forum.drachenfels.pl

[luko]

(Szlag! Prawie się udało! Nie zostało nic innego niż walka. Ale co zrobić z dziewczynami? Nie mogę pozwolić na to aby poszły dobrowolnie na rzeź. Przychodzi mi do głowy teraz tylko jedno wyjście.)

Kładę dziewczyny na podłodze

- Proszę o wybaczenie drogie panie.

Uderzam je tak aby straciły przytomność.

(Później będę się tłumaczył.)

Biorę korbacz i szarżuje na tych pięciu którzy ośmielili się zajść mi drogę.
_________________
"Przyjaciel czy Wróg?" ==> Pascal Wittenberg, człowiek
"Przeznaczenie czy Przypadek?" ==> MG (Mały Głód)

[Lokim]

<Dziwny dreszcz zadowoleniaprzeszedł przez moje ciało. Wręcz poczułem jakiś rodzaj euforii z zabicia mutanta. Trwało to chwilę, zanim wróciłem do normalnego stanu.>

< Czemu ten mnie zaatakował, a tamte nie? A skoro juĹź zabiłem jednego, to czemu inne się na mnie nie rzuciły? Cholera nadal nic z tego nie rozumiem… I jeszcze ten całkowicie opustoszały zamek. Co się tu do cholery dzieje? Zdecydowanie muszę się stąd jak najszybciej wydostać. >

<Czekam aż pozostałe mutanty znikają mi z pola widzenia po czym ostrożnie wychodzę przed bramę i jeśli nie widzę nić podejrzanego to przeciskam się pod kratą. >

<Bez tego miecza pewnie nie mĂłgłbym pokonać mutanta, ale nadal zajmuje mi zdecydowanie zbyt długo i wiąże się ze zbyt duĹźym ryzykiem. No jak by mnie choć raz trafił to miałbym spore problemy – moja zbroja nie nadaje się do walki wręcz.>

<Przechodząc pod kratą postanawiam zachować ostroĹźność – nie chcę natknąć się ani na obrońcĂłw, bo nie wiem jak zostanę potraktowany, ani na atakujących, bo jak widać ich reakcja wobec mnie nie jest pewna. Kieruję się więc ostroĹźnie ku bramie głównej, kryjąc się to tu to tam. Przy okazji staram się wyszukać jakiejś sieci, bądĹş chociaĹź tarczy, oraz lepszego pancerze, niĹź tam moja przepalona koszula kolcza.>

- Khornie, Panie… Daj mi znak, jeśli chcesz bym Ci słuĹźył tu i teraz. Daj teĹź znak swoim poddanym, by uznali mnie jako jednego z was. Chce być najlepszy, najszybszy i najsilniejszy. Oddam wszystko za moc i siłę, wszystko o co tylko poprosisz, ale daj mi to czego pragnę.

< Czuję moc i siłę, ale nadal jestem zdecydowanie słabszy od takich krasnoludów, czy gwardzistów. Co mam zrobić, by być tak silny jak tego pragnę? Co?>
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg?- Klaus Jurgiel

Telegram: @LokimR

[Warmlotek]

Kiwnąłem zgodnie Kargunowi.

- Weź tarczę niech cię słoni przed kulami i jeden topór. Masz mi dać czas a nie zdechnąć w parę chwil.

Daję mu tarczę i topór nie ma czasu na przekomarzanie, jeżeli nie chce przyjąć nie mam czasu go przekonywać i tłumaczyć.

Ruszam na stwory, wydając z sobie ryk wściekłości i chęci zemsty, za moją brodę za moje włosy.

Wykrzykuję w khazalidzie okrzyk bojowy, chcę wykurwić stworkowi zanim poczuję zagrożenie lub doceni moje umiejętności i stanie sie ostrożniejsza.

Muszę je zajebać szybko inaczej ściągnie mi na kark cały oddział gdy poczuje strach.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy WrĂłg? ==> Ingwar Ingersson, krasnolud
#Ciężkie jest życie na morzu==>Hektor Lombard, człowiek

[harry]

„Co za piekielny hałas... MoĹźna by powiedzieć nie słyszę własnych myśli...”

<Wpartuję się intensywnie w majaczące w oddali postacie. Co jakiś czas daję ręką znać magikom by nie zostawali w tyle. Starając się ciągle przebić wzrokiem ten dystans. Gdy mijam kolejny daleki rząd kolumn przelatuje mi przez głowę myśl...>

„A moĹźe jednak sprĂłbować się rozdzielić z dwĂłch stron zaatakować ktoś od frontu by odwrĂłcił uwagę a gdy zacznie się jatka to atak z boku z zaskoczenia moĹźe okazać się nieoceniony.”

