forum.drachenfels.pl

[pawelczas]

Lafel nie było do końca pewny, czy to był dobry pomysł, by się zbliżać do płaczącego dziecka, jednakże decyzja już została podjęta przez innych. Jedyne co mógł zrobić to po prostu wyciągnąć miecz. Wciąż w końcu padał deszcz, a więc jego umiejętności strzeleckie by stały pod dużym znakiem zapytania. A właściwie nie umiejętności, a raczej sprzęt. W końcu zagrożenie zamoczenia cięciwy jest zbyt duża, a ten sprzęt jeszcze może mu się przydać. Tak też pozostała walka wręcz... i poprzez zęby w postaci Mruka. Nie mniej, mężczyzna wciąż nie dawał za wygraną. Nie szedł w sposób "kupą mości panowie", a subtelnie skradał się między nagrobkami. Fuj... swoją drogą, to musiało być dość dziwne. Nie mniej... deszcz ukrywał jego skromną obecność tutaj. O tyle dobrze. Patrzał zwłaszcza, by tak stawiać nogi, by nie wleźć w kałuże.
_________________
Manfred, Rycerz Płonącego Słońca- Wichry Północy
Robert, Błędny Rycerz z Bretoni- Miasto
Lafel, Łowca-Zwiadowca- Sylvania

[Cranmer]

Przełknąłem głośno ślinę i pod wpływem dziwnego przypływu strachu i próby dodania pewności siebie poklepałem najbliżej stojącą osobę po ramieniu mówiąc bardziej to siebie niż do niej.

- Będzie dobrze... będzie kurważ mać dobrze, prawda ?

Po czym ostrożnie ruszyłem na cmentarza tak jak pozostali.
_________________
#Wichry Północy, Kazdin
#Ciężkie jest życie na morzu, Miguel Rodriguez de Gillera

[Stalowy]

Przeżegnałem się.
Trup. Już nic nie poradzimy. Oby Morr się zlitował nad tą biedną duszą... przynajmniej szybka droga do Jego Ogrodów czeka tego nieszczęśnika.

Podjąłem znów miecz i tarczę i powolnym krokiem wkroczyłem na cmentarz. Biła ode mnie ta niezwykła aura. Ta postawa.
Opiekun siedzib zmarłych na warcie. Krok ceremonialny, powolny, a pomimo tego niezwykle cichy.

Straszliwa ciemność z deszczem sprawiły, że zacząłem sam wyglądać jak upiór.
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg? - Rhunar Ragnison, Magnus Regenbogen
Lily et Pique - Gundrik Grundisonn

[Martin von Carstein]

<No to niech mu ziemia lekką będzie, a tam gdzie trafi złych wilków nie będzie - pomyślałem.
Za bardzo nie mam tutaj nic do roboty. Może przynajmniej urządzą jakąś stypę. Kurwa, tak okrutnie chce mi się pić, muszę tutaj marznąć za jakieś kurwa miedziaki. Trzeba było kurwa zostać w Kislevie kurwa tam by było wszystko, głównie wódka kurwa.
Dobra, czas ruszać w drogę za resztą grupy.

Ruszam.

Wszak beze mnie ni jak nie mają szans w walce z tym monstrum. Nie dam się też im obrobić z futra przedniego, ani tym bardziej z jego kutasa. Muszę mu go urwać, odgryźć i powiesić na swej szyi.

Cmentarz. Psia mać. Kto wpadł na taki durny pomysł, aby trupy w ziemi kłaść? Jak oni mają trafić do zaświatów? Kopać? O nie, prawdziwy Kislevianin nie dałby się tak pochować. Jak pies w kupie gnoju. Oderwany od stepów, od nieba, w okrutnych ciemnościach, pełnych robactwa. Nie czuć już pędu wiatru w swych włosach. Tylko ktoś tak ograniczony jak Imperialny człowiek, tak bezlitosny gotuje taki los swym zmarłym. Tfu!

Sprawdzam czy szabla dobrze leży w mej dłoni, robię młynek. Muszę zachować czujność! Przecież te dranie mogą zechcieć mnie tutaj pochować! Nie dam się! Nie jestem ścierwem!

Usłyszałem pytanie jednego z mych kamratów. Odpowiadam wesoło, z pewnym wyrzutem w głosie

- Trzeba było Waszmość nie żałować i dać mi się napić. Oj wy, stary Jankov wie iż któryś z was ma ukrytą flaszencję. Ja to wyczuwam!

<Demonstracyjnie niucham mym nosem
Ta pochodnia mnie oślepia. Czuję się jak na półmisku psim. Wielki jasny płomień w ciemnościach, gdzie czai się wielki, kudłaty, mięciutki sierściach. Z wielkimi kłami... byłby z nich frykaśny naszyjnik. Staram się nie pozostawać w tyle, ale też nie iść przodem. Bestia czuwa, pewnie będzie tak szarpać jak mniejsze wilki szarpią stada owiecek. Te w środku są bezpieczne.>
_________________
http://vaevictis15mm.blogspot.com

[kain]

Wszyscy

Tak więc ruszyliście do przodu. Gerhard jako pierwszy, reszta za nim. Wszyscy rozglądaliście się na boki, jedni mniej a drudzy bardziej nerwowo. Podeszliście do furty, która otwierała drogę na cmentarz. Pchnięta zaskrzypiała przeraźliwie, pewnie obudziliście już wszystkich zmarłych, ale wy ruszyliście nie bacząc na tą malutką przeszkodę. Deszcz wzmógł się jeszcze bardziej, sprawiając że pochodnie zaczęły przygasać, lecz nadal tlą się i oświetlają co nie co przed wami. Płacz dziecka dochodził jakby z północnego-zachodu. Jedyne co widzicie to alejki z rządami grobów. Wszędzie poza szumem wiatru, cichym płaczem dziecka panuje cisza...



Ruszyliście powoli, kierując się za płaczem, przedzierając się przez wąskie, grząskie i wydeptane ścieżki pomiędzy grobami aż doszliście do jednej z większych, głównych alejek, która prowadziła w lewo lub prawo. Płacz ustał, lecz za to doszedł do waszych uszu dźwięk jakiegoś szurania, jakby coś ciężkiego pełzło po ziemi. Tak gdzieś ze sto metrów przed wami, pomiędzy alejkami coś szurać zaczęło.
Sierżant spojrzał na Kislevitę i rzekł:

- No Panoczku.. jak masz jaja to pójdziesz sprawdzić.. bo mię to się ino już nie widzi samemu w ciemnościach harcować... Czy tylko w gębie żeś mocny?


Jankov, ten Imperialny sierżant, wprost i otwarcie zadrwił z twej odwagi.. WSZYSCY spojrzeli się na Ciebie z oczekiwaniem. Cóż, nadchodzi czas gdy człowiek musi pokazać z jakiej gliny jest ulepiony.

P.S Mapka w miarę mam nadzieję że przejrzysta. Picasso to ja nie jestem..
_________________
#sesja Miasto: Dante Cavenaghi
#sesja Wichry Północy: Kain

Kobiet potrafiących służyć za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze światów. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadającego materaca nie jest już takie proste

[Martin von Carstein]

<Spojrzałem na tego kurwiego syna. Nawet wilk mnie tak nie zdenerwował co ten psi kutas. Robię się czerwony na twarzy, zaczynam ciężko dyszeć z gniewu, zgrzytam zębami ze złości, napinam się. Zaraz eksploduje i poleje się krew, moja lub jego. Ryknąłem jak ungolski różowo-fioletowy tygrys bojowy, na widok gnoblara>

- Oż ty chamie jeden! Ty bydlęcy synu w oborze zrodzony! Nie będziesz osobie przedniego stanu, szlachcicowi czystej krwi, weteranowi północnych kampanii i bitew zarzucać tchórzostwa. Ja bym cię w mych włościach końmi kazał rwać (Hu hu... grrrrrrr), batami zamęczył za takie słowa. Na pal nabił, własnoręcznie! Tfu, głupcze jeden. Boisz się sam iść!? Wilczka się przestraszyłeś!? Zaraz ci psubracie pokażę co to Kislevska brawura! Pójdę sprawdzić, ale z tobą. Abyś widział z bliska iż północny człek nie zna strachu przed byle czym! Potem ci każę wszystko odszczekać, pod ławą. I będziesz chwalić mą piękną ojczyznę i będziesz pił ze mną jej zdrowie, jeżeli tylko potrafisz!

<Do tłumu zgromadzonego krzyczę>

- Waszmoście widzicie iż to nie ja zacząłem swarę. Dajcie mi tutaj vódki, jeno chyżo! Bez łyku gorzałki nigdzie nie idę, koniec z tym. To nie po Kislevsku, Ursun by się obraził iż ja o tej porze, na polowaniu, o suchym pysku łażę za jakimiś monstrami, przerośniętymi wilkami czy innym czarcim gównem, które... rozrywa... ludzi... na kawałki... jednym... kłapnięciem.

<Teraz bez krzyku>

- Ja stary jestem, refleks już nie ten, wzrok i słuch też. Ale nikt nie będzie zarzucał Kislevicie tchórzostwa. Pójdę. Z sierżantem. Zginę, trudno. Ursun nagrodzi w zaświatach. Przeżyję, Ursun nagrodził męstwo.[/

<Krzyczę>

- Dawać vódki! Niech poleje się Kvass!

<A jak pójdę to będę ostrożny i ekstremalnie czujny. Będę pilnował, aby ten sierżant poszedł, maszerował obok mnie... albo jeszcze lepiej, nieco przede mną. Niech Imperialny się przyda i robi za moją tarczę. Coś pełznie? Ciekawe cóż to? Ciężko... wielkie musi być, siłę też ma. Ale pewnie powolne. Może to wilk się czołga? Lepiej by było ustrzelić go z daleka, albo podpalić... ale futro szlak by trafił>
_________________
http://vaevictis15mm.blogspot.com

[kain]

Jankov

Sierżant Halen ze złośliwym uśmieszkiem przyglądał się Kislevicie, który miotał się jak małpa w klatce. Spokojnie przeczekał całą jego tyradę by na końcu rzec:

- Waszmość.. dobrze. I tak już nie strosz piór bo odfruniesz nam tutaj - zaśmiał się

Ruszyliście ale niestety sierżant idiotą nie był. Szedł z 1.5 metra obok Ciebie, co jakiś czas zerkając na Ciebie z ukosa. Szliście początkowo powoli, zagłębiając się w mrok pomiędzy grobami. Stąpaliście powoli po grząskiej ziemi. Gdzie nie gdzie obok grobów rosły jakieś krzaki, których gałęzie. Szuranie było słychać wyraźnie a pochodnia zaczęła się wypalać. Przeszliście kolejne pięć metrów a pochodnia coraz słabiej paliła.

Jankov przeciskałeś się tak powoli. Deszcz kapał Ci na twarz, więc co jakiś czas przecierałeś oczy z wody. Szedłeś tak, gdy kątem oka zupełnie przypadkowo zobaczyłeś jakiś ruch. Coś z ciemności wyłoniło się.. Wytężyłeś wzrok i dostrzegłeś


To coś pełznie ku Tobie. Powoli szurając po ziemi. Choć odległość była spora cofnąłeś się odruchowo do tyłu wtedy poczułeś jak ziemia tuż koło Twojej nogi podnosi się do góry. Zaświeciłeś pochodnią a słabe światło ukazało Ci



Pieprzoną rękę, która złapał Cię za nogawkę spodni. Ciąłeś szabla odruchowo a szuranie nabrało większej siły. Poświeciłeś pochodnią przed siebie jakbyś odganiał muchę i dostrzegłeś:



Jeden, drugi, trzeci, czwarty... Usłyszałeś głos sierżanta:

- Kurwaaa.. Jankov spierdalamy...



Reszta

Szuranie nabierało na sile i nagle głos sierżanta

- Kurwaaa.. Jankov spierdalamy...


To musiało tłumaczyć wszystko. Wytężyliście wzrok i słuch. Szuranie narastało. Płacz dziecka ustał a zastąpiło je cichy lament, i dzwoneczki. Malutkie dzwoneczki które uderzają o siebie. Wiatr się zmógł.
W końcu dostrzegliście, że przy najbliższym grobie ziemia zaczyna się poruszać, jakby coś od środka ją wypychało. W końcu pojawiła się pierwsza ręka a po niej druga, która mocno oparła się na ziemi. Coś martwego wyłoniło się w połowie z ziemi, patrząc na was..jak na posiłek, którego zapewne od dawien dawna nie miało w ustach..


_________________
#sesja Miasto: Dante Cavenaghi
#sesja Wichry Północy: Kain

Kobiet potrafiących służyć za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze światów. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadającego materaca nie jest już takie proste

[Stalowy]

Zombie. OĹźywione trupy.

Groteska i kpina z Boskich Praw.

Doskoczyłem do wyłażącego z ziemi trupa i ciąłem go potężnie przez łeb.

Jestem strażnikiem miejsca spoczynku. Miejsce zmarłych jest w ziemi, nie wśród żywych.
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg? - Rhunar Ragnison, Magnus Regenbogen
Lily et Pique - Gundrik Grundisonn

[Martin von Carstein]

<Krzyczę do sierżanta, moje brzuszysko podnosi się ku górze>

- OĹź ty tchĂłrzu! Uciekasz przed byle trupami!? Tfu, Imperialny wojownik.

<Krzyczę w stronę trupów, groźnie, warcząc toczę pianę jak Gospodarski Niedźwiedź bitewny w porze obiadowej bekasa erengardzkiego>

- AAAAAARGH! AAAAAAARGH!

<Jeden, dwa, trzy cztery... ja mówiłem, iść do karczmy zamiast na jakiś durny cmentarz. W Kislevie chodzących trupiaków o wiele, wiele mniej... chyba, że na północy. Tam jak zimno zetnie krew w żyłach to nie ma zmiłuj i chodzą takie monstra. Głupie Imperialne Sabaki... nie dość, że tchórze to jeszcze głupcy. Wleźć prosto na cmentarzysko, pełne zgniłego mięcha. Które to chce nas pożreć. To nie po Bożemu.

Trzeba się pośpiesznie cofać, nie ma co - Zagubowicz kiepem nie jest.

Krzyczę do trupów, wymachując szablą>

- Wy sabaki, ścierwa, co się ich nawet ogr nie tknie! Tfu, jebane wynaturzenia! Argh!

<Dodaję>

- W tył! Krąg obronny!

<Po czym, wykorzystując fakt małej prędkości chodzących trupów odwracam się i pośpiesznym krokiem zmierzam do młokosów. Pewnie bestyja lub coś, chce abyśmy się zbili w taką grupę. Oczywiste. Ale biegać luzem po ścierwowisku jest o wiele większą głupotą. Trzeba stworzyć krąg i się cofać!

Po drodze zachowuję ostrożność i patrzę pod nogi, aby nie potknąć się o któregoś z trupów>
_________________
http://vaevictis15mm.blogspot.com

[Jaracz]

Opuściłem miecz. Nie tyle w jakimś geście, co żeby ukryć drżenie dłoni. Zacząłem się rozglądać dookoła. Nie żeby liczyć przeciwników - raczej żeby sobie przypomnieć gdzie tu są jakieś krypty lub dom grabarza.

Znowu przychodziło mi stawać naprzeciwko żywych trupów. Niby nic nadzwyczajnego - trup to trup, nawet jeśli ma pół szczęki i gnijące mięcho. To że chodzi, próbuje mnie zjeść i czasami woła "tatusiu" nie znaczy żeby się go od razu bać... No... może trochę. Kurewsko niebezpiecznie zostawać tu w polu i tworzyć krąg obronny skoro, cały cmentarz próbuje cię uściskać. TO już nawet nie pierwotny lęk przed nieznanym. To czysta logika. Trzeba uciekać.

Gdy mój wzrok spoczął na drzewach gdzieniegdzie wyrastających obok alejek, do głowy przyszła mi jeszcze inna myśl.

A może by się tak wspiąć na drzewo i to wszystko przeczekać. Sądząc po wigorze tych zombie, na śliskie drzewo raczej nie wejdą. Do rana może bym dał radę tak przesiedzieć. Drzewa to dla mnie nie pierwszyzna. Może trochę śliskie, ale po to jest lina. Halen może i też by dał radę. Takoż i Hans. A reszta? Myśl... myśl... myśl... zostawić ich na pastwę? Może się rozdzielić? Głupota. Z drugiej strony... ryzykować bieg przez groby pół kilometra do najbliższego grobowca? Kurważ, bohaterem nie jestem. A trzeba mi przeżyć, żeby te wąpierze ubijać.

Zanim krzyknąłem "na drzewa" głos mi ugrzązł w gardle. Przypomniałem sobie towarzystwo jakie spotkałem ostatnim razem jak tu byłem. Znowu zaklnąłem w duchu.

Ten uwalany we krwi fetyszysta pewnie będzie umiał się wspiąć na gałąź... albo tam wlecieć. Cholera go wie. A walczyć na gałęzi to ja już nie umiem.

- Nie! Za mną komu życie miłe! - warknąłem - Nie rozdzielać się! Zamkniemy się w krypcie!

Ruszyłem w stronę najbliższego grobowca, którego położenia się domyślam. Ruszam prosto przez groby (lepiej teraz, kiedy zombie dopiero wychodzą), by dotrzeć do alejki okalającej okrągły placyk. Dopiero wtedy mam zamiar poruszać się alejkami. Uważam na wystające z ziemi dłonie. Jeśli poczuję na nogawce uścisk, zatrzymuję się by ciachnąć mieczem. Ostatnie czego mi tu trzeba to wywrócić się.
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[Cranmer]

Po wykrzyczanych dwóch sprzecznych dyrektywach zawahałem się chwilę patrząc z nie małym przestrachem na szurające w naszą stronę martwe zwłoki.

Nie dłużej niż dwie sekundy zajęło mi dojście do wniosku, że nie powinienem ruszać tyłka ze swojego rodzinnego miasta za żadne pieniądze...

Kolejne dwie sekundy poświęciłem aby zobaczyć czy jakiś 'szuracz' nie jest zbyt blisko mnie - jeśli tak było to dźgnąłem go rapierem - a następnie schowałem lewak, gdyż taka broń na nic mi się nie zda, z samym tylko rapierem - też raczej mało użytecznym - w dłoni ruszyłem za Gerhardem.
_________________
#Wichry Północy, Kazdin
#Ciężkie jest życie na morzu, Miguel Rodriguez de Gillera

[Martin von Carstein]

<Biegnę w stronę krasnoluda. Dyszę ciężko, trupy pewnie lubią żywych Myślę:
Coś on tam paplał o jakiś obrzędach, świętościach, prawach. Ni chybi kapłan, pewnie od trupów. Kto zna się najlepiej na zwalczaniu ożywieńców niż ktoś taki? A siłę w odnóżach jak widać ma, co za tym idzie pierdolnięcie też.
Jeżeli Kapłan ruszy do krypty to ruszę za nim. Słabo znam tutejsze obrządki, ale krypta to chyba u nich to samo co u nas. Tam, gdzie chowamy Carów. Chyba jestem zbyt trzeźwy, gdyż to wydaje mi się dość głupim pomysłem... iść od trupów na dość otwartym terenie w miejsce, gdzie się zamkniemy... z innymi trupami? Może nawet większą ilością? Może krypta będzie połączona z innymi jakimiś... tunelami jak to krasnoludy na nie mówią... czyli więcej trupów. Kurwa, a te bałwany Imperialne niczym łowce pójdą za jednym baranem na rzeź jak najgłupszy z Ungoli, po miesiącu chlania kiepskiej vódy

To zarówno metaforyczne jak i dosłowne wpędzenie się do grobu. Ale kto wie? Ciekawe jak ta krypta jest zbudowana. Sam wolałbym się przebijać pośpiesznie do wyjścia, do miasta, póki oni wszyscy wstają. W grupie, w kręgu ostrzy. Jak na polu bitwy, jak na stepie szerokim. Żeby tak konia mieć przy sobie i lancę. Szarżować u boku mych odważnych towarzyszy z pułku na wrogów. Ech, życie, bywasz czasem tak zaskakujące i męczące.

