forum.drachenfels.pl

[pawelczas]

- Ty skurwielu! Co ty sobie wyobrażasz! Już go miałem i...
Przerwałem, gdy zaczął coś pieprzyć w plugawej mowie. Zaraz zaraz... skupmy się i postarajmy się zrozumieć co on gada... Nazywam się Kain... tylko tyle z tego zrozumiałem, pomyślałem po krótkiej chwili. Pojebany ten język demonów i czego tam jeszcze. Gdy tylko ujrzałem, że Khornista pada- ponownie zerwałem się wraz z mieczem na swojego przeciwnika, starając się wykorzystać sytuację. Ciąłem go w bok i w brzuch, a następnie bardzo silnie ponownie w bark, tak by odłupać przynajmniej część jego pancerza. Po chwili... gdy ujrzałem, co robi Kain- pierwsze słowa, które chciałem wypowiedzieć to "Spalić czarnoksiężnika!", lecz nie wyczuwałem Dhar. Co do kurwy, tu się dzieje?
_________________
Manfred, Rycerz Płonącego Słońca- Wichry Północy
Robert, Błędny Rycerz z Bretoni- Miasto
Lafel, Łowca-Zwiadowca- Sylvania

[Jaracz]

Zaciskam zęby i zamykam oczy.
Barykaduję swoją myślą kolejne elementy mojej jaźni. Ale nie na tym skupiam swój wysiłek. Metodą którą wykorzystałem w walce z Kemmlerem, zastawiam wewnątrz mej jaźni pułapki temporalne zapętlające myśl Jonasa w nieskończoność\ - wiele wiodących w nicość strzępów myśli, którymi by podążył. On nie ma zbyt dużo czasu na tą walkę musi podejmować szybkie decyzje. Wykorzystuję to zwodząc go prowadząc przez labirynt mojej jaźni prosto w ślepe uliczki. Wyobrażam sobie taki labirynt zbudowany ze złota i ruchomych mechanizmów. Wkładam w to całą swoją wyobraźnię. Dzięki temu powinien wytracić swój pierwotny impet.
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[Cranmer]

< Kolejna przemiana... kolejne zmiany na chwałę Architekta, obym tylko nie przypłacił tego życiem...

' A niech cię piekło pochłonie, nigdy mnie nie słuchasz, co z ciebie za 'chowaniec' he?! ' '

Nie mogę się jednak rozpraszać humorami tego demonicznego pomiotu. Jeśli dalej nie mogę ruszać jedną ręką to nie będzie łatwo bo muszę działać bardzo szybko... za nim on skończy swoje zaklęcie.

Błyskawicznie posyłam zaklęcie 'Paląca Krew' aby rozproszyć Erharta, następnie używając 'Przeskoku' przenoszę się za jego plecy i atakuję go swoim dziobem. >
_________________
#Wichry Północy, Kazdin
#Ciężkie jest życie na morzu, Miguel Rodriguez de Gillera

[Xsary]

- Vendom, a teraz giń skurwysynu - mruknąłem pod nosem.

Rzucam momentalnie Błyskawicę, która powinna, choć trochę, wybić mojego przeciwnika ze skupienia.

Po tym kreuję silny wiatr. Wytworzony Podmuch ma szansę przewrócić mojego przeciwnika.

- Felix! Żądła! - Krzyknąłem do ucznia podczas trwania Podmuchu.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[Ethereal]

Oczy rozszerzają mi się w niedowierzaniu.

- TCHÓRZ! - wrzeszczę na całe gardło.

Kiedy tylko czarnoksiężnik zniknie, zostawiając swojego demona do walki, warczę wściekle do niego:

- Jesteś niczym! Ciesz się, że żyjesz wiecznie, bowiem podaruję ci wieczne cierpienie!

Niczym opętany zaczynam wymachiwać rękoma, póki jeszcze Spiralne Schody dają mi ochronę. Skupiam się na podtrzymaniu czarów ochronnych przeciwko atakom fizycznym, te od magii na razie rozpraszam by uwolnić moc.

