forum.drachenfels.pl

[Jaracz]

Splatam wzór na Utwardzenie. Klękam i dotykam dłońmi pokładu. Owijam wstęgami deski burty i pozwalam by kolejna dawka mocy przepłynęła przeze mnie do rzeczywistości.

- Nuksze dofen ec!

Dzięki temu mniej trójzębów się wbije w deski utwardzonej burty. Oddalę trochę moment abordażu.
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[Ethereal]

Na razie idzie dobrze, aczkolwiek Siarczysty Mróz został odpalony w nieodpowiednim momencie. Należało to zrobić ułamek sekundy przed abordażem...

Ich lider jest symbolem, więc kieruję na niego mój gniew. Na początek zarzucam na jego ciężkie, metalowe okrycie klątwę Zamrożenie Pancerza. Im więcej ma żelastwa na sobie, tym bardziej to poczuje. Boleśnie.

Potem, skupiam się na swojej specjalności szefa magii - Lodowym Podmuchu. Maksymalizuję moc czaru, korzystając ze wznieconych wiatrów, zebranego zimna i piździawy, jaka ciągnie od wody. Uderzam kulami w armaty z hakami. Im wiecej rozpieprzę, tym mniejszy korytarz dostaną wrogowie.

Na koniec, podtrzymuję działanie czarów obronnych na sobie i Kislevitach oraz wpadam na pomysł. Moi towarzysze będą bić się zapewne w walce wręcz i są w tym nieźli, dlatego też wzmocnię ich niepomiernie Siłą Białego Niedźwiedzia. Ich krzepa przekroczy nawet siłę Khornistów, Minotaurów i wielkich Smoczych Ogrów. Tężyzna fizyczna stanie u nich na poziomie równym półbogom. Żaden pancerz i hardość nie oprze się ciosowi miecza takiego wojownika.

Obserwując tą sytuację, dochodzę do wniosku, że każdy normalny przeciwnik w takiej sytuacji by się wycofał. Nawet inni Chaosyci, ale nie ci od Khorna. Będą walczyć do śmierci... która nadchodzi wielkimi krokami. Jaki statek i jaka załoga mogą oprzeć się całej drużynie władających magią mistrzów?
_________________
Ulfir Egillsson, Norsmen - Wichry Północy

[pawelczas]

- A jak kurwa sądzisz?

Rzekłem po chwili, marszcząc wściekle czoło. Kto mianował taką kretynkę królową piratów. Wyciągnąłem szybko miecz i wskazałem na
statek wroga. Zauważyłem jednak, że z kobietą nie ma co rozmawiać dlatego krzyknąłem(za całej, kurwa siły[a głos ma donośny]) z wywyższenia do ludzi:

- Porzucić działa! Chwytać za tarcze, włócznie i kordelasy! Ustawić się w murze i odeprzeć atak wroga!

Po chwili swoje słowa skierowałem w stronę Zira, gdyż Vendom jest raczej niekompetentny w tych sprawach:

- Jonas! Gdy wrogowie będą się zbliżali do ludzi ustawionych w formacji nakaż im pchnąć! W ten sposób stracą impet!

W każdym razie to się sprawdziło podczas Burzy Chaosu. Ech te wspomnienia... i Dominiqe. Szlag! A miałem się z nią widzieć na spotkaniu starszyzny. Debil debil i raz jeszcze:

- DEBILLL!

Wrzasnąłem z całej siły, unosząc głowę do góry. Nawet nie zwróciłem uwagi, że wrzasnąłem. Zmarszczyłem raz jeszcze czoło i cierpliwie czekałem. Tym razem bez uśmiechu na twarzy ale z cholerną powagą.
_________________
Manfred, Rycerz Płonącego Słońca- Wichry Północy
Robert, Błędny Rycerz z Bretoni- Miasto
Lafel, Łowca-Zwiadowca- Sylvania

[Xsary]

I czego ten kretyn tak drze morde?

- Kapłanie! Złaźcie tu na dół i nie róbcie z siebie pośmiewiska! - Ryknąłem do błazna. - To jest, do kurwy nędzy, rozkaz! Linoge ty także!

Bogowie karają mnie za taką drużynę.

