forum.drachenfels.pl

[Martin von Carstein]

<Przełykam ślinę i ruszam przed siebie. Do tego pokoju nad kuchnią. Przemykające cienie, tajemnicze kościane ręce wciągające na piętro, nagła cisza na dolnym piętrze. To wszystko jest niepokojące, takie frapujące moją niziołkową główkę. Szukam zatem rozwiązania, ale nadal jestem czujny i ostrożny. Staram się przyzwyczaić oczy do ciemności. Niech bogowie, jeżeli któryś mnie słyszy ma mnie w swej opiece. Inaczej zostanę tutaj na wieki i będę straszył, jako kolejny cień.
Obraz sytuacji staje się niby coraz bardziej klarowny. Na pewno są w tym domu duchy dobre... ale skoro dobre to i złe gdzieś. Trudno mi powiedzieć, widziałem ledwie sprzątaczkę, pianistę, rękę, słyszałem głos. Dziwnego kucharza nie liczę.
Rozglądam się jak najdyskretniej. Lampa mogłaby mi w tym przeszkadzać, oślepiłaby mnie.>
_________________
http://vaevictis15mm.blogspot.com

[Stalowy]

Niech to.
Stałem dotąd niewzruszony intonując i wznosząc topór tylko w potrzebie. Teraz trzeba się ruszyć.
Plugawy demon porwał kapitana garnizonu i rozszarpał go na strzępy.
Kto jest następny w drabinie dowodzenia?


Wygląda na to.


Ĺťe ja.


Przedarłem się przez ludzi, aby zająć miejsce poległego oficera. Ktoś musi utrzymać to wojsko w ładzie. Ktoś musi utrzymać porządek i dyscyplinę.

- WALCZYĆ! ZEPCHNĄĆ WROGA Z MURU! KTO MA KUSZĘ CZY MUSZKIET... CELOWAĆ W SPASŁEGO, CZERWONEGO GNOJA ZE SZTANDAREM! W ŁEB GO! W ŁEB!

Wydaję rozkazy i polecenia. Koordynuję działania żołnierzy.

- ZNISZCZYĆ ICH! POWALIĆ! DALEJ! RAŹNIEJ!

- ZACHOWAĆ POZYCJĘ! NIE DAJCIE SIĘ!

Staram się dodać wojownikom animuszu. Stale wyznaczam ważniejsze cele łucznikom, aby wiedzieli kogo odstrzeliwać.
Uważam także na niebo. Jeżeli demon znów się pojawi, nakazuję kusznikom, aby oddali salwę w niego. Szeroko rozpostarte skrzydła będą łapać pociski, aż miło.
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg? - Rhunar Ragnison, Magnus Regenbogen
Lily et Pique - Gundrik Grundisonn

[Lokim]

- O bogowie, skąd te potwory się biorą?! - <Wyrywa mi się z ust. W życiu nie wystrzeliłem takiej ilości strzał w tak krótkim czasie, ale nawet jakby udało mi się wystrzelić 10 razy tyle to i tak nie przerzedziłbym w znacznym stopniu szeregów przeciwnika.>

<Myślałem, że już nie zostanę zaskoczony niczym, ale pojawienie się "latającego demona" przerasta wszystko co do tej pory widziałem i czego mogłem oczekiwać. To, z jaką łatwością rozerwał kapitana, zmroziło by krew w żyłach nawet najtwardszych. Nic dziwnego, że mało się nie zesrałem. A potem pojawili się ci zbrojni w miedzianych zbrojach, których sam widok budzi irracjonalny strach. Co jeszcze?>

<Zadane w myślach pytanie szybko doczekało się odpowiedzi, gdy wieża z hukiem rozerwała się na fragmenty. Nie mogę się załamać, nie mogę się wycofać!!! Gdy spostrzegam, że dowodzenie przejmuje ten krasnolud w dziwnej zbroi, którego nie imają się wrogie oszczepy nadzieja rośnie.>

<Biorę kolejny zapas strzał i szybko wracam do strzelania. Plan z grubsza pozostaje ten sam - najpierw dowódcy potem hołota. Ale wprowadzam jeden wyjątek - pierwszeństwo daję temu latającemu odmieńcowi. I nie, nie mam zamiaru celować w skrzydła, o nie. Za cel biorę jego szpetną głowę - im więcej moich brzechw będzie wystawać z jego pokracznej mordy tym większy uśmiech pojawi się na mojej twarzy. A ja na prawdę lubię się śmiać.>
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg?- Klaus Jurgiel

Telegram: @LokimR

[Warmlotek]

Rozglądam sie niepewnie po piwnicy. Drżę na całym ciele,nagle wybucham śmiechem, śmieje sie tak głosno i mocno jak nigdy dotad az nie stracę oddechu.

"Ja żyję! Jednak warto było zaufać Shehtar.Przekroczyłem granice śmierci po raz kolejny po raz kolejny obcowałem z Bogiem.Pozbyłem się tego czarnoksiężnika na dobre! Dzięki ci Shehtar! a już zwątpiłem... Myślałem...że już po mnie...myślałem że czarnoksiężnik będzie mnie nękać i rozszarpie moja dusze w pustce. Dzięki wam Bogowie !"

Wstaję i ubieram oraz uzbrajam się w miarę żwawo. Obcowanie z Bogami odbija się na mojej osobie trwałym choć niezauważalnym piętnem, a ten rytuał pozostawi po sobie piętno niczym kopniak Trolla.