<Wciąż wpatrując się w majaczące w oddali sylwetki zaczynam skręcać w stronę kolumny po prawej stronie jednocześnie dając znaki idącym za mną kompanom. Nie ma sensu krzyczeć bo i tak nie sposób przekrzyczeć tego hałasu. Zniecierpliwiony brakiem jakiej kolwiek reakcji czy to klepniecie porozumienia czy też szarpnięcia za ramię w geście protestu, odwracam się by krzyknąć do nich...>
_________________
Przyjaciel czy wróg? --> Kurt, człowiek
Przeznaczenie czy Przypadek --> Rudolf "Rudi" von Karien

[Stalowy]

Kontempluję bardzo krótko cały widok. Nie ma bowiem co kontemplować. Nie ma nad czym... chociaż to niesamowity widok.

Legendarna magmowa kuźnia... gdzie wszyscy muszą nosić runy pieca, aby się nie sfajczyć, a metal jest topiony i wydobywany w takim gorącu, że smok by się nie powstydził.

Póki co wybór wydaje się prosty. Ingwar coś mówił o jakiś lochach. Pewnie znalazł tylko Karguna i od razu powrócił. Jeżeli gdzieś ma się znajdować leże smoka to najprawdopodobniej właśnie tam.

Poza tym... tutaj jeĹźeli chodzi o kierunki nie ma Ĺźadnej podpowiedzi.

Ruszyłem ostrożnie ścieżką na południe.
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg? - Rhunar Ragnison, Magnus Regenbogen
Lily et Pique - Gundrik Grundisonn

[Blackswordsman]

<Klaus>

<Mutanty oddaliły się i wtedy wyślizgnąłeś się przed bramę. Duża część miasta płonie, szczególnie budynki przy głównej ulicy. Mimo iż są z kamienia i cegły to wszystko wewnątrz napewno strawi ogień. Czarne słupy dymu wzbijają się wysoko. w niebo. W dole widać jak ulicami przemykają pojedynczo lub w grupach zmutowane kreatury. Wykrzyczałęś do Khorne swoją prośbę o bycie najlepszym i naszła cię fala wizji w których zabijasz każdego kto staje ci na drodze. A kiedy wszyscy są już martwi ty stoisz ze wzniesionym mieczem, niepokonany, najsilniejszy, najlepszy. Masz ochotę utoczyć krwii. Bez znaczenia komu, ważne aby było jej dużo a trup ścielił siępod twoimi nogami.- Zabij coś zabij- usłyszałeś w głowie..>

<Rhunar>

Wybrałeś południe i udałeś się w stronę lochów. Tutaj jest chłodniej . Zapach siarki szybko zastąpił odór stęchlizny i starej padliny. Ścieżka prędko zamieniła się w schody na dół a potem w korytarz. Sklepienie jest dość wysoko a ściany blisko. Stare ,pordzewiałe kraty od cel trzymają się jeszcze solidnie w drzwiach i klatkach. Smród padliny nasila się ale za to jest znacznie chłodniej. Pot na twoim ciele przestał parować i zrobił się zimny. Czujesz jak spływa Ci po plecach. Metalowa krata jest wyrwana i korytarz wiodący do cel jest otwarty. Raczej mało tutaj miejsca na schowanie smoka ale może jest jeszcze jakiś inny poziom??Kapiąca z sufitu woda troche cię rozprasza. Gdzie tutaj mógł ukryć się smok?? Przespacerowałeś się wąskim korytarzem. Łącznie dwanaście zakratowanych cel z czego jedna otwarta, wszystkie puste. Korytarz się kończy i nie ma przejścia dalej. >


<Pascal>

<Ogłuszyłeś obie dziewczyny, położyłeś je na posadzce, dobyłeś korbacza i zaszarżowałęś na strażników.Byli jednak szybsi a halabardy dały im przewagę odległości. Trzech strażników zaatakowało cię halabardami trafiając , czwarty nie trafił. Próbowałeś zablokować ich ciosy ale nie udało ci się. Dwa z ciosów były bardzo silne mimo to doznałeś drobnych obrażeń torsu. Piąty ze strażników zaatakował po twojej próbie parowania ale uniknąłeś ostatniego ciosu.Przeciwnicy mają przewagę. Jest ich więcej i biorą cię na dystans bronią drzewcową. Tym razem trzech wyprowadziło celne ciosy ale zostałeś na szczęście tylko lekko ranny w pierś. Zdałęś sobie sprawę ,że zbroja którą przywdziałeś jest naprawdę dobra. W przeciwnym razie już byś leżał martwy na podłodze. Przy kolejnym ataku przeciwników zablokowałeś wszystkie uderzenia zbijając ostrza halabard korbaczem. Niestety nie udało ci się wytrącić im broni. Wykorzystałeś natomiast chwilową utratę przewagi przeciwników i zaatakowałeś uderzajac jednego z żołnierzy pałacowych w ramię. Napewno połamałeś mu kości. Upadł wypuszczajac broń. Jeszcze żyje ale raczej już nie powalczy. Jednak pozostałych czterech nie dało za wygraną i atakują dalej. Uniknąłeś pierwszego ciosu a pozostałe dwa zadały ci niewielkie rany ramion. Próbowałeś sparowaćkolejne nadchodzące ataki ale łańcuchy korbacza poplątały się i siłą zamachu korbacz wyśliznął ci się z ręki. Dobyłeś niezdarnie topora. Na szczęście ciosy które otrzymałeś właśnie w ramiona nie zadały ci żadnych ran. Kilka kolejnych ataków nie dosięgło ciebie. Kolejna ataki znów na ramiona a dokłądnie na twoje prawe ramię. Jednego ostrza uniknąłeś jednak druga halabarda przecięła ci ramię. Twoja zbroja zaczyna pokrywać się krwią z licznym ran. Przy kolejnej serii ataków ,jeden z nich poszybował niebezpiecznie blisko twojej głowy zatrzymując się jednak na metalowym kołnierzu zbroi. Zachowując zimną krew udało ci się sparować trzy ostrza halabard toporem jednocześnie. Niestety przeciwnicy zaatakowali raz jeszcze a kolejne ciosy spadły na ciebie jak grom z jasnego nieba. Jedna z halabard trafiła ostrzem prosto we wziernik hełmu wbijając się do środka i masakrując twoją twarz. Zobaczyłeś chyba wszystkie gwiazdy świata. Straciłeś świadomość tego co dzieję się w sali tronowej. Jesteś w łodzi, na czerwonym morzu ale to napewno jest woda, a nie krew.. Obok ciebie na łodzi siedzi bardzo piękna i powabna kobieta o skórze tak białej jak mleko. Odziana w półprzezroczystą czarną suknie we wzory identyczne jak te na zbroi którą przywdziałeś. Kobieta patrzy na ciebie swoimi szmaragdowymi oczami. Oddałbyś wszystko za taką żonę.>

-Musisz uratować moje córki, obie. Obie muszą żyć. Powstań i walcz. Zwiątpiłeś w swego boga dlatego ja przychodzę wesprzeć cię w walce abyś ocalił moje dzieci. Poprowadzę twoją dłoń , będę twoją siłą i tarczą ale musisz uratować moje dzieci...



<Ingwar>

<Zaproponowałeś Kargunowi zmianę broni ale nie zgodził się. Dobyłeś więc dwóch toporów półtoraręcznych i ruszyłeś na bestie i mary wymijając oficerów bokiem i zostawiając ich Kargunowi. Stary zabójca skutecznie związał walką wszystkich ,którzy zostali za tobą. Sam przeciw ponad dwum tuzinom zbrojnych. Podbiegłeś do tronu na którym siedzi nieruchowo Hrabia. Nigdy nie widziałeś tego człowieka ale wiesz ,że to musi być on. Zaraz za tronem trzy postacie inkantują bez ustanku jakieś herezje. Natychmiast rozpoznałeś czarne sylwetki okute w pancerz i dzierżące w rękach laske. To Czarnoksieżnik!! Tylko dlaczego jest ich tutaj aż trzech?? Poczułeś jak ugieły się pod tobą nogi a gniew zamienił się w strach. Zza tronu zaczął wypełzać wielki owad przypominający chrabąszcza. Tarcze i miecz nadal masz przy sobie. Opanowałeś potężny strach wdzierający się w głąb twego serca po czym rzuciłeś toporami w dwie mary chociaż broń absolutnie nie nadawała się do rzucania. O dziwo jeden z toporów trafił a drugi poszybował na koniec sali upadajac z łoskotem na posadzke. Dobyłeś miecza i tarczy i ruszyłeś naprzód. Niestety rzucony topór mimo iż trafił w cel nie zadał widocznych obrażeń. Topory półtoraręcznie nie nadają się do rzucania,wie to każdy poczciwy krasnolud. Mimo wszystko trafiona postać przerwała śpiew. Zaatakowałeś pierwszą z Mar ale kiedy zbliżyłeś się by zadać cios nagle opanował cię szaleńczy strach,któy atakóje twój umysł i serce bez ustanku. Zobaczyłeś przed oczami tego samego czarnoksiężnika zamieniajacego cię w mutanta. Śmiał się kiedy mutowałeś w coś podobnego do owada. Straciłeś wiarę i nadzieję. Zatrzymałeś się opuszczając broń. Zacząłeś przypominać sobie bóstwa z którymi się naocznie zetknąłeś podczas pobytu na wyspie. Kiedy pomyślałeś o bogu mordu przed oczami stanęła ci najstraszniejsza postać na świecie. Shehtar. Pamiętasz jak cię mordowała mając z tego przyjemność i radość. Pamiętasz jej zakrwawioną twarz i świecące oczy, a w zębach twoje serce. Nagle jakby do ciebie przemówiła:>

-Wstawaj i ruszaj nędzna namiastko brodatego ludu!! Spójrz na siebie popaprańcu. Nie masz ani włosów ani nawet brody. Jedynie mnie możesz się bać, jedynie mnie w całym wszechświecie..!!

<Z ogromnym trudem ale zwalczyłeś strach przed mutacją. Z jakiegoś powodu bardziej obawiasz się mrocznej elfki niż chaosu. Sam nie wiesz dlaczego ale tak jest. Ująłeś pewnie broń i zdałeś sobie sprawę,że bestia jest już blisko ciebie. Zaatakowałeś dość niezdarnie. Już widziałeś jak ostrze miecza mija głowę potwora ale dzięki swoim umiejętnościom i doświadczeniu poprawiłeś tor opadania ostrza i cios doszedł celu. Ostrze grzmotnęło w łeb wielkiego owada odcinajac czułke i przechodząc przez grubą skorupę na głowie. Z rany zaczęła sączyć się zielona breja. Szybko sparowałeś atak bestii z łatwością zbijając atak szczęk tarczą.Chciałeś poprawić potworowi w łeb ale i on z łatwością przewidział twój manewr. Jego segmentowe odnóża wyciągnęły się w twoją stronę aby cię pochwycić. Wielki chrabąszcz złapał cię w swoje kończyny i zaczął przyciągać ku swojej paszczy. Zamarkowałęś cios po czym uderzyłeś celnie w głowę potwora. Rana powiększyła się wypuszczając jeszcze większą ilość zielonego śluzu. Siłowałeś się z ramionami potwora próbując się uwolnić i oddalić od jego szczęk. W końcu po paru chwilach szamotaniny wyrwałęś się z uchwytu, przynajmniej narazie. Zamachnąłeś się tarczą ale mutant owad zablokował twoje uderzenie łapiąc w szczęki tarczę. Nacisk był tak ogromny ,że tarcza została poważnie uszkodzona. Wykorzystałeś moment w którym bestia pastwiła się nad tarczą i zadałeś cios w jedno z jego odnóży łamiąc je. Zwisa teraz bezwładnie. Stwór puścił "przekręconą na drugą stronę" tarcze ,która teraz nie nadaje się już do niczego, po czym wypluł zieloną maź prosto na twoją twarz. Śmierdzący odór zielonego szlamu wdarł się w twoje nozdrza a sama maź zalepiła ci oczy oślepiając na pewien czas. Poczułeś uderzenie na swoim korpusie i upadłeś na podłogę. Odturlałeś sie na oślep nie wiedząc czy nie wpadniesz na jakąś przeszkodę . Na szczęście nie spadł na ciebie żaden kolejny cios. Otarłeś oczy i przymierzyłeś się do ataku na półprzezroczystego maga ale niestety nie trafiłeś. Rozmyta postać zdała się nagle być w innym miejscu. Wielki chrabąszcz dotarł w tym czasie do ciebie próbując pochwycić cię tym razem szczękami. W ostatniej chwili odsunąłeś się kiedy potężne żuwaczki miały zacisnąć się na twoim ramieniu. Zadałeś cios poniżej głowy mając nadzieję, że trafisz w szyję. Niestety to coś nie ma szyji. Głowa łączy się od razu z tułowiem jakby obie te części były wykute na gorąco. Zadałeś potężny cios który normalnie powalił by rycerza jednak gruba skorupa potwora ledwie pękła wypuszczając małą strugę zielonego śluzu. Zacząłeś się zastanawiać ile jeszcze ciosów przeżyje to cholerstwo.>
_________________
Jestem mieczem i zbroją. Moja droga tam gdzie krew.

MG tu i tam ^^
#Sesja Przekleństwo Wzgórz Hager Gatz
#Sesja Miasto Darrow
#Sesja Wichry Aderus

[luko]

(Ostatni cios strażnika był tak perfekcyjny i tak silny jakby wyprowadził go sam bóg krwi i czaszek. Nawet ciosy otrzymane od mutanta w zbroi z głową lwa były niczym przy tym jedynym który mnie powalił. Lecz gdzie ja teraz jestem? Czy tak wygląda dwór Urlyka? I co tu robi kobieta tak piękna i delikatna?)

Przyglądam się jej uważnie nie zważając początkowo na to co ona mówi, lecz gdy jej piękne usta otworzyły się i wypowiedziały słowa: "uratuj moje córki" wspomnienia o dwóch nieprzytomnych dziewczynach które leżą w sali tronowej wróciły nagle.

(O czym niewiasto mówisz? Gdzie my jesteśmy? I czy na prawdę zwątpiłem?)

W głowię kłębi mi się mnóstwo pytań, a większość zaczyna się tak samo:

- Jak!
_________________
"Przyjaciel czy Wróg?" ==> Pascal Wittenberg, człowiek
"Przeznaczenie czy Przypadek?" ==> MG (Mały Głód)

[Ariena]

<Wściekły spojrzałem na Vitriel.>

Mam już dość tych cholernych dziwek!

-Być może masz rację...<Spoglądam na moją niedolę w postaci kobiety, którą mam chronić.> Jeśli tam nie będzie zacznę niszczyć...

<Ruszamy do największych pomieszczeń. Sali biesiadnej, być może coś na wzór tronowej, biblioteki...>

Byle jak najszybciej znaleźć i wrócić do prawidłowego mordu...by składać ofiary z krwi memu jedynemu Panu!
_________________
Poeta to ktoś, kto pragnie w jasny dzień pokazać światło księżyca

[Lokim]

<Wszędzie dym i ogień.Całe miasto chyba już płonie.>

<Na chwilę przestaje widzieć rzeczywistość, a zamiast tego nachodzi mnie wizja. Staję oszołomiony i próbuje otrząsnąć się z niej szybko machając głową. Potem spoglądam w górę.>

<Mam zabijać? Czy żeby być najlepszym mam zabijać? Kogokolwiek? Nawet Twoich poddanych? Wszystkich jak leci? Zabijać bez litości? Tego chcesz?>

<Szybko zaczynam rozumieć, że sam sobie na pytania odpowiedziałem. Wracam do rzeczywistości. Rozglądam się czy ktoś na mnie nie idzie, czy któryś z mutantów nie spróbuje mnie znowu zaatakować. Jeśli tak, staram się gdzieś schronić, a w ostateczności stanąć plecami do ściany, by mieć większe szanse obrony.>

<Jeśli nikt nie zawraca na mnie uwagi sam ruszam przed siebie.>

- No to łowy uważam za rozpoczęte. <mówię sam do siebie, a dreszcz podniecenia przeszywa całe moje ciało. Czuję wręcz niecierpliwość ze zbliżającego się mordu.>

<Skoro to ma zrobić ze mnie mistrza, to nie ma na co czekać>

<Jeszcze na szybko sprawdzam łuk, który po aresztowaniu mógł ulec uszkodzeniu. Kontroluję ilość strzał w kołczanie, a potem ruszam przed siebie. Spokojnie, bez zbytnich hałasów, zwracania na siebie uwagi, kryjąc się to tu, to tam, tak jakbym polował w lesie. Wypatruję pojedynczych przeciwników - mutantów, zwierzoludzi, obrońców miasta, kogokolwiek, kto mógłby zginąć z mojej ręki w ten czy inny sposób. Określam czy w pobliżu brak kogoś, kto mógłby zareagować na walkę. Jeśli uznaję, że wszystko wygląda w porządku zaczynam polowanie. O ile mogę i pozwala na to stan łuku zaczynam najpierw szyć z odległości - jeżeli tak jestem w stanie zabić to tym lepiej dla mnie. Ale zawsze staram się najpierw celować w nogi, o ile nie są opancerzone - to powinno spowolnić w razie czego atak, czy tez ucieczkę przeciwnika. Jeśli przeciwnik podchodzi bliżej odwieszam łuk na plecy i chwytam za miecz. Zawsze staram się zająć bezpieczna pozycję.>

<W czasie 'polowania' przeszukuję też ciała leżące w uliczkach - strzały muszę uzupełniać, a i jakaś tarcza czy lepiej sieć byłaby jak w sam raz.>
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg?- Klaus Jurgiel

Telegram: @LokimR

[Stalowy]

- Gdzie jesteś smoku? - szepczę - Gdzie jesteś kiedy jesteś potrzebny? Gdzież ty do cholery?

Przeglądam dokładnie loch korzystając z chwili chłodu. Oglądam bacznie ściany w poszukiwaniu przejść lub jakiś znaków. Łykam trochę z zapasów wody.

