Po kr贸tkim zapoznaniu si臋 spr贸bowali艣cie pom贸c rannemu. Rana by艂a g艂臋boka, bowiem bok wo藕nicy zosta艂 przebity przez jedn膮 z desek. Ups, nieszcz臋艣liwy wypadek a jak wiadomo 偶ycie nie zawsze us艂ane jest r贸偶ami. Tutaj by艂o us艂ane deskami. No ale wracaj膮c do rannego, szybka pomoc medyczki b膮d藕 cudowne mod艂y Dumniego sprawi艂y, 偶e wo藕nica jeszcze 偶yje cho膰 st贸艂, spok贸j i zdecydowana operacja mu potrzebne lub b臋dzie mo偶na go pogrzeba膰 przy jakim艣 drzewku.
W贸z to si臋 nadaje co najwy偶ej jako drewno na opa艂 tak wi臋c reszt臋 drogi musieli艣cie przeby膰 cz臋艣ciowo na pieszo, a reszta na koniach. Pogoda zacz臋艂a si臋 pogarsza膰 si臋 z minuty na minut臋. Deszcz lun膮艂 z nieba a zimny i narowisty wiatr, hula艂 mi臋dzy drzewami. Mroczne niebo roz艣wietla艂y b艂yskawice a co jaki艣 czas by艂o s艂ycha膰 grzmot. Do tego dosz艂o ujadanie wilk贸w, kt贸re gdzie艣 mi臋dzy drzewami co jaki艣 czas si臋 pojawia艂o. Gerhard, Dumni, Axel i Lafel widz膮c je, prze艂ykali nerwowo 艣lin臋 i jeszcze baczniej obserwowali otoczenie.
Podr贸偶owali艣cie tak mo偶e z trzy a mo偶e cztery kilometry jeszcze, ca艂kowicie przemokni臋ci, zzi臋bni臋ci a w dodatku z rannym gdy jedna z b艂yskawic o艣wietli艂a budynek w oddali. Po tym jak jej 艣wiat艂o wydoby艂o si臋 z mroku zabudowa膰, widoczne stawa艂y si臋 dla was 艣wiat艂a dochodz膮ce z okien budynku. Dotarli艣cie do zajazdu „Czerwony kapturek”, lecz niestety g艂贸wna brama owego zajazdu jest zamkni臋ta. Widzicie jednak, 偶e 艣wiat艂a si臋 w zaje藕dzie si臋 pal膮 a i w 艣rodku panuje jaki艣 ruch, bowiem przez okna mo偶na dostrzec zarysy poruszaj膮cych si臋 sylwetek jaki艣 postaci.
Wo藕nica co od d艂u偶szego czasu coraz bardziej cierpi i j臋czy z b贸lu. D艂ugo 偶ycia mu nie zosta艂o.
Kobiet potrafi膮cych s艂u偶y膰 za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze 艣wiat贸w. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadaj膮cego materaca nie jest ju偶 takie proste
- No na wszystkie psie chuje! A mo偶e wilcze? Hahaha. Potrzebujemy odpoczynku i ochrony przed deszczem. Przynajmniej wo藕nica potrzebuje. Proponuje sp臋dzi膰 w tym zaje藕dzie noc. Wi臋c napierdalamy w bram臋 aby nas us艂yszeli, czy mo偶e sami j膮 otwieramy? Cho膰 偶adnej klamki nie widz臋. A mo偶e jaka艣 boczna furtka jest otwarta? Wi臋c co robimy? _________________ "Przyjaciel czy Wr贸g?" ==>Pascal Wittenberg, cz艂owiek "Przeznaczenie czy Przypadek?" ==>MG (Ma艂y G艂贸d)
Lafel przez ca艂膮 drog臋 zastanawia艂 si臋, po co w zasadzie tego wo藕nic臋 ze sob膮 targaj膮. Nic tylko same k艂opoty przez niego, a do tego przyci膮ga krwi膮 wszystkie drapie偶niki. Co wi臋cej... mieli艣my du偶e szcz臋艣cie, 偶e tylko drapie偶niki. Zombie czy te偶 nawet te ca艂e 艣mieszne W膮pierze, kt贸rego przedstawiciela jednego z nich na cmentarzu w Leichberg.
Gdy podr贸偶ni podjechali pod bram臋 i zacz臋li si臋 g艂owi膰, Lafel powiedzia艂:
- Ani s艂owa o rannym, jasne?
Nast臋pnie podjecha艂 pod bram臋 i krzykn膮艂 g艂o艣no:
- HOP HOP! OTW脫RZCIE BRAM臉 DLA ZBROJNEJ I STRUDZONEJ KOMPANI!
Zawsze musi by膰 cie膰, co zajmuje si臋 otwieraniem bramy. I s膮 do艣膰 inteligentni, skoro zamykaj膮 j膮 na noc. Oby tylko pos艂uchali jego s艂贸w, inaczej ju偶 po nas... _________________ Manfred, Rycerz P艂on膮cego S艂o艅ca- Wichry P贸艂nocy
Robert, B艂臋dny Rycerz z Bretoni- Miasto
Lafel, 艁owca-Zwiadowca- Sylvania
Gdy moi towarzysze w ko艅cu zorganizowali jakie艣 nosze dla wo藕nicy odpu艣ci艂am sobie badanie zw艂ok mutant贸w i zwierzoludzi. Podesz艂am do rannego przypilnowa艂am, by cia艂o rannego zosta艂o odpowiednio u艂o偶one i by transport nie wywo艂ywa艂 zbyt wielu szans na dodatkowe urazy i zwi臋kszenie odczuwania przez niego b贸lu. Potem sz艂am ca艂y czas obok noszy, co pewien czas sprawdzaj膮c stan mojego pierwszego pacjenta w Sylvanii. Gdy zacz臋艂o pada膰 zapi臋艂am p艂aszcz i narzuci艂am kaptur na g艂ow臋. Nic nie m贸wi艂am, pozwala艂am by my艣li same kr膮偶y艂y mi po g艂owie.
„Mhmm… Nawet ciekawe by艂y okazy tych choasyt贸w. Te mutacje chyba nie maj膮 w og贸le ogranicze艅. Zastanawiam si臋 tylko, czy czasem nie wychodz膮 z tego jakie艣 istoty, kt贸re s膮 zupe艂nie nieprzystosowanie do 偶ycia, jak wielkie korpusy z ma艂ymi n贸偶kami, czy ludzkie postacie ze skrzelami zamiast p艂uc, albo bez n贸g. I co wtedy si臋 z nimi staje? Czy s膮 zabijane na miejscu, czy gin膮 z g艂odu i b贸lu…”
Na tyle skupi艂am si臋 nad rozwa偶aniem anatomii nowych okaz贸w i stanu zdrowotnego wo藕nicy, 偶e ma艂o nie wpad艂am na towarzysza id膮cego przede mn膮, gdy wszyscy stan臋li. Z ledwo艣ci膮 utrzyma艂am r贸wnowag臋 na zab艂oconej drodze.
- Ej, co jest?
Rozgl膮dam si臋, a widz膮c bram臋 i szyld zajazdu dodaj臋
- No wreszcie jaki艣 ciep艂y i suchy k膮t. Trzeba tam zabra膰 naszego rannego, zorganizowa膰 jaki艣 st贸艂, co艣 do odka偶enia rany, suchy i czysty materia艂 i 艣wiat艂o. No i da膰 mi troch臋 czasu na dzia艂anie. A i pomoc kogo艣 by si臋 zda艂a, mo偶e kap艂an si臋 zaoferuje.
Brak szybkiej reakcji towarzyszy troszk臋 mnie zaniepokoi艂. A uwaga o ukrywaniu informacji, 偶e mamy rannego tym bardziej.
„S膮 mokrzy, przemarzni臋ci, a i jakie艣 wilki po lasach za nami 艂a偶膮, ale niech zaczn膮 dzia艂a膰. Bo jak nie to ja zaczn臋.”
Stan臋艂am ko艂o noszy i obserwuj臋 to co si臋 dzieje z g艂臋boko narzuconym na g艂ow臋 kapturem. _________________ Przyjaciel czy wr贸g?- Klaus Jurgiel
C贸偶.. albo tak s艂abo krzyczycie albo po prostu lud prosty nie chce do was wyj艣膰. Poza tym co im si臋 dziwi膰, pada, zimno i jeszcze mog膮 si臋 przezi臋bi膰. A noc ciemna jest i r贸偶ne to stwory przychodz膮. Tak wi臋c Lafel podar艂 mord臋 ale jedyne czego si臋 doczekali艣cie to cisza. To tak jak w tej s艂awnym poemacie G艂ucha Noc znanego bajarza Ricardo El Pejjo.
A ranny coraz bardziej poj臋kuje i zaczyna majaczy膰. Przed oczami powoli dostrzega jak膮艣 wielk膮 bram臋, kruka, i istot臋 w czarnej sukience.. To chyba przez gor膮czk臋 i utrat臋 krwi.. _________________ #sesja Miasto: Dante Cavenaghi
#sesja Wichry P贸艂nocy: Kain
Kobiet potrafi膮cych s艂u偶y膰 za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze 艣wiat贸w. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadaj膮cego materaca nie jest ju偶 takie proste
- No w艂a艣nie. To Sylvania, wi臋c nic dziwnego, 偶e nie otwieraj膮. To w ko艅cu ludzie, kt贸rzy o wiele lepiej wiedz膮 od nas, jakie zagro偶enie si臋 czai na trakcie.
