forum.drachenfels.pl

[Ariena]

<Ekscytujące..prawda?>

-Zabić każdego kto jest wojownikiem! <Śmieję się w głos. Przecież oni wszyscy będą walczyć...Kopalniane szczury...> Oszczędźcie paru...Potrzebni nam do wydobycia! <Ktoś musi mi polerować zbroję...> Wy...<Odwracam się do zwierzoludzi.>
Nikt nie może tędy przejść! Zabić każdego kto spróbuje! Bez wyjątku! Wykopać szeroki i dość głęboki dół za mostem i zakamuflować! Litmann! Będziesz pilnował moich pleców!

<HaHaHaHa...Podoba mi się tutaj!>

-Ruszamy! <Wyciągam miecz i ruszam na kopalnię.> Do ataku!!!

<Ponownie prowadzę szturm pewnie i bezwzględnie. Nic nie może mnie zatrzymać. Zadowolony?>
_________________
Poeta to ktoś, kto pragnie w jasny dzień pokazać światło księżyca

[Warmlotek]

Chrząkam znacząco wskazując iż chciałbym by Rhunar mi pozwolił streścić ostatnie wydarzenia.

- Tak więc wiele nie tracąc więcej czasu...po twoim wyjeździe...zajeliśmy się sprawami...gdy nasza misja dobiegla końca dowiedzieliśmy się iż wróciłeś do faktorii takoż poszliśmy się z tobą zobaczyć i przekroczyliśmy progi twoich komnat...wtedy jeszcze nie wiedzieliśmy iż ty to nie ty...i opowiedzieliśmy wszystko ze szczegółami....będę relacjonował wszystko co powiedział Jordi fałszywy, Rhunar i ja

=====

- Jordi...przywitał nas jak dawno nie widzianych przyjaciół.

Rhunar wtedy rzekł...

- Witaj Mistrzu Jak widzisz jesteśmy cali i zdrowi, chociaż umęczeni i poobijani. Wraz z Ingwarem... - poklepałem przyjaciela po ramieniu - ...wyprawiliśmy się do kanałów i odszukaliśmy Karguna. Długa to opowieść i jeżeli Ci niespieszno to możemy wszystko opowiedzieć. Odzyskanie listu, moje zapoznanie się z Ingwarem i incydent jaki się między nami przytrafił oraz błogosławieństwo Grungniego jakie miało miejsce. Tak tak... dużo jest do opowiadania.

- Mam nadzieję, że nie wystraszyłem Ciebie tą szkatułą. Jest w niej list, który miał zostać Tobie dostarczony. Opatrzyłem skrzyneczkę runami ochronnymi, aby nie powtórzyła się poprzednia sytuacja.


Następnie ja rzekłem...


-Witaj niecierpliwie wyczekiwaliśmy na twój powrót chociaż nie można powiedzieć żeśmy się nudzili....
Aye Wszystko co stary Ingwar spieprzył zostało naprawione oraz stare długi zostały spłacone.Misja ma została wykonana.

- Dużo rzeczy wydarzyło się od twego wyjazdu choć był jak mrugniecie okiem.Możemy ci opowiedzieć cóż się ważnego wydarzyło podczas twojej nieobecności. I w związku z listem,Kargunem jak i mną samym jak już powiadał Rhunar.

- Wyszły także nowe problemy ktoś dał zlecenie za moją lub Rhunara głowę tego nie wiemy. Jednak zamachy przeprowadzono na nas obu osobno...w tym momencie myślą iż nie żyję.
hmmm....zresztą chyba wiekszość twierdzy...
Nie mamy wiedzy a trzeba potrząsnąć miastem i wywiedzieć się co nieco a sądzę iż masz ku temu odpowiednie znajomości.

- No ale nie zaczynajmy od środka...



Wtedy odpowiedział fałszywy Jordi...

-Tak szkatuła ,list, wiem wiem. Czytałem go. Najważniejsze ,że dotarliście wszyscy w jednym kawałku.


Wtedy Rhunar zaczął swoją opowieść...


- Myślę, że może nam zlecieć parę godzin na tej opowieści.
- Jestem trochę osłabiony, ale niedawno się zdrzemnąłem i myślę że jestem w stanie podjąć opowieść... szczególnie, że przez ostatnie parę dni spotkało nas tyle rzeczy, iż można by to potraktować jak prawdziwą sagę.

-Zapewne pamiętasz naszą rozmowę. Kiedy ustaliliśmy już wszystko udałem się do swojego pokoju. Okazało się że klątwa była w pełni prawdziwa.

-Reszta dnia była dla mnie zaprawdę męką. Bóle, przywidzenia... zrobiłem wpis do swojej księgi, jednak czułem się obserwowany i zbrukany jakąś nieczystą mocą. Nie poszedłem na kolacje, jedząc tylko suchary jakie zostały mi z podróży i popijając wodą. Nie wiedząc co dalej robić, położyłem się spać.

-Tamtej nocy straszliwe mary nawiedzały mnie we śnie. Wizje straszliwych postaci i istot. Walczyłem z tym. Walczyłem z nimi całym swoim męstwem, ale cokolwiek robiłem, koszmar przybierał na sile. Wzywałem całą swoją odwagę i honor. Wzywałem moją rodzinę i przyjaciół... jednak... jednak... ostatecznie wizje przedstawiały mi siebie samego po złej stronie. Po stronie Chaosu, co wielce poruszyło moim sercem. Obudziłem się zlany potem. Widziałem otwarte drzwi mojego pokoju. Słyszałem szyderczy śmiech.

-Roztrzęsiony zasnąłem znów. Nic mi się tym razem nie śniło. Rano zebrałem się i w stołówce zjadłem śniadanie. Kucharz rzekł iż wyglądam dokładnie jak Mistrz Srebrnopalcy, zanim zmarł. Rzekłem mu jednak, że sobie z tym poradzę i nie ma co się martwić.
Wraz z zakończonym posiłkiem przybył do mnie Gary... ten posłaniec-niziołek. Dał mi wiadomość od Ciebie.

-Po jej przeczytaniu uznałem, iż dobrze by było wypytać Oriego o kilka rzeczy. Wiecie... im więcej elementów układanki ktoś ma... tym łatwiej wszystko do kupy złożyć. Tak myślałem ale ostatecznie skończyło się na przekazaniu mu wiadomości, że idę szukać elfiej czarodziejki, bo widzicie... Elfy może i to szuje... ale mają swoją Wysoką Magię. Jedna z najlepszych rzeczy to przeciw Chaosowi, więc postanowiłem się nie patyczkować. Wspomniałem jeszcze że jak złapię klątwiarza to mu w dupę wsadzę garłacz załadowany solą i odpalę.

-Bez dalszej zwłoki udałem się do bramy gdzie czekała na mnie eskorta wraz z nowym opancerzeniem dla mnie. Wymieniłem z nimi parę słów i bez ceregieli udaliśmy się na miasto, abym mógł się rozeznać. Rozmawiając o przyziemnych rzeczach dotarliśmy do Nimfy o Diamentowych Piersiach. Miałem nadzieję znaleźć tam elfkę... a jak się okazało prócz niej znalazłem również Ingwara... chociaż nie zamieniliśmy zbyt wielu słów... póki co.