Wychodzę z piwnicy opanowałem drżenie i odegnałem wspomnienia z rytuału ,które będą mnie prześladować aż do śmierci.Nabrałem głęboki oddech i ruszyłem w górę wychodząc z piwnicy.
Jeżeli nie ma Shehtar ani w karczmie ani w pokoju biorę bukłak, który wcześniej zamówiłem z vódka i ruszam w stronę portu... Z iskrzącym morderczym wzrokiem oraz paskudnym grymasem na twarzy nie zwiastującego nic dobrego.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy WrĂłg? ==> Ingwar Ingersson, krasnolud
#Ciężkie jest życie na morzu==>Hektor Lombard, człowiek

[Blackswordsman]

<Filip>

<Nie zastanawiając się długo ruszyłeś do pokoju po prawej stronie. Ciemny korytarz nie napawał ciebie optymizmem ale nie ma już powrotu. Stanąłeś pod drzwiami. Nic nie słychać. Przez dziurkę od klucza też nic nie widać. Nacisnąłeś ne klamkę, drzwi ustąpiły. Zerknąłeś do środka. Ktoś chwycił cię mocno i szarpiąc wciągnął do środka. Drzwi zamknęły się...>
<Jesteś w sypialni. Za ubranie trzyma cię jakiś wysoki mężczyzna w niebieskim wojskowym mundurze poplamionym krwią. Po jego twarzy widać ,że jest wściekły. W drugiej ręce trzyma dymiący jeszcze pistolet. Naprzeciwko na dużym szlachceckim łożu zauważasz dwie osoby.Kobieta, solidnie zbudowana blondynka z ładnymi lokami, jest naga i eksponuje krągłę jędrne piersi, ładny brzuszek , nagie łono i zdrowe mocne nogi, klęczy przestraszona. Obok leży nagi mężczyzna z roztrzaskaną głową. Kula z pistoletu zrobiła miazgę z czaszki. Nie da się go zidentyfikować.>

-A ten to kto? Kolejny twój kochanek?? Czy jest ktokolwiek w tym domu komu nie dałaś się pokryć suko!! Najpierw mój brat, potem ojciec, Majordomus, twój służący , lokaj, kucharz, stajenny, nawet nasz syn!! Kim jest ten mały kutas!!??


<Ingwar>

<Posiedziałeś jeszcze chwilę w piwnicy śmiejąc się jak opętany z tego że żyjesz. W istocie jest się z czego cieszyć. Wygląda na to ,że uwolniłeś się od czarnoksieżnika. Uwolniłeś się też od obroży. Nie wiesz kiedy dokładnie ale pękła i rozpadła się w proch. Pomacałeś sie po czole, Runa pokuty zniknęła. Ubrałeś się, przyodziałeś w zbroję. Rozejrzałeś jeszcze raz po piwnicy. Co tu się działo kiedy byłeś nieprzytomny? Zupełnie jakby banda pijanych krasnoludów wpadła tu za trollem. Zebrałeś się w sobie i wyszedłeś z piwnicy. W głównej sali dla gości siedzą tylko dwie osoby. V siedzi na ławie a na jego kolanach niczym dziecko siedzi Shehtar głaskana po głowie. Jeszcze nie zobaczyłeś jej twarzy ale poznałeś po zbroi i sylwetce. Zbliżyłeś się aby podziękować. Mroczna Elfka odwróciła do ciebie głowę. Zobaczyłeś najbardziej przerażającą istotę na świecie. Jej twarz jest cała we krwi, tak samo jej dłonie i włosy, wydaje ci sięże nawet w oczach ma krew i szaleństwo a raczej śmierć. Krew wydaje się być cały czas świeża, nie krzepnie. W jakiś sposób wiesz ,że to twoja krew,czujesz jej zapach nawet wiesz jak smakuje...Mroczna elfka zaczęłą się szarpać na twój widok ale V ją przytrzymał z całych sił. Skuliłeś się w kłębek na podłodze zasłaniając oczy i głowę jak przed ciosem nie jesteś do końca pewien ale chyba nawet zacząłeś kwilić. Męski poważny głos uspokoił Cię.- Już poszła. Już jesteś bezpieczny-...Wstałeś z podłogi i znów widziałeś V z Shehtar na kolanach,jednak jej twarz jest zwrócona w przeciwną stronę niż do ciebie.>

-Idź już Ingwarze. Później podziękujesz... Teraz jest nieodpowiedni moment.

<Bez zastanowienia nogi wyniosły Cię z karczmy. Stoisz na ulicy. Gdzieś od portu dochodzą odgłosy bitwy.>



<Rhunar.>

<Przedarłeś się przez walczących na murach do miejsca gdzie jeszcze kilka chwil temu stał kapitan Siergow. Udało ci się zapanować na ludźmi i wiesz ,że bez ciebie szyki pękły by jak przeżarty przez mole sznurek w gaciach starej prostytutki. Z obawą zacząłeś wyglądać bestii któraz zabiła kapitana. Wydałeś rozkazy dodając otuchy walczącym.>


<Klaus>

<Bardzo podłamałeś się wszystkim co zaszło podczas ostatnich kilku chwil. Okropna śmieć kapitana Siergow, niezliczone zastępy atakujących, ryczerze w czerwonych zbrojach, latająca bestia, ekspolzja wieży... Chciałeś uciekać. Przez chwilę byłeś tak zdesperowany,że skoczył byś z tego muru. Na szczęście pojawił się dowódca krasnoludów i zauważyłeś ,że wszyscy nabrali jakiejś dodatkowej odwagi. Przynajmniej narazie. Chwyciłeś strzały i ponownie zacząłeś ustrzeliwywać wrogów ludzkości począwszy do dużego tłustego mutanta prowadzącego kolejny oddział wojowników chaosu. Dwie strzały w oba oczodoły wystarczyły aby padł.>


<Rhunar, Klaus>

<Miedziani rycerze zbliżają się do bramy razem z resztą chołoty. Posypał się grad strzał i bełtów na rycerza niosącego sztandar chaosu. Żaden pocisk nawet się nie wbił. Mimo odcinanych haków i lin coraz większa ilość łupieżców wdziera się na mury. Skrzydlata kreatura pojawiła się i zanurkowała na dowódce krasnoludów. Ci którzy spojrzeli na bestie poprostu zamarli jak słupy. Zupełnie ja wtedy kiedy spadła na kapitana Siergow. To chyba jakieś czary. Ludzie chcą strzelać ale nikt nawet nie drgnie.>
_________________
Jestem mieczem i zbroją. Moja droga tam gdzie krew.

MG tu i tam ^^
#Sesja Przekleństwo Wzgórz Hager Gatz
#Sesja Miasto Darrow
#Sesja Wichry Aderus

[Warmlotek]

Wyszedłem pośpiesznie z karczmy... Napięty do granic możliwości... moja twarz zaróżowiła się od wypieków.Kucnąłem obok wejścia karczmy opierając się jedną ręką o ziemie, następnie oparłem się o ścianę karczmy plecami, chowając głowę w rękach. Całe mi drżą.
Potrzebowałem parę dobrych minut by się zebrać do kupy.

" To jawa czy sen, to zdarzyło się naprawdę czy to tylko zmora przeszłości... i czemu zachowałem się jak przerażony gówniarz...co za wstyd... Krasnoludzki Bohater który walczył z czempionami piszczy jak dziewczynka przed Shehtar... Bogowie wybaczcie mi, Jeszcze śmierdzę strachem, co za wstyd co za wstyd.... to nie wybaczalne, jak ja się zachowuję? Jeszcze chwila a poszczałbym się tam, na jej widok... Ingwar ! Przestań drżeć w końcu!"

Przeciągam ręką po twarzy... kręcę nią chcąc zapomnieć o tym.

" Czy ja jestem jeszcze tym nieustraszonym krasnoludem? Czy tylko wróciła pusta powłoka przerażonego dziecka. Runa zniknęła obroży nie ma, Grungni chyba mnie opuścił. Nie sądziłem iż będzie mi tego brakować keidykolwiek. Mogłem się spodziewać że zostanę potępiony za ten rytuał, MÓJ BÓG MNIE OPUŚCIŁ. Jestem tylko pierdolonym odpadkiem..."

Siadam dupą na ziemi, dalej się trzęsąc i kołysając do przody i w tył...

" Jak ja mam pójść walczyć w takim stanie... nie mogę, nie wierzę już w siebie ani w swoje siły.Boje się, Coś...coś się zmieniło...strach w życiu nie czułem takiego strachu..."

Właśnie Ingwar zdał sobie sprawę że jest przerażony jak nigdy w życiu nawet Hydra czy nawet ten stwór z innego świata nie wywołał w nim takich skrajnych emocji.

"Muszę się napić... Gdzie jest mój bukłak. Potrzebuję...potrzebuje...KAPŁANA... ?!"

Rozglądam się...Wstaję cały się trzęsąc, staram się opanować.Chwilę mi zajęło by zebrać się w sobie i tam wejść ponownie...czuje zimny pot, nie wiem czy jestem blady, czy cały czerwony, ale serce mi dudni pełną mocą, w końcu wchodzę.
Wracam do karczmy jednak nie spoglądam nawet w stronę,gdzie siedzi V i Shehtar zmierzam do karczmarza. Biorę bukłak i wychodzę.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy WrĂłg? ==> Ingwar Ingersson, krasnolud
#Ciężkie jest życie na morzu==>Hektor Lombard, człowiek

[Stalowy]

- RUSZAĆ DUPY, DO CHOLERY! NIE STAĆ JAK SŁUPY SOLI!

Pojawił się. I co teraz? Co pozostaje robić? Co krasnolud powinien zrobić?

Ktoś kto by się zastanawiał... myślę że kapitan garnizonu zastanawiał się. Za dużo się zastanawiał w tym momencie. Dlatego zginął.

A strach? Nie ma strachu. Strach tylko przeszkadza w zabijaniu chaośników. Strach zabija odwagę. Strach zabija duszę. Nie mam się czego obawiać. Nie mam czego żałować.

Żal... i litość... dla tych przeklętych, potępionych istot, które były zbyt słabe i zbyt nikczemne, aby się samemu podnieść i przywołały moce Chaosu.

- TUTAJ! TUTAJ KHORNIACKI ZŁAMASIE! LITOŚCIWIE UPIERDOLĘ CI ŁEB!

Czekam aż podleci i wtedy zadaję cios toporem. Szkoda że to nie mój runiczny młot, jednak cóż poradzić.
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg? - Rhunar Ragnison, Magnus Regenbogen
Lily et Pique - Gundrik Grundisonn

[Martin von Carstein]

<Mało się nie zacząłem śmiać. Spodziewałem się czego gorszego, bardziej krwawego i mrocznego niż zwykły mord na kochanku. Ten człowiek sobie na to zasłużył przecież! Rozbijacz rodzin przeklęty, doprowadzaczmężówdorozpaczyigniewu, drań! Jak ktoś nie traktuje poważnie wartości rodzinnych, tej podstawowej komórki społecznej do tak kończy. Gniew Bogów. Ale i żonusi nie można przyznać iż była cicha, niewinna, spokojna i nie bałamuciła.
Nie ważne. Zaraz zostanę zatłuczony na śmierć. Pistoletem, jego kolbą. Nacieszyłem się życiem, teraz zostanę kolejnym martwym zimnym morticznym trupiszczem za coś, do czego nie przyłożyłem ani ręki ani kutasa.
Zastanawiam się... błaga go o litość "na smutnego, przerażonego niziołka" czy też nie i zachować resztki godności. Założę się, że większość osób z tej długiej listy wybrała opcję pierwszą. Ja wybiorę opcję drugą. Krzyczeć o pomoc nie będę, korzyć się jak pies też.
Ciekawe... a może się skusi na ciasteczko czekoladowe? Byle nie tykał mego sskarbu.
Zaczynam moją pożegnalną mową, którą się pewnie pogrążę w tym całym bagnie. Chociaż drży mi nieco głos z nerwów, odchrząkuję i zaczynam mówić wykorzystując cały urok osobisty małego, grzecznego, słodkiego, niewinnego, pulchniutkiego niziołka, który jest nieszkodliwy i pragnie jedynie ciepłej michy pełnej klusek. Człowiek. Przygłup. Szlachcic... no to tak... powoli, jak do świni>

- Ten "Mały Kutas" to krewny Jaśnie Oświeconego Krainy Zgromadzenia. Niziołka, który jest elektorem, zatem jest też w radzie elektorskiej... zapewne jest wystarczająco blisko samego Wielkiego Imperatora, ale mniejsza z tym... kto by na takie szczegóły zwracał uwagę, na te wszystkie męczące koneksje, na te rozmaite znajomości z rozmaitymi, ważnymi tego świata... innymi Elektorami, Arcykapłanem Sigmara i Ulryka, cała ta mniej ważna arystokracja, znaczniejsza szlachta, tabuny szaraczków, ubiegające się o te audiencję, posłuchania... jakby Hisme nie miał nic innego do roboty, tylko wysłuchiwać czyjegoś ględzenie. <Modulując głosem>" Najjaśniejszy Panie, bo ten tamtemu i ten mi poproś u tego o to tamto, żeby ten tego tamtego to ci po to tegoż tra tra ta ta ta ta". Czy my nie mamy ciekawszych? Święto Ciasta chociażby, wielkie przygotowania na nie. Aaaaach, ŚwiętoCiasta, żeby szlachetny Pan kiedyśtambył. Tyle radości i szczęścia, pluskanie się po stawach, pokazy sztucznych ogni, wielkie gonitwy w workach, na przełaj, strzelanie do celu z procy... na północy używają Zombich z mrocznej, ponurej Sylvani brrr... bardzo nieprzyjemna kraina, trupy tam luzem chodzą. Są te... wampiry, zjawy i inne stwory co zjadają podróżnych bo lubią. Ja się pytam co może być dobrego w takim podróżnym, zwłaszcza na surowo, po ciężkiej podróży. Ale ziemia tamtejsza jest piękna, wręcz cudowna. Sadzisz na takiej powiedzmy pomidorki lub tytoń. Podlewasz, dobrze nasłonecznione miejsce wybierasz, pilnujesz aby szkodniki zbyt się nie panoszyły, plewisz chwasty, takie tam ogrodnicze niuanse. Żeby waszmość to widział. Normalnie dynie, takie wielkie pomidory. Tylko trzeba je nieco sprać tęgą pałą, bo nieco ruchliwe. Ale jak się ogłuszy to potem ładnie. A jaki tytoń.... ooooooooo... aż się chce palić. Taaaaak... Mortisczno-Sangwiczny dymek z pięknej, rzeźbionej fajeczki. To jest życie. Nie jakieś tam bretońskie śmieci dla ubogich i pozbawionych gustu. Fe! Nasze dobre, niziołkowate, z Zieleniska. Nic tego nie przebije, a kto twierdzi inaczej to kłamca i łotr i niech go kule biją, bo zasłużył sobie na to. Nawet Wszechmocny Imperator to potwierdzi, iż nie ma nic lepszego od towaru Ziołochętnej Kompanii Handlowej. No i te wszelkie mniejsze dwory... podobno i Bretońskiemu władcy nasze ziele smakuje. Nasze! Nie te ich regionalne wyroby, to już o czymś Waszmości Świadczy. Stanowczo! Tak samo królestwa Etalijskie, Państwa-Miasta Tilei, Arabia, bo i tam też docieramy. Staramy się nawet w Norsce propagować zalety ziela tytoniowego dla ciała i ducha, dla sił witalnych. Ale tam łatwiej o topór niż dobry zarobek, przynajmniej w północnej strefie. Lepiej handlować z nimi w naszych portach, chociażby w Marienburgu... ale tam ci cholerni pośrednicy, niech ich szlag trafi! Opłaty portowe, magazynowe, cła, za ochronę dla straży, za ochronę dla straży rzecznej, za ochronę dla różnych, indywidualnych grup ochrony, nawet morskie elfy przysyłają swoich. Bezczelność. Niebawem jednak umocnimy się w Kislevie to wtedy im pokażemy. Erengard! To jest miasto z możliwościami. Tylko zimno tam, okropnie. Brrrr, to i znów w magazyny i opał trzeba inwestować, a transport też nie jest tani. Takie czasy, człowiek człowiekowi wilkiem, zwłaszcza w interesach. A propo, zwę się Filip Ziołochętny z tych Ziołochętnych. Przybyłem do dworku, plotki głoszą iż można tutaj ubić niezły interes. Usłyszałem strzał to przybiegłem... ale chyba nie w porę, zastałem szanownego pana w niezręcznej sytuacji... waszmość nie doprowadził swego stroju do porządku...
_________________
http://vaevictis15mm.blogspot.com

