forum.drachenfels.pl

[Jaracz]

Ocieram krew z policzka wierzchem dłoni i piorunuję wzrokiem Jonasa. Nie pozwalam strachowi wpełznąć do mojego serca.

- Fajne rękawiczki, fajny mieczyk, ale jeśli chciałeś ze mną pogadać, czemu nie przyszedłeś z winem?

Udław się...
Nie jesteśmy daleko od miejsca morskiej bitwy. jest duża szansa, że tędy też przepływa żyła mocy...

Rozdzieram płaszczyznę Eteru pomiędzy mną a Jonasem. Tworzę pomost pomiędzy rozdarciem, a nim. Niech przepływa przez niego moc, prosto z innego wymiaru. Tak jak to bywa ze mną, gdy rzucam zaklęcia.
Następnie wrysowuję w płaszczyznę rzeczywistości bazowy wzór przemiany, a następnie przekształcam go we wzór wzmocnienia mocy (Umagicznienie). Łączę go z podpłaszyzną Eteru i nasycam go swoją krwią, jako, że krew to jeden z najwspanialszych ingredientów magicznych. Po trzykroć rzucam wzmocnienie mocy jako klątwę na Jonasa zwiększając przepływ mocy przez jego osobę. Zapętlam każdą z tych klątw znów po trzykroć i aktywuję tą pseudo-klątwę słowami mocy.

- Hagbara ocef Hit'acmut tokef Hagbara koach Hit'acmut chozek!

W ten sposób przez moje alter-ego powinna przejść niewyobrażalnie duża fala energii (pustosząc jego jaźń, niszcząc zmysły), która szukając ujścia powinna rozsadzić ciało.
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[Xsary]

- Młody uczniu - zwróciłem się do Erharta. - Opanuj swój gniew i pozostaw go dla naszych wrogów.

Nabrałem powietrza do płuc i przełknąłem ślinę. Zbliża się czas próby.

- Lestacie, Felixie, Erhartcie - zacząłem. - Ruszajmy. Podczas walk musicie być skupieni i wolni od strachu oraz zwątpienia. Nie na darmo przebyliśmy szmat drogi, zbliża się zwieńczenie naszej wędrówki, a ja proszę was... Byście wszyscy przeżyli i godnie powrócili do Imperium jako bohaterowie.

Posłałem moim towarzyszom uśmiech, który od długiego czasu nie był taki szczery i ciepły. Sam w myślach przekląłem Chaos i jego sługi. Ruszyłem, przewodząc grupie, ku naszemu przeznaczeniu.

A wy, skurwysyńskie pomioty, bójcie się. Ja, Vendom Tasartir, który przez braci Gromem został nazwany, idę by pokazać, że dopóki me serce bije, dopóty smutek, strach i zwątpienie nie zagości w sercach praworządnych.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[Ethereal]

Krzywię się z niesmakiem. Oto spełzły na niczym moje niedawne wysiłki w tworzeniu nowych zaklęć. Jednak, stare i sprawdzone metody są najlepsze. Tradycjonalizm górą.

Widząc, że zaczyna inkantować coś paskudnego, staram się szybko zabezpieczyć Lodowym Zwierciadłem. Zobaczymy, czy jest takim kretynem, na jakiego wygląda.

Chroniony mocą zaklęcia, zbliżam się kawałek do niego, zbierając moc do Ostrych Pali Lodowego Nabicia - czaru, który sformułowałem na papierze po mojej ostatniej potyczce z tym wszarzem. Trzy zwiększające się, coraz mocniejsze i ostrzejsze, nachylone pod kątem ostrym słupy lody mają wyrosnąć z ziemi w stronę wroga, gdy...

...pięść pokrywa mi się lodem, zamieniając się w ostrą kulę. Z rykiem wściekłości wbijam ją w ziemię, klękając na jedno kolano. Wypuszczam moc zaklęcia, by ku Kasaharze wyprysnęła potrójna "niespodzianka".