Zastanawiam się gorączkowo. Jeżeli nie znajdę muszę wrócić się do drogowskazu i pójść... może w głąb wyspy. Cholera. Gdzie może być ten smok?

Przystaję nawet przez chwilę i próbuję wyczuć coś lub zdać się na instynkt. Skoro loch jest ślepym zaułkiem... trzeba ruszyć gdzieś indziej... tylko w "teoretyczny głąb wyspy" czy też gdzieś w innym kierunku.
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg? - Rhunar Ragnison, Magnus Regenbogen
Lily et Pique - Gundrik Grundisonn

[Blackswordsman]

<Pascal>

<Kobieta podniosła palec do ust aby cię uciszyć.>

-Nie mów nic- <wyszeptała> - Daj mi się posiąść...

<Delikatna dłoń kobiety dotnęła twego ramienia a wasze oczy spotkały się naprzeciw siebie. Nieznajoma zbliżyła się jeszcze bardziej jak do pocałunku a wtedy stało sięcoś nieprawdopodobnego. "Weszła w ciebie". Poczułeś jak krew kipi w twoim ciele a kiedy mrugnąłeś oczami znów byłeś w sali tronowej leżąc na posadzce krwawiąc. Co dziwne nie czujesz aby coś cię bolało. Krew przestała płynąć jednak szkarłata mgiełka przesłania ci oczy. Strażnicy zostawili cię leżącego myśląc pewnie ,że nie żyjesz i targają nagie dziewczyny po podłodze w stronę potwora z którym walczy ten nadpalony niski facet. Macha bronią jak szalony i biega unikając uderzeń. Jego dziwny miecz i postura mogły by sugerować ,że w rodzinie ma jakichś półorków, co zresztą może być prawdą gdyż jego skóra jest nadpalona i brudna. Siwy krasnolud z czubem walczy jak opętany zatrzymując samemu dwa tuziny strażników. Położył trupem dwóch i blokuje drogę pozostałym do swojego łysego towarzysza. Krew zamienia jego siwe włosy i brodę w karmazyn, widać ,że odniósł już wiele ran ale jakby mu to nie przeszkadzało. Poczułeś dreszcze i gniecenie w dołku,twoje ramiona i nogi odzyskały siły.>


<Leon>

<Wściekły jak wszyscy diabli zabrałeś kobiety udając się w kierunku największych komnat zamkowych. Pierwsza była jadalnia. Niestety pusta. Zniszczyłeś kilka stołów i krzeseł roztrzaskując je o ścianę po czym ruszyliście dalej. Masz coraz większą ochotę zarżnąć te bezużyteczne dla ciebie baby. Biblioteka także była pusta, same książki. Trzasnąłęś drzwiami i poszliście w kierunku sali tronowej. Już z oddali słychać odgłosy walki. Walka!! Ktoś walczy a zatem rozlewa krew!! A więc wszyscy są w sali tronowej pomyślałeś. Zapach krwii czuć bardzo mocno, wiele osób zginęło w pobliżu całkiem niedawno. Vitriel spojrzała na ciebie w biegu jakby czekając na rozkazy...Ilu strażników może być w sali tronowej i z kim walczą?? Czy zaatakujesz sam czy z pozostałymi przy tobie trzema żołnierzami?? Nie wszystkie rany jeszcze się zagoiły po starciu z demonem...>


<Klaus>

<Z zamysłem zapolowanie na pojedynczych przeciwników ruszyłeś w głąb płonącego miasta. Upatrywałeś sobie tylko pojedyncze ofiary. Strzelając z łuku bardzoł łatwo przyszło ci zabicie kilku zabłąkanych ludzi i mutantów. Udało ci się też dość łatwo pokonać dwóch jednocześnie pierwszego poważnie raniąc strzałą zanim do ciebie dobiegli. Dobicie ich mieczem było tylko słodką formalnością. W miarę jak liczba zabitych przez ciebie istot rosła czujesz się silniejszy, ważniejszy i lepszy a jednocześnie chcesz coraz więcej i szybciej. Zaczynasz zatracać uczucie strachu. Stoisz na głównej drodze miasta i obserwujesz jak duża grupa, podpalających wyziewami miasto, mutantów zbliża się do ciebie. Masz ogromnąochotęich wszystkich zabić. Czujesz się twardy jak skała, silny jak byk i wytrwały jak muł. Miecz płonie pogłębiając twoją pewność siebie. Słychać w poblirzu odgłosy walki...>