Kiedy Khorniści zaczną próbować dostać się na nasz okręt utrudniam im to Podmuchem.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[kain]

Vendom / Wilkomir / Zir / Manfred

Vendom rzucasz i miotasz Błyskawicami jak szaleniec. Trafiasz raz po raz w przeciwników trafiając ich... Lecz słabniesz coraz bardziej... Ryknąłeś coś do kapłana i Linoge'a ale ten ostatni totalnie Cię olał - co nie jest niczym nowym..

Zir utwardziłeś poszczególne części statku.. Czujesz jak moc Eteru przepływa przez Twoje ciało i uwalniasz ją wzmacniając burty..kadłub...

Wilkomir rzuciłeś pierwszy czar na ich Czempiona lecz ten tylko się zaśmiał. Twój czar rozprysł się po prostu nie czyniąc żadnej szkody. Kolejne Podmuchy sprawiły iż zniszczyłeś dwa działa buchające ogniem lecz kosztowało Cię to sporo wysiłku... Działa były niesłychanie odporne więc rzucałeś jak w transie swój ulubiony i opracowany prawie do perfekcji czar. Rzuciłeś kolejny czar jednakże musiałeś zmienić kilka wzorów by czar mógł działać na większa ilość osób i byś nie musiał każdego dotykać...Otworzyłeś się na Magię Lodu... zimne powietrze zaczęło zbierać się w okół Ciebie a Twoje oczy zamigotały na niebiesko.. Uwolniłeś moc która przeszła na część załogi...

Manfred ... problemy psychiczne jakie miewasz czasem dały o sobie znak.. Nie którzy na Ciebie dziwnie się patrzą jak krzyczysz coś sam do siebie lecz gdy zacząłeś wydawać rozkazy większość zgrai posłuchała się Ciebie. Stanęli przy burtach z bronią gotową do użycia. Pierw stanęli Ci z tarczami i pikami a następnie kordelasy...

Natalia zaczęła manewrować statkiem tak by oddalić widmo abordażu jednak przednie działa galeonu huknęły mocno... i "trójzębne harpuny" wbiły się w statek. Usłyszeliście dziki okrzyk na tamtym statku i ponad dwie setki maruderów i innego ścierwa zaczęło drżeć ryja... Statek zbliża się do was nie ubłagania a część wyznawców Pana Czaszek zaczęło przedzierać się za pomocą drogi powietrznej. Statek jest oddalony o jakieś 10-15 metrów więc wchodzą oni na maszty i za pomocą lin "wskakują" na wasz statek.. jednak większość nawet nie dotyka ziemi gdy pada już martwa pod naporem pirackich kul

Vendom próbowałeś użyć Podmuchu ale nie wyszło Ci... Twoje wcześniejsze czary sprawiły że straciłeś dużą część mocy i teraz lekkie wstrząsy są wstanie Cię zdekoncentrować...

Manfred stojąc obok Natalii zobaczyłeś jak Linoge podchodzi do niej i mówi, chodź bardziej to wydawało się być rozkazem:

- OdejdĹş od steru...!!

Natalia spojrzała na niego z szeroko rozdziawioną buzią zaszokowana że ktoś obcy każe jej odejść od steru jej WŁASNEGO STATKU.. już miała coś powiedzieć kiedy mężczyzna w czerni rzucił jej monetę którą ona z łatwością złapała. Spojrzała na nią i zobaczyłeś Manfred że królowa piratów prawie wyzionęła ducha z przerażenia.. Jedyne co umiała wydukać to:

- To nie możliwe.. To nie możesz być Ty

Mężczyzna w czerni podszedł do steru i zrzucił z siebie płaszcz. Miał na sobie zbroję skórzaną ale tak że widać mu było ramiona które również były oznaczone czarnymi bliznami. Na środku zbroi miał wymalowaną Wesołego Rogera z którego oczu wychodzą dwa węże zwrócone łbami do siebie. Zza pleców wystaje rękojeść miecza a przy pasach ma dwa topory. Chwycił pewnie za ster i ryknął na całe gardło:

-Wilkomir,Vendom uderzcie w statek..z całej furii...burty..kadłub..żagle... Zir wzmocnij ich czar i znajdź najsłabsze punkty statku i wskaż im go... Kapłanie uświęć ich by Bogowie im sprzyjali ....

Głos Linoga był donośny i potężny... Piraci patrzyli na niego jakby zobaczyli ducha... widmo przeszłości.... Mężczyzna w czerni zaczął kręcić sterem tak by nie znaleźć się równolegle do galeonu Khornistów... Usłyszeliście wtedy potężny donośny ryk z tamtego statku... Ich Czempion ruszył w waszą stroną... będzie chciał sam poprowadzić abordaż.... Czasu jest coraz mniej...