[Lokim]

<Tak precyzyjne ustrzelenie tej tłustej i odrażającej istoty poprawia mi nastrój. Bogowie muszą nade mną czuwać, skoro nadal żyję, a trafiam dokładnie tam, gdzie chce. A przecież powinienem leżeć pod blankami i srać po gaciach. W sumie to nie wiem dlaczego tego nie robię. Nie wiem, co sprawia, że zamiast załamać się kompletnie w tym całym chaosie szyję z łuku jak opętany, a moje strzały rzadko kiedy mijają celu. Nie wiem. To albo charyzma tego krasnoluda, który teraz dowodzi, albo magia, albo czuwa nade mną i Myrmidia, i Ulryk. Do kurwy nędzy, nie istotne jest co to, ważne, że działa!>

< Widzę jak latająca paskuda nadlatuje po raz kolejny. Widzę, że jej celem jest nawołujący do walki krasnolud. Nie pozwolę!!! Nie tym razem!! Nie znowu!!!>>

- NIEEEEE!!!!! <wyrywa mi się krzyk z ust>

<W sumie powinienem być przerażony, ale jakaś energia napełnia moje ciało. Ładuję po raz kolejny łuk i moim jednym celem jest zrobić "fruwającym demonem" to samo co ze "zmutowanym tłuściochem" parę chwil wcześniej - wbić mu strzały w oczy po lotki. Niech cierpi!!! Niech umiera!!! Niech wraca skąd przyszedł!!!>
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg?- Klaus Jurgiel

Telegram: @LokimR

[Blackswordsman]

<Ingwar>

<Wszedłeś do karczmy wciąż dygocąc. Zabrałeś bukłak z wódką i wybiegłeś. Zagubiony w swoich myślach udałeś się do krasnoludzkiej faktorii aby odnaleźć kapłana. Razi zdziwił się ,że nie jesteś na polu bitwy razem z Rhunarem i resztą krasnoludów. Sam się tam wybierał kiedy nadszedłeś. Nie mogąc opanować emocji wyspowiadałeś się z tego co się stało opisując dokładnie rytuał. Razi spojrzał na Ciebie poważnie i pouczył.>

-Słuchaj uważnie synu. Nikt absolutnie nikt nie może wiedzieć o tym co mi teraz powiedziałeś. Nikomu nie możesz o tym mówić, chwalić się czy cokolwiek. Takie rytuały to najpilniej strzeżone tajemnice. Jeśli to wyjdzie na jaw ta, która cię urotowała odbierze ci życie. Nie lękaj się i nie smuć alebowiem z tego co mi powiedziałeś jestem pewien ,że to Grungni cię wyratował ze szponów śmierci. Gdyby Wielki Ojciec Krasnolud uważał ,że jesteś niegodny lub zgrzeszyłeś przeciw niemu wtedy zostawił by cię w rękach boga mrocznych elfów. Jednak jesteś tu cały i zdrowy. Boisz się bo stałeś się samodzielny. Runa zniknęła, obroża też. To znak ,że namacalna protekcja Grungniego nie jest ci potrzebna i masz radzić sobie sam jak każdy dorosły Khazad. Niemniej jednak jeśli będziesz żył według praw Bogów Przodków Grungni napewno będzie wobec ciebie przychylny. Raduj się bo wygnałeś z siebie chaos a to udaje sięnaprawdę nielicznym w histori wszystkich ras.Nie ważne z czyją pomocą, ważne ,że jesteś sobą. Jesteś wyjątkowy i zawsze powinieneś się tak czuć we własnych oczach. Ilu krasnoludów przeżyło to co ty i doświadczyło tylu łask?? Rozumiem ,że odkryłeś w sobie strach. To dobrze. Znaczy to,że odkryłeś w sobie życie. Każdy kto żyje czegoś sie boi. To żaden wstyd. Nie możemy jednak pozwolić żeby strach kierował naszym życiem. Jest czas na strach, na śmiech, smutek, łzy, złość. Dobrze koniec wykładu. Jesteś dorosły musisz sobie radzić. Błogosławię cię w imieniu Grungniego abyś miał pewną rękę i panował nad swoimi emocjami bo od tego będzie zależeć nasze życie, moje też.

<Zrobiło ci się znacznie lżej po tej pouczającej rozmowie. Dostrzegłeś jak młodym krasnoludem jesteś tak naprawdę.Razi pobłogosławił cię i symbolicznie uderzył młotem w twoją pierś. Po czym ruszyliście na pomoc rodakom. Kiedy dotarliście po bramę do portu okazało się,że sytuacja jest krytyczna.>



<Klaus>

<Wytężyłeś siły i chciałeś strzelić do potwora ale nie zdołałeś. Jakoś uchwycił twoje spojrzenie i gdy zobaczyłeś jego oczy, zamarłeś. Jakby jakimś przymusem na jego rozkaz obróciłeś głowę w lewo i zobaczyłęś coś jeszcze bardziej przerażającego. Jeden z biegnących rycerzy w czerwonych zbrojach poprostu eksplodował od wewnątrz krwią na wszystkie strony przemieniając się w bestię podobną do tej która nadlatuje ale dziesięć razy większą!! Z przerażąjącymi rogami , kłami jak sztylety, spojrzenieniem które "zabija". Zwykły topór rycerza zamienił się w ogromną obusieczną broń na kształt topora, której z tuzin ludzi by nie uniósł. Tego już za wiele!! Chcesz do domu!! Do mamy!! Skuliłeś się w kłębek chowając za blankami w przysiadzie. Za co bogowie ukarali cię czymś takim?? Serce wali ci jak oszalałe, ręce drżą a w głowie kotłuje się jedna myśl. Uciekać z murów, z miasta, z tej przeklętej wyspy.!! Nawet nie wiesz kiedy podbiegł do ciebie krasnoludzki sierżant Drimnir i uderzył Cię w twarz. Po czym wydarł się na ciebie. >

-Wstawaj tchórzu!! Walcz bo zarżną cie jak świnie!! a my zginiemy przez ciebie!! Wstawaj kozi syny albo sam cie zabije!!