<Rhunar>

<Gorąco rzuciło ci się chyba na głowe bo zacząłeś wołać smoka jak jakiegoś swojego kolege z dzieciństwa kiedy bawiliście się w chowanego po tunelach twierdzy. Loch jest chwilą wytchnienia ponieważ temperatura tutaj jest znacznie niższa. Zacząłeś się zastanawiać dlaczego. Przecież całkiem niedaleko płynie lawa. Powietrze powinno być równie gorące skoro loch jest ślepym zaułkiem, a może nie jest?? W jednej z cel zauważyłeś coś dziwnego. Ściany są prawie że całe pokryte szronem. Jakiś laim mógłby pomyśleć ,że to drobinki jakichś minerałów ale to szron. Ściany są bardzo zimne. Zacząłeś macać ściany i znalazłeś bardzo drobny runiczny napis w stylu podobnym do tego jak na portalu. To tajemne runy przeznaczone tylko dla kowali run lub najznamienitszych krasnoludzkich budowniczych. Są jednak tak małe ,że masz problem z odczytaniem ich.>
_________________
Jestem mieczem i zbroją. Moja droga tam gdzie krew.

MG tu i tam ^^
#Sesja Przekleństwo Wzgórz Hager Gatz
#Sesja Miasto Darrow
#Sesja Wichry Aderus

[Lokim]

<Aghh.... Wasza śmierć daje mi siłę, wiarę i moc.>

Jeden po drugim zabijam kolejnych zabłąkanych ludzi i mutanty.

<Nawet z dwójką na raz jestem w stanie sobie poradzić. Jestem niezwyciężony... Gdzie te krasnoludy, gdzie ta straż, gidze gwardia? Niech się pokażą, niech zaatakują mnie jednocześnie! NIE MAJĄ SZANS>

Nagle widzę dużą grupę ziejących ogniem mutantów.

<A więc tacy jesteśmy paskudni... No to wszyscy zginiecie. Tu i teraz>

Odwieszam miecz i wyciągam łuk by oddać pierwszy strzał, gdy nagle wraca mi na chwilę reszta racjonalnego myślenia

<Nie... Nie mogę wystawiać się na takie niebezpieczeństwo. Już raz myślałem, że jestem niepokonany i straciłem miecz. Przecież nie dość, że jest ich wielu, to jeszcze zieją ogniem. Nie jestem ogniotrwały, zfajczom mnie na popiół. Już przecież raz mało nie spłonąłem. Muszę ich jakoś uniknąć. Teraz nie dam im rady, jeszcze nie teraz... Ale wrócę tu później, na pewno wrócę>

Rozglądam się szybko na boki szukając miejsca gdzie mógłbym się schronić, albo udać, by ich ominąć. Słyszę odgłosy walki, więc rozglądam się jeszcze dla pewności za mutantami. Jeżeli zobaczę, że są zaangażowani w walkę z większą ilością przeciwników to zajmuję bezpieczną pozycję i szyję do nich z łuku. Staram się jednak by nie podeszli zbyt blisko - muszę unikać ognia.

Jeśli jednak nie walczą z nikim, a jedynie podążają w moim kierunku, to wycofuję i unikam konfrontacji. Przy okazji staram się też uniknąć wejścia w miejsce, gdzie słychać odgłosy walki. Ewentualnie mogę wyjrzeć tam z zza rogu, by zobaczyć co się dzieje, ale wolałbym wrócić do polowania, które wypełnia mnie mocą, a serce napełnia wiarą w niezwyciężoność.
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg?- Klaus Jurgiel

Telegram: @LokimR

[luko]

Wstałem i spoglądam na siebie

- Jak to możliwe? Co się ze mną dzieje? To musi być magia.

(Nie wiem czyja to sprawka, ale takiej szansy która może ocalić mój honor i Anastazje nie będę marnował. Choćbym miał szczeznąć w czeluściach i obięciach demona to jest szansa której drugi raz już nie dostane!)

Szepcze sam do siebie po cichu i sięgam po topór który zatykam za pas i po korbacz którym mam zamiar mieżdżyć kości moim przeciwnikom.

- No droga Pani do dzieła.

Następnie krzycze ile mam sił w kierunku strażników którzy odchodzą z kobietami

- Panowie! My jeszcze nie skończyliśmy!

Rzucam się do ataku
_________________
"Przyjaciel czy Wróg?" ==> Pascal Wittenberg, człowiek
"Przeznaczenie czy Przypadek?" ==> MG (Mały Głód)

[Stalowy]

Cholera! Nie mam czasu, a takie odkrycie!

Odsapnąłem gniewnie i przetarłem fragment ściany. Przyłożyłem dłoń z której ściągam rękawicę. Skoro nie mogę wzrokiem zobaczę dotykiem.