_________________
#sesja Miasto: Dante Cavenaghi
#sesja Wichry Północy: Kain

Kobiet potrafiących służyć za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze światów. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadającego materaca nie jest już takie proste

[pawelczas]

Nareszcie coś się dzieje. Kiwam w stronę nowego kapitana. Kto to jest? Cholera wie... W każdym razie dobrze mówi, choć mam raczej wątpliwości, czy arogancja magów pozwoli im na wykonywanie czynności od potencjalnie osobą od nich słabszą. Schodzę szybko po schodach poprawiając rękawice kolcze na dłoniach oraz czerwoną pelerynę. Wyciągam swoje ostrze i ku górze i mówię do ogółu:
- Nie bójcie się, drogie dzieci! Bogowie nam dzisiaj sprzyjają! Statek wroga zniknie w niebycie, nieprzyjęty przez swoich plugawych bogów! Niechaj wasze tarcze przejmą wrogi impet! Wasze włócznie przebiją ciała wrogów ludzkości! Nie miejcie dlań litości, bowiem ona nie będzie wam dana! Celować swe ostrza w ramiona oraz krtań, bowiem tam ich pancerz jest najsłabszy! Magowie! Wiem, iż dla was nie jestem osobą potężną, lecz wiem, iż moje błogosławieństwo i wam się przyda! Przyjmijcie teraz znak od Myrmidii, który was poprowadzi.
Po tych słowach spuszczam głowę i chwytam za swój symbol bogini. Muszę bardzo się skupić, by wyszła mi ta modlitwa, dlatego przed jej wypowiedzeniem biorę kilka oddechów i zaczynam inkantację:
- Myrmidio- pani strategii i wojowników. Sprowadź na wrogów ludzkości swój gniew, który sprawi iż zdolność manualna do wali wręcz spełznie na niczym, za braci i siostry, które twój kapłan uznaje za swych sojuszników obdarz niesamowitą celnością!
Po tych słowach oddycham ciężko, bowiem Wezwanie Furii to jedno z najtrudniejszych modlitw. Wdycham jednak powietrze, bowiem czeka mnie kolejna modlitwa- tym razem na moje prywatne potrzeby- Błyskawiczny Cios:
- Mymidio- pani wojny. Objaw swojego skromnego sługę chyżością i zwiększonymi zdolnościami bojowymi. Niech me ataki zaleją wroga, sprawiając, iż będzie miał trudność z ich nadążeniem!
Po tej modlitwie przechadzam się pomiędzy oddziałami. Gdy tylko trzeba, klepie po ramieniu kiwając głową:
- Czekajcie tylko na mój znak! Zero brawury! Cierpliwość nas uratuje!
_________________
Manfred, Rycerz Płonącego Słońca- Wichry Północy
Robert, Błędny Rycerz z Bretoni- Miasto
Lafel, Łowca-Zwiadowca- Sylvania

[Jaracz]

Nie zaszczycam Linoge'a spojrzeniem. Jeszcze kilka minut temu taki obrót sytuacji by mnie zaskoczył. Lecz zbyt długo już stanowię pomost dla Eteru. Taki obrót zdarzeń jest teraz jedynie kolejnym ogniwem łańcucha przyczynowo-skutkowego, który należy dodać do analizy sytuacji.

Złotymi oczyma wpatruję się w galeon wyznawców Khorne'a. Szepczę tajemne słowa logicznego poznania. Szukam tych miejsc, gdzie drewno już przegniło, gdzie metal zardzewiał, gdzie pojawiły się rozdarcia w żaglach. Potęguję te usterki prostymi formułami skazy i korozji i zaklęciem blasku rozpalam w kolejnych to miejscach światełka. Jednocześnie utrzymuję rozdarcie rzeczywistości by Vendom i Wilkomir mogli skorzystać z tego źródła mocy.
Pozwalam sobie jedynie na krótką chwilę wątpliwości poprzedzoną przypuszczeniem, że właśnie w tym miejscu w podprzestrzeni musi znajdować się jakiś mocny pływ Eteru, skoro bez problemu czerpiemy stąd tyle energii... a wątpliwość jak zwykle dotyczy tego kto na nas zwróci uwagę, gdy zbyt dużo energii przepłynie do naszego świata...
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[Ethereal]

Konkretne komendy i działania, których podjął się Linoge... oraz efekt, jaki wywarł na piratach, dał mi trochę sił do działania.