<Przypomniałeś sobie co sierżant Drimnir mówił kiedy zapytałeś kto zaatakuje miasto. Myślałeś wtedy,że żartuje, jest złośliwy i chce cię przestraszyć ale on powiedział całą prawdę.>
<Wcale nie masz ochoty walczyć. Nie po tym co zobaczyłeś. Jednak wiesz że sierżant nie żartuje. Nadzieja się jeszcze tli


<Rhunar>

<Bestia nadleciała z piekielną szybkością. Nie zdążyłeś zrobić nic poza usunięciem się jej z drogi. Nie miałeś szans nawet machnąć toporem. Bestia minęła cię trącając skrzydłami, uderzyła w jednego z żołnierzy miejskich zrzucając go z muru i wzbiła się w powietrze. Poczułeś strach. To może być trudniejsze niż ci się zdawało.>
<Żołnierze reagują różnie na to co się dzieje, niektórzy walczą, niektórzy stoją jak kołki inni krzyczą z przerażenia pokazując na coś za murem. Obróciłeś głowę w lewo i zobaczyłęś coś przerażającego. Jeden z biegnących rycerzy w czerwonych zbrojach poprostu eksplodował od wewnątrz krwią na wszystkie strony przemieniając się w bestię podobną do tej, która nadlatuje ale dziesięć razy większą!! Z przerażąjącymi rogami , kłami jak sztylety, spojrzenieniem które "zabija". Zwykły topór rycerza zamienił się w ogromną obusieczną broń na kształt topora,której z tuzin ludzi by nie uniósł. Jednak twoja żelazna wola i wewnętrzna odwaga pozwoliła ci zdusić strach. Wiesz ,że nie jesteś sam. Melisa wspiera cię nawet kiedy jej nie czujesz ani nie słyszysz. Niestety żołnierze nie mają tyle odwagi co ty. Ledwo krasnoludy i żołnierze miejscy utrzymują pozycje ze strachem w oczach. Najemnicy panikują. Kreatura znów nadlatuje.Bestia nadleciała i znów zaatakowała błyskawicznie. Tym razem nie zdążyłeś się odsunąć i otrzymałeś potężne uderzenie mieczem w głowę. Jakiś element hełmu odpadł a ty z dużą siła upadłęś do tyłu. Czujesz jak gorąca krew ścieka po twojej twarzy.
Stwór wylądował i zdołałeś mu się przyjrzeć bliżej. Jest podobny do demona i tylko z bardzo bliska można zauważyć ,że to czempion a nie demon. Ma krótkie nogi niczym krasnolud ale tłów ma szczupły i wysoki jak człowiek. Głowa schowana w hełmie absolutnie nie jest ludzka, jest demoniczna. Skrzydła na ziemi wyglądają na znacznie mniejsze niż w locie. Kreatura ma mackę z pazurami zamiast lewego ramienia, a miecz w prawej ręce jest zrośnięty na stałe z ręką. Zakuty w płytowy pancerz ozdobiony czaszkami i znakami plugawego boga, zbliża się do Ciebie. Tylko część ludzi udało ci się przywołać do porządku. Kurwa. Wielki demon. Czempion. Ten dzień... ten dzień będzie jednak chyba gówniany,pomyślałeś.>
<Podniosłeś się i przyjąłeś postawę bojową, wyprowadziłeś prędko cios w łeb przeciwnika. Będzie miał... pięknym za nadobne pomyślałeś po czym wyprowadziłeś cios na twarz ale potwór zatrzymał twój cios blokując mieczem. Ostrze zbliżyło się do twarzy? potwora ale nie przeciąłeś mu nawet skóry. Potężna macka uderzyła w twoją tarczę aby ci ją wytrącić. Przyjąłeś cios na tarczę. Co za potworna siła! Przeklęty stwór!
Niech on i jego chędożony bożek bujają się! Nie masz zmiaru dzisiaj poledz.
- Za Grimnira!- zawołałeś głośno wyprowadzając kolejne uderzenie w czerep wroga.Tym razem stwór dostał w głowę.
Część ostrza twojego topora zatrzymała się na jego hełmie robiąc szczerbę a reszta przecieła mu czoło i łuk brwiowy. Nie przejął się jednak tym i raz jeszcze uderzył w twoją tarczę aby ci ją wytrącić.Utrzymałeś tarczę chociaż cios był piekielnie potężny. Tarcza pękła i zdrętwiał ci nadgrastek. Jeszcze jeden silny cios i tarcza się rozpadnie mimo swej solidności wykonania. Ten potwór ma w łapach siłę porównywalną z siłą Leona. Stwór wykorzystał twoją konsternację i zaatakował z prawej mieczem na głowę z lewej macką w twoje żebra. Zablokowałeś toporem cios miecza na głowę nie doznając żadnych obrażeń. Jednak macka uderzyła cię w bok niczym młot bojowy. Zbroja wgięła się i poczułeś jak pękają ci żebra. Zakaszlałeś cieżko. Potwór nagle zerwał się do lotu a ty odruchowo zadałeś cios raniąc go lekko w nogę kiedy odlatywał. Dlaczego odleciał? Zabiłby cię wiesz to tak samo jak on...>
Nadzieja się jeszcze tli