Opuszkami palców próbuję wyczuć kształt i strukturę. Nie dokonuję dogłębnych badań. Może to być któraś ze standardowych run użytkowych.

Trwa to tylko moment. Odrywam dłoń od ściany i zakładam rękawicę. Przynajmniej się trochę schłodziłem. Teraz czas wracać z powrotem do ognistego piekła.

Wychodzę z lochu i udaję się z powrotem do drogowskazu. Trzeba wybrać inną ścieżkę.
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg? - Rhunar Ragnison, Magnus Regenbogen
Lily et Pique - Gundrik Grundisonn

[Blackswordsman]

<Rhunar>

<Przyłożyłeś gołą dłoń do ściany i przejechałeś lekko po napisach. Poczułeś ukłucie jakby zimnej igły jednak zignorowałeś to. PEwnie skurcz spowodowany zmianą temperatury. Odwróciłeś się i już chciałeś odejść kiedy uruchomił się jakiś mechanizm. Tarcie kamieni uświadomiło cię ,że otwiera się jakieś przejście. Kiedy spojrzałeś za siebie ściany z napisem nie było a z ciemności zionie chłodna czerń. Może to korytarz którego szukałeś?? Czy zawiedzie cię do leża smoka?>


<Pascal>

<Podniosłeś się. Nadal jesteś w zbroi. Odniesione rany zdają się nadal krwawić. W takim razie jakim cudem żyjesz?? Chciałeś zakrzyknąć na strażników najgłośniej jak się da ale z twojego gardła wydobył się cichy kobiecy głos. Podniosłeś bronie i ruszyłeś z szałem zastanawiając się jak bardzo jesteś sobą. Wewnątrz czujesz niepohamowany gniew. Dopadłęś do żołnierzy w kilka sekund. Ledwo zdążyli wypuścić dziewczyny a ty już siedziałeś im na "plecach". Próbowali się bronić ale byłeś zbyt szybki. Niczym rozpędzony taran uderzyłeś z ogromną siłą. Kule korbacza poszły w ruch tym razem precyzyjnie poruszając się w powietrzu. Wymiana ciosów była krótka. Każdy ze strażników zdołał zadać cios ale zbyt lekko i nie do końca celnie. Twoje ciosy były śmiertelne. Pierwszy złamał noge żołnierza prawie mu ją urywając. Nieszczęśnik padł martwy natychmiast. Drugi oberwał w lewe ramię a impet kul korbacza niedość ,że połamał rękę człowieka to jeszcze sięgnął żeber ,które przebiły coś wewnątrz. Trzeci umarł najszybciej. Stalowe kule zmiażdzyły jego głowę jak dojrzały owoc. Czaszka i mózg rozprysnęły się na wszystkie strony. Czwarty próbował umknąć ale kolce na kulach zahaczyły o jego zbroję i poszybował kilka metrów po czym gruchnął o ziemię i już nie drgnął. Cztery trupy ludzi którzy jeszcze przed chwilą stali nad twoim ciałem...
Nagie dziewczyny leżąc na posadzce spoglądają na ciebie z przerażeniem ale nie uciekają.>


<Ingwar>

<Coś błysnęło i zobaczyłeś jak rycerz który jeszcze chwilę temu leżał po potężnym ciosie w twarz,wstał i zaatakował żołnierzy jakby sam Morr groził mu zesłaniem do piekła.>



<Klaus>

<Wzbudziłeś w sobie odrobinę rozsądku i postanowiłeś nie zaczepiać w pojedynkę dużej grupy mutantów. Przyczaiłeś się ,żeby poobserwować co się dzieje. To co ujrzałeś trochę cię zaskoczyło. Mutanci gonią za jąkąś świecącą postacią gnającą ulicami miasta. Z podwyższenia jednak dostrzegłeś ,że to fortel odciągający ziejących ogniem od dwuosobowej zmierzającej w przeciwnym kierunku a konkretnie do ...Zamku?? Jedna z postaci w czarnej zbroi segmentowej niesie dwa okryte kocami ciała. Druga postać ją eskortuje trzymając w pogotowiu srebrzysty miecz dwuręczny. Może gdybyś ich ustrzelił wtedy zdobył byś jakieś cenne przedmioty...Tylko dlaczego oni zmierzają do zamku? Przecież mutanci już tam dotarli....>
_________________
Jestem mieczem i zbroją. Moja droga tam gdzie krew.

MG tu i tam ^^
#Sesja Przekleństwo Wzgórz Hager Gatz
#Sesja Miasto Darrow
#Sesja Wichry Aderus