Chociaż, być może pamięta jeszcze ten atak z ostatniej walki - w końcu bardzo go bolało...
_________________
Ulfir Egillsson, Norsmen - Wichry Północy

[kain]

Manfred
Rzuciłeś włócznią jednak zrobiłeś to tak niecelnie że Khornista nie musiał nic zrobić aby uniknąć tego ataku. Twoja broń poszybowała o wiele za wysoko trafiając gdzieś w fale choć prawie zabiłeś nią jakiegoś ptaka który sobie spokojnie leciał. Ruszyłeś z mieczem w dłoni i zaatakowałeś ścięgna wroga lecz ten uskoczył na bok a ty ponowiłeś atak po raz drugi jednakże wojownik był na to przygotowany i uniknął po raz wtóry Twojego ciosu. Rycerz zamachnął się szybko mieczem i przypuścił serię ataków. Pierwszy atak jego uniknąłeś z łatwością odsuwając się do tyłu jednakże rycerz najzwyczajniej przewidział to i wykonał szybkie pchnięcie. Ostrze miecza rozcięło Ci kolano a z nogi trysnęła krew która zabarwiła Twoje szaty na czerwono [-4 PŻ]
Cofnąłeś się o kilka krokĂłw do tyłu. Rycerz zrobił krok Ku Tobie lecz przed nim „pojawił” się Linoge. Widzisz Ĺźe włosy są lepkie od krwi, widocznie przy „lądowaniu” rozwalił sobie łeb. Jego pierwszy atak był za wolny co rycerz skrzętnie wykorzystał i zdzielił go płazem miecza w głowę. Krew trysnęła na boki a Linoge się zachwiał. Widząc iĹź mężczyzna w czerni zachwiał się złapał go za rękę i rzucił go gdzieś na bok jak szmacianą lalkę a jego miecz, ktĂłry wyrwał mu z dłoni, rzucił w niego. Chęć upokorzenia wojownika nie udała się chyba tylko dzięki opatrzności. Miecz minął o milimetr głowę Linoge’a.

Masz teraz okazję do kolejnego ataku…

Zir

Zaatakowałeś swoje mroczne alter ego jednakże ten stawił Ci zacięty opór. Uderzyłeś w niego mocą chcąc zniszczyć go jednakże ten skierował Twój czar w Twoją stronę. Ty jednak z łatwością zneutralizowałeś jego działanie. Choć samo w sobie nie powinno to być tak łatwe to Tobie nie sprawiło To żadnego problemu, widocznie Bogowie nad Tobą czuwali. Teraz mroczny Zir zaczął coś inkantować pośpiesznie aż końcu on uderzył w Ciebie mrocznymi kulami które uderzały raz po raz w Ciebie raniąc Cię boleśnie. [-4 PŻ]
Mroczny Zir uśmiechnął się tylko i zrobił dwa kroki ku Tobie zmniejszając dystans:

- Jak patrzę na Ciebie to rzygać mi się chce, wiesz? – w jego głosie słychać tylko pogardę

- Jesteś tylko marną namiastką tego kim mogłeś się stać..odrzuciłeś to..więc czas byś poznał czym jest prawdziwy bĂłl…. – po tych słowach zaczął coś inkantować..
Słowa jego brzmią niczym echo..dudniące niczym tysiące bębnĂłw..uderzające w Ciebie… czujesz jak Dhar gromadzi się wokół niego coraz intensywniej i mocniej

Vendom / Kerro

Ruszyliście wraz ze swoimi towarzyszami w stronę doliny. Obie „frakcje” dostrzegły się stojąc po przeciwnej jej (doliny) stronie. Widzicie takĹźe dwĂłjkę magĂłw podążających do krypty. Spojrzeliście takĹźe w niebo wszyscy wypatrując tego ktĂłry zamierzał „wylądować” tuĹź przed wejściem do grobowca z ktĂłrego biła mroczna i potężna magia. W końcu dostrzegliście go. Kerro widziałeś go juĹź raz.. a nawet z nim rozmawiałeś. Rozpoznał go takĹźe Mercant ktĂłry uśmiechnął się do Ciebie i rzucił tylko:

- Tak się go bałeś.. więc patrz czym jest prawdziwa moc – zaczął szybko inkantować na siebie kilka zaklęć ochronnych

Gdy tylko skończył ruszył pędem w dół z mieczem w dłoni..
Vendom dostrzegłeś iĹź jakiś magus Tzeentcha obleczony w zbroję płytową naznaczoną bluĹşnierczymi runami ruszył w dół chcąc zaatakować przybysza. Na pierwszy rzut oka „nowy” wyglądał niczym Piromanta. Poniszczone czerwone szaty luĹşno powiewały na wietrze, przy pasie miał siedem zniszczonych, osmalonych i przesiąkniętych rdzą kluczy – symbol kolegium ognia. Podtrzymywał się na dziwnym kosturze lecz nie magicznym. Lecz gdy przyjrzałeś mu się lepiej ujrzałeś jego prawdziwe oblicze. Czerwone długie włosy znikły a pojawiły się białe kępki włosĂłw. Ludzka twarz okazała się tylko trupim obliczem. Ten ktoś musiał być kiedyś magiem kolegium, piromantą a teraz .. stał się umarłym magiem, więc jest zdrajcą. Vendom poczułeś jak w Tobie rośnie gniew, pogarda. Ta istota stała się tym czego nienawidzisz i pogardzasz. Wokół nekromanty gromadził się fioletowy wiatr a takĹźe zdawało się wyczuć mroczny ogień. Nekromanta spojrzał na biegnącego rycerza i tylko się zaśmiał.. Usłyszałeś jego śmiech i poczułeś jak lodowate mrowienie przebiega po Twoim ciele…. Wszyscy poczuliście jak Dhar zaczyna zbierać się wokół niego niczym huragan podczas sztormu i ujrzeliście jak umarły mag wypuścił zabĂłjczą wiązkę w kierunku Tzeentchowca. Ten zatrzymał się nagle w bezruchu i po chwili padł bez Ĺźycia na ziemie.
Nekromanta spojrzał na kryptę, jakbyście nie istnieli dla niego i rzekł potężnym głosem:

- Usstan tlun Valtharys, loniar e'spdon electoral d' chath nin Usstan tlun sender d' Belakoor. Usstan tois drill nin Usstan tlun resurection. Sarn uns'aa Nagash. Usstan tlun coming – po tych słowach skierował się do krypty.

Vendom ujrzałeś że tych dwóch którzy szli do grobowca rozdzielili się. Jeden poszedł naprzeciw przybyłemu magowi a drugi skierował się ku Tobie. Erhart zdjął z siebie płaszcz i ruszył ku skrzydlatemu magowi.
Kerro widzisz Ĺźe Erhart przyjął twoje „zaproszenie” i kieruje się ku Tobie.
Obaj widzicie Ĺźe Erhart zdejmuje z siebie płaszcz ktĂłry ma na siebie zarzucony. Pod tym miał długą błękitną szatę a na uszach złote kolczyki w kształcie księżyca. Przy boku ma miniaturową lunetę – choć jest dłuĹźsza nawet od Twojej Vendom – bogato zdobioną. Aura wokół Erharta zaczyna się kumulować pokazując jego prawdziwą moc. Kerro widzisz Ĺźe spogląda on na Ciebie nienawistnie choć jego twarz zachowuje Marsową minę. Obaj wyczuwacie Ĺźe nakłada na siebie zaklęcia ochronne i inne pomniejsze czary.
Vendom na Ciebie, Lestata i Felixa ruszył drugi z tych magĂłw ktĂłry podążał do krypty. Ma na twarzy maskę, w ktĂłrej wyżłobiono dodatkową dziurę na oko na czole, a na sobie czarne szaty.. Chaos od niego jest wyczuwalny a do tego jego wygląd. W czterech rękach dzierĹźy róşdĹźki magiczne. Idzie pewnie w Twoim kierunku i zaczyna juĹź coś inkantować. Czujesz jak Dhar wokół niego krąży niczym sęp polujący na padlinę…

Wilkomir

Otoczyłeś się Lodowym Zwierciadłem a Goro skończył zaklęcie. Ujrzałeś jak pomiędzy wami otwiera się portal z którego zaczyna coś wypełzać. Otóż przed Tobą pojawiła istota uformowana z czystej energii. Dopiero gdy portal za nią zamknął się zaczęła ona przybierać materialną formę ujrzałeś owalne podłużne ciało składające się z w wykrzywionych w grymasie, szczerzących się złowrogo zębatych paszczy które zamiast nóg miało macki lecz stwór nie dotyka ziemi a unosi się nad nią. Niebieskawe powykręcane w nieludzki sposób kończyny zastępowały ramiona, a z otworów umiejscowionych, tam gdzie powinny być palce, skapywała jakaś maź która po zetknięciu z ziemią wydawała syk jakby coś się spalało. Goro ryknął tryumfalnie. Ty natomiast byłeś przygotowany do wypuszczenia Lodowych Grotów. Demon przybyły spojrzał się pierw na Ciebie potem na Goro, który rzekł coś w niezrozumiały języku i demon zwrócił się ku Tobie szczerząc kły w złowrogi sposób.
Sam Goro stoi i zaczyna coś inkantować dalej. Chce się zabawić.. Widocznie uznał że nie jesteś wart walki z nim a może chce dostarczyć sobie rozrywki przed tym jak Cię zabije..
_________________
#sesja Miasto: Dante Cavenaghi
#sesja Wichry Północy: Kain

Kobiet potrafiących służyć za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze światów. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadającego materaca nie jest już takie proste

[Cranmer]

< wzmacniam zasłony magiczne po czym sięgając ręką w przód wypowiadam słowo mocy zaklęcia 'Iluzja' w tej samej chwili kilka kopi 'mnie' pojawia się obok, następnie wykonujc kilka prostych gestów i wypowiadając słowa mocy: >

- Valbyl ussta ogglinn, thir'ku ukt siltrin, elrie ukt orn lu' naut ann'ish!