-Wraz z ochroną zamówiliśmy sobie do wypicia drugie śniadanie. Powiadomiłem ich iż mam zamiar wytropić przy użyciu maga tego który zabił Srebrnopalcego.
-Aha... powiem tak. Większość naszych współbraci na słowo o współpracy z elfem od razu myśli że mamy lać elfa, porwać go albo że to wszystko to elfia sprawa. Ehhh... Przyznam wam się, iż w młodości interesowała mnie Wojna o Brodę i jej przyczyny. Studiowałem przez to elfy i zbierałem o nich informacje, aby zrozumieć wszystko. Nasz sojusz miał mocny fundament, ale różnice w naszych charakterach rozbijały go niczym potężne kilofy i kafary.

-Pojawiła się. Melissa schodziła z piętra razem ze swoim ochroniarzem. Chyba się spieszyli, ale kiedy zagadałem znaleźli dla mnie parę chwil. W przeciwieństwie do tego co Ingwar próbuje utrzymywać jest bardzo rozumna, chociaż pierwsze co to musiałem z nią porozmawiać o Wojnie o Zemstę. Ha! Nawet nie wiecie jak wspomnienie tego ich księcia Melekitha którego teraz zwie się Wiedźmim Królem ich wnerwia. Szkoda tylko iż my nie pamiętamy, że to właśnie on powinien być tym którego w Wielkiej Księdze Uraz nazwano Łamaczem Przysiąg. To właśnie on był prowodyrem Wojny, nie mówiąc już o złamaniu przysięgi wobec Snorriego Białobrodego. Ale znacie historię przecież... Ha... Grombrindal... Jeżeli naprawdę to on jest Wielkim Królem z czasów naszej największej świetności, chciałbym go kiedyś spotkać i z nim porozmawiać.

-Ale oderwałem się od wątku. Porozmawiałem ją i zostawiliśmy ochronę na parterze, a sami dla omówienia sprawy poszliśmy do pokoju. Zakupiłem butelkę miodu, z pełnym szacunkiem odsunąłem przy stoliku krzesło i temu podobne. Wiecie... niech wie, że podchodzę do sprawy poważnie.

- No wiecie... jak Kowal Run z Wielką Czarodziejką. W sensie dwóch mistrzów tajemnych sztuk swoich ras. Po tym miłym wstępie zaczęła się rozmowa... ja mówiłem o moich problemach, a ona wypytywała się dokładniej o różne takie pierdoły. Sytuacja była poważna. Opętał mnie czarnoksiężnik, który dowodzi siłami chaosu mające uderzyć na wyspę.

- Kiedy badała dokładniej zaklęcie coś wybuchło. Rzuciło nas na przeciwległe strony pokoju. Nim się zorientowałem trzymał mnie za gardziel ten jej ochroniarz V, a moi towarzysze leżeli na ziemi przygnieceni drzwiami, prócz niziołka. Rany. Czy macie pojęcie że ten gość jest obładowany artefaktami? Zbroja ze smoczej łuski, cep bojowy krasnoludzkiej roboty... elfi miecz. Aż dziw, że takie człeczyny istnieją.

- Odprawiłem swoich, wyjaśniając im co zaszło i aby powiedzieli o tym Oriemu.

- Melisa wraz z V odprawili nade mną skomplikowany rytuał. Złożyłem przysięgę, że nie wyjawię jego przebiegu. Dzięki temu udało mi się oddalić czarownika z mojego umysłu. Po tym wszystkim porozmawiałem z nimi. Oboje... są bardzo potężnymi istotami, że tak to ujmę. Wiedzą też całkiem sporo o obecnej sytuacji na wyspie.

- Mogę powiedzieć jedno na pewno. Mogę im... hmmm... a raczej Melissie w pełni zaufać. Dowiedziałem się z rozmowy paru rzeczy.... między innymi z którymi magami możemy zawiązać współpracę oraz... cóż... nic odkrywczego. To że Hrabia to kawał klasycznego podstępnego człeczyny, któremu nigdy dosyć mocy. Zdobył ponoć władzę podstępami i oszustwami.

- Magiem z którym postanowiłem zawiązać współpracę jest Magister Metalu, Alex. Hrabia chce zwierciadła... ale ono chyba nic mu tak naprawdę nie da w walce z Chaosem.

- Aha... i najlepiej by było dla nas zwijać się z Wyspy jak najprędzej. I... to moje zdanie, które wywnioskowałem z tego co usłyszałem i co widziałem przez cały ten czas, więc nie mówcie mi tutaj o tym że z głowy wyszedł mi czarownik, a wlazła tam czarodziejka.

- Potem... cóż... poszli sobie. Zebrałem swoje rzeczy i wybyłem z pokoju, a tu jak mnie nie pierdzielną po głowie czymś ciężkim. No... a potem się budzę, związany w worze. Nim się obejrzałem wór zostaje rozcięty i widzę Ingwara z czubem i toporem stojącego na wozie nade mną...



Po opowieści Rhunara zacząłem tą historię uzupełniać ja chociaż wtedy miałem jeszcze okrojoną pamięć...ale Rhunar mi pomógł



- Jak za pewne zorientowałeś się zacny Kowalu Run...pewne rzeczy się zmieniły od jednego zdarzenia i nie pamiętam zbyt dokładnie...przeszłości...

- Zróbmy tak...ja rzeknę jakie obrazy widzę z przeszłości a ty uzupełnisz je treścia...

- Widzę jak siedzę w karczmie i obserwuję wystąpienie jakiegoś człeczyny, czuję że jakoś jestem z nim powiązany jednak nie pamiętam jak i dlaczego.
Widzę jak grupa najemników wynosi ruszający się worek z karczmy co obudziło moja czujność. Załadowali worek na wóz wsiedli na niego i ruszyli, pechowo dla nich wóz podskoczył na kanale i wypadł młot runiczny na ziemie.
Widzę graniczną furie na mojej twarzy, zaczynam biec ile sił w nogach biorę potężny zamach młotem i roztrzaskuję koło wozu.
Najemnicy atakują mnie wskoczyłem na wóz i otworzyłem worek ukazała się w nim twarzy Rhunara.
Następuje jakaś wymiana zdań...
Zabijam jednego...zaraz toczy się głowa drugiego...następny leży martwy...jeden ucieka panicznie.
Widzę pokój w karczmie i długą energiczną rozmowę moją z Rhunarem...
Targ...idę w jakimś oddaleniu za Rhunarem...nagle złączamy się i ruszmy do faktorii, prowadzona jest następna dysputa.
W faktorii poszliśmy do jadalni gdzie wyskoczył na mnie jakiś kucharz drże twardo gębę na mnie.Ostra wymiana zdań miedzy nim mną a Rhunarem i kucharz rzucił sie na mnie z pokrywą używaną jako tarczy.
Zaczęła się bitka, wiecęj karsnoludów otoczyło nas, chcąc mnie zaatakować, wyjąłem topór.
Cofneli się i zaczęła się ostro wymiana zdań.
Przez chwile me oczy zrobiły sie nie obecne.
Nagle weszło do sali jakiś trzech krasnoludów, następna wymiana zdań.
Moje oczy są zalane czerwienią pełna furii, krasnoludy postąpiły ku mnie miedzy nimi a mną stanął Rhunar zaczał coś mówić i zatrzymywać mnie...
Rozpłatałem mu żebra odrzucając ciało na bok, zaczęła się walka z trzema krasnoludami..zginąłem...-



Dalej zaczął mówić Rhunar....


- Wybacz przyjacielu. Całkiem zapomniałem o tym... To co zaraz powiem może Ci się nie spodobać, jednak winy zostały Tobie odpuszczone. Wysłuchaj więc tego ze spokojem.

- Ten człowiek związany z tobą był twoim spamiętywaczem chyba... tak mi się wydaje, ale nie wiem co się z nim stało. Cóż. Ingwar mnie uratował. Stoczyliśmy walkę z najmitami którzy wieźli mnie w stronę zamku. Jeden z nich uciekł.

