forum.drachenfels.pl

[Stalowy]

- W takim razie nie ma na co czekać. Ruszamy do bramy portowej.

Wskazałem jednego z gońców.. tego najbardziej wypoczętego.

- Biegnij do... hmmm... o mam... tam na pewno go znajdziesz. Biegnij do Nimfy o Diamentowych piersiach i spytaj się czy nie widzieli tam Ingwara Ingerssona. Krasnolud, ubrany z zbroję jakby z orka... z resztą widziałeś go. Przekażesz mu że idziemy do bramy do dzielnicy portowej wesprzeć obronę. Potem wracaj do nas.

Nakazuję wymarsz i zbieram "sierżantów" czyli tych, którzy są nieformalnymi liderami w poszczególnych grupach.

- Na miejscu zobaczymy jaka jest sytuacja. Zanim tam dotrzemy cywili w portowej może... hmm... nie być. - wskazałem niebo - Dzisiaj jest taka cholerna chaośnicka noc. Ponoć są od tego bardzo... hmm... nakręceni. Włażenie prosto na nich to będzie pewna śmierć.

- Proponuję, aby lud z Krainy Zgromadzenia był naszym zwiadem. Będziecie iść w pewnej odległości od naszej grupy i w razie czego ostrzeżecie nas, aby nikt nas nie zaskoczył. Formacja główna, tarczownicy na czele, za nimi najemnicy, za najemnikami reszta. Niziołki jako zwiad. Jeżeli będzie jakieś zagrożenie wtedy obracamy się tak, aby tarczownicy mogli zablokować, atak. Taka jest taktyka jeżeli będziemy maszerować przez zagrożoną strefę.

- Póki co ruszajmy na mury. Zapewne Kapitan Siergow lepiej będzie znał obecną sytuację w tamtym terenie.
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg? - Rhunar Ragnison, Magnus Regenbogen
Lily et Pique - Gundrik Grundisonn

[Warmlotek]

Siadam przy stole i uśmiecham się szeroko, zdjąłem przyłbice i postawiłem obok siebie.

"Po takiej głodówce to iście królewski posiłek..."

Zaczynam pałaszować nie spiesząc się, zajadam gulasz zagryzając kiełbaskami. Czuje miłe ciepło w żołądku, nie mogąc dłużej wytrzymać sięgam po kufel piwa i prawie z czczcią unoszę go i spijam porządnego łyka...Ahhhhhhhhhhh mrrrr to jest to...chłodne piwo spływające po mym przełyku i znajomy gorzki posmak...miałem już odstawiać kufel ale złapałem jeszcze jednego łyka, gdy kufel zmierzał już na stół skrzywiłem się i jednak wrócił ponownie do mych ust osuszając go do końca.

Zająłem się ponownie żarciem gdy skończyłem przetarłem ręką moją obfitą blond brodę.
Odsunąłem cały bajzel złapałem kufel w garść i rozpostarłem się na ławie delektując ta chwilą.

Spokojnie już popijam usatysfakcjonowany piwo...nie spiesząc się.
Chaos nie zając nie ucieknie predzej przyjdzie do mnie.

Wyjąłem jeden z siepaczy i zacząłem się mu przyglądać dokładniej.

"Dziś będziesz miał dużo pracy przyjacielu, spraw się dzielnie i nie zawiedź mnie..."

Podniosłem jedno kolano i postawiłem but na ławie,opuściłem broń i bujam sobie nią lekko w zamyśleniu.

" Co ja zrobię gdy to wszystko się skończy? Wrócić do domu? Gdzie wcisną mi jakaś krasnoludzice narobić bachorów i zgnić w Twierdzy? Ruszyć dalej? Jestem wojownikiem moje miejsce jest tam gdzie się leje krew, nie dzieciorobem, chociaż przedłużyć linie i mieć potomka też chciałbym ale nie z wybranką mego ojca.Sam wybiorę sobie kobiete!Tak ! Tak właśnie zrobię! Nie wróce tam! Niech dotrą o mnie pieśni i chwała do twierdz ! Nic więcej...
...Oh nie zawracaj sobie tym głowy teraz Ingwarze...
Najpierw trzeba przeżyć, chociaż śmierć nie jest najstraszliwszym z końców..."

"...Jednak znak pokutny nie zniknął, dlaczego? Czegom jeszcze nie spełnił ?
Czy już zawsze go będę nosić? Może jestem skażony Chaosem rzeczywiście tak jak powiadali tkwi we mnie plugawe ziarno? Może Shehtar albo Melisa mogłyby to gówno wyplewić z mojej duszy? Ale czemu by mi miały pomagać? Nie ! Nie będę błagać o łaskę ! Jestem jaki jestem ! Mam w sobie dość sił by stanąć na przeciw nawet Mrocznych Bogom ! Nic nie zachwieje mną, nie po tym jak Grungni tyle dla mnie zrobił. Tyle pytań kotłuje mi się w głowie... tak nie wiele odpowiedzi znam."

Podnoszę głowę spoglądam na karczmę rozglądając się po niej...zatrzymuję się chwilowo wpatrując się w plecy kobiet zastanawiając się nad plugastwem jaki we mnie siedzi.

"A może to będzie ostatnia rzecz jaką zapamiętam ta nora i to gówniane miasto może tutaj doczekam swego końca... a może jednak je zapytać? Ciekawe jaką cenę by chciały za chociaż sprawdzenie, wkurwia mnie to iż ciągle jakiś czarnoksiężnik dłubie w mojej głowie. Skurwysyn"


Odrywam wzrok od elfek i kładę siepacza na stole obok Hełmu i odganiam piwem mroczne myśli.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy WrĂłg? ==> Ingwar Ingersson, krasnolud
#Ciężkie jest życie na morzu==>Hektor Lombard, człowiek

[Cranmer]

Zaskrzeczałem donośnie próbując zwrócić uwagę lub sprowokować ewentualnych obserwatorów, że gówno sobie robię z tego, że patrzą. Jeśli nic się nie stało po chwili postarałem się skupić energię magiczną aby cofnąć przemianę, z całą pewnością będzie to niezbyt przyjemne ale bycie ptakiem napawa mnie się większą niechęcią, krasnolud powinien pozostawać krasnoludem.

Jeśli z jakiegoś powodu nie potrafię ponownie przybrać swojej właściwej formy trącam jednym ze skrzydeł Alexa aby on coś z tym zrobił. Nie mamy czasu do stracenia.
_________________
#Wichry Północy, Kazdin
#Ciężkie jest życie na morzu, Miguel Rodriguez de Gillera

[Rademenes]

-Macie rację...jeden nieprzemyślany ruch może rozbić sojusz istot, które pragną wolności i sprawiedliwości bez naruszania czyichkolwiek praw...Kiedy mówisz, Pani, jakbym słuchał swoich mistrzów....czy dla Was, elfów, Morr również jest bogiem, którego czcicie?

-Bardzo przepraszam! Czcza ciekawość....przecież mówiłaś pani o innej dla mnie misji....przepraszam, że osobisty interes przez moment przeważył. Co mogę dla was wykonać?

[Jaracz]

Porzucam zaklęcie. To kolejna przemiana, więc jest pewnie jeszcze gorzej. Wyję zatem z bólu zdzierając gardło do granic możliwości. Łzy ciekną strumieniami spod zaciśniętych powiek, a mięśnie napinają się jakby miały zaraz pęknąć. Kości trzeszczą i nienaturalnie się wyginają pod wpływem Eteru i tylko cudem się nie łamią. Wszędzie wokół jest pełno czarnych, kruczych piór.

Dłuższą chwilę jeszcze leżę na platformie bez sił jęcząc z bólu. Dopiero gdy już przestaną mną targać mdłości i dreszcze wstaję. Nie chcę myśleć o tym, że podobna przemiana czeka nas jeszcze dwa razy. Potrząsam głową. Kieruję się do drzwi i łomoczę w nie.

- Aeris Vento! Mamy twĂłj kontrakt.
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[Blackswordsman]

<Filip>

<Wszedłeś do spiżarni. Jedzenie jest na swoim miejscu. Niczego nie brakuje. Zacząłeś wybierać co smaczniejsze kąski, warzywa, mięsko, chlebek, świeże ,soczyste, pachnące, kiedy coś huknęło nad tobą. Brzmiał oto jak wystrzał z pistoletu. Czyżby chaotycy dostali się już do domu?? Nie to raczej niemożliwe... Wystrzały ich dział słychać daleko, daleko stąd. Znaczy ,że miasto broni się dalej. Twoi ludzie zajrzeli do spiżarni czy wszystko z tobą w porządku.>

-Słyszał szef ten hałas na górze?? Może pójdziemy to sprawdzić?? <zapytał zmieszany jeden z tileańczyków.>

-Od poczatku mówiłem ,że duchy straszydła i widma to nie jest coś z czym można igrać .To co robimy, nie zmrużę tu oka ani na chwilę...<burknął Kragg>