< przywołuję 'Wstęgę Dhar' aby spętać Erharta >

- Pokaż mi czego nauczyło cię to parszywe kolegium!

< wiem, ze wstęga nie zajmie go na długo więc posyłam w jego stronę kilka 'Różowych Płomieni Tzeentcha', mają one odwrócić jego uwagę od mojego kolejnego zaklęcia którym będzie 'Welon Zepsucia'. >
_________________
#Wichry Północy, Kazdin
#Ciężkie jest życie na morzu, Miguel Rodriguez de Gillera

[Jaracz]

Krzywię się na jego słowa. Staram się nie zwracać uwagi na nieustające pieczenie skóry w miejscach gdzie uderzyły kule.

- Tak się mój bracie bawić nie będziemy...

Gwałtownym gestem wyrzucam przed siebie ręce i układam palce jakbym obejmował jego głowę kciukami celując w oczy. Wykorzystuję czystą energię Eteru na jakiej opierają się czary magii powszechnejj.

- Negi'a al mahalach - wypowiadam słowa narzucające mocy moją wolę - Maga al merchak!

Wciskam mu oczy wgłąb czaszki [Dotyk na odległość, magia powszechna].
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[Ethereal]

Nie tracę czasu na zbędne kombinowanie, zaskoczenie i myślenie. Uderzam lodowymi szpikulcami z ziemi prawie tak jak planowałem, skupiając się jednak na eliminacji tego plugastwa które wysrał Goro.

Jeśli to ścierwo jakimś cudem jeszcze stało, miałem zamiar zasypać je Lodowymi Grotami. Szkoda było na nie czasu i środków.

Trzeba było skupić się na Kasaharze. Kiedy tylko ten demon zostanie odesłany, posyłam mu Lodowy Podmuch. Żeby go, kurwa, zgięło w pół.
_________________
Ulfir Egillsson, Norsmen - Wichry Północy

[Xsary]

Nim rozpoczniemy walkę rzucam na siebie dwa pierwsze Proroctwa Amul, Pancerz Eteru i dobywam miecza.

Kiedy będę już ubezpieczany przez czary rozpoczynam atak, o ile będę miał jeszcze na to czas. Rozpoczynam od Błyskawic, tak na rozgrzewkę.

- Felix! Zgromadź jak najwięcej wiatru Azyr obok mnie! - Krzyknąłem.

Większe ilości Azyr pozwolą mi na swobodniejsze rzucanie czarów, a co za tym idzie, wyeliminowanie wroga.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[kain]

Vendom

Lestat udał się w stronę gdzie walczy Erhart z magiem Tzeentcha, gdyż dopiero teraz zwróciłeś kątem oka uwagę za Tzzetchowcem stało jeszcze dwóch czarnoksiężników.
Zająłeś się jednak swoim przeciwnikiem. Otoczyłeś się Pancerzem Eteru i przywołałeś oba Proroctwa w samą porę gdyż czarnoksiężnik cisnął w Ciebie czterema pociskami które osmaliły Cię i przypaliły Twoje ubranie. Cudem Felix nie doznał żadnych uszkodzeń ciała. Czujesz piekący ból na skórze, a krew poleciała Ci z kącika ust [-5PŻ]
Dobrze żeś obrzucił się zaklęciami ochronnymi gdyż inaczej było by po Tobie. Czarnoksiężnik idzie w Twoją stronę i inkantuje coś zawile a jego ręce wykonują skomplikowane ruchy.. Czujesz jak Dhar zbiera się dookoła a w Tobie narasta coraz większy gniew.

Zir

Zacząłeś wypowiadać szybko słowa zaklęcia wplatając w nie odpowiednie wzory by je trochę przekształcić na swoją potrzebę i uderzyłeś w niego. A dokładniej w jego oczy.. krew z nich trysnęła obficie a twoje mroczne alter ego ryknęło przeraźliwie. Złapało się za twarz którą pokryła czerwona osoka spływając z niego obficie. Jego ciałem wstrząsnął dreszcz a Mroczny Zir rzygnął przed siebie upuszczając miecz. W końcu przetarł swój ryj a ty zobaczyłeś zdeformowane gałki oczne, trochę popękane lecz kipiące nienawiścią. Znowu zaczyna coś inkantować ... Coś potężnego i jakże Ci znajomego.. Słowa brzmią jak Tłumienie Magii.. tylko co on chce zrobić?? Jego słowa są niczym wulkan mający zaraz wybuchnąć rozgrzaną lawą... choć bardziej przypomina Ci rycerza Khorna który nie może doczekać się bitwy..

Kerro

Otoczyłeś się i ty zaklęciami ochronnymi i "rozmnożyłeś się". Jednak Erhart okazał się godnym Ciebie przeciwnikiem albowiem wystarczył gest jego dłoni a Twoje "kopie" rozmyły się. Uderzyłeś w niego potężną dawką Różowych Płomieni Tzeentcha bowiem sześć z nich trafiło go idealnie i okryło chmarą ognia. Lecz ten stoi niewzruszony, widzisz na jego nadgarstku bransoletkę która błyszczy dziwnym blaskiem. Erhart uśmiechnął się tylko złowieszczo i rzekł do Ciebie:

- Hmm braciszku .. ahu ahu i do piachu - po tych słowach z jego miecza wyleciała Błyskawica a po sekundzie z jego dłoni wyleciały kolejne dwie

Poczułeś piekący bĂłl na klatce piersiowej. Twoja skĂłra zaczęła się dosłownie palić a Ty ryknąłeś z bĂłlu. Skrzydła rĂłwnieĹź zajęły się ogniem. [-11PĹť]. Czujesz się coraz bardziej słaby i wkurwiony. Gniew rozpala Cię do granic wytrzymałości.. Widzisz jak Erhart się śmieje Ci wprost w twarz…
Kątem oka zobaczyłeś że w Twoim kierunku podąża jeszcze mężczyzna w złotej masce na twarzy. Emanuje dziwną aurą magiczną, twoi słudzy spojrzeli na Ciebie i kiwnęli głowami na znak że się nim zajmą. Rev gdzieś krąży nad waszymi głowami ale wyczuwasz że jest lekko zaskoczony obrotem spraw.

Wilkomir

Demon ruszył na Ciebie z pełną mocą a Ty uderzyłeś w ziemię dłonią. Pierwszy kolec zranił istotę lecz nie przerwał jej „biegu”, drugi rĂłwnieĹź zadał jej niesamowity bĂłl tym bardziej Ĺźe zauwaĹźyłeś Ĺźe osoka wypływająca z niej przypinała bardziej płynny ogień ktĂłry po zetknięciu z ziemią zapalał się. Skoncentrowałeś się i uderzyłeś ostatnim z kolcĂłw ktĂłry dosłownie przebił demona w pół zabijając i odsyłając w nicość. Poczułeś Ĺźe krople poty spływają po czole. Zacząłeś szybko inkantować lodowy podmuch i ujrzałeś jak Goro uderza w Ciebie jakimś Róşowym Płomieniem. RĂłwnocześnie skończyliście zaklęcia. W Twoją stronę poleciały dwa Płomienie a w jego wystrzeliłeś dziesięć. Uśmiech ktĂłry trwał pół sekundy rĂłwnie szybko zgasł co się pojawił gdy połowa z Twoich pociskĂłw nie uleciała by przestać istnieć. Wyczułeś.. przekleństwo Tzeetcha.. nieprzyjemny dreszcz wstrząsnął Twoim ciałem by następnie poczuć siłę uderzenia pociskĂłw. Zachwiałeś się i cofnąłeś o kilka krokĂłw w tył. [-4PĹť]
Krwawisz z nosa i uszu ale gdy spojrzałeś na Goro to aż sam się zdziwiłeś. Widzisz jak jego maska na twarzy pęka a korpus pokrył się czerwienią. Zachwiał się na nogach lecz nie upadł.
_________________
#sesja Miasto: Dante Cavenaghi
#sesja Wichry Północy: Kain

Kobiet potrafiących służyć za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze światów. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadającego materaca nie jest już takie proste

[Jaracz]

W wyniku wewnętrznego rozrachunku rezygnuję z próby zdekoncentrowania Jonasa. Udowodnił, że jest wystarczająco silny by się przeciwstawić. Dlatego w grę wchodzi tylko i wyłącznie jak najszybsze ubicie mojego alter-ego.

Tworzę wzór na strzały Arha i aktywuję go słowami mocy.

- Arh chec!

Powielam zaklęcie tyle razy ile tylko zdążę, posyłając kolejne trójpociskowe salwy w kierunku Jonasa. Nie czas na finezję. Zasypię gada chmurą srebrzystej śmierci.
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[Cranmer]

< gestem dłoni wywołuje mały wir który ma strącić ze mnie płomienie. ' Rev liczę na współpracę, wiem, że potrafisz coś więcej niż latać!!! Cenę przedyskutujemy we właściwym czasie!'