Lafel zeskoczy艂 z konia, poprawiaj膮c kaptur na g艂owie i odwi膮zuj膮c swoj膮 lin臋 z juk. Sprawdzi艂 tylko, czy jest na tyle wytrzyma艂a, by ud藕wign膮膰 jego ci臋偶ar, a do tego jeszcze wody. Sprawdzi艂 jeszcze, czy za bardzo nie b臋dzie si臋 艣lizga艂 po niej. Wzi膮艂 ze sob膮 jak najmniej obci膮偶enia. Tylko 艂uk i miecz z broni. Na rami臋 zarzuci艂 sobie lin臋. Podszed艂 do kopani:
- B膮d藕cie blisko bramy. Jak krzykn臋 "Mord!", znaczy si臋, 偶e lepiej b臋dzie, jak szybko do mnie do艂膮czycie. Lub po prostu uciekniecie. Jak wolicie. W ka偶dym razie, 偶yczcie mi powodzenia.
Lafel zn贸w poprawi艂 na g艂owie kaptur i przygotowa艂 lin臋, by zarzuci膰 j膮 na palisad臋. Sprawdza艂 jeszcze kilka razy, czy aby na pewno si臋 nie zerwie. Poprawi艂 r臋kawice do jazdy, wycieraj膮c je o co艣 suchego. Powoli zacz膮艂 si臋 wspina膰, wchodz膮c na palisad臋. Skupi艂 si臋, by nie ze艣lizgn膮膰 si臋. _________________ Manfred, Rycerz P艂on膮cego S艂o艅ca- Wichry P贸艂nocy
Robert, B艂臋dny Rycerz z Bretoni- Miasto
Lafel, 艁owca-Zwiadowca- Sylvania
- Ja to zamiast napierdala膰 bym najpierw bram臋 rozwar艂...艁acniej nam z pomoc膮 b臋dzie ruszy膰. A czy czekaj膮 pod broni膮 to si臋 szybko przekonamy. Je偶eli s艂yszeli wasze pokrzykiwania to pewnie ustrzel膮 pierwsze co si臋 z nad palisady poka偶e. A je偶eli nie to najpierw pomy艣l膮 zanim zaatakuj膮 grup臋 ni偶 jednego cz艂owieka.
<Bacznie obserwuj臋 jak sobie facet radzi z lin膮> _________________ Przyjaciel czy wr贸g? --> Kurt, cz艂owiek
Przeznaczenie czy Przypadek --> Rudolf "Rudi" von Karien
-Ju偶 ci raz powiedzia艂em,偶e nie b臋dziesz rozkazywa艂. Jeste艣 tylko zwiadowc膮 Lafel do tego trzeciej kategorii. Podejrzewam ,偶e wszyscy tu obecnie wiedz膮 lepiej od ciebie co czai si臋 na trakcie. Nawet ch艂opi za palisad膮 kt贸rzy wychodz膮 tylko popasa膰 zwierz臋ta.
<Zr贸wna艂em wierzchowca z koniem Gerharda. Zerkn膮艂em na bia艂og艂ow臋 i u艣miechn膮艂em si臋.>
-Oddzywaj si臋 prosze wi臋cej mistrzu Gerhardzie bo zaraz ka偶dy kmiotek b臋dzie rzuca艂rozkazy na prawo i lewo...
<Nie czekaj膮c na odpowied藕 ruszy艂em w cieniu obje偶d偶aj膮c palisad臋. Mo偶e jest jakie艣 inne wej艣cie, otwarte lub 艂atwiejsze. Wspinaczk臋 zostawie sobie na koniec. Mam nadziej臋 ,偶e ten nadety strzelec spadnie i po艂amie ko艅czyny. Mo偶e wtedy ta kobieta medyk zrobi mu amputacje...> _________________ Jestem mieczem i zbroj膮. Moja droga tam gdzie krew.
MG tu i tam ^^
#Sesja Przekle艅stwo Wzg贸rz Hager Gatz
#Sesja Miasto Darrow
#Sesja Wichry Aderus
- pf ha ha… ekhmm.. ekhm – maskuj臋 艣miech kaszleniem - brrrr… Alesz zi膮b. U nas to lepsza pogody to nawet zima maj膮.
<ca艂y czas m贸wi臋 z silnym obcym akcentem, ba nawet kalecz膮c niekt贸re s艂owa>
„Jak to mawia艂 kiedy艣 stary Berto poganiaj膮c mu艂y „Dali bogi kompanij臋… ”No zaiste zgrana. Dobsz ze wrog贸w nie by艂o wielu i szubko si臋 sko艅czy艂o. Bo by mo偶e zacz臋li si臋 mi臋dzy sob膮 t艂uc. No ale ten ma艂om贸wny to interesuj膮cy typ. Mo偶e si臋 nada… Ale narazie zobaczymy jak ten „zwiadowca” sobie radzi. Jaki ju偶 wlaz艂 na po艂ow臋 palisady… Mo偶e wykracza ten konny i spadnie... A pro po bitki. Ciekawe 艂owca kap艂an a nie zainteresowali si臋 tym pokrytym 艣luzem mieczem. 呕eby nie wpad艂 w niepowo艂ane 艂apska czy szpony. Nic dziwnego 偶e kraina ta na psy zesz艂a skoro zostawia si臋 k艂y w paszczy bestii.”
<Obserwuj臋 uwa偶nie ca艂e zaj艣cie jak i zwiadowc臋 poch艂oni臋ty swoimi my艣lami. Os艂aniam si臋 szczelniej przed deszczem by nie lecia艂a mi woda za ko艂nierz. Je偶eli przejdzie bezpiecznie a zapomni otworzy膰 bramy id臋 w przeciwnym kierunku co konny szukaj膮c jakiego艣 艂atwiejszego dost臋pu za palisad臋> _________________ Przyjaciel czy wr贸g? --> Kurt, cz艂owiek
Przeznaczenie czy Przypadek --> Rudolf "Rudi" von Karien
- No! Chod藕 jeden pos艂ucha艂. Jak znajdziesz inne wej艣cie to daj zna膰! Krasnoludy nie s膮 stworzone aby wspina膰 si臋 po drewnianych palach.
- A tak swoj膮 drog膮. To jak wam si臋 uda艂o prze偶y膰? Widz臋, 偶e tu ka偶dy sam sobie rozkazuje. To偶 wi臋ksza dyscyplina jest na polu u ch艂op贸w w 偶niwa! Hahaha.
- Sprawdzili艣cie tak w og贸le czy brama czasem nie jest otwarta?
Podchodz臋 do bramy i mocno popycham. _________________ "Przyjaciel czy Wr贸g?" ==>Pascal Wittenberg, cz艂owiek "Przeznaczenie czy Przypadek?" ==>MG (Ma艂y G艂贸d)
„Faceci… Czy to walka, czy tak prosta rzecz jak otwarcie bramy do zajazdu, to musz膮 koniecznie udowodni膰, 偶e to w艂a艣nie oni s膮 najm膮drzejsi i 偶e to ich spos贸b na pokonanie trudno艣ci jest najlepszy. Czy ja zawsze musz臋 trafia膰 na takich pysza艂k贸w, kt贸rym potem trzeba zszywa膰 to i owo? ”
- Ech… Jak kt贸ry艣 z was rozwali sobie 艂eb spadaj膮c z p艂otu. - spogl膮dam wymownie na gramol膮cego si臋 na palisad臋 strzelca - Czy te偶 zostanie zaskoczony w pojedynk臋 przez stado wyg艂odnia艂ych wilk贸w - obdzielam spojrzeniem obu wybieraj膮cych si臋 na ogl臋dziny palisady - To nie liczcie, 偶e b臋d臋 was sk艂ada膰 do kupy… Bo mimo post臋pu wiedzy medycznej na g艂upot臋 jak na razie nie wymy艣lono lekarstwa.
Odwzajemniam u艣miech je藕d藕ca, ale nie jest to u艣miech ani zalotny, ani mi艂y, a jedynie ‘grzeczno艣ciowy’, wr臋cz formalny.
„A ten co tak si臋 na mnie gapi i u艣miecha? M艂odej kobiety nigdy na oczy nie widzia艂? Czy mo偶e ju偶 ‘nie mo偶e’ i chocia偶 w wyobra藕ni pr贸buje tego i owego…”
U艣miechaj膮c si臋 krzywo przestaj臋 zwraca膰 uwagi na to co robi膮 towarzysze – poprawiam p艂aszcz, tak by mi nie pada艂o na twarz, otrzepuj臋 to co mog臋 z wierzchniego okrycia, a nast臋pnie nachylam si臋 nad wo藕nic膮. Staram si臋 go os艂oni膰 od wiatru i deszczu, przy okazji sprawdzam, czy wszystko z nim w porz膮dku no i czy jeszcze dycha. _________________ Przyjaciel czy wr贸g?- Klaus Jurgiel
Wspi膮艂e艣 si臋 na palisad臋 i szybko opu艣ci艂e艣 si臋 na d贸艂 mi臋kko l膮duj膮c na ziemi. Prawie si臋 po艣lizgn膮艂e艣 lecz uda艂o Ci si臋 utrzyma膰 r贸wnowag臋 na tej mokrej ziemi. Spojrza艂e艣 na bel臋 kt贸ra blokowa艂a otwarcie, napr臋偶y艂e艣 musku艂y i podnios艂e艣 j膮.