Jednak oprócz wszechogarniającego poczucia potęgi i gniewu, doszła niepewność. Zbyt wiele Eteru zostało tutaj zebranego i użytego w agresywny sposób. Tasartira dosięgło już jedno Przekleństwo Tzeentcha.

Faktycznie, to miejsce musiało być wyjątkowe... albo to było fantastyczne zrządzenie losu. Tak czy inaczej, na razie nam ono służyło - ale to mogło zmienić się w każdej chwili. Magia jest kapryśna.

Upewniam się, że Khorniści nie mają osobistej broni dystansowej, po czym rozpraszam Tarczę Mrozu, gdyż jest zbędna w takim przypadku. Uwalnia to trochę mocy i zmniejsza napięcie w Eterze.

Skupiam się do rzucenia jednego z najpotężniejszych czarów mojego arsenału - Zlodowacenia. Używam jednego z bardzo niewielu okruchów lodowca, jakie mam w sakwie na ingredienta. Splatam Magię najlepiej jak umiem. Czas nie gra roli, tu trzeba się skupić i uderzyć precyzyjnie.

Jeśli czar mi się uda, kieruję go głównie na wrogi kadłub, żagle i liny. Przy okazji, pewnie ktoś oberwie lub się wyjebie na lodzie.

Kiedy Zlodowacenie wyjdzie, wrzeszczę do piratów, żeby strzelali z armat i broni palnej prosto w zlodowaciałe fragmenty wrogiego statku. Przy odrobinie szczęścia, zada mu to kosmiczne uszkodzenia.

Jeśli czar mi się nie uda, staram się zwalczyć Przekleństwo Tzeentcha i uderzam w te miejsca powyżej opisane za pomocą Lodowych Grotów i Podmuchów.
_________________
Ulfir Egillsson, Norsmen - Wichry Północy

[Xsary]

Widząc kolejne wstęgi magii, wdzierające się na pokład dzięki Jonasowi, mam szansę zwiększyć siłę moich zaklęć bojowych. Wszak zabicie pięciu dziesiątek wrogiej załogi wyczerpało mnie okrutnie, lecz nie mogę na tym poprzestać. Im więcej poślemy w niepamięć Khornistów, na ich własnym okręcie, tym mniej krwi zostanie przelane na naszym pokładzie.
Łapię więc prędko parę oddechów i przełykam ślinę. Swoje negatywne emocje, takie jak strach, lęk, obawy czy niepewność, wyładuję na Khornistach.

Atakuję, wedle zaleceń Linoge, w kadłub pokładu. Gdybym poczuł nagły przypływ mocy, szarpnę się nawet i na Nawałnicę, lecz jeśli poczuję, iż będzie wymagało to zbyt wielkiego wysiłku, nie ryzykuję.

Przypomniała mi się lekcja, jeszcze za czasów młokosa. Strumień czystej mocy, który razi przeciwnika jest ściągany za pomocą swoistego "magnezu". Stąd magiczne pociski zawsze dosięgają celu. Obserwuję więc kiedy dowódca agresorów będzie inicjował abordaż. Wcześniej jednak, a mogłem na to poświęcić parę dobrych chwil, przygotowałem cel dla mojej Błyskawicy. Ulokowałem go na linie, która miała służyć za środek "transportu" na pokład naszych... Sojuszników.
Gdy czempion będzie starał się dostać na statek po prostu strzelam Błyskawicą w jego linę. Ta winna pęknąć, a wiele kilogramów masy wpaść do wody gdzie czeka je należyte utonięcie.

Prosty plan acz może okazać się skuteczny.

Gdybym jednak nie miał siły na wcześniejsze czary, to znaczy niszczenie kadłuba, zostawiam energię na niecny plan dotyczący liny.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[kain]

Wilkomir / Vendom / Zir / Manfred

Manfred rzuciłeś kolejnego Błogosławieństwo na swoich kamratów i zaczynasz organizować na wszelki wypadek szyk obronny piratów. Widać że są stworzeni bardziej do młócki niż do przemyślanych ruchów taktycznych. Uporządkowałeś piratów w kolumnach. Tarcze trzymają blisko siebie a włócznie wyciągnięte do przodu. Za nimi stanęli Ci z kordelasami i bronią palną w dłoniach... Spoglądasz na magów

Zir skupiłeś się i "połączyłeś" swoją wizję z Wilkomirem i Vendomem i zobaczyliście każdą szczelinkę i kawałek metalu przeżarty rdzą czy też gdzie jest najsłabszy w swojej konstrukcji. Zir poprowadził poprzez rozdarcie w rzeczywistości tak że wiedzieliście gdzie najlepiej uderzyć.