Magia wokół mnie wrze od gniewu, ten głupiec ośmielił się ze mnie drwić!!! Zbieram wokół siebie Dhar i wołam donośnym głosem: >

- TZEENTCH!

< ' Słowo bólu ' to na pewno odniesie jakiś efekt ... później jako, że potrzeba mi łaski mego patrona, inkantuję zaklęcie 'Błogosławieństwo Tzeentcha' proszą o zaklęcie 'Błogosławieństwo Hysh' >

- Gi Senger nym'uer ussta ssivah, belbau uns'aa yornen nindel ulnen tu'jol. Vin'ult ulu l' Tzeentch!

< porażka oznacza klęskę ale sukces daje mi szansę na zwycięstwo. Jeśli Architekt wysłucha mojej prośby natychmiast inkantuje otrzymane od niego zaklęcie. >
_________________
#Wichry Północy, Kazdin
#Ciężkie jest życie na morzu, Miguel Rodriguez de Gillera

[Xsary]

Co za dużo to niezdrowo jak mawiają medycy i klasy niższe.

Skoro jestem przygotowany do walki pora na prawdziwe fajerwerki. Zbieram Azyr, który Felix powinien stale nagromadzać w okół mnie i traktuję mojego rywala Kulistym Piorunem.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[pawelczas]

Syknąłem tylko z bólu, podnosząc się z ziemi. Ponownie chwyciłem za rękojeść Grotu Myrmydii i zmarszczyłem czoło. Po chwili powiedziałem:
- No zajebię skurwysyna, jak Dominiqe kocham...
Wiedziałem, że mam przewagę w postaci zwinności jak i mniejszego wzrostu. Siłą nie dorównuję. Muszę to wykorzystać. Splunąłem na ziemię krwią i ponownie biegłem w stronę przeciwnika, szykując się od razu na unik i natychmiastowy atak z doskoku na rękę wroga. Następnie kolejny unik i atak na tors, a właściwie w miejsce nań odsłonięte.
_________________
Manfred, Rycerz Płonącego Słońca- Wichry Północy
Robert, Błędny Rycerz z Bretoni- Miasto
Lafel, Łowca-Zwiadowca- Sylvania

[Ethereal]

Nie zważam na własny ból, Przekleństwo i rany, jak tylko wzniosłem wzrok na Goro. Radosny, wręcz nietaktowny uśmiech wykrzywia moją twarz. Szczerzę się... szczerze i strzykam krwią na glebę.

Skupiam Magię Tła i myśli, by uderzyć czymś na dobitkę. Muszę w końcu zabić tego skurwiela.

Nie mam czasu na kolejne Lodowe Zwierciadło ale... muszę się zabezpieczyć. Oberwałem mocno i szaleństwo przygasło. Goro przegrywa - taka myśl mi pojawiła się w głowie.

Dlatego też należy zachować życie do samego końca. Ból jest najlepszym nauczycielem, nie można go bowiem zignorować.

Rzucam Spiralne Schody. Niech się wypcha, śmieć z Chaosu.

Kiedy mnie już wyniesie na wyżyny, jestem poza zasięgiem jego przeklętej magii. Nawet jeśli to rozproszy, mam nad nim przewagę jednej czystej akcji.

Nie korzystałem jeszcze z tego zaklęcia, a Goro wydaje się być osłabiony. Możemy spróbować - teraz to JA będę się bawić jego kosztem. Innym powodem dla tego zaklęcia jest jego relatywnie mniejszy poziom w porównaniu do reszty... nie mogę pozwolić sobie teraz na obosieczne miecze.

Rzucam Jastrzębie Miski, które kieruję na Goro - a konkretnie na jego łeb i twarz. Niech go zadziobią i rozszarpią. Niech rozwalą mu tą maskę. A jak jakiś kretyn się przypałęta lub zostanie przywołany, to i jemu się oberwie.
_________________
Ulfir Egillsson, Norsmen - Wichry Północy

[kain]

Kerro

Rev jakby zadrwił z Ciebie bowiem nic nie odpowiedział. Być może musisz mu udowodnić że jesteś godzien jego pomocy, więc ten tylko nadal lata wysoko nad waszymi głowami. Erhart zaczął skomplikowaną inkantację którą przerwałeś słowem bólu. Imię twojego patrona sprawiło iż Niebiańskim czarodziejem wstrząsnęło a ziemia pod jego nogami poruszyła się tak że ten stracił równowagę. Siła mocy uderzyła w niego silnie zadając wyraźny ból. Lecz Architekt Losu nie lubi pomagać za darmo, poczułeś jak "jego" wzrok skupił się na Tobie. Wiatry Magii uderzyły w Ciebie powodując Twoją przemianę. Patrzyłeś na swoje ciało oczekując najgorszego czując jak moc ogarnia Twoje ciało. Na początku wszystkie twoje członki zesztywniały lecz w końcu to ustąpiło.. choć Twoja prawa ręka wygięła się w dziwnej pozycji bowiem łokieć obrócił się o 180 stopni i Twoje palce wygięły się w jakby były z gumy bowiem opuszki palców dotykają zewnętrznej strony nadgarstka. Twoja cała ręka zesztywniała w tej dziwnej pozycji a ty mogłeś tylko się temu przyglądać bezradnie. Ujrzałeś że uderzenie mocą ogłuszyło Erharta więc skorzystałeś z okazji i rzuciłeś Błogosławieństwo Tzeetcha. Udało się jednak Ten-Który-Zmienia-Drogi widocznie zirytował się i zamiast obdarzyć Cię "łaską Hysh" rzucił na Ciebie kolejną mutacje. Twoja skóra zaczęła zmieniać kolor na zielony dokładnie tak jak u orka aż cały stały się zielony. W dodatku gdy twoja "przemiana" się skończyła z twojego nosa buchnęła krew tak samo jak i z uszu. Gdy to się skończyło zobaczyłeś że Erhart podnosi się z ziemi i zaczyna inkantować słowa mocy...

Vendom

Skupiłeś się a Felix zaczął wspomagać się swoimi umiejętnościami. Splatanie magii przychodziło Ci o wiele łatwiej niż dotychczas. Poczułeś jak wiatr rozwiewa Twoje włosy a oczy zaczynają iskrzyć błyskawicami. Twoje dłonie zaczęły skupiać wokół siebie Azyr. Nie wiedząc czy to szczęście czy też pomoc Felixa Twój Kulisty Piorun spopielił czarnoksiężnika. Błyskawice otoczyły magusa i rozpoczęły uderzenia go..raz po raz błyskawice unicestwiły sługę Tzeetncha. Odniosłeś zwycięstwo jednak nie ma co się cieszyć bowiem na przeciw Ciebie stanęła wyższa od Ciebie szczupła istota. Emanowała od niej potężna magia a gdy zdjęła kaptur z głowy ujrzałeś twarz która kiedyś może była człowiekiem. Troje zielonkawych oczu patrzyło na Ciebie nienawistnie i gniewnie. Gdy otworzył usta ujrzałeś dwa rzędy ostrych zębów na górze i na dole. Na policzkach miał on czarne łuski które świeciły w blasku wznoszącego się księżyca. Na głowie połyskiwały złowrogo dwa długie poskręcane rogi a na górze czaszki świecił złotawy symbol Tego-Który-Zmienia-Drogi. Istota zrzuciła płaszcz z siebie i ujrzałeś że ma na sobie szatę magiczną a z pleców zaczęły wyrastać olbrzymie czarne skrzydła którymi zaczęła poruszać. Potężne palce są zakończone ostrymi i długimi szponami a w jednej ręce trzyma zakrzywiony sztylet rytualny.
Felix cofnął się odruchowo a mężczyzna przemówił tubalnym głosem:

- Jestem Veit a ty ? Chciałbym wiedzieć kogo dziś zabiję ku chwalę mojego Pana - po tych słowach zaczął inkantować zaklęcie unosząc się delikatnie nad ziemią.

Wilkomir

Uniosłeś się w górę na Spiralnych Schodach i spojrzałeś z góry na swego odwiecznego wroga. Widzisz że Goro inkantuje coś a ty zacząłeś splatać kolejne zaklęcie. Czujesz jak chłód ogarnia Twoje ciało a kawałki lodu okrywają Twoje ciało. Wyścig zdawał się trwać w nieskończoność choć trwał może minutę dobiegł końca w momencie gdy Ty wypuściłeś swoje pociski Goro skończył inkantacje...
Twoje pociski dosięgnęły go i trafiły prosto w twarz która chroniona była maską. Cztery pociski sprawiły że trysnęła krew a z twarzy Twojego nemesis spadła maska. Lecz nie dostrzegłeś jej w całej swoje okazałości bowiem byłeś za wysoko. Ten zarzucił kaptur na głowę tak że tylko czerwone oczy było widać. Oczy pełne nienawiści, bólu i gniewu. Spojrzałeś na maskę przeciętą na pół. Lecz nie dane Ci było długo cieszyć się zwycięstwem bowiem zaczął się ujawniać efekt zaklęcia Goro.
Przed nim pojawił się duży portal z którego wyszła potężna postać. Pierw wychyliła się psia twarz poznaczona bruzdami na twarz z rogami na głowie które otaczała ognista poświata. Dwie pary oczu patrzyły mściwie na świat na który został przywołany. Następnie potężne palce pokryte gęstym futrem wyłoniły się z portalu a potem cała reszta. Silnie umięśnione nogi podtrzymywały resztę równie masywnego cielska. Na korpusie miał koszulkę kolczą a w dłoniach dwa miecze które płonęły ogniem. Mierzący ponad dwa metry demon ryknął tak że cała ziemia się zatrzęsła a ty poczułeś Dhar od niego tak że zakręciło Ci lekko w głowie. Nogi miał pokryte łuskami a z pleców wyrastały mu skrzydła podobne do tych które unosiły mityczne smoki w przestworza. Po całym ciele przechodziły jakieś robaki które znikały pod gęstym futrem. Demon ponownie ryknął lecz tym razem odezwał się w mrocznej mowie:

- Vel'uss kuuven lar ussta kaas? - głos potężny ryknął gniewnie

Goro spojrzał na demona i rzekł wskazując palcem w Twoją stronę:

- Ja. Jestem Goro, magus Tzeentcha. Zabij go a dam Ci co zechcesz, choćby 666 rzędów dusz - jego głos jest pełen nienawiści

Demon spojrzał się na Ciebie i ryknął tryumfalnie:

- Szykuj magu moją nagrodę bowiem to ścierwo już jest martwe - słowa brzmiały niczym dziesięć tysięcy grzmiących trąb

Goro przywołał portal i krzyknął do Ciebie:

- Miłego umierania głupcze - po tych słowach znikł, zostawiając swoją przepołowioną maskę na ziemi

Zir

Zacząłeś jak szalony uderzać strzałami Arha zadając rany swojemu alter-ego. Lecz jego gniew, nienawiść pomogły mu przezwyciężyć ból i uderzył w Ciebie potężnym zaklęciem. Poczułeś jak Dhar zaczyna otaczać Twoje ciało tak samo jak i Wiatr Chamon. Czujesz jak Twoja Mroczna Strona chce wedrzeć się w Twój umysł wspomagany mroczną magią.. Próbujesz się oprzeć temu.. Czujesz jak krople potu pojawiają się na twoim czole a On próbuje wedrzeć się coraz mocniej i głębiej w Twoją jaźń, ciało i duszę...

Manfred

Rozpocząłeś walkę z Khornistą ponownie. Czekasz na jego ataki i przechodzisz z uniku do kontry. Ciężko tak Ci się walczy jednak starasz się nie zwracać uwagi na zmęczenie. Czempion Pana Krwi atakuje zawzięcie i naprawdę groźnie. Uniki przychodzą Ci naprawdę z prawdziwą trudnością lecz dwa razy udało Ci się po ich uniku wyprowadzić celną kontrę. Trafiłeś swoim mieczem idealnie w pierś swojego wroga lecz poza lekkimi ranami nic wielkiego mu nie zrobiłeś. Ten wtedy zamachnął się potężnie mieczem a Ty zostałeś zmuszony do uskoku w tył na znaczną odległość. Ten jednak ruszył na Ciebie by po chwili zostać odrzucony w tył przez... Linoge'a. Zobaczyłeś że ten stanął w znacznej odległości a wokół niego panował mrok. Mrok zdawał się pochłaniać jego postać a oczy Linoge'a zaczęły jarzyć się na czerwono Krew spływała mu po twarzy a blizny które nosił na niej były czarne niczym noc. Spojrzał na waszego przeciwnika i rzekł:

Usstan tlun Kain cha'kohkev exile. Hositate d' errdegahr Pazzuzu. Nin dos orn kyorl ussta yorn lu' l' trantz oloth zhah coming whol dosst quortek - słowa te wymawiane były z mocą i potężnym bassowym tonem

Po tych słowach wbił miecz w ziemię i krzyknął:

Feryxonis sha-rasan - słowa te były wypowiedziane z czystym gniewem i furią

Ujrzałeś jak fala uderzeniowa poleciała w stronę Czempiona, która pod nim w końcu wybuchła wyrzucając go w powietrze. Upadł z łoskotem tak że wyczułeś jak ziemia lekko zadrżała pod naporem tej masy. Widzisz że się powoli zbiera... To Twoja szansa
Widzisz że Linoge coś mamrocze pod nosem a wokół niego zaczęły zbierać się Wiatry Magii...
_________________
#sesja Miasto: Dante Cavenaghi
#sesja Wichry Północy: Kain

Kobiet potrafiących służyć za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze światów. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadającego materaca nie jest już takie proste