Moc, która jest mi potrzebna do jeszcze potężniejszego ataku niż wcześniej. Rzadko z niego korzystam, jest to bowiem ryzykowny czar z moją dość skromną mocą Mistrza Magii. Chodzi bowiem o Lodowe Miecze.

Jeśli uda mi się stworzyć trzy ostrza, posyłam je bez zastanowienia w stronę tego plugastwa.

Niezależnie od wyniku czaru, chcę go zgrzmocić Lodowym Podmuchem i seriami Lodowych Grotów - jeśli dam radę.
_________________
Ulfir Egillsson, Norsmen - Wichry Północy

[kain]

Manfred

Natarłeś na Khornistę i pierwsze uderzenie rycerz ledwo co sparował jednak następne dwa dosięgły celu. Twoje ostrze dwukrotnie trafiło go w bark a spod z broi wypłyneła czerwona krew. Rycerz zawył z bólu i przystąpił do ataku. Unikałeś raz po raz jego szaleńczych ataków czekając na okazję do kontry. Czujesz jak męczysz się a rycerz wydaje się że tylko z każdą chwilą nabiera sił. Co chwilę zmieniasz pozycję by móc uniknąć kolejnego ciosu, cięcia czy też pchnięcia. W pewnym momencie rycerz zamachnął się mieczem lecz zrobił to tak nie dokładnie że miecz prawie wyleciał mu z dłoni. Ujrzałeś w tym momencie idealną okazję do kontry. Przesunąłeś lewą stopę do środka i wybiłeś się w powietrze wkładając w to swoją siłę. Wyprowadziłeś "druzgocące" pchnięcie które powinno przebić go na wylot. Uderzyłeś i miecz zagłębił się w zbroi wroga. Krew trysnęła na Ciebie a ten w furii uderzył swoją bronią o Twoją.. łamiąc go kilkanaście centymetrów od czubka ostrza. Rycerz zamachnął się na Ciebie a Ty byłeś zmuszony uskoczyć w tył. Kolejny cios nadszedł z góry a Ty odruchowo postanowiłeś go sparować. W tym momencie Twoja broń zajarzyła się od ognia choć Ciebie ten ogień nie pali. Czujesz także że zaczęła się otaczać jakaś dziwna aura której źródłem jest Aqsh. Cofnąłeś się z płonącym mieczem kilka kroków... Widzisz że zbroja Khornisty popękała w kilku miejscach choć nadal się "trzyma".

- Zabij go kurwa - krzyknął Linoge

Zir

Wpuściłeś go do środka swojej jaźni zastawiając rozmaite pułapki na swoje alter-ego. Jednak On zbyt dobrze Cię zna jak się okazuje bowiem dla niego to są dziecinne igraszki. Przechodzi on z jednego etapu do drugiego omijając Twoje zmyślne przeszkody. W pewnym momencie stanął i uderzył w Ciebie całym swoim gniewem. Wyczuwasz narastającą w nim złość i zdenerwowanie że przeciągasz to co według niego nieuniknione. Uderzył w Ciebie falą uderzeniową próbując usmażyć Twój mózg lecz na Twoje szczęście tylko nim wstrząsnął. Czujesz się osłabiony coraz bardziej .... A on nadal prze do po przodu. Nie ma dla niego znaczenia czy on też przeżyje... Chce Twojej śmierci... Idzie coraz bardziej wściekły i coraz bardziej pewny siebie... Przechodzi z jednej "platformy" twojej wyobraźni na drugą. Przyspiesza on kroku a tam gdzie ślepa uliczka on po prostu "tworzy" sobie nowy pomost do kolejnej platformy choć czujesz że i jego to kosztuje dużo...