Wilkomir przyzwałeś potężną moc.. poczułeś jak Twoje włosy zaczynają szronieć, twarz pokrywa zimny pot a ręce stają się lodowate. Twe słowa.. słowa które wymawiasz powodują iż wszystkich dookoła przez chwilę przeszedł lodowaty dreszcz.. Wyrzuciłeś kawałek lodowca i dokończyłeś formułkę zaklęcia... Poczułeś jak Moc Lodu przepełnia twe ciało, duszę i umysł.. Twój wzrok skupił się na burcie statku i tych miejscach gdzie dostrzegłeś "skazę". Zlodowacenie zaczęło się rozprzestrzeniać w wzwyż mrożąc pokład, żagle, maszty i część załogi.... Gdy skończyłeś upadłeś na kolano wymiotując ..... wodą ... zimną w dodatku lecz dostrzegłeś że czar Twój odniósł sukces... pełny sukces

Vendom skupiłeś się i zebrałeś się w sobie. Gniew, złość, nienawiść do wszystkiego co skażone piętnem Chaosu wywołuje w Tobie odrazę... Poczułeś jak Twoje ciało delikatnie unosi się nad pokładem a Twoje oczy zaczynają błyszczeć złowrogo.. pomiędzy Twoimi palcami można było dostrzec jak pojawiają się małe wyładowania elektryczne. Słowa zaklęcia powtarzające się ciągle jak echo... coraz bardziej donośnie sprawiały że czułeś jak potężna moc Azyr przepełnia Cię.. uderzyłeś z furią a siedlisko gromów spadło na statek lecz nie we wroga je zwróciłeś ale w te miejsca które zobaczyłeś dzięki Zirowi... Trafienie..i kolejne i następne i

Wszyscy zobaczyliście jak statek zaczyna pękać i topić się ... dostrzegliście zaskoczone miny napastników a piraci wywalili jeszcze po salwie z dział... Deski poleciały w powietrze obryzgując was kawałkami lodu które sprawiły że ich konstrukcja osłabła.. Statek zaczął tonąć wraz z jego załogą.. Zwyciężyliście....

Linoge bez słowa oddał ster Natalii i wrócił pod pokład.... Manfred widzisz że przywódczyni piratów jest jakaś odmieniona, Edward stoi koło niej z ponurym wyrazem twarzy ... Załoga cieszy się a wasz statek zaczyna kierować się ku małej zatoczce ....

Czujecie się zmęczenie fizycznie i psychicznie... choć nie jesteście śpiący.... Chyba tylko kapłan czuje się nie zmęczony ale jego "magia" różni się od waszej więc może w tym nic dziwnego....
_________________
#sesja Miasto: Dante Cavenaghi
#sesja Wichry Północy: Kain

Kobiet potrafiących służyć za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze światów. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadającego materaca nie jest już takie proste

[Jaracz]

Jeszcze dłuższy czas stoję na pokładzie nie mogąc się ruszyć. Całe ciało zesztywniało. Za dużo złotych wstęg. Stanowczo za dużo... muszę opracować sposób na zwiększenie swojego potencjału magicznego... i już chyba nawet znalazłem rozwiązanie tego problemu.

Odrywam w końcu stopy od pokładu i trochę sztywno, podchodzę do burty by móc się o coś oprzeć. Przecieram zmęczone oczy.

Przeklęty Vendom. Chwyta garściami z Eteru bez żadnego porządku. Te jego białe włosy z pewnością nie są naturalne. Te dzisiejsze płomienie też chyba nie były sprawką Khornistów. I on śmiał oskarżać mnie? Po trzykroć przeklęty. Jego 'prawidłowa' magia jest po stokroć niebezpieczna dla nas, niż moje umiejętne wykorzystanie Dhar. Vendom szalony. Ot co...