<Ingwar,Rhunar, Klaus>


<Na murach trwa już naprawdę zacięta walka. Dziesiątki chaosytów wdarły się na mury. Wysoko na niebie krąży bestia mogąca porywać żołnierzy jednego za drugim. Pod bramą są już miedziani wojownicy Khorne razem z głównym dowódcą i ogromnym demonem, który kilkoma uderzeniami swojej broni rozniesie bramę na strzępy. Ludzie stracili już nadzieję na zwycięstwo a nawet na przeżycie. I wtedy zobaczyliście jak niebo z krwistoczerwonego stało się złote i zaczęły spadać z niego płonące skały i deszcz ognia raniąc i podpalając atakujących. Już po chwili cała dzielnica portowa zamieniła się w piekło. Domy i budynki zajęły się ogniem. Jakaś cudowna siła dodała ludziom wiary, otuchy i woli walki. Sami także to odczuliście. Pojawiła się nadzieja, choć siły Mrocznego Boga Krwii Khorne nie przestały nacierać. Płonąc , krzycząc,wijąc się z bólu wrogowie nie ustali w marszu. Co gorsza na demonach i miedzianych wojownikach pożoga nie zrobiła żadnego wrażenia poza tym ,że przyspieszyła ich atak na bramę.>


<Filip>

<Mężczyzna w mundurze wysłuchał cię z uwagą chociaż widziałeś ,ze ma ochotę zatłuc ciebie tą kolbą pistoletu. Z każdym kolejnym wypowiadanym przez ciebie zdaniem złość znikała zastąpiona coraz szerszym uśmiechem.>

-Wybacz pan. O interesach porozmawiamy później. Będziesz pan za to świadkiem,że ta nieżądnica nadstawia dupy każdemu kto się nawinie. A jak się na ciebie patrzy ta cholera, gadzina przeklęta...

<Zerknąłeś na kobietę. Potrząsnęła bezwstydnie biustem, cmoknęła ustami do ciebie i zrobiła w twoim kierunku gest zapraszający do jej łózka.>

-Zatłukę tą suke. Patrz pan jak chcesz a jak nie to wyjdź pan...

<Mężczyzna ruszył w stronę kobiety na łóżku.>
_________________
Jestem mieczem i zbroją. Moja droga tam gdzie krew.

MG tu i tam ^^
#Sesja Przekleństwo Wzgórz Hager Gatz
#Sesja Miasto Darrow
#Sesja Wichry Aderus

[Warmlotek]

Przyjąłem z pokorą wskazówki Kapłana, wiedząc iż ma rację. Kiwałem czasami głową przy jego radach, gdy wyjaśnił mi wszystko i pobłogosławił wielki ciężar spadł z mych barków. Jakby wszelkie troski jednym ruchem ręki kapłan ściągnął ze mnie niczym kurz z zapomnianej zbroi.

Nie było czasu na rozwodzenie się, trzeba było biec na mury... po drodze łyknąłem porządny łyk vódki przypiąłem bukłak do pasa, a następnie dobyłem oręża.

Gdy dotarliśmy tam, niczego innego się nie spodziewałem ujrzeć, jednak przez cała ta hałastrę staram się wypatrzeć Rhunara, i wraz z kapłanem skierować się w jego kierunku.

- Chyba przybyliśmy w ostatniej chwili kapłanie, trzeba odnaleźć Rhunara i zacząć tępić to ścierwo. Niech Bogowie dziś spoglądają na nas przychylnie.

Nagle to spostrzegłem...bramy nikt nie chroni... jeżeli chaos się przedrze, zostaną otoczeni i wyrżnięci w pień...zmroziło mnie...podzieliłem się swoim spostrzeżeniem na szybkości z kapłanem. Zdejmuję hełm i zaczepiam u pasa, nie chce by sprzymierzeńcy mnie poszatkowali.

- WYCOFAĆ SIĘ Z MURÓW ! PRZED BRAMĘ ! PRZED BRAMĘ!! RHUNARRR !! RHUNARRR !! WYCOFAJCIE SIĘ!!- drę się

Ruszyłem PĘDEM odnaleźć Rhunara nim będzie za późno... poczułem znajome uczucie przed walką, atak ogromnych ilości adrenaliny które potrafią chłystkowi nawet przez krótką chwile walki o życie dać siłe trolla.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy WrĂłg? ==> Ingwar Ingersson, krasnolud
#Ciężkie jest życie na morzu==>Hektor Lombard, człowiek

[Lokim]

<Nie dałem rady. Nie strzeliłem. Co to za siła, co za magia??>

Co do kurwy nędzy?! - <widok metamorfozy rycerza w potwora spowodował, że nie byłem w stanie utrzymać się na nogach. Padłem na glebę i zacząłem płakać. Już po mnie. Umrę i nikt się o tym nie dowie>

- Ratujcie!!! Nie dajcie mi umrzeć!!! Ratujcie!!! Bogowie!!!

<Uderzenie Drminira wyrywa mnie ze stuporu. Nie wszystko co do mnie mówi dociera do mojego mózgu, ale wiem, że nie mogę dalej leżeć. Chcę wstać choć nie mogę. Nogi są jak z waty. I wtedy dzieje się coś czego nie rozumiem. Robi się jasno i czuć pojawiającą się nadzieję. Rozglądam się i widzę ją w oczach i zachowaniu innych. Wypełnia ona moje ciało i daje siłę by się podnieść. Patrzę za mur i widząc ognisty deszcz dokonujący spustoszenia wśród przeciwników nabieram nowych sił. Rozglądam się dookoła oceniając sytuację na murach, pod murami oraz stan obrońców.>

- Panie Sierżancie! Dziękuję!! <wykrzykuje w kierunku Drminira>

- Czas skopać tym paskudom tyłki!! <próbuję dodać sobie odwagi>

<Staram się szybko ocenić sytuację i podejmuję się wykonania jednego z trzech działań:
JeĹźeli ogromny potwĂłr stworzony z „miedzianego rycerza” jest jeszcze na tyle daleko od murĂłw, Ĺźe byłby w moim zasięgu, koncentruję na nim swĂłj ostrzał. Jest na tyle duĹźy, Ĺźe trafienie w głowę nie powinno stanowić problemu. Najchętniej wbiłbym mu strzały w oczodoły, by nie mĂłgł nic widzieć. Nie moĹźna go dopuścić do bramy!
Jeżeli nie dam rady go trafić, to staram się po raz kolejny skupić na latającej bestii, o ile będzie znowu nadlatywać. Jest zbyt groźna, by pozostawić ją w spokoju. I najwyraźniej ma chrapkę na krasno ludzkiego dowódcę
Jeżeli i to nie jest możliwe to strzelam do najbliższych przeciwników po raz kolejny wyszukując ich dowódców>
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg?- Klaus Jurgiel

Telegram: @LokimR

[Martin von Carstein]

<Biegnę szybko, aby zastąpić mu drogę. Rozstawiam szeroko ręce i pośpiesznie mówię>
- Takim sposobem? Panie, panu już wszystko zbrzydło na tym świecie? Po co sobie brudzić takim czynem ręce, obrażać bogów... albo co gorsza ryzykować utratę posagu żony. To można załatwić w inny sposób, cywilizowany! Się oskarży żonę przed kolegium kapłańskim lub innymi łowcami wiedźm. Oskarży się o czary sangwiczne, uwodzenie tą magią mężczyzn i się komisyjnie przeprowadzi topienie wiedźmy lub palenie. Ale przelewać własnoręcznie krew? Szlachcicowi takie zachowanie nie przystoi. Gach jak widać ubity, zapewne w samoobronie własnej. Każdy to przyzna! Żonę niech sędziowie rozsądzą, a jak się dobrze sędziów ten opłaci... tfu, chciałem powiedzieć wspomoże finansowo drobnym datkiem na sieroty to i życzliwszym okiem na oskarżającego popatrzą. Kilka beczek piwa i wół pieczony to i pospólstwo poprze. Posag zostanie przy Waszmości. Wszystko czysto, biurokratycznie, małym nakładem kosztów. A taki mord Waszmości na małżonce to tylko pech i nieszczęście dla siebie samego i majątku swego. Zaraz się zaczną dociekania, szukanie winnych, oskarżenia, a w najgorszym wypadku katowski pieniek. W najlepszym ruina finansowa... co dla wielu jednak jest i tak gorsze niż śmierć. To da się wszystko załatwić na drodze urzędowej poprzez nacisk odpowiednimi złotymi argumentami na czcigodne dźwignie machiny sprawiedliwości. Najlepiej to chodźmy, napijmy się, skosztuje Waszmość mego towaru i przemyśli chłodno całą sprawę. Żonę Pan zdąży zawsze zabić... <i to pewnie nie raz... a teraz dostanę w ryj. Na zaloty ludzkiej samicy nie zwracam uwagi, każdy porządny niziołek zna moje poglądy na związki międzygatunkowe.>
_________________
http://vaevictis15mm.blogspot.com

[Stalowy]

Nareszcie... pomyślałem... nareszcie trochę wytchnienia...

Pokrzykiwaniami nakazałem odwrót. Obecność rycerzy Khorne'a jednak mnie nie pociesza. Jeżeli przedrą się przez bramę zrobią to co Leon i jego "przyjaciele" zrobili w kopalni. Wbiegną w formację i nas rozbiją... cholera... na nich wszystkich nie działają strzały... będzie trzeba się zająć tym własnoręcznie! Cholera.. czemu nie mamy dział?

Próbuję zrobić coś, aby "moje" wojsko wycofało się w miarę uporządkowany sposób.

Wojsko ma wycofać się pomiędzy budynki, przyjąć formację. Łucznicy mają obsadzić kamienice.

Kiedy tam dotrę próbuję uporządkować wszystko w jakiś sensowny szyk.

W ten sposób przeciwnik będzie narażony na ostrzał, nie wykorzysta przewagi wysokości z muru, a przy tym i demon nie wparuje prosto w nas zaraz po rozwaleniu bramy.
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg? - Rhunar Ragnison, Magnus Regenbogen
Lily et Pique - Gundrik Grundisonn

[Rademenes]

-dziękuję ci, szlachetny kapłanie - mówię, wstając od stołu - teraz, jeśli wybaczysz, wycofam się, by wykonać swoje zadanie.

Jeżeli kapłan nie ma nic przeciwko, udaję się do karczmarza.

-Mój wierzchowiec potrzebuje odpoczynku, a ja muszę się udać niezzwłocznie w drogę. Ile sobie liczysz za wypożyczenie wypoczętego podjezdka? - potrząsam znacząco kabzą od V.

-Potrzebuję też kilku pochodni i ziaren kawy - dodaję.

"Ha! To już druga misja, w której ratuję życia, a nie je zabieram. Bogowie mają dziwne poczucie humoru" - myślę - "obym się nie natknął na demona z wizji..."