Biegnę i tnę trupiszcza na prawo i lewo mą szabelką, warcząc przy tym, plując, dysząc i charcząc. Znajcie siłę tej prawicy! Kislevska! Szlachecka! Byle bliżej krasnoluda. Byle nie rozdzielać się. Byle wynieść się jak najdalej stąd, do karczmy
_________________
http://vaevictis15mm.blogspot.com

[Blackswordsman]

-Zamknięmy się w krypcie?? Mam nadzieję ,że wiesz co robisz i znasz teren. Ja osobiście bym omijał cmentarz no ale prowadz.

<Znów zabezpieczam pułapkę. Musi poczekać na lepsze czasy. Trzymam się blisko Gerharda. Zwłoki moglą wyleźć w każdej chwili spod ziemi więc łuk przyda się na potem. Z mieczem i tarczą w rękach dotrzymuje kroku Gerhardowi obcinając ręce ,nogi i głowy wszystkiemu co nie jest z nami a wejdzie w zasięg mego miecza. Jedynym dobrym pomysłem jest trzymanie się razem.>
_________________
Jestem mieczem i zbroją. Moja droga tam gdzie krew.

MG tu i tam ^^
#Sesja Przekleństwo Wzgórz Hager Gatz
#Sesja Miasto Darrow
#Sesja Wichry Aderus

[pawelczas]

Lafel nieco zadrżał, widząc umarłego. A właściwie to, co kiedyś było umarłym, a teraz chodzi po ziemi. Nazywa się ich chyba nieumarłymi. Istotami, które mają ponowny żywot. Coś, z czym nie może walczyć, bo i tak w końcu powstanie. Co innego mierzyć się ze zwierzętami i żyjącymi istotami, a co innego z czymś, co powstało z grobu.

Mimo tego, że nie czuł aż takiego strachu, zdecydowanie wolał uniknąć spotkania z bytem, który może mieć w okolicy jakieś stado. W końcu to cmentarz. Może być ich wielu.

Słysząc słowa jednego z mężczyzn, który namawiał ich do zamknięcia w krypcie, przytaknął tylko. Mogą go nazwać tchórzem jak wyjdzie, ale jednak żywym tchórzem. Poza tym, można by opracować wtedy jakiś plan działania, a nie działać instynktowanie.

- Mruk, do mnie- rzekł tylko do zwierzaka

Zaraz potem szybko(a szybki był), dorównał pozostałym towarzyszom, którzy uznali, że lepiej jest uniknąć spotkania z nieumarłymi. Albo się przygotować.
_________________
Manfred, Rycerz Płonącego Słońca- Wichry Północy
Robert, Błędny Rycerz z Bretoni- Miasto
Lafel, Łowca-Zwiadowca- Sylvania

[Stalowy]

Ściąłem kolejnego umrzyka i obejrzałem się szybko na pozostałych analizując to co zostało powiedziane.

Rzeczywiście... jeżeli będziemy tutaj siedzieć w kupie... one w końcu nas zaleją swoją liczebnością.

- Ma rację. Tutaj mają przewagę liczebną. W krypcie możemy się zabarykadować, a w razie czego dawać odpór nawet do rana. - rzekłem głośno.

Uważając zacząłem się wycofywać w kierunku w którym ruszył roztropnie myślący człowiek. Upewniwszy się, że żaden zombiak nie jest tuż obok mnie wykonałem najszybszy taktyczny odwrót.
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg? - Rhunar Ragnison, Magnus Regenbogen
Lily et Pique - Gundrik Grundisonn