Zakładam okulary i poprawiam włosy. Szkoda że nie znam się na nawigacji. Mógłbym zapamiętać położenie tamtej żyły Eteru przez którą przepływaliśmy.
Staram się ocenić stan naszego statku. Wszak jak mam służyć na nim jeszcze przez rok wypadałoby się czegoś dowiedzieć o żegludze, a przynajmniej o szkutnictwie. Gołym okiem tym razem staram się dostrzec usterki (prócz tych oczywistych odniesionych w bitwie).
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[pawelczas]

Spojrzałem tylko w stronę zatapiającego się statku z uśmiechem na twarzy. Chowam tylko miecz do pochwy i krzyżuję ręce na piersiach. Po chwili wzdycham i mówię jakby do ciebie:
- Gdyby zebrać cały ten oręż po bitwie...
Oczka mi się zaśmieciły na tę myśl, lecz szybko się otrząsnąłem. Kim ja jestem, by myśleć o takich rzeczach. Przedmioty, które spłynęły krwią. Spoglądam na zakłopotaną kobietę. Ha! Ciekawe... Królowa piratów? Pipa piratów chyba. Ktoś tu chyba w coś gra, tak mi się wydaje. Pani kapitan zdaje się być tylko dobrą aktorką. No ale... nie moja to działka, tylko magów. Przechadzam się po okręcie, pielęgnując rannych.
_________________
Manfred, Rycerz Płonącego Słońca- Wichry Północy
Robert, Błędny Rycerz z Bretoni- Miasto
Lafel, Łowca-Zwiadowca- Sylvania

[Ethereal]

Bardzo powoli siadam na deskach, opierając łokcie o ugięte kolana. Dłonie łączę ze sobą. Oddycham ciężko i opuszczam głowę. Zmoczona zimną wodą grzywa długich, srebrnoszarych włosów oplata moją twarz. Spluwam ile się da resztkami wody.

Oczywiście przedtem rozproszyłem wszystkie czary obronne i wzmacniające z siebie i wszystkich wokół. Dość już tego, bo może w końcu jaki demon wyskoczy z rozdarcia w rzeczywistości.

Przecieram twarz dłońmi. Oczy wracają do normalnego koloru, twarz pokrywa się rumieńcem. Dopiero teraz uderza mnie piździawa, kiedy jestem wyczerpany, a moce ode mnie odeszły. Dygoczę na całym ciele i szczękam zębami.

- Ru... rumu, kurwa.... gorzały... grogu. Kurwa... ale z-z-zimno...

Nie myślę o niczym innym. Mam nadzieję, że ktoś się nade mną zlituje i zaoferuje łyk alkoholu i jakąś plandekę.
_________________
Ulfir Egillsson, Norsmen - Wichry Północy

[pawelczas]

Gdy tylko widzę rozgoryczonego Kislevitę, szybko podbiegam do niego. Po chwili odzywam się dość spokojnym głosem:
- Spokojnie... juĹź ci pomagam.
Wyciągam w jego stronę rękę i zaczynam inkantować Modlitwę Błogosławieństwa Uzdrowienia.
- Myrmidio... spraw, by temu człowiekowi powróciły siły witalne, by mógł kontynuować walkę w imię dobrych i sprawiedliwych idei.
Modlitwa ta nie dość, iż go nieco podleczyła, to i rozgrzała, bowiem symbolem mej bogini jest również słońce. Przynajmniej tyle teraz będę mógł zrobić.
_________________
Manfred, Rycerz Płonącego Słońca- Wichry Północy
Robert, Błędny Rycerz z Bretoni- Miasto
Lafel, Łowca-Zwiadowca- Sylvania

[Xsary]

Przy rzucaniu potężnych zaklęć wietrzyk, który zwykle mi towarzyszy, przerodził się w prawdziwy i mocny wiatr. Tzeench wybielił mi włosy, kolor oczu zmienił na biękitny dodając tam mgiełkę, a w okół mnie kazał by zawsze wiał wiatr. Teraz chciał mnie spalić.... Ma tupet.

Jestem wykończony, ale zadowolony. Posłaliśmy tyle plugawców na dno. Kto wie ilu by jeszcze zginęło kupców, handlarzy, żołnierzy, odwiedzających ten szlak. Na szczęście dzisiaj zatriumfowało dobro.

Związałem włosy. Muszę być zlany potem i czuć każdą część ciała. Szukam wolnego miejsca, na którym będę mógł zasiąść i odpocząć. Gdyby gdzieś w zasięgu wzroku pojawił się Erhart, przywouję go i pochwalam.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred