forum.drachenfels.pl

[michal14]

Do urzędnika podchodzi,niski,rudy krasnolud.Urzędnik patrzy na niego badawczym wzrokiem.-Nazywam się Gimli Hellscream.Jestem krasnoludem,jak widać.-Urodziłem sie w Krasnoludzkiej Twierdzy.-Jestem kawalerem.-Mam 91 lat,jestem mężczyzną.Mam piwne oczy,rude włosy,zaplecione w warkocze i długą rudą brodę.Jestem łowcą nagród,ale także poszukuje przygód.Mam na sobie zbroję pełnopłytową,chełm oraz wysokie buty.Noszę przy sobie srebrny topór,oraz sakiewke na złote korony.Umiem dobrze walczyć,skradać się,ukrywać się,zastawiać pułapki.Wierzę w Grimira.


R.I.P

[Julian]

-Nazywam się Julian - postać mówi powoli i cicho
-Wygląd? Prosze zdjąć ten kaptur - w głosie urzędnika słychać wyraźną irytacje.
-Naprawde tego chcesz?
-Wykonuj rozkazy i pośpiesz się.
Julian powoli ściągnął kaptur.
-Jak widać jestem człowiekiem. Mam czerwone oczy i krótkie czarne włosy - Mówił powoli i spokojnie, rozkoszując się każdym wypowiedzianym słowem.
-Wiek?
-24
-Rodzina?
-Nie Ĺźyje
-Przyczyna?
-Prywatna - Julian spokojnie patrzyl się prosto w oczy skrybie.
-Pytam się?
-A ja odpowiadam - to mówiąc położył sakiewkę na stole.
Kim byli?
-Szlachta
-Znak herbowy?
-Kostucha
-Miejsce Urodzenia?
-Kitaj
-Miejsce zamieszkania?
-Brak
-Uzdolnienia, zdolności?
-Jestem zwinny, potrafie czytać i pisać w 2 językach,
-Uzbrojenie?
-Brak - I tak nie znajdzie katany, sztyletu i dmuchawki
Urzędnik położył dłoń na stole i czekał. Julian powoli wyciągnął mieszek złota i upuścił go na ziemie. Urzędnik schylił się nie wiedząc, że podpisał na siebie wyrok śmierci , a Julian zgrabnym ruchem wymienił kartki.
-Tu czeba podpisać
Julian podniusł pióro i złożył czytelny podpis.
-Do widzenia - Julian wiedział, że spodkają się wkrótce i ,że będzie to ostatnie spodkanie skryby.

[Patiomkin]

Nie odrywając wzroku od dokumentów znajdujących się na jego biurku, urzędnik ryknął już ochrypłym głosem:
-NASTĘPNYY!!

Doskonale wiedział kiedy podszedł i jakie pochodzenia był następny petent. Jego "specyficzna" woń wskazywała, iż był krasnoludem. I rzeczywiście, gdy podniósł głowę, ujrzał przedstawiciela tej właśnie rasy. Był dość młody z wyglądu, chociaż brodę miał okazałą. Mierzył ponad pięć stóp, jego ciemnorude włosy splecione były w gruby wrkocz, broda również była pleciona, tyle że w większą ilość warkoczy: środkowy był grubości pieści, skrajne połowę cieńsze, między nimi zupełnie cieńkie warkoczyki. Całość spieta była srebrną klamrą i wetknięta za pas. Odziany był w skórzane spodnie i grubą lnianą koszulę, na wierz zarzucił ciężki, skórzany płaszcz. Na nogach zaś nosił równie ciężkie i równie skórzane buciory z niespotykaną ilością sprzączek.
-Kolejny krasnal, phi. Swoją drogą ciekawe ile musiał splatać swoja brodę, mógłby ten czas poświęcić na kąpiel - Pomyślał urzędnik

-Nazwisko- burknął
-Możesz mi mówić Zimri Kettrisson
-Płeć! Bo z wami to nigdy nie wiadomo!

Oczy przybysza zapłąnęły gniewem. Przyjrzał się jednak strażnikom wewnątrz budynku.

-Przede wszystkim dobro gildii- pomyślał
-Mężczyzna- Mruknął przez zaciśnięte zęby
-Kolor włosów i wogóle!
-PrzecieĹź masz oczy
Skryba szybko zanotował co widzi
-Kolor oczu?
Na to pytanie krasnolud nie odpowiedział, pochylił sie tylko nad biurko tak, aby urzędnik mógł dostrzec, że jego lewe oko jest niebieskie, a prawe piwne.
-Cel wizyty?
-Jestem tu z polecenia gildii inĹźynierĂłw.
-Aha czyli inżynier... Cóż to chyba wszystko... Aha! STOP!. Wnosisz broń?
-Tak- Burknął Zimri
-JAKĄ?! - wrzasnął zniecierpliwiony urzędnik

Krasnolud powolnym ruchem zdjął z pleców wysokiej jakości muszkiet i demonstracyjnie wysunął go przed siebie. Na skrybie zrobiło to ogromne wrażenie.

-Coś... jescze..?
Przybysz rozchylił płaszcz i z wyszczerzonymi zębami pokazał kilka zatkniętych za pas glinianych naczyń z wystającymi lontami.
-TEGO tu nie wniesiesz!!
-Wniosę... gdyż jest to własność gildii. Jeśli mnie nie wpuścisz odejdziemy z miasta i kto wam wtedy ulepszy Czołgi Parowe?? TY?? Gdzie podpisać? I dawaj mapę, nie mam czasu!

Urzędnik wręsczył mu mapę i osunął się na krzesło. Próbując zapanować nad oddchem wyskrzeczał:
-Na... Następny?!
_________________
Szaleństwo jest źródłem rozkoszy znanym tylko szaleńcom.

Zimri Kettrisson Krasnolud w Budynku StraĹźy

[Lena]

Kolejna osoba podchodzi do biurka skryby. Ubrana jest w ciemny płaszcz zapięty na srebrna klamerkę. Przez plecy ma przewieszony miecz. Powoli zdejmuje z głowy kaptur. Jest to bardzo młoda elfka. Ma bardzo ładną twarz, na której nie widać cienia jakichkolwiek emocji. Jej bardzo długie, czarne włosy są spięte na karku. Spogląda na skrybę srebrzystymi oczyma, aż go przeszywają ciarki.

- Jestem Leanna Sa'valaqueste.
Skryba powoli notuje elfie nazwisko, gdy kończy elfka mówi dalej:
- Mam 20 lat. Jestem z kraju, którego nazwy nawet nie umiałbyś wymówić.
Mężczyzna za biurkiem próbuje się odezwać, ale elfka mu przerywa. Jej spojrzenie jest bez wyrazu.
- Rodziny nie mam. To, w co wierzę, nie powinno się w najmiejszym stopniu obchodzić! Z broni do miasta wnoszę ten miecz. I nic poza tym.
W jej oczach coś dzidznie błyska. Skryba pomyślał, że ta smarkata elfka jest jakaś dziwna.
- To wszystko, co mam do powiedzenia.
Elfka szybko podpisuje się pięknymi runami, odwraca się i bez słowa wychodzi, zakładając z powrotem kaptur.
Skryba patrzy za nią zmieszany. "Ona jest stanowczo dziwna" pomyślał.
_________________
"Bezimienna - zbyt prawdziwa twoj twarz.
W pustych sercach budzisz strach"

[Fratus]

Siedzialem sobie spokojnie poklepujac sakiewki ktĂłre juz uzbieralem.

-NASTĘPNY- krzyknołem

Podszedl do biurka olbrzym, napewno mial okolo 2m wzrostu. Odziany w czarna zbroje płytową. Twarz miał bladą. Spod głęboko naciągniętego kaptura czarnego plaszcza wystawaly szare tluste wlosy. Podszedl do mnie i nachylil sie nad moja twarzą.

-Jestem Kalimdor, pochodze z piekła tam tez trafi twoja dusza- powiedzial spokojnie.

Chcialem wezwac straz zeby zabrali stad tego obłąkańca. Lecz spojrzalem mu w oczy, czarna pustka wirowala tam na zmiane z krwawo-czerwonymi zrenicami, uwieżyłem mu. Pospiesznie spisalem fałszywy formularz, sam nawet nie wiem co pisalem, podalem mu karte do podpisania. Uśmiechnoł się skrycie, podpisał i wyszedł. Przez cały czas dudniły mi w głowie jego słowa. Czy mogł mieć racje? Czy trafie do czeluści ? Otrząsnolem się szybko.

-Raczej nie jest grożny miał tylko ze sobą miecz i swoje odzienie, ech starzeje się juz- powiedzialem do siebie.

-Następny- krzyknołem
R.I.P ?

[odim]

Po wczorajszym chedorzeniu dziewek ranek zaczol sie wysmienicie.
Wyruszylem w swietnym chumorze na swoja warte w biurze spisu
ludnosci.Stanolem na swojej pozycji i uslyszalem
- Nastepny - krzyknol skryba
Nie bylo by w tym nic nadzwyczajnego gdyby ow gosc nie byl
tak tajemniczy.Jego dluga ciemno-zielona szata zdobiona na
brzegach srebrnymi ornamentami splywala po jego wychudnialym
ciele.Na jego prawym ramieniu zwisala czarna torba.Jego szczupla
sylwetka wskazywalaby na elfie pochodzenie jednak niski wzrost
i niecharmonijna budowa ciala przybliza go do postaci ludzkiej.Kosciste dlonie chronione czarnymi skurzanymi rekawicami jakby mialy zakryc jakies deformacje.Udalo mi sie dostrzec popekana sine usta jakby od wiekow nie zaznaly wody .Trupio blada skora wzbudzila we mnie lekkie obrzydzenie. Na jego lewym ramienu spoczywal czarny jak najciemnisza noc kruk.
- Imie - powiedzial skryba lekko drzacym glosem
Spod kaptura wydobyl sie cichy chrypliwy szmer
- Artenis
- Wiek - rzekl skryba pewniejszym glosem
Tajemnicza postac szepnela
-Za stary by zyc za mlody by umrzec
Reszty rozmowy nie udalo mi sie doslyszec mroczny jegomosc
wyraznie chcial zeby jego osoba pozostala anonimowa
R.I.P

[Jeremiasz_Keppler]

kolejna postac podeszła do znurzonego urzędnika.
- Witaj panie, słyszałem, że musze się u ciebie zarejestrować, żebyś mnie wpuścił do miasta...róbmy to szybko bo zapewne twój czas jest równie cenny jak mój hahaha
Urzędnik nawet nie podniósł wzroku znad papieru i wyrecytował standartową formułe: imie zawód itd.

-Jeremiasz Keppler, jestem łowcą czarownic

dopiero te słowa sprawiły, że skryba oderwał wzrok od kartki, którą miałprzed sobą. Przed nim stał dośc chudy jegomość o niemiłej twarzy oszpeconej nieco śladami poparzenia. Spad kapelusza wystawały przeżedzone blond włosy sięgające do ramion i nieco zakrywające szare oczy o fanatycznym spojżeniu. Na strój łowcy składał się zwykły podróżny kubrak, spodnie i buty jeżdzieckie. Przy pasie nosił miecz i pistolet. Ramiona przykrywał ciemnobrunatny płasz.

- Na moje uzbrojenie składa się miecz, 2 pistolety i 4 sztylety.
Gdy skryba chciał zaprotestować łowca wyciągnął zza poły kaftana 2 pergaminy, rozwinał przed skrybą
-to jest pozwolenie od Wielkiego Teogonisty na działanie na obszarze Reikladnu, jak widzisz panie podlegam bezpośrednio pod jurysdykcje Kościłu Wielkiego Sigmara Młotodzierżcy wiec nie musza nawet rejestrować się u ciebie, czynie to z poszanowania dla prawa Imperium. Mój cel przybycia jest związany z moim zawodem, wystarczyło, że postałem chwile w kolejce a zauważyłem, że bez wachania wpuszczasz do miasta ludzi o zielonych włosach czy innych skazach chaosu a nawet elfy, najwyższy czas, żeby ktoś sie temu przyjżał. Co do mejego pochodzenia do jestem urodzenia mieszczańskiego lecz mam świecenia pierwszego poziomu kapłana Sigmara. Mam nadzieje, że nie będziesz mnie już dłużesz zatrzymywał bo widze, że masz jeszcze dużo ważniejsze pracy. Niech będzie pochwalony Sigmar! aaa, skrybo. zapomniałem dodać, że w jukach mam zbroje płytową....ale to chyba nieistotne - rzucił przez ramie oddalający się łowca
_________________
Spalmy wszystkich, Sigmar rozpozna swoich!



MG na Biednej Dzielnicy

[Arelius]

Do stołu podszedł wysoki elf, ubrany był w bardzo dopasowany błekitno złoty strój i miał na siebie zarzucony zielony płaszcz zdobiony wszelakimi runami (wyglądał jakby miał chronic swojego właściciela).Na jego plecach widniał pieknie zdobiony łuk z czerwonym rubinem oraz kołczań magicznych stzał.