Kerro

Rzuciłeś pośpiesznie czar lecz Erhart użył kolejnego amuletu i Twój pocisk zamienił się w kłęby dymu. Wykorzystałeś to i przeskoczyłeś za niego. On jednak cudem uniknął uderzenia dziobem lecz Twoja ręka wypuściła się do przodu. W dłoni trzymałeś Kieł Tzeentcha który wbiłeś bratu aż pod serce, jednak nie przebijając go. Ten upadł obficie krwawiąc na kolana przed Tobą. Krew sączy się z rany jak i ust na ziemie. Twoje dłoń i szata umazana krwią a Ty zauważasz że Twoja twarz uśmiecha się w grymasie zwycięstwa. Erhart jednak nie umarł ,choć kres jego dni jest blisko, a zaczyna.... mutować... Jego skórę zaczynają pokrywać łuski a twarz zaczynasz deformować się i przybierać formę... pysku węża... Jego oczy patrzą na Ciebie nienawistnie a Ty osiągnąłeś wielki sukces. Nie dość że zabiłeś ostatnią osobę która zna Twoje prawdziwe pochodzenie to jeszcze umrze on jako mutant... Perfekcyjne zwycięstwo

Vendom

Rzuciłeś błyskawicę która trafiła istotę prosto w korpus. Iskry rozeszły się po jego ubraniu a twarz wykrzywiła się w grymasie bólu. Sekundę potem Felix uderzył w niego magicznymi żądłami które pokąsały wroga. Twój Podmuch nie wiele zdziałał bowiem istota nawet o centymetr się nie ruszyła. Veit jednak nie był dłużny i ujrzałeś czerwony błysk w jego oku a po chwili Ciebie i Twojego ucznia ogarnął magiczny płomień który istota wypuściła ze swojego pyska. Płomień spalił praktycznie całe szaty Felixa i tylko cudem chłopiec nie spłonął żywcem. Twoje szaty również się zajęły ogniem a włosy zrobiły się czarne jakbyś ubrudził je w sadzy. [ -4PŻ]

Veit zaczął inkantować jakieś zaklęcia a gdy skończył ujrzałeś jak zaczyna go otaczać dziwna mroczna aura która połyskiwała. Veit zaśmiał się szaleńczo i ruszył na... Felixa, który stanął jakieś 3 metry po Twojej prawej stronie. Widzisz że ogarnął go strach i przerażenie.

Yallt dosst apriencest el.. lu' dos orn tlu kyorlin lu' shlu'ta naut xun naubol - jego mroczny głos odezwał się

Ujrzałeś kątem oka Erharta. Mag klęczy przed zielonym magiem z dziobem zamiast ust a ten napaja się tryumfem. Czarnoksiężnik dodatkowo zhańbił jednego z Waszych powodując iż umrze jako mutant. Transformacja trwa powoli i w wielkim bólu bowiem Erhart próbuje się bronić przed tym. Wyczuwasz jego gniew..desperację i przerażenie. Umrzeć jako coś z czym całe życie walczysz i czego nienawidzisz.. Haniebne...

Wilkomir

Gdy tylko wyczarowałeś Lodowe Miecze demon ryknął i machnął przed siebie klaszcząc dłoniami. Spiralne Schody przestały istnieć a ty zacząłeś opadać jednak wypuściłeś w ostatniej chwili "pociski"w demona. Te poszybowały ku niemu lecz rozbiły się na jego magicznej osłonie. Gdy wylądowałeś bez wahania rzuciłeś w niego Lodowym Podmuchem i Grotami. Ten jednak zionął magicznym ogniem i Twoje pociski zostały zneutralizowane.. dzięki czemu i Tobie nic się nie stało bowiem one zneutralizowały jego uderzenie w Twoim kierunku. Demon ryknął tryumfalnie i zaczął się unosić w powietrzu lewitując. Spojrzał na Ciebie i rzekł we Wspólnej Mowie:

- Ha śmiertelniku... to była dobra partia lecz wybacz albowiem muszę Cię zabić, dzięki czemu Twoja dusza należeć będzie do mnie - głos jego przepełniony jest pychą i dumą. Choć to demon więc nie ma co się mu dziwić.

Demon uniósł obie ręce do góry i zaczyna coś inkantować... Czujesz jak Dhar gromadzi się pomiędzy jego rękoma i przybiera kształt mrocznej kuli... która z każdą sekundą robi się coraz większa i większa...
_________________
#sesja Miasto: Dante Cavenaghi
#sesja Wichry Północy: Kain

Kobiet potrafiących służyć za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze światów. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadającego materaca nie jest już takie proste

[pawelczas]

Najpierw pod wpływem euforii, myślałem, że się nie posiadam z radości. Sytuacja ta zmieniła się, gdy pękł mój "grot". Rozpacz i jakby mi koło oczu przeszły wydarzenia sprzed kilku lat, gdy wraz z krasnoludami wspólnie działaliśmy by walczyć. W oczach miałem śmierć mojego przyjaciela i sytuację wręczenia ostrza. Na ziemię uleciały łzy, zaś z melancholii przerwały dopiero słowa Linoga. Wtedy dostrzegłem w dłoni te płonące ostrze. Zamknąłem na chwilę oczy, by je zmrużyć i przygotować się do ataku. Uśmiechnąłem się krzywo, i natarłem na wroga. Celowałem ponownie w brzuch i ponowiłem cios w ścięgna. Przygotowałem unik i tym razem starałem się wbić ostrze w krocze wroga.
_________________
Manfred, Rycerz Płonącego Słońca- Wichry Północy
Robert, Błędny Rycerz z Bretoni- Miasto
Lafel, Łowca-Zwiadowca- Sylvania

[Cranmer]

< Zanoszę się okrzykiem radości który szybko przechodzi w szyderczy śmiech. Jestem wyczerpany ale w radości szukam nowej siły. Spijam krople krwi kapiące z mojego sztyletu. Następnie kilkakrotnie kopię umierającego brata i pochylam wykrzykując mu następujące słowa w twarz >

- Przegrałeś, mogłeś pozostać pod 'płaszczykiem' kolegium i czekać na zatracenie z rąk łowców lub starości ale szczęśliwie wybrałeś jednak śmierć w męczarniach!! Niech moja twarz prześladuję cię podczas wieczności spędzonej w otchłani!! Aha i nie zapomnij pozdrowić naszych po dziewięciokroć przeklętych rodziców!!! ' Chwała niech będzie Tzeentchowi!!! '

< Napawając się jego cierpieniem i gniewem czekam aż umrze w męczarniach... dobicie go byłoby wybawieniem musi jeszcze trochę pocierpieć...

Spoglądam to na Erharta to na pole bitwy... każdy zapewne toczy swoją batalię przetrwanie. Jeśli nikt nie jest mną zainteresowany zabieram się za dokończenie dzieła: sztyletem rozcinam klatkę piersiową Erharta - jeśli dalej dycha tym lepiej większa przyjemność po mojej stronie - aby wyjąć jego serce następnie zabieram mu wszystkie magiczne przedmioty, część z nich była co najmniej interesująca...

Staram się nie stracić skupienia, komuś może się nie spodobać moje zachowanie i wtedy będę musiał się bronić. >
_________________
#Wichry Północy, Kazdin
#Ciężkie jest życie na morzu, Miguel Rodriguez de Gillera

[Jaracz]

Nie będziesz mi dyktował swoich warunków... To moja jaźń!

Zamiast go zwodzić uderzam w niego całą swoją siłą woli. Zaczął mi działać na nerwy, więc adaptuję jego nienawiść by zgnieść jego nędzne próby przeżycia. Jest już osłabiony. To moja głowa. Już nie jest mną. Już nigdy nie będzie. Przestał być użytecznym narzędziem. Niech przestanie istnieć.

- Żegnaj... - mówię przez łzy bólu i wysiłku - Bądź przeklęty na wieki.
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[Xsary]

Do mojego serca wdarł się wielki smutek. Mag, który zbyt młodo schodzi z tego świata, staje się jedną z kreatur Chaosu. Zaiste to smutne, lecz nie pora na przyglądanie się tym faktom.

PrzejdĹşmy do naszego przeciwnika.

Szarża na mojego ucznia była ogromnym błędem. Oddam za Felixa życie ponieważ na tym polega relacja mentora i uczniaka. Nie można tylko brać z relacji, trzeba także coś dać.

Przywołuję sprawnymi ruchami dłoni niebieskie wstęgi Azyr i zaczynam je układać w kulę otoczoną piorunami. Gdy zostanie uformowana wypuszczam ją w plugastwo wykrzykując wręcz ostatnie słowa inkantacji.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[kain]

Kerro
Rozerwałeś klatkę piersiową sztyletem i wyjąłeś z niej wciąż bijące serce. Erhart jeszcze żył gdy to robiłeś. Patrzył na Ciebie oczami pełnymi gniewu i szaleństwa. Jego mutacja dobiega końca.. tak samo jak i jego życie. Przeszukałeś dokładnie jego rzeczy lecz część z nich uległa samo destrukcji. To co może Ci się przydać schowałeś pod poły płaszcza. Przyjrzałeś się teraz polu bitwy.
Herill walczył z mężczyzną w złotej masce. Choć twój uczeń atakuje go wściekle swoimi najbardziej zabójczymi zaklęciami jego przeciwnik neutralizuje jego ataki lub odbija je od swojego pola siłowego. Co jakiś czas przeprowadza on kontratak i pcha go siłą swojej woli na przeciwległe kamienie czy ściany góry. Widać że twój uczeń męczy się coraz bardziej a jego wróg drwi sobie z niego nie okazując ni strachu ni trwogi.
Spojrzałeś potem w miejsce gdzie walczy Veit. Jego przeciwnik Czarodziej Kolegium Nieba atakuje go a ten na razie broni się nakładając na siebie zaklęcia ochronne. Veit co jakiś czas uderza we wroga dotkliwie raniąc go…
Spojrzałeś w dół doliny gdzie wyczuwasz stężenie potężnej mocy w krypcie. Wyczuwasz swoimi zmysłami wszelkie drgania mocy i dochodzisz do wniosku Ĺźe coś się ku wam zbliĹźa stamtąd…

Vendom

Zobaczyłeś że dziobaty mag zaczyna znęcać się nad truchłem Arcymaga - Erharta. Wyjął on nóż i zaczął coś przy nim robić by po chwili wyjąć z jego środka coś co przypomina ... serce... Następnie przeszukał on jego ciało i coś tam zabrał mu. Wróciłeś jednak do walki...
Uderzyłeś we wroga Kulistym Piorunem który dość potężnie go zranił jednak nie na tyle by go zabić. Iskry rozeszły się po jego ciele a dokładniej po aurze ochronnej którą na siebie nałożył. Jednak nie była ona na tyle potężna by uchronić go przed zranieniem. Krew zaczęła sączyć się z małych otworów plamiąc jego szaty na czerwono. Oczy Veita wówczas rozbłysły gniewnie i uderzył w Ciebie dwoma różowymi wstęgami mocy które zraniły Cię boleśnie, mimo założonego Pancerza Eteru. Jego czar wypalił dziurę w Twoich szatach a ty poczułeś się jakby ktoś przypiekł Cię żywcem. Veit zaczął inkantować kolejny czar i gdy wydawało się że jego kolejny czar nie zadziałał poczułeś jak magiczne żądło uderzyło w Ciebie powodując kolejne obrażenia. [-7 PŻ]
Felix.. jego oczy stały się puste, ciało jakby w stanie zawieszenia a Veit ryknął:

- Zginiesz niebieski śmieciu z ręki swojego ucznia.. co za ironia – zaczął się śmiać szaleńczo

Felix ktĂłry znalazł się pod władaniem czarnoksiężnika zaczął znowu inkantować Magiczne Żądło. Sam Veit rĂłwnieĹź coś inkantuje pośpiesznie…

Manfred

Zaatakowałeś z wściekłością i natarłeś raz po raz. Pierwsze ataki Czempion Khorna sparował lecz widać było Ĺźe rana ktĂłrą mu zadałeś wyraĹşnie spowolniła go. Uderzyłeś go z gĂłry po to by w ostatnim momencie przekręcić tak nadgarstkiem by uderzyć go w korpus. Trafiłeś idealnie a płonące ostrze zagłębiło się w ciele wojownika. Dostrzegłeś w jego oczach zaskoczenie ktĂłre po chwili przerodziło się w szał i determinacje. Jedną ręką złapał Cię na nadgarstek i przyciągnął do siebie po to by uderzyć Cię mieczem. Jego uścisk był na tyle silny Ĺźe zdołał Cię trafić rękojeścią w nos a następnie przebiŁ bark ostrzem. Odsunąłeś się a dokładniej zatoczyłeś w tył krwawiąc obficie a rycerz postąpił kilka krokĂłw do przodu i runął na kolana przed Tobą.[-6PĹť] Ujrzałeś przez krew ktĂłra leciała Ci po twarzy Linoge’a. Podszedł on do Khornisty i przebił go mieczem na wylot. Gdy to zrobił rzekł:

- Dosst quortek zhah ust – po tych słowach Khornista runął na ziemię martwy. Bez ducha i iskry Ĺźycia.

Linoge spojrzał na Ciebie, wyjął Twoją broń z ciała wojownika i rzucił Ci pod stopy. Odsunął się kilka kroków i rzekł:

- I co teraz kapłanie ? – jego głos jest zimny i bardzo powaĹźny

_________________
#sesja Miasto: Dante Cavenaghi
#sesja Wichry Północy: Kain

Kobiet potrafiących służyć za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze światów. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadającego materaca nie jest już takie proste

[Xsary]

Do takich ruchów uciekają się tylko tchórze. Veit musi mnie się bać skoro omamił mojego ucznia. Zaraz tego pożałuje.

Dlaczego wśród szeregów Chaosu pojawia się coraz więcej baranów? Jeśli mam wystarczającą ilość miejsca wykonuję szarżę i atakuję mieczem przeciwnika.

Nie słucham co Veit do mnie mówi. Idę raczej za radą mistrza, który rzekł mi dawno temu, iżby atakować wroga czym prędzej, gdy ten traci czas na produkowanie słów.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[pawelczas]

Jęknąłem z bólu. Zdarłem kawałek szaty kapłańskiej i tak już nieźle podziurawionej i zatamowałem krwawienie. Podszedłem do Khornisty, by ujrzeć jego ekwipunek. Sprawdziłem jego ostrze- jeśli było plugawe i splamione chaosem, zostawiam je tam gdzie było. Jak nie- biorę ze sobą. Spojrzałem na swojego towarzysza i westchnąłem tylko:
- Teraz, panie Kain, sobie nieco porozmawiamy o pana dziwnych praktykach. Skąd i nąd przydatnych.
Odpowiedziałem z uśmiechem na twarzy, udając, że nie czuję bólu
_________________
Manfred, Rycerz Płonącego Słońca- Wichry Północy
Robert, Błędny Rycerz z Bretoni- Miasto
Lafel, Łowca-Zwiadowca- Sylvania

[Cranmer]

< ' Oni są tacy bezużyteczni... Rev będziemy mieli gości, wiesz może co do nas się zbliża ?' spoglądam chwilę w kierunku krypty po czym wzruszam ramionami ' Zaraz dowiem się co to... tymczasem... trzeba pomóc tym bezużytecznym głupcom... jeśli Veit nie wygra i zginie to znaczy, że jest nie godny mojej uwagi, Herill natomiast może się przydać później w końcu z całej hołoty z mojej 'szkółki' tylko trzech było godnych uwagi w tym właśnie on...'

Narzucam kaptur na twarz i nie śpiesząc się idę w kierunku walczących, wzmacniam ochrony magiczne gdyż ten dziwny czarodziej dysponuję zdecydowanie dużą mocą telekinetyczną jednak trudno wyczuć w nim aurę jakiegokolwiek kolegium więc nie wiem czego dokładnie się po nim spodziewać... Kiedy będę dostatecznie blisko posyłam w jego kilka 'Wstęg Dhar' aby go unieruchomić i ułatwić Herillowi walkę. >
_________________
#Wichry Północy, Kazdin
#Ciężkie jest życie na morzu, Miguel Rodriguez de Gillera

[Ethereal]

Zastanawiam się nad pewnym ruchem ale... nie, jeszcze aż tak zdesperowany nie jestem.

Okrywam się Lodowym Zwierciadłem i jeśli starczy mi czasu, uderzam Lodowym Podmuchem.

Jeśli starczy mi czasu, spróbuję skurwiela trochę potargać za pomocą Huraganu. Chcę go wywiać w pizdu, by móc zebrać moc do czegoś poważniejszego.
_________________
Ulfir Egillsson, Norsmen - Wichry Północy