- Wróciliśmy po tym do karczmy. Ty Ingwarze miałeś się skontaktować z niejakim Cytrynowym Pieśniarzem, ale Ci to nie wyszło. Poprosiłeś mnie, abym załatwił to za Ciebie. Dyskutowaliśmy także o paru innych rzeczach... głównie czemu ktoś miałby się na mnie uwziąć oraz czy to Hrabia czy jakiś jego przydupas. Pytałem się też czy może w czasie podróży po wyspie spotkałeś maga metalu i towarzyszącego mu krasnoluda.

- Popytałem się na rynku o Cytrynowego. Przekraczając jedną z ulic, rozdzieliliśmy się na moment. Wtedy ten do mnie doskoczył i niewidoczny spytał czego chcę. Poprosiłem go o to, aby przekazał wiadomość panience Leili, wiedziałem się gdzie jest Kargun oraz... co dodałem już od siebie... aby przekazał Alexowi Zirowi, że wraz ze swoim towarzyszem Skalfem Thoragrinsonem jest oczekiwany przez Runowładnego w Faktorii.

- Potem udaliśmy się tutaj. W stołówce Kucharz był na Ciebie wściekły. Wyglądało na to że w jakimś amoku Stary Ingwar przyszedł tam i wszczął burdę. Starałem się zażegnąć konfliktowi, ale w pewnym momencie wpadłeś w szał. Głupio zrobiłem. Stanąłem przed tobą i kiedy dźgnąłem Ciebie palcem w czoło z wychowawczą gadką. Tamta trójka krasnoludów to był Shadowaxe ze swoimi przybocznymi.

- Skończyło się na tym że ty przywaliłeś mi w żebra z topora, a Shadowaxe rozpruł Ci gardziel.

- Potem.... - urwałem.

- Spadałem w otchłań. Rozsypywałem się niczym statua z popiołu. Jednak czułem też iż moja posługa się nie skończyła... Że mam coś jeszcze do zrobienia. Ale nic zrobić nie mogłem.

- Z ciemności usłyszałem głos, który zawrócił mnie z Ciemności. To był... - zamilkłem na chwilę, oderwałem oczy od podłogi zebrałem się, aby spojrzeć Jordiemu w oczy - To był głos czarodziejki. Wyciągnęła do mnie pomocną dłoń i wyrwał z otępienia, a ja całą swoją siłę woli pozbierałem się do kupy. Od razu przypomniałem sobie Ingwara. Było mi go niesamowicie żal. Tego co się z nim działo. W Otchłani wykrzyczałem prośbę do wszystkich z Przodków. Do każdego z osobna, a potem do wszystkich razem, prosząc, aby przebaczyli mojemu przyjacielowi, gdyż w tym wszystkim nie było jego winy. Błagałem, aby znalazło się jakiekolwiek miejsce dla niego w Halach Grungniego albowiem wracam do żywych i mam zamiar dokończyć jego misję.

- Z pomocą Melissy przedzierałem się potem do świata żywych. Byłem przerażony tym co widziałem po drodze. Cienie i demony... istoty nie z tego świata, które zamieszkują magiczny wymiar... jednak nie oszalałem. Zachowałem wiarę, że wszystko będzie dobrze.

- Nim zrozumiałem co się dzieje zbudziłem się w lazarecie widząc nad sobą twarz Chirurga Drimira Artissona. Był zaskoczony, iż zdołałem się z tego wylizać. Nazwał to nawet cudem, jednak nie powiedziałem za czyją sprawą powróciłem.

- Spytałem się co z Ingwarem. Zginął na miejscu. W sali w której leżałem było wejście do kostnicy. Drimnir już wstał, aby uchylić drzwi, abym mógł spojrzeć na niego... a tutaj. Drzwi same się otworzyły.

- Nawet nie wiecie jak wielce serce mi urosło i jak żywo zabiło, kiedy go zobaczyłem. Myślałem przez moment, że z radości zaraz znowu ruszę na wycieczkę do Podświata! Ha! Ingwar jak nowy. W prastarej kolczudze, blond włosach, toporze i tym kagańcu. Ingwar Pies Bogów Przodków. Tak głosi napis na obroży, a to - wskazałem na jego czoło - Ta runa to prastary symbol oznaczający dosłownie: Moja Pokuta dla Grungniego.

- Młodszy Bracie... Chwała niech będzie Przodkom. Chwała niech będzie Grungniemu, że nam Ciebie zwrócił.




Wtedy podjąłem temat ponownie ja....


- Po śmierci...błąkałem sie po pustkowiach...gdy nawiedziła mnie twarz Grungniego i po pewnej rozmowie którą odbyliśmy zabrał mnie do pieca i wykuł mnie na nowo...
Znalazłem się w całunie w jakimś pomieszczeniu.Grungni nakazał mi naprawić błedy Rhunara odzyskać list, ocalić Karguna a przede wszystkim chronic Rhunara do końca moich lub jego dni.
Jak słyszysz nie mam już wady wymowy, mam parę oczu i brodę wraz z włosami...ulepił mnie tak jak uważał za słuszne i..to (wskazuję na obrożę).
Pamiętasz te słowa Rhunar które wypowiadałem do ciebie jakby w pół śnie? Do teraz nie wiem czy ja je mówiłem czy Grungni przeze mnie....
Pamietam...pamiętam...aa tajemniczy list z odpowiedziami na nasze pytania...tak teraz to układa się w całość w mej głowie.
Dowiedzieliśmy się gdzie znajduję się dokładnie Kargun w podziemiach zamku...Spotkaliśmy się z Leila i zajeliśmy sie sprawą listu który oto otrzymałeś.Zastanawialiśmy się jak go zabezpieczyć by nie powtórzyła się historią z wcześniej i tak został umieszczony w tej skrzynce którą tylko Rhunar,ty i ja mogliśmy otworzyć.Nie ufaliśmy twojemu zastępcy wystarczająco by przekazać mu ot tak to posłanie.
Po załatwieniu sprawy listu zajeliśmy się Kargunem dostałiśmy się na zamek i weszliśmy do kanałów gdzie okazało się był prastary portal, przez w który oczywiście Kargun musiał wścibić brodę.
Po przejściu przez portal znalazłem sie w jakiejś górze pełnej lawy gorąco jak w piecu Grungniego znalazłem tam w wiezieniu Karguna i wyciągnąłem portalem.
Skracając udało nam się uciec z zamku bez podejrzeń, poszliśmy do karczmy gdzie spotkaliśmy oczywiście tą cała Shetar co raz z nią już walczyłem...
Z tych czy innych powodów zmieniłem karczmę gdzie towarzystwo bardziej mi odpowiadało jednak na drodze zaatakowali mnie jacyś ludzie wytoczyli na mnie beczki z piaskiem ledwo żem uszedł z życiem a teraz jesteśmy tutaj....
Rhunar, Kargun chcecie jeszcze coś dodać?


Następnie kończąc powoli opowieść Rhunar dokończył...


- Dodam to, iż szkatuła powstała poprzez współpracę moją i Alexa Zira. Był tutaj razem ze Skalfem. Zapewniłem ich że jak będą mieli kłopoty mogą się schronić u nas. Potraktowaliśmy to jako eksperyment, czy jesteśmy w stanie współpracować i udało się. Nie zdradziłem jednak do czego dokładnie będzie mi potrzebna w przyszłości pomoc maga.