Witam cie urzędniku na imie mi Arelius Greenwar, nie nie musisz mi mówic po co tu jestem bo dobrze to wiem. Tak więc pozwól że zaczne: Pochodzę z Lasu Loren tam sie urodziłem i wychowałem.Mam 53 lata. Bóstwem które wyznaje jest Khorn.Jestem synem jednego z ważniejszych elfich szlachciców ale nie utrzymuje dobrych sosunków z ojcem. Jestem biegły w łucznictwie oraz w magii. Mam bardzo wyczulony słuch, posiadam również szósty zmysł, bystry wzrok który szkoliłem szukając pułapek zastawionych w lesie na zwierzyne i posiadam umiejętnośc rozbrajania tych pułapek, od urodzenia widze w ciemnosciach, moja mama byłą wykształconą osobą i nauczyła mnie pisac i czytać. No i jak już chyba zauważyłes jestem bardzo gadatliwy ale to chyba zaleta .
Broń którą wnosze ze soba to jak widzisz sam to ten oto łuk i kołczan strzał. To chyba wystarczy?

(Urzędnik zamurowan wpatrywał się tylko w elfa, po chwili sie ocknął i pokiwal tylko głową na znak że wszystko jest wporządku...)

[Raziel]

Skryba siedział znudzony za stołem i przygryzał pióro co chwile gdy nagle zza stołu wyłonił się pomarańczowy irokez a po chwili za nim głowa właściciela. Krasnoluda.
- Człeczyno jak możecie tak wielkie stoły se robić! - Warknął przybysz
- Nie ja robiłem ten stół... - Westchnął skryba
- Wiem że nie ty! Ty wyglądasz mi na pismaka a nie na rzemieślnika! I nie próbuj mi tu sobie żartować tylko pisz! - Krzyczał krasnolud
- Dobrze... Imię?
- Gotrek.
- Nazwisko?
- Stonhemmer
- RĂłd?
- Greataxe
- Wy krasnoludy macie jeszcze klany tak? No wiec jakiego klanu?
- Nieważne. - Warknął przybysz. Skryba wstał spojrzał na krasnolud, poprawił okulary.
- Hmm chyba rzeczywiście nie powinno mnie to obchodzić. No więc o profesje którą się trudnisz też nie musze pytać, jesteś zabójcą trolli czy tak?
- Taaa
- No więc opisz mi się.
- A co? Ślepy jesteś?!
- Nie, ale to procedura...
- Dobra... no więc moje włosy są postawione w czub czy jak wy to zwiecie irokeza i pomalowane na pomarańczowo, moja broda też jest pomarańczowa, mam zielone oczy, pare tatuaży - pokazał umięśnioną ręke - ze smokami i takimi tam.
- Dobrze... twoja broń to?
- Ten oto toporek - krasnolud pokazał dwuręczny krasnoludzki i pięknie zdobiony topór - i sztylecik
- A jakiej wiary jesteś?
- Grungni i Throrin
- Grungni to wasze naczelne bĂłstwo a Throrin?
- To bĂłg zabĂłjcĂłw trolli
- Mhm. Powiedz co jeszcze umiesz i jesteś wolny
- No więc przedwwrzystkim jestem sprawnym wojownikiem, jestem biegły w walce bronimi dwuręcznymi i dość wytrzymały
- No cóż a więc możesz odejść Gotreku. Żegnam.
- I niech ciebie bogowie mają w swej opiece człeczyno
_________________
Per mortis ad gloria!

[Wilkołak]

Akt zgonu...

Następnym w kolejce, po płominno włosym krasnoludzie, był człowiek... Podszedł do skryby jeszcze zanim ten zdążył się wydrzeć słowami znanymi w całej sali "NASTĘPNY!!!"...
Z czeluści czarnego kaptura, będącego zakończeniem, tak samo, kruczoczarnego płaszzca, wystawał mu jedynie czubek spiczastego nosa i gdzieś ponad nim, w głębi, dawało dostrzec się płomyki błękitnych oczu... Na serię pytań co chwilę zadawanych przez użednika odpowiadał prawie bezgłośnie... Nikt oprócz skryby nie usłyszał prawie żadnej odpowiedzi...
Niektórzy mówią, że nazywał się Vlad i pochodził z jakiejś rodziny szlacheckij ze wschodu Imperium... Inni wręcz precyzują to jako Sylvanię... Czy to prawda? Nikt, kto nie zapyta go osobiście, nie dowię się o tym...
Wiadomo jednak, że za nim podąża śmierć... Użędnik, jedyna osoba w tym mieście, która poznała tożsamość tejże tajemniczej osoby zmarła, w nieznanych okolicznościach, w trzydzieści siedem minut, tuż po zapadnięciu ciemności, po tym spotkaniu, a jego rodzina trzynaście dni później...
Niestety, nie mogę dołączyć dokumentów spisanych podczas tego spotkania... Biedny skryba tuż po tym jak Vlad, przyjmijmy dla tej osoby to imię, wyszedł z biura zniszczył dokumenty zjadając je...

Z poważaniem. Gerhard Seisse - pomocnik i czeladnik w Biurze Spisu Ludności na Bramie Południowej... Teraz chyba Naczelny Skryba na Bramie Południowej...
_________________
Tutaj znajdziesz odpowiedzi na wszelkie dręczące Cię pytania!

[Ethereal]

Następny w kolejce był mężczyzna, ubrany w potężną kolczugę, rozciętą u dołu na wysokość kolan. Solidne, skórzane buty obwiązane szarą, lnianą taśmą prawie nie wydawały dźwięku tupania... Na głowie miał piękny, zdobiony złotem hełm zamykany, pod spodem czepeic kolczy. Rękawice miał z zatrzaskami na broń, skórzane, czarne, z płytami.

-Następny! <krzyknął skryba>
<jegomość podszedł do skryby, szybko i głośno mówiąc>
-Jam jest Drake von Kreuzfahrer, syn hrabiego Franza z Middenlandu. Mężczyzną jestem, 25 zim już widziałem.
<skryba spojrzał z szacunkiem... słusznej postury i wysokości wojownik z medalionem Rycerza Zakonnego Vereny stał przed nim, wystawił rękę i upuścił sakiewkę z opłatą kilku ZK która wylądowała w rękach skryby>
-Mógłby Pan zdjąć hełm? Chciałbym Pana opisać...
<przybysz zdjął hełm.. skryba zanotował długie, białe włosy i krótkie, czarne wąsy... twarz miał srednio opaloną zaś oczy czerwone... lekko przerażony skryba wysyczał>
-Jest pan Kaosytą?
<przybysz odpowiedział>
-Nie, choć kiedyś mnie naznaczono tą małą zmianą. Scigam i morduję od tego czasu Chaos...
<skryba, wyraźnie rozluźniony, zapytał się znowu>
-Broń jakaś? Manatki? I proszę opowiedzieć o swoich umiejętnościach...
-Co do broni, to posiadam sztylet za pasem, miecz dwurak i nóż w prawym bucie. Oprócz tego pancerz, jaki widzisz, zapasowe ubranie w torbie na ramię, trochę jedzenia i wody. Sakwę mam z 200zk... (te słowa wypowiedział tak żeby słyszał tylko skryba)
-Dobrze... a umiejetności?
-Skończyłem z najlepszym wynikiem najlepszą akademię w Nuln, więc mam pewną wiedzę o wielu rzeczach... znam się na etykiecie, świetnie umiem walczyć moim dwurakiem. Uwielbiam i umiem gawędzić, doskonale znam prawo i umiem jeździć na koniu i nie tylko... Wierzę w Verenę, jestem Rycerzem Zakonnym Vereny z kapituły w Nuln.
-Dobrze... jeszcze tylko podpis... i cel pańskiej wizytacyji.
<przybysz podpisał się wyćwiczonymi i pięknymi literami, po czym kontunuował>
-Poszukuję szlachcianki, ma około 20 lat. Nazywa się Anetta von Feuerstadt. Czyżbyś ja widział gdzieś?
-Tak, spisywałem ją, lecz nie mam pojęcia gdzie się udała. Wiem jedno: jest w Altdorfie.
<wyraźnie zadowolony przybysz zapytał się o ostatnią rzecz>
-Gdzie znajdę najlepszą gospodę z rozrywkami tutaj? I poda mi pan mapę...
-Proszę <wręcza mapę>, jeśli chodzi o karczmę, to radzę "Złoty Młot".
-<zerka na mapę, chowa ją> Doskonale, w takim razie bywaj.
-Bywaj Panie... NASTĘPNY!
<rycerz raźno wyszedł z budynku>

DOPISEK GREGORA:
Postać odeszła z Altdorfu. Więcej tu nie wróci, cokolwiek by to znaczyło.
_________________
Ulfir Egillsson, Norsmen - Wichry Północy

[th3mon]

Przed urzędnikiem stanął wysoki i niezbyt przyjemnie wyglądający mężczyzna. Jego czaszkę pokrywa czarna szczecina włosów. Rzucająca się w oczy długa blizna przechodząca przez prawie całą lewą stronę twarzy o łukowatym kształcie. Na urzędnika ów osobnik patrzył ciemnymi brązowymi oczyma, z czego lewe miał mocno przekrwione. Jego ubiór składał się na obszarpaną koszulę z dużą ilością łat, to samo się tyczy kamizelki skórzanej narzuconej na koszulinę. Spodnie także nie były wysokiej klasy, a do tego dało się odczuć niezwykłą mieszaninę zapachów, jakby ów jegomość przed chwilą wylądował w ścieku. W prawym ręku ściskał worek, który miał przerzucony przez ramię, w którym musiało być coś naprawdę ciężkiego.
Jednego urzędniczyna nie mógł wytłumaczyć, to to, iż cały czas czuł się niezbyt pewnie podczas "obrabiania" tego osobnika. Nie wiedział, dlaczego jego głos drżał, przecież w pobliżu jest pełno straży miejskiej i niczego się obawiać nie musiał. Cały czas modlił się w duchu by mężczyzna się jak najszybciej oddalił.
-Imię, nazwisko, godność rodowa, herb, ród albo familia, pochodzenie, miejsce zamieszkania, stan cywilny, rodzeństwo, liczba potomstwa, jego wiek i płeć, kolor oczu, włosów, profesja, wykształcenie, uzbrojenie wnoszone do miasta, biegłości i umiejętności, przynależność do gildii, religia, status społeczny. - wypalił szybko urzędnik.
-Ezra Horg - powiedział powoli niskim głosem - Herbu niy mam, familia to Horg je, pochodzem ze Talabheima. Niy mam stałego zamieszkania, możne żeknonć, że szukom. Potomstwo? Hmm... Być może kajś je, ale jo nic o tym niy wiem... Łoczy jak widać bronzowe, a włosy mom czarne.
-Aaa... Yyy... P-p-profesja?
-Hmm... Tragarz i robotnik można rzeknonć.
-J-j-jeszcze prosiłbym o wasze wykształcenie, biegłości i umiejętności... I uzbrojenie wnoszone do miasta!
-Yyy... Mom sztyleta i pałe, by się przed bandytami bronić. Potrfię czytać i znam się trocha na heraldyce. Jeszcze nigdy mie się niy zdarzyło opuścić żadnego turnieja rycerskiego we imperium... No może parę razy się spóźniłem... - rzekł ukazując swym uśmiechem liczne ubytki w uzębieniu -Yyy... Potrafię się zajmować zwierzęciem domowym wszelakim i konia dosiadać umiem, a z powożenia to niy roz żech się napracowoł.
Urzędniczyna spojrzał z nie byle jakim zdziwieniem na człowieka. – Proszę postawić w tym miejscu swĂłj podpis – powiedział, juĹź trochę pewnie się czując. Mężczyzna lekko się pochylając, podpisał pergamin zgrabnym i ozdobnym pismem. Podczas tej czynności ruchom ręki towarzyszył niezwykły ruch ostro zakończonego języka, ktĂłry niekontrolowanie wyszedł z ust dziwaka.
- Proszę. – rzekł mężczyzna – Niech Sigmar prostuje ścieĹźki twe! – dodał odchodząc ze swym egzemplarzem mapy Altdorfu.
Urzędnik westchnął i krĂłtko odprowadzał dziwaka wzrokiem. Potem odwrĂłcił się w stronę następnej osobistości mĂłwiąc zwykłe „Następny”.

[Xsary]

Do skryby podchodzi mężczyzna. Głowę ma lekko spuszczoną do dołu, twarz kryje rondo kapelusza. Długi czarny płaszcz kończy się przy kostkach. Kiedy poczuł że jego kolej nadeszła podniósł powoli głowę. Skryba dojrzał opanowaną i opaloną twarz, która nie okazywała żadnych emocji. Był przewieszony tobołkiem. Mężczyzna patrzył na skrybę piwnymi oczyma tak zimno że urzędnik aż otworzył usta. W rubryce wygląd zapisał 'piwne oczy i czarne włosy do ramion, około 180 cm'. Po krótkiej chwili mężczyzna odezwał się.

- Jam jest Netril Mittenhard herbu Czarnego Smoka. Do stolicy przybywam z równie wspaniałego miasta Marienburg.

- Następny szlachcic... - Zamruczał pod nosem urzędnik. - Czym się Pan zajmuje i po co przybywa do Aldorfu?

Netril zastanowił się chwilę, czy wyjawić mu całą prawdę? Szkoda słów, za dużo tłumaczenia a skończyło by się na więzieniu. Postanowił bardzo ukrucić swą odpowiedź i wyjawić swój zawód.

- Sprzątam - odparł krótko Netril nie okazując większych emocji. - A do miasta to przybyłem z nudów...

I w tym momencie na twarzy urzędasa pojawił się podły uśmiech, podniósł palec do góry... Lecz po chwili uspokoił się gdy zobaczył jak Netril kładze sakwe na stole.

- Tak... Tak... Zapisane! - Rzekł radośnie urzędnik. - Teraz proszę powiedzieć kogóż to Pan wyznaje, biegłości Pańskie oraz co Pan wnosi do miasta.

Po tych słowach szlachcic mocniej skulił płaszcz i dość energicznym ruchem wydobył z rękawa sztylet i pokazuje skrybie.

- Zacznę od końca, wnoszę ten oto sztylet i ten oto tobołek, w nim noszę pożywienie oraz coś do picia. Biegłości? Hm... Potrafię czytać i pisać i zachować się w towarzystwie kobiet - uśmiechnął się Netril. - A modły składam ku Morrowi.

Skryba zapisał mrucząc coś pod nosem. Przysunął w kierunku Netrila kartkę a on podpisał. Wziął świstek, zostawił przynależność i zaczął powoli odchodzić.

'Mam nadzieje że w tym mieście znajdzie się praca... Dla mnie...'
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[Antharlas]

Do skryby pośpiesznie podchodzi wysoki mężczyzna. Ma na sobie czarne, solidne, acz wysłużone ubranie. U boku tego tajemniczego mężczyzny był powieszony długi, nieco zakrzywiony miecz, po przeciwnej stronie z kolei wisiał sztylet. Ten człowiek miał bardzo długie, czarne, niezadbane włosy i głębokie ciemnoniebieskie oczy. W jego zachowaniu było coś dziwnego - te szybkie, pełne gracji, jakby wyuczone ruchy, ten otrożny chód i zimne spojrzenie. Mężczyzna stanął przed biurkiem.
-Witam - skryba spojrzał z nad pergaminu - pana godność?
-Antharlas, prosze bez nazwiska, poprostu Antharlas - powiedział mężczyzna zimnym ściszonym jakby głosem.
-Hmmm... Antharlas... Dobrze. Skąd pan jest i gdzie aktualnie pan mieszka?
-Pochodzę z Middenheim, tam mieszkali moi rodzice, nie mam aktualnego miejsca zamieszkania, podróżuję po świecie.
-Dobrze, Antharlas z Middenheim, włóczęga... A cóż to za żelastwo, które pan wnosi do miasta - zapytał z zaciekawieniem skryba.
-To? Hmmm... Sztylet, do samoobrony - odparł lodowatym głosem mężczyzna rzucając jednocześnie na ladę brzęczącą sakiewkę.
Skryba szybko schował pieniądze. Popatrzył się jeszcze raz na to mordercze ostrze wiszące u pasa podróżnika. Był to piękny miecz z bardzo wąską klingą, bez wątpienia mistrzoska robota. Pracownik biura zanotował to za co mu zapłacono, miał jednak pewność, że może tego żałować...
-Dobrze, sztylet... Czym się pan zajmuje?
-Pracuję w Gildii... Medyków, tak... Jestem medykiem.
-Medykiem?! Toż to niedorzeczne! A gdzieżto są pańskie medykamenty i narzędzia? - zapytał mężczyzna wyraźnie poddenerwowanym głosem.
-Proszę tylko popatrzeć - tajemniczy człowiek wyciągnął z placaka malutką skrzyneczkę. Otworzył ją. W jej wnętrzu znajdowały się fiolki najprzeróżniejszych kolorów, na jednej była wyryta czaszka. Skryba chciał już wezwać straż, gdy zobaczył spokojny wyraz twarzy podróżnika i przegródkę w skrzyneczce, w której była następna sakwa. Urzędnik wziął ją i zanotował.
-Dobrze, proszę mi jeszcze tylko tutaj podpisać - powiedział drżącym głosem stary mężczyzna. Wiedział, że dzisiaj zarobił 70 złotych koron, ale jednocześnie wpuścił do miasta groźnego zabójcę.
Gdy podróżnik odchodził, stary skryba żałował tego interesu, wiedział, że tej nocy zginie w Altdorfie jakaś ważna osoba. Wiedział, że zginie przez niego...

[Brujah]

Stał w kolejce. Kolejce pełnej... pożywienia. Mimo wszystko powstrzymywał się. Walczył dzielnie ze swoją prawdziwą naturą. Kiedyś ktoś mu powiedział, że ma bardzo silną wolę. Ta osoba już nie żyje. Zgineła około 200 lat temu.

NASTĘPNY!!!!!

Ten głos rozbrzmiał mu w głowie niczym okrzyk bojowy rycerzy Sigmara, których tak niedawno spotkał...

NASTĘPNY DO JASNEJ CHO***Y !!!!!

Ponowne ogłuszenie. Ktoś z kolejki lekkim ruchem pchnął dziwnego przybysza w stronę biura. Szybko tego pożwałował. Dziwna aura otaczała tego... kogoś. Od ponad 30 minut szczekają na niego wszystkie psy, małe dzieci nieznośnie płaczą i za nic nie dają się uspokoić. Dziwny... człowiek?

Przybysz wszedł do biura pod bacznym spojrzeniem strażników, opartych na halabardach.

Ludzie- pomyślał Brujah- tacy odważni i tacy... słabi.

W końcu! Już miałem pana...- urwał stary, słabej postury urzędnik gdy zobaczył przed sobą dziwnego... hmmm... może człowieka ubranego w czarny, gruby i długi do samej ziemi płaszcz ze metalowymi klamrami zamiast guzików. Rękawy miał o wiele dłuższe od rąk, więc nie było widać jego dłoni. Postać miała także na sobie czarny, okrągły kapelusz a w niego bardzo kontrastowo wkomponowane białe pióro jakiegoś- zapewne - rzadkiego ptaka. Przybysz był dość wysoki i dobrze zbudowany.

Tajemniczy- pomyślał urzędnik- nie chce pokazać twarzy spod kapelusza... Sigmarze... Dziwne rzeczy się tu dzieją...

- Im... Imię?- spytał rozdygotany urzędnik.
- Imię, tak? Może być Brujah- powiedział przybysz bardzo mrocznym głosem, jakby szeptem z najczerniejszej i najgłębszej jaskini Świata.

Tak naprawdę mam wiele imion, człowieczku. Ale ty ich nie poznasz.

- Ile... mmm.. ma pan lat?- ostatnie słowa urzędnik wydusił z siebie jakby jabłko staneło mu w gardle i nie mógł go połknąć. Więc je wydusił.
- DuĹźo... Bardzo duĹźo...
- To znaczy?- spytał urzędnik poraz kolejny. W końcu na tym polegała jego praca.
- 46 dajmy na to. Cel podróży? Zwiedzanie... was. Nie mam rodziny, nie dzielę się cierpieniem. Nie noszę także broni, nie potrzebuję. Tę ręce wszystko załatwiają- ten zwany Brujah'em podniósł dłoń ukazując ciężką, ciemnobrązową rękawicę.

- Te ręce wszystko załatwiają- powtórzył
- Tak... ekhm.. jeszcze...- jąkał się spocony urzędnik.
- Brak. Nie mam mieszkania, zewsząd mnie wypędzono- mowił tajemniczy przybysz jakby znał wszystkie pytania.

Urzędnik chciał powiedzieć iż się nie dziwi. Zabrakło mu odwagi. Brujah uśmiechnął się kącikiem ust.

- Musze... pana... ehm... tego.... opisać- ciągle się jąkał urzędnik przestraszony jeszcze bardziej uśmiechem przybysza.
- Więc stoję. Opisuj pan, byle szybko- pierwszy raz przybysz okazał niecierpliwość...

... tak niestosowną dla jego gatunku.

- Wiara?- ciągnął dalej urzędnik, modląc się by w końcu skończyło się to spotkanie.
- Wiara? Haha!- zaczął się śmiać Brujah podnosząc głowę do góry. Urzędnik pierwszy raz miał okazję oglądać jego szczupłą, nienaturalnie bladą twarz i niezbyt przyjazne oczy. Strażnicy ciekawie zaglądneli do pomieszczenia ciekawi co rozśmieszyło ponurą, złowrogą postać. Od razu wyszli.

- Wiara?- spytał poraz kolejny ten zwany Brujah'em- A ty w co wierzysz?
- Ja? Pa.. panie... w... tego.... Sigmara....- mowił urzędnik jakby niepewny swojej odpowiedzi.
- Taaaak.... Ciekawy bóg.... ja wierze w siebie. Tylko na siebie moge liczyć.
- Oczywiście...- przyznał urzędnik, lecz od razu tego pożałował.

Przybysz widzial, że urzędnik jest wystraszony. Bardzo wystraszony. Niegdyś lubiał gdy ludzie się go boją. Teraz...

... Teraz za bardzo potrzebuje ich towarzystwa.

- Nnn.. Nie wiem czy... będzie mógł pan wejść... do... do miasta- mówił już trochę odważniej człowiek.

Brujah wlepił swe oczy, bezdenne i nieprzyjazne jak zawsze. Urzędnika przeszył dreszcz.

- Czyli mogę wejść? Tak?- spytał głośno, jakby na pokaz Brujah.
- Tak, panie- powiedział posłusznie urzędnik.

Przybysz Obojętnie podpisał podsunięty mu świstek papieru i wyszedł. Pod czujnym okiem strażników.

Brujah odetchnął.

Zapadał zmrok.