<Klaus>

<Skończyłeś podsłuchiwanie i pospiesznie udałeś się na plac. Sprawdziłeś jeszcze raz swój ekwipunek. Wszystko jest na miejscu i gotowe. Chwilę później tak jak przewidziałeś kapitan Michaelis zrobił zbiórkę i ogłosił to co się dowiedziałeś pomijając fakty od ludności w porcie. Zebrano was w trzy formacje, strzelcy, piechota, piechota i wymaszerowaliście w kierunku portu. Czerwone niebo niepokoi wszystkich a tym bardziej zejście się księżycy. Dotarcie do bramy portowej zajęło wam około kwadransa. Brama jest solidna a jej fundament i obmurówka dwa razy grubsze od muru. Niestety dostępu do miasta broni tylko kuta gruba opuszczona krata. Nie ma wrót ani podnoszonego mostu. Weszliście na mury pomiędzy tutejszych żołnierzy. Różnica jest ogromna. Najemnicy z waszej kompanii to lekka ,szybka piechota. Poza dowódcami, sierżantami i pojedynczymi wybrańcami, którzy mają kolcze pancerze, reszta odziana jest w pełne skórznie lub ćwiekowane skórznie. Strzelcy mają długie łuki a piechota miecze i średnie tarcze. Żołnierze z garnizonu miasta mają ciężkie zbroje łuskowe, duże tarcze i topory półtora ręczne. Łucznicy ukryci są w wieżach gdzie korzystają dodatkowo z balist i zapewne armat. Tuż po was przybył oddział krasnoludów, ludzi i niziołków. Oni chyba też mają bronić bramy. Ustawili was na blankach. Wydawało się spokojnie ale kiedy zerknąłeś w dół zobaczyłęś ,że pod murami leżą już stosy ciał ludzi, dziwnych humanoidów z główami lub kończynami zwierząt a także istot które ludzi ani trochę nie przypominają. Połamane drabiny leżą na zwłokach. Daleko między budynkami portowymi przemykają jakieś większe grupy zbrojne. Kolejne statki przybijają do brzegu i wyładowują żołnierzy. Niestety są poza zasięgiem strzał. Tylko dlaczego działa z wież nie strzelają??


<Rhunar>

<Wysłałeś gońca z wiadomością do Ingwara i zarządziłeś wymarsz, ustawiłeś formacje i puściłęś niziołki przodem aby przepatrywały teren. Miasto jest opustoszałe. Minęliście jeden patrol straży miejskiej. Pilnują aby ludzie nie szwędali się po ulicach i nie próbowali jakichś głupot. Bez problemu dotarliście do bramy portowej po około dwóch kwadransach. Brama jest solidna a jej fundament i obmurówka dwa razy grubsze od muru. Niestety dostępu do miasta broni tylko kuta gruba opuszczona krata. Nie ma wrót ani podnoszonego mostu. Weszliście na mury pomiędzy tutejszych żołnierzy. Oprócz żołnierzy hrabiego są tutaj jacyś najemnicy, lekka ,szybka piechota. Poza dowódcami, sierżantami i pojedynczymi wybrańcami, którzy mają kolcze pancerze, reszta odziana jest w pełne skórznie lub ćwiekowane skórznie. Strzelcy mają długie łuki a piechota miecze i średnie tarcze. Żołnierze z garnizonu miasta mają ciężkie zbroje łuskowe, duże tarcze i topory półtora ręczne. Łucznicy ukryci są w wieżach gdzie korzystają dodatkowo z balist i zapewne armat. Oni chyba też mają bronić bramy. Zrobiono wam miejsce na blankach. Wydawało się spokojnie ale kiedy zerknąłeś w dół zobaczyłęś ,że pod murami leżą już stosy ciał ludzi z północy, zwierzoludzi , mutantów i orków. Połamane drabiny leżą na zwłokach. Daleko między budynkami portowymi przemykają jakieś większe grupy zbrojne. Kolejne statki przybijają do brzegu i wyładowują żołnierzy. Niestety są poza zasięgiem strzał. Tylko dlaczego działa z wież nie strzelają?? Odszukałeś wzrokiem kapitana granizonu.>


<Ingwar>

<Delekotowałeś się dłuższą chwilą odpoczynku. Dobre jedzenie, dobre piwo, nogi na stole. Cisza i spokój. Tak jesteś wolny i możesz robić co chcesz, wreszcie. A może nie jesteś wolny?? Co takiego jeszcze jest do zrobienia, że runa nie zniknęła? Co jeszcze masz zrobić, jakie zadanie wykonać?? Siedziałeś tak zastanawiając się i obserwując siedzące przy stole osoby.Ciekawe o czym rozmawiają?? Usłyszałeś lekkie skrzypienie schodów. To V. Zszedł powoli jakby zastanawiają się nad czymś. Podszedł do stolika i usiadł zaczął rozmawiać z resztą. Chwilę później po schodach zeszła Shehtar również w pełnym rynsztunku. Jej krok jest szybki i skoczny, porusza się dziś wyjątkowo lekko. Może to odpowiedni moment żeby zapytać, a może lepiej nie?? Jesteś twardy, poradziłeś sobie do tej pory to dlaczego nie miałbyś poradzić sobie dalej. Po co prosić o pomoc paskudną mroczną elfice tfu tfu... Drzwi od karczmy otworzyły się i ktoś wszedł do środka. Dwa krasnoludy, jeden to grabarz ,drugiego nie znasz. Ten drugi zdyszany podszedł do Ciebie.>

-Ty jesteś Ingwar Ingersson tak? Mistrz runów Rhunar kazał Ci przekazać iż ruszyli bronić bramy portowej...


<Graurabe>

<Obie kobiety zaśmiały się trochę z drwiną trochę z rozbawieniem.>

-Nie , elfy nie mają czasu na śmierć... Ale szanujemy zmarłych.

<Brunetka lekko skinęła głową na twoją wzmiankę o zadaniu.>

-Tak , nowe zadanie. Musisz odnaleźć w lesie pewnego człowieka i sprowadzić go czym prędzej do miasta. To postawny człowiek w mocnym skórzanym ubraniu. Ma krótkie ciemne tłuste włosy, surowa twarz nosząca kilka poważnych blizn. zimne , błękitne oczy bez wyrazu. Na prawym policzku czarny znak przedstawiający literę "A" i spływającą pod nią kroplę. Na drugim policzku krwisty napis przypominający krasnoludzkie pismo a pod nim trzy równo ułożone obok siebie róże wiatrów. Jeśli żyje powiesz mu: Czas by miecz wrócił do właściciela. Wbrew pozorom to bardzo trudne. Las jest duży i nie wiem gdzie dokładnie jest ten człowiek...Ale to bardzo ważne...

<Usłyszałeś kroki i do stolika dosiadł się V. Zajął wolne miejsce obok i spojrzał na Ciebie dziwnie nieobecny.>

-Widzę,że powiodło ci się, to dobrze. Musisz teraz wstać od stołu zanim przyjdzie Shehtar, nasza Mroczna Elfka...

<Jakby na zawołanie postać pojawiła się na schodach. Ciekawe dlaczego masz wstać. Przecież razem jest sześć miejsc przy stole więc dla Ciebie też wystarczy.
W tym momencie otworzyły się drzwi i do karczmy weszły dwa krasnoludy. Jeden pobiegł do tego "orka" siedzącego w kącie, a drugi odziany w habit podszedł do Ciebie.>

-Podobno chciałeś widzieć siez kapłanem Gazula. Oto jestem...


<Alex, Skalf, Wilhelm>

<Wylądowaliście we trzech na platformie przed drzwiami do wieży i po przejściu cholernie bolesnej transformacji staliście się na powrót ludźmi. Wilhelm ledwo dycha, widać ,że ma dośc wszystkiego. Kiedy Alex zawołał Aeris Vento drzwi do wieży otworzyły się i "powitała" was przezroczysta postać.>

- Pani nie ma w domu. Jest w lesie,zmaga się ale kontrakt możecie oddać mnie lub wszystkie cztery jeśli chcecie...

< Alex i Skalf rozpoznali głos istoty ,która poprzednim razem uratowała ich od spalenia żywcem zanim jeszcze mieli okazję porozmawiać z czarodziejką. >
_________________
Jestem mieczem i zbroją. Moja droga tam gdzie krew.

MG tu i tam ^^
#Sesja Przekleństwo Wzgórz Hager Gatz
#Sesja Miasto Darrow
#Sesja Wichry Aderus

[Stalowy]

Ustawiłem swoich podwładnych wydając im odpowiednie rozkazy, aby przygotowali się do obrony muru. Pytam się też niziołczych zabójców co sądzą o tym murze i widoku na port. Czy byliby zdolni w razie potrzeby sprzątnąć dowódcę ataku i wrócić bezpiecznie tutaj. Potem ruszam pewnym krokiem do dowodzącego obroną kapitana.

- Zapewne jesteście Kapitan Siergow. - rzekłem poważnie - Jestem Rhunar Ragnison, Mistrz Run. Dowodzę posiłkami z Faktorii. Jaka jest sytuacja... i czemu wieże milczą, kiedy wróg jak na widelcu na swoich statkach do brzegu przybija? Nie macie dział? Brak prochu?

Sytuacja.. mi się nie podoba, ale jak widać ludzie sobie jakoś radzą. Pytanie czy prędzej skończą się strzały czy chaosyci.
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg? - Rhunar Ragnison, Magnus Regenbogen
Lily et Pique - Gundrik Grundisonn

[Martin von Carstein]

<Urywam kawałek chlebka i gryzę, żuję, połykam.
Coś jest u góry. Co może być u góry... oczywiście duchy. Albo coś, co chce abym za duchy uważał. Bandyci? Złodzieje? Kult? Wrodzy Ssskarbu?
Drapię się szybko po brodzie, coś trzeba począć. Szukam swej laseczki, wcześniej poprawiając swój strój, rękawiczki, kapelusik, płaszczyk, laseczka, zapalam fajeczkę nową, ozdobną, zaciągam się tytoniem, delektuję się dymem. Myślę. Nie mam zbyt wiele pomysłów. Moje stado chce otrzymać rozwiązanie, a ja nie chcę ich narażać na niebezpieczeństwo i niepotrzebne ryzyko. Nie w takiej sprawie. Jestem tak jakby kapitanem stadku, to ja muszę dokonać rekonesansu. Wszak coś tak małego jak ja, coś tak słodkiego jak niziołek tak nieszkodliwego może mieć większe szanse na przeżycie niż wielki krasnolud tudzież człowiek. Jakoś się w razie czego wykaraskam... może... jak będę miał szczęście. Dużo Szczęścia.