- Okazało się przy tym, że zmierzamy w tą samą stronę. Tak jak my, oni dostali się jakoś do zamku. Wygląda na to, że mieli tam też jakieś swoje sekretne sprawy do załatwienia. Teraz myślę że to nierozsądne, iż ich zostawiliśmy. Trzeba było ich albo tutaj przytrzymać albo się nimi zaopiekować. Co mnie zdziwiło. Ingwar opisał mi ich jako dwóch młodzieniaszków, a teraz obaj wyglądają na dużo starszych... Mag niczym wiekowy starzec, a Skalf... hrrmm... młoda twarz, ale broda strasznie długaśna.

- Portal jaki znaleźliśmy... cóż... musiałem przy nim zostać, aby portal był otwarty. Udało mi się spisać runę strażniczą i odnaleźć...jakiś drogi kruszec
. Był pośród kamieni. Zdołałem jeszcze dokładniej zbadać portal. Można w paru innych konfiguracjach go ustawić, co zapewne skutkowałoby przeniesieniem do całkiem innego miejsca. Ha! Niesamowite co nasi Przodkowie kiedyś tworzyli, bowiem musicie wiedzieć, że była to w pełni krasnoludzka robota.

- Kiedy tak oczekiwałem powrotu Ingwara zostałem zaczepiony przez upiora. Nie widziałem go z początku. Próbował mi wmówić iż był krasnoludem, strażnikiem tego miejsca, którego chaośnicy zamurowali żywcem. Przejrzałem jednak jego podstęp i powiedziałem, że może sobie te krętactwa w swój widmowy tyłek wsadzić. Wtedy się pojawił. Przedstawił się... zapamiętałem tylko jego przydomek. Złodziej. Zapewne nasi go tam zamurowali za kradzież. Walczyłem z nim dzielnie, a runiczna broń wielkie rany mu zadała. Niestety zdołał wyssać ze mnie prawie wszystkie siły, lecz podołałem. Ostatnim zrywem tak mu przywaliłem, iż z wrzaskiem wyparował. Nie miałem jednak siły z całym swoim ekwipunkiem się poruszać, więc zrzuciłem go i ległem przy portalu, aby Ingwar i Kargun mogli przez niego wyjść. O dziwo... nieśli ze sobą kości jakiegoś krasnoluda, który był przykuty w lochu, tam gdzie siedział Kargun. Zabraliśmy je na uroczysty pochówek...


-Ah... no i co potem się wydarzyło. Poszliśmy wypić coś na śniadanie... w Nimfie o Diamentowych Piersiach spotkaliśmy Mroczną Elfkę... tak samo jak Melissę i V, jednak z nimi nie mieliśmy okazji porozmawiać. Siedzieli przy jednym stole z paroma tajemniczymi osobnikami. Wtedy też zdołałem odkryć... sekret wielkiej siły Shetar.

- Jakoś w jej ręce dostał się potężny krasnoludzki artefakt. Mignął mi tylko, ale runy jakie są na nim mają prastarą moc. Datuję go na okres Wojny o Zemstę. Trzy runy. Runa siły... niezwykła bo obdarza posiadacza wielką siłą. Normalnie taki run wzmacnia tylko siłę ciosu, a ten... ha...

- Kolejne dwie runy to runy zagłady, jednak tylko jedną zdołałem zidentyfikować. To runa niszczenia konstruktów. Budynki, konstrukcje i maszyny nie mogą się oprzeć mocy tego młota. Trzecia jest mi nie wiadomo... gdybym miał zgadywać jest to zapewne runa zagłady elfów. Podejrzewam że Shetar w swojej arogancji myśli że młot daje jej tylko nienaturalną siłę.


- Rozmawiałem z nią. Musiałem jej oddać honory... brrr... zimna, wredna i opryskliwa... ale co się dziwić, w końcu Mroczna, niech ją cholera strzeli. Brak jej chłopa porządnego!

- Zaproponowałem interes. Chciałem dorwać ten młot chociaż na jeden dzień. Tyle by mi wystarczyło na spisanie i zbadanie chociaż jednej z tych starożytnych run. Ale cena... jaką sobie zażyczyła. No cholera.

- Jak mam odwagę mam przyjść tej nocy do jej pokoju i spędzić tam noc. Cholera. Nie mam pojęcia czy to tylko próba odwagi czy co ona sobie myśli że będzie mi robić... rzekła iż jeżeli będzie zadowolona to mi wypożyczy oręż na jeden dzień.

- Ja nie mogę... prawdę powiedziawszy miałem ochotę ją przełożyć przez kolano i strzelić po tyłku jak bachora.


Kargun wtedy rzekł iż te kości to kości ...Frudriga Strzelimłota twojego pradziada


Jordi na koniec się rozgadał i takimi słowami nas uraczył...


-Najważniejsze ,że jesteście żywi. Nie mniej jednak informacje ,które przynieśliście są bardzo cenne. Dobrze ,że zdobywacie sojuszników. Kiedy przyjdzie czas, każdy będzie na wagę złota. Chociaż elfom nigdy nie można do końca ufać więc uważaj Rhunarze. Nie zawierzaj aż tak tej elficy i nie pozwól jej się omotać.

<Jordi podszedł do Ingwara>

-Zaprawdę wielkie cuda się dzieją skoro Bogowie zwrócili nam Ciebie Ingwarze, bardziej zdrowego i silniejszego niż przedtem. Rad jestem bardzo ,że tak jest. Myślę ,że to na Rhunara ktoś poluje więc strzeż go jak oka w głowie.

<Jodri poklepał Ingwara po ramionach, uśmiechnął się , po czym stanął przed Kargunem i go uścickał.>

-Witaj zaginiony bracie i niech Cie Przodkowie łaskami obsypią za twój wkład w uratowanie tych dwóch braci naszych i odnalezienie kości dziadka. Każe go pochować jak najprędzej oddaj szczątki odźwiernemu, on się nimi zajmie..

<Jordi wrócił na swój fotel i znów przywołał starca z przed drzwi, Tamten po wejściu odebrał od Karguna worek ze szczątkami zmarłęgo i wyszedł ponownie.>

-Co do mrocznej elfki kategorycznie odradzam ci wizytę w jej komnacie. Może i wiedza ,którą możesz posiąść jest sporo warta ale nie stać nas na utratę ciebie czy jakiegokolwiek innego krasnoluda. Zabraniam Ci kontaktów z tym piekielnym pomiotem. Ona zprowadzi tylko zło.

<Mówiąc te słowa Jordi nawet się trochę uniósł. >

-Pamiętacie ,że prawie zabiła Ingwara. Pomyślcie co może zrobić z kowalem run.

<Jordi odetchnął cieżko >

-Pewnie interesuje was co jest w liście. Już go przeczytałem. Rozkazy króla nie są zbyt optymistyczne. Mamy bronić faktorii choćby nie wiem co. Nie ważne jak liczny będzię chaos musimy się obronić. Nie wolno nam odpływać. Poza tym musimy skończyć zwierciadło dla hrabiego. Przynajmniej wypełnimy dane słowo. Wiem ,że wam się to nie podoba ale tak jest najlepiej...

-Problemy w kopalni zażegnane. Zatopilimy niechciane tunele razem ze szczurami w środku. Nie będą już przeszkadzać...

-Wybaczcie przyjaciele ale jestem strasznie znużony i wy chyba też. Rozpuszcze gońców po mieście aby dowiedzieli się kto na was czycha. Jeśli będzie trzeba zapłace nawet temu Cytrynowemu Pieśniarzowi.

-Pomoc ludzkiego maga też się przyda , pamiętaj tylko ,że nie może poznać tajemnicy run. W przeciwnym razie... sam wiesz co sie stanie.

<Jordi przymknął oczy jakby chciał już zasnąć. >

-Udajcie się na spoczynek. Odpocznę i uradzimy jakiś plan razem z resztą starszych braci. Wielce się przysłużyliście. Postaram się aby wszyscy w faktorii o tym wiedzieli.

<Kargun skwasił się i pomruczał coś niezrozumiale pod nosem. Zdaje się być niezadowolony, a może poprostu zmęczony>



- Kargun wyczył że coś było nie tak...stwierdził iż nigdy nie zwracałeś się do niego w ten sposób mnie też zastanowiły słowa skierowane do mnie jednak nie brałem wtedy tych podejrzeń na poważnie...
_________________
#Sesja Przyjaciel czy WrĂłg? ==> Ingwar Ingersson, krasnolud
#Ciężkie jest życie na morzu==>Hektor Lombard, człowiek

[Blackswordsman]

<Graurabe>

<Człowiek wygląda jak "przewodnik" innymi słowy jest rajfurem. Dłonie ma lekko spracowane ale dba o siebie. Poniżej podbródka zauważyłeś na szyi blizne po cięciu. Ubranie jest luźne, może ewentualnie chować sztylet lub kastet. Niebieska zwiewna lniana koszula, biała kamizelka chyba atłasowa , niebieskie pantalony z wełny. Buty niskie skórzane, trochę znoszone ale zadbane. Twarz pociągła trochę przypudrowana. Zauważył ,że go oceniasz ale nie powiedział na ten temat ani słowa.>

-Prawa w Emerald Keep są podobne jak w innych miastach choć jest jedno najważniejsze...Sprzeciwiajac się Hrabiemu, panu miasta, wydajesz na siebie wyrok za zdrade. Oczywiście karą jest śmierć. Utrzymuj porządek, zachowuj się jak dobrze wychowany człowiek, płać podatki , podlegaj władzy a będziesz szczęśliwy. Kradniesz, giniesz, zabijasz ,giniesz, oszukujesz trafiasz do lochu lub giniesz. Oczywiście jeśli dasz się przyłapać.
Przybytki rozkoszy, alkohol i środki uszczęśliwiające są jak najbardziej legalne. Nie przypominam sobie,żeby kiedykolwiek tu były szczury...Nawet w biednej dzielnicy portowej za magazynami ich nie ma. Dziwne bo magazyny zawsze są pełne. Jakby jakieś błogosławieństwo wisiało nad miastem. Ha, wybaczcie panie, mój brak kultury, to przez zmęczenie. Nazywam się Hans Blau...
-Miejsce dla łowców i przepatrywaczy?? A pewnie słyszeliście o lesie po drugiej stronie wyspy. Poważne miejsce, trzeba nie lada odwagi i sprytu by tam iść i wrócić. Mało kto wraca, mało kto idzie. Ale praca jest dla wszystkich. Możecie pytać w zamku, każdego przyjmą, ale lepiej po kramach lub karczmach. Nasze miasto jest duże ale ma tylko trzy karczmy. No dobrze więcej niż trzy ale liczy się jak trzy. Jest Murena Sztormowa ale to dla marynarzy i tych mniej zamożnych. Wiecie panie o czym mówie. Jest Nimfa o Diamentowych Piersiach, tam najlepiej szukać pracy u bogaczy, tam są najlepsze pokoje, jadło i najlepsze dziewczyny, piękne zdrowe, nawet wyuczone. No i jest Karczma Miejska. To łącznie dziesięć miejsc, całkiem przyzwoitych, też mają ładne dziewczyny ale ...wszystkie temiejsca są własnością miasta. Najczęściej zajmowane przez żołnierzy i najemników, drobnych handlarzy. Poważni kupcy mają swoje domy a poważni rzemieślnicy warsztaty z domem.

<Rozglądałeś się za punktami orientacyjnymi. Cały czas szliście pod górę główną drogą. Zauważyłeś zamek górujący nad miastem. Gdzieś na lewo widać zielony dym unoszący się z wysokiego komina. Poza miastem dostrzegłeś dwa wysokie budynki jeden przed Tobą drugi za tobą. Im wyżej wchodzicie tym budynki są wyższe i bardziej bogate. Dominują budowle z kamienia i wypalanej cegły. Deptak jest wyłożony równą kostką. Miasto wydaje się nad wyraz spokojne. Obróciłęś się za siebie i dojrzałeś z góry,że port jest chroniony przez dwa forty przybrzeżne.
W końcu dotarliście na rynek. Stragany już są zwijane ale jeszcze sporo handlarzy prezentuje swoje towary kupującym. Gdzieś w oddali jest plac z ciekawą fontanną i blisko zamek.>

-Tutaj możecie kupic wszystko, a jeśli nie to w warsztatach. Nie wolno handlować na ulicach poza rynkiem.
<Hans uśmiechnął się do Ciebie. Ma jeden złoty ząb.>

-Nie ,nie zawsze byłem przewodnikiem ale to dobra praca.


<Leon>

<Zostawiłeś zwierzoludzi i ruszyłeś tylko z Litmannem i mutantami na kopalnie. W miarę jak się zbliżaliście dostrzegliście jak duża masa metalu stojaca dotychczas przed strażnicą, buchnęłą parą i ruszyła w waszą stronę. >

-Uważaj!! Wygląda jak żółw ale to jest silne i napewno uzbrojone.

<Krzyknął do Ciebie Litmann. Posypały się bełty w waszym kierunku odbijając się od waszych zbroji. Te pociski które trafiły mutantów utknęły w ciałach ale ,żaden jeszcze nie poległ. Jest was tylko szesnastu, a może aż?? Poradziłęś sobie z demonem to i z machiną powinieneś sobie poradzić tylko czy miecz wystarczy?? Kolejna salwa z kusz, kolejne rany twoich wojowników ale są twardzi. Nawet nikt nie zwolnił. Wtedy machina buchnęła płomieniem niczym smok. Jeden z mniejszych mutantów zaczął płonąć, rzucił się szaleńczo na machinę ale zginął rozjechany na miazgę. Dopadliście bramy, starając się unikać machiny. Wtedy wpadłęś na pomysł aby wziąść ją na siebie. Uderzyłeś mieczem ale tylko zgrzytnął i się odbił od pancerza. Wydaje ci się,że serce machiny jest z tyłu ale też jest z metalu i bucha gorącą parą i dymem.
<Litmann i mutanci zaczęli wyważać bramę, a dokładniej rozrywać ją na kawałki. Kolejne dwa mniejsze mutanty zaatakowały machinę próbując ją zniszczyć ale jak narazie skończyło się to dla jednego z nich poparzeniami a dla drugiego urwaną ręką. Jak zatrzymać machinę??>



<Ingwar, Rhunar>

-Dużo się zdarzyło. Bardzo dużo. Kilka razy prawie was straciłem ale na Szczęście BOGOWIE PRZODKOWIE czuwają nad wami. Daliście mi wiele powodów do rozmyślania i zastanowień. Mamy naprawdę dużo do zrobienia. Mam nadzieję ,że szpieg nie zdąrzył nikomu przekazać informacji ,które na was zdobył. Cieszę się ,że jesteście w dobrym zdrowiu i ubolewam nad Kargunem. Mam dla was dwie poważne wiadomości...

<Usłyszeliście jakiś hałas i do izby wpadł jeden z toporników.>

-Alarm!! Chaos atakuje!! Jest ich szesnastu ale chyba czają się w pobliżu inni.

-Wszyscy na stanowiska!! Do broni rodacy!!

<Chwilę później usłyszeliście ciężkie łomotanie w bramę, która zaczęła pękać.>

_________________
Jestem mieczem i zbroją. Moja droga tam gdzie krew.

MG tu i tam ^^
#Sesja Przekleństwo Wzgórz Hager Gatz
#Sesja Miasto Darrow
#Sesja Wichry Aderus

[Warmlotek]

Zakląłem...wyjąłem młot...pokazał się błysk w oku i przypływ adrenaliny

- Kurwa za póżno...! mówiłem że nie mamy ni chwili do stracenia...Rhunar chroń Jordiego...!!

Wybiegłem na zewnątrz rozejrzeć się w sytuacji...

" Z chaosem trzeba jak z resztą...uciąć łeb największemu to reszta się rozpierzchnie...trzeba znaleźć dowódcę...i go ubić...albo chociaż spróbować..."

Dalej już nie było czasu na zbędne myślenie...
_________________
#Sesja Przyjaciel czy WrĂłg? ==> Ingwar Ingersson, krasnolud
#Ciężkie jest życie na morzu==>Hektor Lombard, człowiek

[Blackswordsman]

<Ingwar>

<Wybiegłeś z budynku koszar pod bramę. Zebrało się tam kilku zaskoczonych górników z kilofami i toporkami. Dobiegają następni i kolejni. Widzisz jak brama pęką i robią się w niej wyłomy. Albo mają machiny obleżnicze albo jakiegoś silnego potwora. Rhunar, Jordi i czterech toporników wyszło za tobą.>

-Nie ma odwrotu. Nie ma sensu chować się głębiej. Jeśli jest ich więcej to lepiej przebić się jak najprędzej. Ingwar, nie szalej, Nie jesteś sam!!

<Zastanawiasz się co wejdzie przez tę bramę. Tylko szesnastu?? Są tak szaleni czy tak silni?? Jest ich mniej niż was. Ponad dwa razy mniej skoro tylko szesnastu.>
_________________
Jestem mieczem i zbroją. Moja droga tam gdzie krew.

MG tu i tam ^^
#Sesja Przekleństwo Wzgórz Hager Gatz
#Sesja Miasto Darrow
#Sesja Wichry Aderus

[Warmlotek]

Zależnie od możliwości po szybkim rozejrzeniu się po okolicy podejmuję jedną z taktyk możliwych...następnie motywuje moich współbraci

Podnoszę młot ku górze motywując wojowników do walki



- NIE LĘKAJCIE SIĘ ! BOGOWIE NA NAS PATRZĄ SPRAWMY BY BYLI DUMNI Z NAS ! NIECH WIDZĄ ŻE STAJEMY BEZ LĘKU ! BEZ ZAWAHANIA ! GOTOWI NA TO CO PRZYNIESIE LOS ! SPRAWCIE BY WSZYSCY WASI PRZODKOWIE KTÓRYCH SPOTKAMY W SALACH NIECH PĘKAJĄ Z DUMY!
ZGOTUJMY TEMU POMIOTOWI TUTAJ MASAKRĘ ! NIECH ICH PLUGAWE DUSZĘ WRÓCĄ DO ICH WŁADCÓW I NA SAMO WSPOMNIENIE O KRASNOLUDACH NIECH PISZCZĄ Z PRZERAŻENIA!!!



- A CI KTÓRZY ODWIEDZĄ DZIŚ SALĘ PRZODKÓW NIECH WEJDĄ TAM Z PODNIESIONĄ GŁOWĄ DO GÓRY I WYPIJĄ ZA NAS KOLEJKĘ KTÓRZY TEGO ZASZCZYTU JESZCZE NIE DOZNALI !!



Zaczynam skandować...nie przerywając i mam nadzieje że dołączą do mnie pozostali...wojsko trzeba podbudować przed bitwą niech walczą jak opętani o swe życie...



- GRUNGNI !!!! - opuszczam i podnoszę młot ku niebu
- GRIMNIR !!!! - opuszczam i podnoszę młot ku niebu
- VALAYA !!!! - opuszczam i podnoszę młot ku niebu


- GRUNGNI !!!! - opuszczam i podnoszę młot ku niebu
- GRIMNIR !!!! - opuszczam i podnoszę młot ku niebu
- VALAYA !!!! - opuszczam i podnoszę młot ku niebu


- GRUNGNI !!!! - opuszczam i podnoszę młot ku niebu
- GRIMNIR !!!! - opuszczam i podnoszę młot ku niebu
- VALAYA !!!! - opuszczam i podnoszę młot ku niebu


- GRUNGNI !!!! - opuszczam i podnoszę młot ku niebu
- GRIMNIR !!!! - opuszczam i podnoszę młot ku niebu
- VALAYA !!!! - opuszczam i podnoszę młot ku niebu


- GRUNGNI !!!! - opuszczam i podnoszę młot ku niebu
- GRIMNIR !!!! - opuszczam i podnoszę młot ku niebu
- VALAYA !!!! - opuszczam i podnoszę młot ku niebu


....
_________________
#Sesja Przyjaciel czy WrĂłg? ==> Ingwar Ingersson, krasnolud
#Ciężkie jest życie na morzu==>Hektor Lombard, człowiek

[Rademenes]

Podchodzę do wyszynku, przy którym handlarze wychylają kufelek za dobry utarg lub czerpią otuchę iż następny dzień będzie lepszy
-dwa dubeltowe, dla mnie i mojego towarzysza - mówię do szynkarza
-to na zmęczenie - mówię do "przewodnika"
-gdzie mogę dostać pochodnie i miód lub kościane groty na ofiarę dla Taala? - pytam szynkarza. Staram się przy tym, by dwa skrawki pergaminu na mojej kurtce (jeden z zaświadczeniem, że byłem szczurołapem we Freiburgu, a drugi z rangą furażera i myśliwego armii Altdorfu) były widoczne
Obok zapłaty kładę dodatkowego szylinga
-Słyszałeś może o pracy dla zwiadowcy i myśliwego? - pytam szynkarza

Po rozmowie przechadzam się po rynku, zapamiętując rozlokowanie kramów. Kiedy zapada zmrok, zapalam pochodnię. Mówię do Hansa:
-Wskaż mi drogę do "Nimfy". Chyba, że znasz inne ciekawe miejsca...

[Stalowy]

Z lekkim westchnieniem zdjąłem z pleców potężną tarczę i przesunąłem dłonią po swoim ubraniu. Ah.. no tak... zbroja już jest aktywna. Niestety wygląda na to, że będę musiał złamać to co przyrzekłem kapłanowi. Honor, honorem, ale nie mogę pozwolić, aby chaośnicy nas pokonali... nie mogę dopuścić... do śmierci moich przyjaciół i towarzyszy.
Wstępnie ustalam z Jordim plan bitwy.
Ze swojej torby wyjąłem owinięty w szmaty młot.

- Mistrzu... podczas spotkania z Razim popełniłem wielce pochopny czyn. Moją karą... moją karą pod groźbą złożenia Przysięgi Zabójców... jest zakaz noszenia i korzystania z oręża. Kara zostanie ze mnie zdjęta tylko jeżeli Razi uzna, iż odpokutowałem... albo jeżeli zginie. Jednak... w tej sytuacji ja nie widzę innego wyjścia.

Mocnym ruchem odwinąłem materiał z oręża. Wdrapałem się na jakieś podwyższenie czy cokolwiek i zawołałem donośnie. Młot uniosłem nad głowę i zamanifestowałem moc runów poprzez jaskrawe światło jakie wydobyło się z magicznych znaków. Jeszcze jeden rozbłysk i obuch zaczął płonąć ogniem o barwie runicznych znaków.

Poczekałem, aż Ingwar skończy swoją przemowę. Zabrałem powietrza w płuca, wskazałem młotem drżącą w posadach bramę i zawołałem donośnie.

- NA KAMIEŃ! NA STAL! W OGIEŃ BITWY! NA KOWADŁO WOJNY!

Nie miałem nic więcej do dodania jeżeli chodzi o zagrzanie wojowników do walki, dlatego też zacząłem wydawać z siebie głośne pomruki, które po chwili przeszły w słowa. Donośnym i potężnym głosem zacząłem śpiewać prastarą krasnoludzką pieśń bitewną, którą zapamiętałem z jednej kroniki.
Opowiadam w niej o dawnych Urazach. O dawnych bohaterach i wielkich czynach.

Kiedy brama zostanie przełamana grzmię niczym burzowa chmura.

- Runk a af waranak drek um grund!
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg? - Rhunar Ragnison, Magnus Regenbogen
Lily et Pique - Gundrik Grundisonn

[Warmlotek]

Podchodzę do Rhunara...patrząc mu prosto w oczy...wkręcając się w amok walki...opieram moje czoło o jego czoło...

- Walcz dzielnie bracie, i niech bogwie ci sprzyjają...

Odchylam się klepię po obojczyku Rhunara i wysuwam się na czoło kolumny.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy WrĂłg? ==> Ingwar Ingersson, krasnolud
#Ciężkie jest życie na morzu==>Hektor Lombard, człowiek

[Stalowy]

Skinąłem Ingwarowi głową.

- Nie daj się zabić. - rzekłem - Zachowaj spokój w ogniu walki, a będziesz jego źródłem, a nie jego ofiarą.

Chociaż Ingwar ostatnimi czasy zaszedł mi cholernie za skórę mam nadzieję, że przetrwa bitwę. Hah... przynajmniej teraz się zachowuje jak na krasnoluda przystało.
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg? - Rhunar Ragnison, Magnus Regenbogen
Lily et Pique - Gundrik Grundisonn

[Cranmer]

Spojrzałem niepewnie na widmo. A więc to jest złodziej, wiedziałem, że ich nie zgubiłem...

Zastanowiłem się chwilę jakby tu rozwiązać ten problem po czym odezwałem nie do końca pewnym głosem.

- Oddaj nam naszą własność, zwoje są nam potrzebne, na pewni znajdziemy inny 'podarunek' który możemy Ci ofiarować.

Musimy jakoś przekonać tą istotę... wyjście jest blisko, ale pewnie jeśli ją zaatakujemy to ono zniknie, zatem trzeba wygadać sobie dobre warunki...
_________________
#Wichry Północy, Kazdin
#Ciężkie jest życie na morzu, Miguel Rodriguez de Gillera

[Ariena]

<Chowam miecz i wyciągam bombę, którą dostałem od Litmanna. Podbiegam do tylnej części piekielnej maszyny krasnoludów. Staram się znaleźć pewne miejsce gdzie mogę włożyć lub wrzucić bombę. Uważam przy tym na buchającą parę. W razie potrzeby staram się wejść na nią.Gdy już mi się to uda odbiegam od niej i czekam chwilę na efekty. Chwytam pewnie miecz. Jeśli jakieś krasnoludy lub inne istoty wychodzą z pojazdu to atakuję ich i zabijam. Zacznij liczyć do pięciuset...Posoka... Biorę pierwszą głowę krasnoluda i unoszę nad głowę, a gdy krew spływa powoli po moim hełmie czuję rozpierającą mnie siłę Rogatego Pana. Khornie przyjmij ode mnie te dary..i dodaj sił w walce ku Twej wielkości. Następnie biegnę pod bramę.>

-Litmannie! Znasz rozkazy...Czas się zabawić! <Gdy wrota nie są jeszcze sforsowane wrzeszczę do mutantów.> Do roboty! Na Khorne'a!! KRWI!! KRWI!! KRWI!! KRWI!! <Wydobywam z siebie długi ryk. Pomagam przy sforsowaniu bramy.>
_________________
Poeta to ktoś, kto pragnie w jasny dzień pokazać światło księżyca

[Blackswordsman]

<Graurabe>

<Kupiłeś dwa litrowe kufle piwa i wychyliliście je razem z Hansem na miejscu. Pucoławaty szynkarza zabrał zapłatę i dodatek, razem dwa srebrniki. Piwo jest w porządku ,chociaż pijałeś lepsze. >

-Dziękuję bardzo Panie... <Odparł z uśmiechem Hans>

-Panie pochodnie dostaniecie u tego siwego Alfreda co się tam zbiera, może ma też kościane groty, choć ostatnio znacznie większy popyt jest na stalowe.
<szynkarz wskazał na innego handlarza pakującego swoje rzeczy na wóz>

-A jeśli chodzi o miód to w każdej karczmie jest. Tutaj możesz otrzymać tylko pitny miód panie. Przedni gatunek możesz go ofiarować sobie jak i każdemu bóstwó ,któremu zechcesz. Widzę iż jesteś człowiek światowy. Zatrudnienia szukaj w zamku , w karczmach lub po bogatszych domach. Gdybyście byli tutejsi panie sam byw was najął. Ale musicie poznać najpierw co i jak.

<Kupiłeś na targu kilka kościanych grotów, pochodnię i ruszyliście z przewodnikiem do karczmy.>

-Nimfa jest najlepsza panie. Chodźmy pierwej tam. Jak się wam nie spodoba to poprowadze was gdzie indziej.

<Po kilku minutach dotarliście. Karczma pokaźna,piętrowa , wygląda dostojnie.Szyld głosi : "Nimfa o diamentowych piersiach". Weszliście do środka. Gobeliny i obrazy na ścianach przedstawiające różne sceny z życia "bogatych obywateli". Trofea z polowań, rogi, lisie kity i różne tym podobne drobiazgi. Większość klientów to bogaci kupcy i raczej wysoko urodzeni obywatele. Goście obwieszeni złotem i drogimi kamieniami zadzierający nosa. Poza tym grupa dziwnych jak na to miejsce osobników, "poszukiwacze śmierci" jak to się mówi na łazików szukających jak największych kłopotów . Jacyś grajkowie pląsaja wesoło lekką muzykę na swoich harfach i piszczałkach. >
<Schludnie ubrany karczmarz średniego wzrostu powitał was z uśmiechem na pucowatej twarzy>
-Witajcie panowie, witajcie, wyglądacie na znużonych podróżników , którzy potrzebują strawy i noclegu...



<Alex, Skalf, Wilhelm>

<Wasz gospodarz zakręcił oczami dookoła głowy i zaśmiał się.>

-Nazywajcie mnie... Alfred. Co wy możecie mi dać za cztery tak ważne dokumenty , o których marzyłem od tak dawna. Dobrze wiecie ,że w odpowiednich rękach dają władzę nad czterema silnym magami. A moje rączki są jak najbardziej odpowiednie...

<Postać zamknęła na chwilę oczy i posmutniała a potem otworzyłą oczy i zaczęłą śmiać się do rozpuku.>

-Hehehe hahahaha... hehe hahaha Powinnieście wiedzieć,że Harabia właśnie wrócił do gabinetu ... szkoda ,że nie widzicie jego miny. Jest taki zadowolony..hahaha... Mówcie prędko co mi możecie dać i co chcecie mi dać za cztery pergaminy, za to że pomogę wam wyjść gdzie indziej niż w gabinecie i za to ,że okłamię hrabiego??? Wasze dusze to ciekawa ale zbyt niska cena. Nie zastanawiajcie się długo... Oczywiście możecie nic mi nie dawać i spróbować odkręcić wszystko na własną rękę hehehe. Życzę powodzenia...


<Ingwar, Rhunar>

<Nie starczyło czasu na podepchanie wózków, wozów czy innych rzeczy aby zablokować korytarz. Ustawiliście się w grupę szeroką na osiem krasnoludów w trzech rzędach. Pierwszy rząd to Ingwar Rhunar i topornicy, drugi górnicy uzbrojeni w kilofy i toporki. Ostatni rząd to górnicy z kuszami i kilofami. Czterech kuszników zostało przy otworach strzelniczych w strażnicy a czterech toporników razem z Jordim zostało na tyłach by bronić Mistrza gildii... Zwarliście szyki. Zanim brama uległa zdąrzyliście zagrzać brać krasnoludzką do walki wezwaniami Bóstw i pieśniami o walce. Usłyszeliście jakiś donośny głos i plugawe słowa :

-Khorne!! Herthadak shorpa dualise verdim!!
<po czym brama została rozczłonkowana na cztery spore kawałki, których atakujący użyli jako pawęży zasłaniając się od pocisków. Stało się, wdarli się do środka. Gdzieś na zewnątrz usłyszeliście eksplozję. Mimo waszych ogromnych wysiłków bestie rozbiły krasnoludzki szyk taranując was pod osłoną zniszczonej bramy. Kiedy kawały metalu zostały rzucone zabijając dwóch a ciężko raniąc kolejnych dwóch krasnoludów, zobaczyliście swoich przeciwników. Jest ich teraz dwunastu. Cztery ogromne mutanty na przodzie, to one rozerwały bramę na strzępy, dalej sześć mniejszych ale równie paskudnych kreatur i dwóch rycerzy chaosu. Jeden w miedzianej zbroi z dwuręcznym mieczem w łapskach. Drugi w czarnej zbroi dzierży dwuręczny topór. Kto jest dowódcą ,trudno stwierdzić. Cześć mutantów jest poraniona ale nie zwracają na to uwagi. Padły pierwsze ciosy i pierwsze ofiary. Rhunar i Jordi chcieli odwołać formowanie szyku ale było juzza późno. Jeden z okromnych mutantów zamachnął się macką ,jakby splecioną ze stalowych lin zakończonych hakami żurawi portowych i rozrzucił krasnoludów na dwie strony. Jeden z toporników został rozszarpany na pół, drugi stacił dłoń. Ingwar i Rhunar wpadliście na ścianę. Mutanty przebiły się przez szyk tracąc tylko jednego ze swoich mniejszych kamratów zabitego kilofami górników. Czyżby najpierw chcieli dopaść Jordiego bez względu na straty??>


<Leon>

<Dwaj mutanci ,którzy pomagali ci w walce z machiną zginęli. Pierwszy spłonął , drugi ugotował się na sercu stalowego potwora, kiedy umieszczał tam twoją bombe. Kiedy nastąpiła eksplozja machina stanęłą a pole dokoła zasnułą gęsta chmura gorącej pary. Machina chciałą sięgnąć Cię jeszcze ognistym oddechem ale oddaliłeś się wystarczająco wcześnie. Kolejny z mutantów padł zastrzelony z kusz, zanim jeszcze brama ustąpiła.
Sforsowaliście bramę i tak jak zaplanowałeś pod osłoną zniszczonych skrzydeł natarliście na formację krasnoludów. Za to lubisz krasnoludy,że łatwo przewidzieć co zrobią. Są honorowe i nie będą się chować po dziurach i zastawiać podstępnych pułapek. Co innego ludzie albo elfy. Tych ostatnich zawsze trzeba szukać. Formacja pomogłą by krasnoludom gdybyś przyprowadził zwierzoludzi ale nie z tymi bydlakami. Przebili się przez długobrodych i ruszyli do środka aby dopaść dowódcę. Jednocześnie zatrzymałeś ewentualne kontrnatarcie na Ciebie. Zanim krasnoludy zbiorą się i ruszą na Ciebie zdąrzysz zaplanować coś nowego. Zresztą Litmann piluje twoich pleców i flanki. Teraz zaczęła się walka na poważnie. Krasnoludy będą walczyć do końca. Jeśli chcesz kogokolwiek schwytać trzeba będzie go ogłuszyć. Krasnoludów widać około trzydziestu. Dziesięciu wojowników, trzech jakichś znacznych krasnoludów z czego dwóch w ciężkich zbrojach i jeden w skórzanym kubraku. Reszta to górnicy. >

_________________
Jestem mieczem i zbroją. Moja droga tam gdzie krew.

MG tu i tam ^^
#Sesja Przekleństwo Wzgórz Hager Gatz
#Sesja Miasto Darrow
#Sesja Wichry Aderus

[Warmlotek]

Nie spodziewa się kontrataku...myśli że zajmiemy się wszystkim mutantami...krasnoludy sobie poradzą nie mogę zajmować się wszystkim na raz...trzeba się skupić na największym zagrożeniu czyli dowódcy...

- Rhunar ! wesprzyj Jordiego swym runicznym młotem i zmieć z powierzchni ziemi te ogromne stwory sądze iż twoja broń nada się idealnie...musimy się rozdzielić

Ruszam na czempiona w czarnej zbroi

-Ty obskurna bestio ! Stań do walki ! wyzywam cię a nie chowasz się za plecami swych paskudnych bestii ! Chyba że jesteś tchórzem jak twój Bóg !!

Idę wskazując na czempiona...

"składam w myślach modlitwe do Grungniego by wsparł mnie w tej walce"
_________________
#Sesja Przyjaciel czy WrĂłg? ==> Ingwar Ingersson, krasnolud
#Ciężkie jest życie na morzu==>Hektor Lombard, człowiek

[Stalowy]

- ZA KRASNOLUDZKĄ FAKTORIĘ!

Ingwar ma rację. Jordiego trzeba koniecznie ocalić.
Obuch młota buchnął straszliwym płomieniem.

- NAPRZÓD BRODATY LUDU! JESTEŚMY JEDNYM Z KAMIENIEM!

Nacieram na czele grupy górników na flankę mutantów, aby zniweczyć impet ich szarży. Pierwszego przemutowanego uderzam z szarży szerokim zamachem młota i szaleńczym okrzykiem. Ładuję jeszcze w niego parę ciosów.

- Atakujcie razem! Wykorzystajcie to Ĺźe jest ich mniej!

Próbuję poprowadzić i zgrać działania górników, tak aby wykończyć jak najwięcej wrogów. Wrogi dowódca... nawet po jego śmierci mutanci będą zagrożeniem. Praktycznie tutaj to banda krwiożerczych berserków. Cholera... trzeba było od razu stanąć w rozproszeniu.

Widząc, że Ingwar próbuje się zająć czarnym, mnie pozostaje zająć się czerwonym... kurwa. Powinniśmy ich tłuc we dwóch. Szybko skrzyknąłem dwóch toporników i przez walczących przebiłem się do czempiona Khorna.

- Ej miedziany łbie, snoci synu jeden! Stawaj do walki!

Płomień na obuchu zaczął buchać znacznie mocniej. Właśnie wybrałem swojego przeciwnika, a młot go zaakceptował. Teraz nie ma odwrotu.
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg? - Rhunar Ragnison, Magnus Regenbogen
Lily et Pique - Gundrik Grundisonn