Luko
Popchn膮艂e艣 bram臋 lecz by艂a zamkni臋ta. Bela z drugiej strony blokuje otwarcie. Dopiero gdy zwiadowca zdj膮艂 j膮 pchn膮艂e艣 raz jeszcze otwieraj膮c j膮 na rozcie偶.
Axel
Zacz膮艂e艣 obje偶d偶a膰 palisad臋 powoli lecz nie znalaz艂e艣 偶adnego wej艣cia z boku. Widzia艂e艣 zapalone 艣wiat艂a w zaje藕dzie a tak偶e s艂ysza艂e艣 ludzi, kt贸rzy tam byli. Krz膮tali si臋 po izbie, lecz nie mog艂e艣 dostrzec co robi膮. W ko艅cu objecha艂e艣 j膮 ca艂膮, a brama ju偶 by艂a otwarta.
Wszyscy
Brama zosta艂a otwarta. Gerhard tylko spojrza艂 na was i zadecydowa艂:
- Tutaj si臋 zatrzymamy. Mahdi i Lafel zaprowadz膮 konie do stajni a my poprosimy gospodarza o nocleg, i jaki艣 st贸艂 by pom贸c wo藕nicy. I pami臋tajcie, nie wychyla膰 si臋 chyba 偶e dam znak
Wida膰 by艂o go艂ym okiem, 偶e 艂owca nie zamierza dyskutowa膰. 呕e jego s艂owo jest prawem, przynajmniej p贸ki podr贸偶ujecie razem, a mo偶e nie chcia艂 偶adnych niesnasek mi臋dzy wami przy obcych.
Lafel / Mahdi
Udali艣cie si臋 do stajni, kt贸ra znajdowa艂a si臋 na ty艂ach Czerwonego Kapturka, sk膮d dobiega艂y g艂osy. Konie by艂y niespokojnie. R偶a艂y i co jaki艣 czas uderza艂y kopytami o deski zagrody. Gdy otworzyli艣cie drzwi do stajni, konie prawie was stratowa艂y wybiegaj膮c na zewn膮trz i uciekaj膮c przez otwart膮 bram臋 wjazdow膮.
Na szcz臋艣cie wasze konie nie uciek艂y a wam nic si臋 nie sta艂o.
Dumni / Axel / Gerhard / Anna / Wolfgang / Warsung
Podeszli艣cie do karczmy i Gerhard zapuka艂 do drzwi trzykrotnie. G艂osy w 艣rodku umilk艂y. Zabawa i 艣miechy ucich艂y a rozpocz臋艂o si臋 jakie艣 szuranie i szepty.
K膮tem oka zwr贸cili艣cie uwag臋 偶e z ty艂u karczmy wybiegaj膮 konie, kt贸re sobie przera偶one uciek艂y gdzie艣 hen w las przez g艂贸wn膮 bram臋.
Po chwili rygle od drzwi karczmy zostaj膮 odsuni臋te i w drzwiach pojawi艂 si臋 m臋偶czyzna. W jego oczach wida膰 zdumienie i lekkie przera偶enie, a dowodem na to by艂 cichy szept:
- Czego sobie Panowie 偶ycz膮 ? - zapyta艂 zerkaj膮c na Gerharda i towarzysz膮c膮 mu zgraj臋
Wolfgang i Anna w tym czasie trzymaj膮 rannego wo藕nic臋, kt贸rego dni wydaj膮 si臋 by膰 policzone, lecz karczmarz ich nie dostrzeg艂 najwyra藕niej. _________________ #sesja Miasto: Dante Cavenaghi
#sesja Wichry P贸艂nocy: Kain
Kobiet potrafi膮cych s艂u偶y膰 za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze 艣wiat贸w. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadaj膮cego materaca nie jest ju偶 takie proste
FAQ
Szukaj
Uzytkownicy
Grupy
Rejestracja
Profil
Zaloguj si, by sprawdzi wiadomo禼i
Zaloguj