Zrobiłem marsową minę i zdecydowanie rzekłem, gestykulując i prawie nie piszcząc.>

- Krasnoludy i ludzie. Wszyscy tutaj zebrani. Jako wódz i niejako odpowiedzialnyzatoiżtutajjesteśmy pójdęzobaczyć co się wydarzyło na górze. Wy zostaniecie tutaj na dole i ani ważcie się ruszać na górę. Rozumiecie mnie? Tylko gdybym krzyczał o waszą pomoc... gdy usłyszycie hasło ode mnie to wtedy... <chwytam za woreczek nerwowo> a jak bym długo nie wracał i nie dawał oznak życia to wszyscy z was ruszycie po grabarza. Może on pomoże... albo przynajmniej oprawi me szczątki... zabalsamujecie je i odeślecie do Imperium, do Zieleniska i dworu Ziołochętnych.
<Podchodzę do Kraggi i szeptem, cicho, ale żeby zrozumiał mówię>
- Kaszanka.
<Potem ruszam w kierunku schodów... tam będę uważał, gdy ruszę na górę. Spycha ze wschodów? To zobaczymy co warta ta poręcz. Będę uważał na poręcz, krok po kroku. Wysilę wszystkie zmysły. Czuj zuch!>
_________________
http://vaevictis15mm.blogspot.com

[Warmlotek]

<Spoglądam na gońca>

- Przekaż Rhunarowi iż jak tylko uporam się moimi sprawami może mnie oczekiwać u swego boku.Wszystko, możesz wracać.

<Gdy widze schodzącą Shehtar podnoszę się przypinam miecz i pochodzę do niej.>

- Shehtar możemy zamienić pare słów na osobności?Sprawa jest ...ekhm... delikatna i opiera się o kwestie magiczne w których się nie rozeznaje.-

<spoglądam pytająco na Shehtar spodziewając się kpiny, docinków lub w ogóle nie zwrócenia na mnie uwagi. W sumie spodziewam się wszystkiego jednak nie mam wyjścia jestem w desperacji.Jedyne co mnie skłoniło do tego kroku to słowa Karguna na jej temat może gdzieś tam jest cień duszy który nie jest do cna zepsuty...>
_________________
#Sesja Przyjaciel czy WrĂłg? ==> Ingwar Ingersson, krasnolud
#Ciężkie jest życie na morzu==>Hektor Lombard, człowiek

[Lokim]

<Spoglądam z przerażeniem w dół. Staram się rozpoznać naturę istot leżących pod murami, ale wygląda na to, że widzę je pierwszy raz na oczy. Najwyraźniej ani kapitan, ani sierżant nie kłamali. To jakieś wybryki natury. Nadzieją napawa mnie jednak to, że jak widać, można je nie tylko zranić, ale i zabić. Rozglądam się wokoło własnej pozycji, znajduję jakiegoś miejscowego ludzkiego żołnierza, trącam go lekko w ramię i zagaduję>

- Kolego, widzę, że nie próżnowaliście. Co się do tej pory tu działo? <robię krótką pauzę> I do cholery dlaczego nie ostrzeliwujecie statków?

<Zauważając wieże wpadam na pewien pomysł. Staram się zlokalizować dowódcę i jeśli go znajduje zwracam się do niego>

- Panie Sierżancie Drimnir, czy można by się dostać na wieżę? Miałbym stamtąd zdecydowanie lepsze pole ostrzału, a i zasięg byłby większy. Może nie jestem najbardziej lotny w relacjach między rasowych, ani służbowych, nie mam też doświadczenia bitewnego, ale dobrze sierżant wie, że mam NAJLEPSZE oko wśród naszych chłopaków, a może i wśród wszystkich zebranych tu strzelców. I mógłbym stamtąd zrobić więcej krzywdy tym popaprańcom niż z murów. Gdyby był taki rozkaz, mógłbym wyszukiwać nawet w roju napastników ich dowódców, bądź chorążych ze sztandarami. Myślę, że pozbycie się ich w pierwszej kolejności nie byłoby głupim pomysłem.

- A... I jeszcze jedno. Czy SierĹźant wie dlaczego miejscowa artyleria milczy?

<Zależnie od decyzji dowódcy zmierzam na szczyt jednej z wież, bądź zajmuję miejsce na murach, najlepiej w pobliżu Drimnira. W obu przypadkach staram się, żeby mieć zarówno dobre pole widzenia, jak i ostrzału, i by w razie czego mieć się za co schować. Obserwuję dokładnie blanki i wieże. Sprawdzam, czy i gdzie są porozstawiane kosze z zapasowymi strzałami. Jeśli takich nie ma staram się zapamiętać rozstawienie łuczników z mojej kompanii - w razie czego inni też mogą być źródłem pocisków, gdy ja już swoje wystrzelam. Rozglądam się też za ewentualnymi drogami ucieczki oraz umiejscowieniem piechurów, w końcu w razie dostania się przeciwnika na mury trzeba wiedzieć, gdzie szukać ratunku. Przyglądam się też lepiej przybyłym krasnoludom. Po "spotkaniu" z Drimniriem wiem już, że wchodzenie im w drogę może nie być dobrym pomysłem, a ja nie chcę mieć teraz wrogów po tej stronie murów.>

<To będzie tak jak na turnieju - powtarzam sobie w myślach - Tylko na takim z biegającymi zającami i lisami. W sumie to oni nawet wyglądają jak zwierzęta, więc dużej różnicy nie będzie - próbuje poprawić sobie nastrój. Następnie powoli wyjmuję pierwszą ze strzał. Zwilżam brzechwę ustami i powoli ustawiam ją na cięciwie. Delikatnie ją naciągam i celuję w jakiś odległy punkt. Koncentruję się na tym działaniu chwilę. Następnie opuszczam ręce, pozostaję jednak w pełnej gotowości. Wiem, że gdy tylko przeciwnicy znajdą się w moim zasięgu zamienię się w maszynę do strzelania. Pociski jeden za drugim będą lądowały na cięciwie, a potem unosiły w przestrzeń. Postaram się by żaden nie minął celu.>
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg?- Klaus Jurgiel

Telegram: @LokimR

[Blackswordsman]

<Rhunar>

<Rozstawiłeś swoich podkomendnych i porozmawiałeś z niziołkowymi zabójcami. Mur ma około dziesięciu metrów wysokości, wygląda na solidny. Bez dział i katapult go nie zniszczą a na bramę potrzebny jest naprawdę solidny taran albo...grupa wielgachnych mutantów jak tamte które przywlókł ze sobą czempion chaosu. Niziołki nie odpowiedziały ci jednoznacznie. Zależy kto będzie dowodził, jaką będzie miał obstawę i jak dobrze będzie się pilnował.
Podszedłeś do kapitana Siergow i przedstawiłeś się. Człowiek o siwiejących włosach lekko się skłonił.>

-Tak jestem kapitan Siergow. Wybacz Rhunarze nie znam się na krasnoludzkich stopniach ale skoro masz pod sobą ponad piećdzieisięciu wojów znaczy że jesteś conajmniej oficerem. Jak widzisz odparliśmy pierwsze dwa ataki bez większego problemu ale teraz zbierają się kpiąc sobie z nas. Ledwo udało nam się przenieść kilka dział ze składów. Są to działa okrętowe i poprostu ich nie dosięgniemy. To ponad czterysta kroków. Możemy tylko czekać. Nie wiem dlaczego ale nie podpalili portu ani domów. Krzyki też ustały a jestem pewnien ,że jacyś ludzie jeszcze żyją. Dzieje się tam conajmniej coś dziwnego. Dobre jest to ,że oni nie mają dział innych niż okrętowe więc by zaczniemi pierwsi strzelać.



<Filip>

<Zrelaksowałeś się na tyle na ile mogłeś sobie wyobrazić. Zapaliłeś fajkę ciesząc się smakiem palonego ziela. Wydałeś dyspozycję ludziom i krasnoludom any czekali na dole na wezwanie, sygnał lub jego brak. Starałeś się wyglądać jak najodważniej i jak najbardziej poważnie. Wszyscy stanęli przy schodach obserwując Cię. Stanąłeś przed szerokimi kamiennymi schodami i przełknąłeś ślinę. Wszedłeś na pierwszy stopień i chwyciłeś się kurczowo poręczy. Nic się nie dzije. Nie tracac jednak czujności powoli ruszyłeś na górę. Drugi stopień...trzeci stopień...czwarty stopień...Twoje buty zrobiły się ciężkie jak z kamienia. Na czoło wypłynął pot. Piąty stopień...trzymasz się mocno poręczy...szósty stopień...siódmy stopień... czujesz jak coś ciągnie Cię w dół...ósmy stopień...dziewiąty stopień... kroki są coraz trudniejsze...dziesiąty stopień...Siła która targa twoim ciałem jest naprawdę spora. Jeśli puścisz poręcz polecisz w dół jak piłka... Jesteś dopiero w połowie. Może warto zawrócić?? Chociaż widzisz już korytarz na piętrze. Tylko dziesięć stopni...Czy iść dalej?? >


<Ingwar>

<Zaczepiłeś Shehtar kiedy schodziła po schodach. Zauważyła Cię i podeszła do ciebie a raczej osaczyła...zapędzając cię pod ścianę i opierając ramiona tak abyś nie miał dokąd uciec...Spojrzała na ciebie a w jej zwykle zimnych oczach zobaczyłeś dziką radość. Niepewnie na nią spojrzałeś oczekując ciosu, oplucia, przekleństwa pod twoim adresem. Ale nic takiego się nie wydarzyło. Gapi się na ciebie i uśmiecha podejrzanie. Niemożliwe żeby spotkanie ciebie przyniosło jej tyle radości. Coś jest nie tak...>

-Parę słów?? Możemy zamienić coś więcej niż parę słów... Świat się kończy...Dumny wielki bohater krasnoludzi przychodzi do mnie, pogardzanej przez całe narody i prosi mnie o pomoc...

<Shehtar zerknęla szybko na swoich towarzyszy i powiedziała głośno z zadowoleniem.>

-Krasnolud prosi mnie o pomoc!

<Spojrzała ponownie na Ciebie i zdałeś sobie sprawę,że cały czas jest śmiertelnie poważna. Jej dziwny uśmiech nie jest drwiną. Ona jest poprostu z czegoś cholernie szczęśliwa.>

-Powiedz mi co się stało a potem... powiedz mi dlaczego miałabym ci pomóc Orku z Brodą...hihi haha..

<Dopiero ostatnie słowa wypowiedziała żartobliwie. Jest dziś wyjątkowo uprzejma. Może to ktoś inny i tylko wygląda jak Shehtar??>


<Klaus>

<Rozejrzałeś się po czym szturchnąłeś jednego z "miejscowych". Spojrzał na Ciebie groźnie a potem się uśmiechnął.>

-Jesteś zielony co?? Widać. Odparliśmy kilka słabszych ataków. Nic wielkiego. Badają nasze możliwości...ale nie martw się chłopie czuje że niebawem zacznie się na poważnie. Trzymaj głowe na karku.

<Po tej krótkiej rozmowie udałeś się do sierżanta i przedstawiłeś mu swój punkt widzenia. Sierżant warknął a potem zaczął się głośno śmiać.>

-Bardzo sprytnie synu ale będziesz stał tam gdzie cię ustawiłem. Gdyby każdy zaczął zmieniać miejsca zapanował by chaos...hahaha. a poza tym na miejsce w wieży trzeba zasłużyć i umieć obsługiwać artylerie. Umiesz obsługiwać artylerie?? Wątpie, bo zadajesz prostackie pytanie. Nie strzelają bo jest za daleko. Tobie sie wydaje synu że wszystkie działa są takie same...Normalnie wogóle z tej strony nie ma dział. Wracaj na miejsce. Będziesz strzelał na komende a czy do dowócy czy do pierwszego lepszego chaośnika to już twoja decyzja byle do wrogów.

<Wróciłeś posłusznie tam gdzie kazano ci stać. Kosze ze strzałami rozstawiono co dziesięć metrów. W większości jesteś otoczony znajomymi twarzami. Ustawiono was na przemian łucznik zbrojny łucznik zbrojny ale i tak strzelcy są skupieni w mierę w jednym miejscu. Z prawej macie przybyłe krasnoludy a z lewej cieżką piechote miejską. Nie ma za bardzo gdzie uciekać. Jedno zejście jest przy krasnoludach ,drugie daleko koło wieży. Ostatecznie zostaje ci skakać z dziesięciu metrów na bruk. Przyjrzałeś się dokłądniej przybyłym krasnoludom. Jest ich razem sześćdziesięciu dziewięciu żołnierzy i nie wszyscy to krasnoludowie., Dziesięciu toporników krasnoludzkich czarnobrodych odzianych w kolcze zbroje i dzierżących topory duręczne. Dalej ośmiu ludzkich najemników takze w zbrojach kolczych, każdy ma kusze tarcze i miecz. Dalej siedmiu niziołków w czarnych skórzniach. Dziwne nigdy nie słyszałeś o niziołkach biorących udział w bitwie. Podobno oni nie umieją nic oprócz gotowania i jedzenia. Reszta to grupa czterdziestu krasnoludów w kolczugach z toporami i tarczami a dodatkowo mają po pistolecie ale nie takim jak ma sierżant tylko swykłym jednostrzałowym.A na końcu jeszcze jeden.Ma ćwiekowaną skórznie i kastety z kolcami zamiast topora. Ich dowódca to bardzo wysoki krasnolud w czarnej jak smoła pełnej zbroi płytowej. Wygrawerowane są na niej i wybite małe złote czaszki. Na napierśniku wytłoczono dużą białą czaszkę której oczy zdają się żarzyć niepokojącym zielonym płomnieniem. Zbroja składa się z pełnego kanciatego hełmu z przyłbicą i figurką topora na czubku, płyty na pierś, płyty na plecy, płytowych ramion i nogawic oraz butów płytowych. Wszystko czarne. Karasnolud używa czarnego topora półtoraręcznego i tarczy Czarne Słońce.Widać ,że rozmawia teraz z niziołkami.
_________________
Jestem mieczem i zbroją. Moja droga tam gdzie krew.

MG tu i tam ^^
#Sesja Przekleństwo Wzgórz Hager Gatz
#Sesja Miasto Darrow
#Sesja Wichry Aderus

[Ariena]

<Spoglądam na kapłana.>

-Wsparcie demonów zdecydowanie się przyda w tej walce. <Uśmiecham się sam do siebie.> Idziemy na miasto. Tam jest drugie źródło mocy...może Ty z niego skorzystasz. Do lasu nie mamy się co wybierać. Nim tam dotrzemy może być już po wszystkim, a wówczas mag będzie miał oba źródła. Po za tym w lesie możemy pobłądzić, a jak już dotrzemy to jego może tam nie być. Nie będę tak ryzykował. To nasza szansa...w tym i Twoja.

<Na razie się przyda...zobaczymy na jak długo...Jak okaże się zbędny to zrobisz z nim co zechcesz. Teraz ruszamy po krew, po dusze...mhmmm... będzie zabawnie. Nie uważasz?>

-Jak przejmiemy władzę nad miastem...to czarodziej nie powinien być większym problemem. Po za tym w lesie nie będzie zbyt wielu do zabicia...a dziś mamy wyjątkową noc. Pragnę Rogatemu Panu złożyć odpowiedni hołd. Ulice zamienią się w potoki krwi...nikt nie przeżyje...hahahaha! Przypomina mi to pewne inne oblężenie miasta...ależ wtedy ułożyłem stos głów! Pan mnie za to wynagrodził... Mam jeszcze inne powody by zmierzać na miasto...jest paru krasnoludzkich wypierdków, które trzeba skrócić o głowę...z ich bród zrobię sobie szczotę do zbroi.
_________________
Poeta to ktoś, kto pragnie w jasny dzień pokazać światło księżyca

[Lokim]

<Cóş… Skoro nie mogę dostać, się na wieżę, to przynajmniej na zajmowanym stanowisku staram się ogarnąć. Wygląda na to, Ĺźe albo się wybronimy, albo padnę podczas ataku, bo i uciekać nie ma gdzie. Więc nawet cieszę się, widząc oddział krasnoludzki przy schodach. Wiem bowiem, Ĺźe w razie przebicia się wroga przez bramę, nie będzie miał on łatwego przejścia przez tych małych wojĂłw.>

<Podejmuję też decyzję, że skoro chociaż w tej kwestii pozostawiono mi swobodę to będę szyć do wyższych rangom napastników. Oczywiście o ile takich rozpoznam i o ile uznam, że moje strzały zrobią im jakąkolwiek krzywdę. Strzelanie do rycerzy w pełnych zbrojach i próba celowania w szczelinę na oczy w hełmie na odległość 50-100 metrów nie jest dobrym pomysłem, nawet jak dla mnie.>

<Nie jestem zbyt wierzący, ale staram sobie przypomnieć jakieś modlitwy do Myrmidii, Ulryka i Morra. Wiem, że to pierwsza dwójka może zadecydować o naszym zwycięstwie. No ale jak się nie uda to trzeba złożyć hołd panu śmierci i poprosić o bezpieczną drogę do jego krainy. Modlę się chwilę.>

<Po chwili powracam do świata fizycznego. Staję w pełnej gotowości i oczekuję na to co się stanie. Czekając na rozkaz, uważnie obserwuję dzielnicę portową. Zwraca uwagę na każdy najmniejszy ruch, postać, cień. Zwilżając palec i wystawiając na działanie powietrza staram się zbadać siłę i kierunek wiatru. Opierając się na doświadczeniu, próbuję określić donośność strzał w tych warunkach. W głowie układam sobie też mapę terenu, który mam przed sobą, zaznaczając tam miejsca, gdzie moje strzały są w stanie dotrzeć, a gdzie nie. To mnie jednocześnie uspokaja i przygotowuje na sprawne działanie. Jestem w pełni skoncentrowany i gotowy.>
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg?- Klaus Jurgiel

Telegram: @LokimR

[Jaracz]

Pokręciłem głową wycieńczony. Zawsze pod górkę, zawsze... Zmrużyłem oczy próbując skupić wzrok na którymś z punktów tej postaci.

- Nie... przesyłka do rąk własnych. Poza tym, skąd wiesz że mamy aż cztery kontrakty? - mimowolnie napinam zmęczone mięśnie - Wpuść nas. Potrzebujemy sposobu, na szybkie podróżowanie po tej przeklętej wyspie, a któż by się na tym lepiej znał od magini tak silnie związanej z powietrzem.

Wypuszczam z siebie powietrze i robię krok do przodu.

- Gdybyś miał jakieś wątpliwości... mam kontrakt twojej pani, a co za tym idzie na razie ja jestem u szczytu władzy.
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[Stalowy]

Stoję w milczeniu trawiąc słowa kapitana.

- Coś dziwnego, powiadacie...?

Może by podłożyć ładunki pod najbliższe domy, aby zrobić jeszcze większe pole ostrzału. Hmmm... wstrzymali się. Cholera.

- Kombinują... pewnie odprawiają jakiś plugawy rytuał. Skoro dwa razy nie dali rady, teraz za trzecim spróbują czegoś naprawdę mocnego. Szkoda że ten mur taki wąski i mamy tak mało czasu. Przytargalibyśmy parę armat i zrobili stanowiska. Poślę moich zwiadowców, aby się rozeznali co się tam dzieje. Może zdołają wskazać miejsce, które można zbombardować artylerią o ile będzie zasięg.

Wracam do swoich i przywołuję niziołków. Wykładam im sytuacje i to czego się obawiam. Jeżeli są w stanie... chcę ich wysłać na zwiad, aby zobaczyli co kombinują chaosyci. Jeżeli to rzeczywiście jakiś rytuał dobrze by było gdyby zdołali kropnąć kapłana czy kogoś kto go odprawia... ewentualnie aby zakłócili przebieg i wskazali w jakim miejscu, aby można było ostrzelać.
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg? - Rhunar Ragnison, Magnus Regenbogen
Lily et Pique - Gundrik Grundisonn