadowca podszedł i mieczem ostrożnie odgarnął siano z trupa. To chyba stajenny lecz jego szyja została ... przegryziona. Od tak..ktoś się przyssał, oderwał mu sporą część szyi, a może odgryzł..któż to może wiedzieć.. i mamy trupa. A deszczyk pada..może to przez ten otwarty luk uciekł ... szyjkolubca.. a może jeszcze ukrywa się na dachu...gotów skoczyć znienacka i dobrać się do kolejnego słodkiego gardziołka...
_________________
#sesja Miasto: Dante Cavenaghi
#sesja Wichry Północy: Kain

Kobiet potrafiących służyć za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze światów. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadającego materaca nie jest już takie proste

[Jaracz]

Bogowie... a myślałem, że dzień nie może być gorszy.

Gdy Anna zaczęła opatrywać rannego, odsunąłem się o krok w tył przyglądając się jej zabiegom. Gdy Hans do nie zagadał, kiwnąłem tylko głową. Teraz jednak odwróciłem wzrok w stronę strażnika i jego pomagierów.

- Jestem Gerhard Kufstein. Łowca wampirów. Wasza dwójka mierzy do mojego terminatora. Prawu stało się zadość. A teraz...

W przeciwieństwie do strażników, nie sięgam po broń. Zamiast tego łapię za krzesło i ciągnę je za sobą kierując się w ich stronę.

- ...opuśćcie kusze. Pax. Ten dzień widział już zbyt wiele krwi, a ja z chęcią dowiem się od was jak wygląda teraz trakt. A karczmarz nie powinien tak się żołądkować, jeśli nie ma nic do ukrycia, prawda?

Mówię powoli, toteż w tym momencie powinienem stać co najwyżej kilka kroków przed kusznikami.

- Niemniej... - zdejmuję kapelusz i machnięciem strzepuję z niego wodę - widzę że wam też to nie na rękę. Jestem zbyt zmęczony by dochodzić dlaczego. Hans - rzucam spojrzenie na towarzysza - nie denerwujmy karczmarza. Zadowolony karczmarz to i jedzenie lepsze, jak to mawiają w Stirlandzie.

Kurwa. W gardle mi zaschło. Przydałoby się umoczyć je w dobrym ale.
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic