forum.drachenfels.pl

[kain]

Zir / Lestat / Manfred / Wilkomir

Wjechaliście do Luccini. Był dość wczesny poranek ale ludzi na ulicach było pełno. Tłok i hałas troszkę was zaskoczył. Od straĹźnikĂłw miejskich dowiedzieliście się iĹź w mieście przez kilka dni odbywa się tutaj Wielki Targ. Kupcy z całego świata będą tu przybywać i handlować róşnorodnym towarem, stąd teĹź taka ilość gości. W dodatku właśnie dziś zaczyna się zjazd KapłanĂłw Morra podczas ktĂłrego problemy teologiczne oraz doktrynalne są poddawane dyskusji oraz rozstrzygane. Zebrania te odbywają się pod wodzą najwyĹźszych ranga kapłanĂłw z największych świątyń Starego Świata: Luccini, Remas, Marienburg, Gisoreux, Nuln oraz Magritta. Przeciskacie się przez tłumy ludzi aĹź w końcu dotarliście do „La Traviatta”. Karczma jedna z mniej przepełnionych obecnie. Karczmarzem i właścicielem przybytku jest gruby łysiejący mężczyzna około 50-tki. Przy pasie zawsze ma tasak i nazywa się Paolo. Karczma jest trzypiętrowa. Parter podzielony jest na trzy części. Salę główną gdzie jest bar i stoliki dla zwyczajnej klienteli. Lewa część jest zasłonięta czerwoną kotarą przy ktĂłrych stoi dwĂłch wielkich ochroniarzy i prawa gdzie stoliki oddalone są od siebie znacznie tak by moĹźna spokojnie porozmawiać.
Dostaliście wolny stolik prawej części karczmy w której siedzą najemnicy, bogaci kupcy, rycerze Tileańscy czy też szlachcice. W pomieszczeniu jest głośno, dym z fajek unosi się gęsto a zapach jadła roznosi aromat po całej karczmie. Dostaliście również dwa pokoje dwuosobowe. Zamówiliście jadło i możecie chwilę porozmawiać ze sobą.
Obsługuje was niziutka troszkę przy kości ale za to z wielkim biustem dość młoda szatynka. Piersi prawie wylewają się jej zza stroju. Zielone oczy patrzą na was promiennie a usta są ciągle uśmiechnięte...

Vendom

Porywacz zaczął się wycofywać i dostrzegłeś na jego twarzy szyderczy uśmiech. Gdy był w bezpiecznej odległości odwrĂłcił się i biegiem znikł Ci z przed oczu. Krew sączy Ci się z rany powoli lecz jest ona coraz gęściejsza. Uwolniłeś jakoś Felixa i razem wrĂłciliście do pokoju. Gdy tylko przekroczyliście prĂłg ujrzeliście Erharta wijącego się na ziemi. Spojrzałeś na niego uwaĹźnie i dostrzegłeś na jego koszuli na wysokości torsu krew… Kazałeś Felisowi opatrzyć maga. Gdy zdejmował mu koszulę dostrzegłeś iĹź na jego ciele pojawiły się dwie nowe Runy Chaosu… To juĹź trzy… Tylko jak to się stało ??

Byłeś jednak zbyt zmęczony aby z nim o tym teraz dyskutować. Felix opatrzył i Tobie ranę. Usnąłeś. Tym razem jednak bez Ĺźadnych wizji.. Spokojnie.. Śniła Ci się Emma… Jest bezpieczna… Czujesz to… Widzisz jak podchodzi do Ciebie… Całuje.. ZauwaĹźasz jak jej dłoń dotyka Twojego policzka … muska go delikatnie … i nagle czujesz to uczucie ktĂłrym zawsze ją darzyłeś ale dwa razy mocniej…. Budzisz się… Hałas… Linoge

Pierw zapytałeś gdzie był i czego się więcej dowiedział. Ten spojrzał i olał pierwsze pytanie natomiast na drugie rzekł:

- Karczma La Traviatta.. karczmarz Paolo powiedz mu Ĺźe szukasz Armanda. On wskaĹźe Ci drogę. Armand odpowie na Twoje pytania…

Spojrzałeś na mężczyznę w czerni i po jego odpowiedzi zjechałeś i ostrzegłeś że napiszesz raport. Mężczyzna w czerni spojrzał na Ciebie tak obojętnie iż w pierwszej chwili myślałeś że dojdzie do walki między wami, jednak odwrócił się i tylko rzekł:

- Tak magu znowu straszysz więc się nie zdziwisz jak Emmy trupa po powrocie zobaczysz

Po tych słowach wyszedł. Erhart również się przebudzi a Felix podał wam śniadanie.


_________________
#sesja Miasto: Dante Cavenaghi
#sesja Wichry Północy: Kain

Kobiet potrafiących służyć za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze światów. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadającego materaca nie jest już takie proste

[Xsary]

Nim Linoge wyszedł łapię go za ramię.

- Posłuchaj - warknąłem przez zęby. - Nie będę wysłuchiwał czczych gróźb. Mamy współpracować, a ty zgrywasz bohatera. Służysz w moim oddziale i odpowiadasz na zadane pytania, rozumiesz? Nie olewasz swojego dowódcy i wykonujesz rozkazy. Groźbę przełknę bo wiem, że jesteś tylko narzędziem w tej misji, a narzędzie nie potrzebuje wyobraźni tudzież umysłu. Skończyłem.

Odwracam się do niego plecami. Może już odejść.

Gdy Erhart i Felix powstali i zjedliśmy śniadanie poleciłem uczniowi sprawdzenie co z moją raną.

- Muszę udać się do karczmy "La Traviatta" - zacząłem podczas oględzin. - Erhartcie, przypilnujesz mojego ucznia ponieważ do tego miejsca postanowiłem udać się sam. Ruszę dopiero wieczorem. Obserwujcie bacznie niebo. Gdyby coś mi się stało dam znać... Na niebie.

Czekam do wieczora. Czas wolny poświęcam Felixowi. Rozmawiam z nim na temat natury magii. Erthart może także przyłączyć się do rozmowy.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[Jaracz]

Ja też się uśmiecham. A wzrok wędruje od jej zielonych oczu do piersi i w drogę powrotną...
Nie zagaduję jej jednak. Jak wieczorem będzie czas, to wtedy się zabawię, za kolegialne złoto...
Gdy już odejdzie odzywam się do towarzyszy.

- Trzeba popytać miejscowych o dobrych wyrobników... Trzeba znaleźć tego, który wykonał manierkę, którą znaleźliśmy...

Zerkam na kapłana.

- Cieszę, się, że nam towarzyszysz, ale musisz wiedzieć, że nasza misja nie należy do najbezpieczniejszych. Jesteś pewien, że chcesz się w to wplątać?
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[pawelczas]

Podczas, gdy ferajna magów bawi się w najlepsze w zalecaniu się do panny z zajazdu- ja siedzę nad mapą Tilei, kreśląc dokładną drogę naszej wcześniejszej podróży. Łapiąc przelotne spojrzenie Zira na tę pannę, kręcę głową w uśmiechu, panując jeszcze nad tym, by wrzeszczec nań, że są plugawcami... i tak dalej. Tak byłem zajęty kreśleniem, że gdy magister- alchemik zaczął mówic o podróżach zacząłem rozmowę od:
- Poszliśmy na południe, cudem unikając kolejnej jatki. Ciekawe, kto jest następny w kolejce... Zmartwychwstały Asavar Kul chyb... a tak
Tu zwróciłem się do magistra, jak zwykle się uśmiechając:
- Nie wiesz, że będąc w waszej drużynie i tak już sprowadziliście dostateczny kataklizm. Zapewniam- gorszego byc nie może! Ale oczywiście- mogę się mylic, bo granica błędu jest tu duża, iż jakakolwiek niebezpieczeństwo mnie nie rusza... A prościej ujmując- jeśli wpadasz między wrony... to jest- magistrów- musisz czarowac tak jak oni!
_________________
Manfred, Rycerz Płonącego Słońca- Wichry Północy
Robert, Błędny Rycerz z Bretoni- Miasto
Lafel, Łowca-Zwiadowca- Sylvania

[Ethereal]

Podczas gdy Imperialni siedzieli przy jednym stoliku, ja ze swoimi dwoma towarzyszami siedziałem przy drugim, dostawionym do tego pierwszego. Spojrzałem na ową kobietę i uśmiechnąłem się z przekąsem, puszczając do niej oko.

Kiedy już odejdzie by przynieść strawę, nachylam się do pozostałych Kislevitów, chichocząc:

- E, szto wy zamyślacie towariszczi o tej? E to, haraszo krasawica! Prawie kak snadna kak naszyj, z Kislevu. Ech... towariszczi, ja wam gawarit, e to ja bym se potrachał. Ha!

Cóż... kobiety jako jedyne mogą rozgrzać lód który zagościł w mym sercu.

Upijam łyk lokalnego sikacza, bo piwem to te tileańskie podróby nazwać nie można. Pykam z fajki mocnym zielem które udrażnia nozdrza niby mięta czy mentol. Spoglądam na Imperialnych i przysłuchuję się ich rozmowie. Mało ze sobą rozmawialiśmy podczas podróży. Płynnie zatem przechodzę na Reikspiel:

- Waszmości, wiecie może co się podziewa w Altdorfie? Bądź co bądź, żeśmy opuścili stolicę dość dawno, ale może macie świeższe informacje niz ja.
_________________
Ulfir Egillsson, Norsmen - Wichry Północy

[pawelczas]

Gdy Kislevita zadał pytanie, ja wziąłem łyk wina z kielicha, następnie obkręcając go po osi, tak by czerwony płyn swobodnie mógł falować. "Ciekawe które lepsze- Tileańskie czy Estalijskie" pomyślałem sobie. Po chwili się uśmiechnąłem do Kislevity i po zastanowieniu odrzekłem:
- Rozpierdol- co tu dużo mówić, mój przyjacielu. Zresztą jak w całym Imperium. Imperator co prawda stara się uporządkować ten burdel i po części mu się to udało. Jak by to powiedział jubiler- szlify pozostały. To jest- odbudowa domów, spłodzenie kilkadziesiąt tysięcy dzieci czy zasianie pól. Ale władza jest- i to jest dostateczny sukces. A no i świątynie odbudowane... w większości. Przecież pierwszą budowlą w mieście musi być zawsze kaplica, w której ludzie będą się modlili i dziękowali danemu bóstwu za... no w tym przypadku to, że przeżyli. Chyba pierwsza była Morra- ktoś i gdzieś musi chować zmarłych. Druga- Sigmara. Tu chyba rzecz oczywista. Dalej to poszło prosto- Shallayi, Ulryka i tak dalej. Rzecz jasna szanowna Rada nie zgodziła się na "rozszerzenie monopolu" dla naszej organizacji świątynnej. Albo Ulryk, albo Myrmidia. Wybrali Ulryka, a nam pozostało się cieszyć malutką kapliczką. Na szczęście dobrze zadbaną. A tak swoja drogą- z całym szacunkiem do Boga Wilków i Mrozu- dziwni mnie fakt, że imperialni wciąż oddają się szałowi bojowemu niż dobrze przygotowanej strategii. Oczywiście- nie mówię, że bitewny szał nie jest skuteczny, lecz inteligentny przeciwnik jest w stanie go zniszczyć i to dość szybko. A w zgiełku bitewnym winno się go używać w ostateczności. Byłem raz świadkiem, jak jeden z żołnierzy otoczony był przez szóstkę Norsmenów. Cały okrwawiony, z dysząc ze zmęczenia wpadł w taki szał, że nie dość, że zaskoczył Norsmenów, to ich jeszcze posiekał aż miło. Co więcej- ruszał już ku następnej grupie, wrzeszcząc jak opętany- lecz na szczęście tę grupę trafiła kula magicznej energii wysłana przez elfickiego maga. Ci to są potężni. Jedno trafienie i oddzi...
Zamilkłem na chwilę i jęknąłem:
- Na świętą dziewicę! Znów zszedłem z tematu...
_________________
Manfred, Rycerz Płonącego Słońca- Wichry Północy
Robert, Błędny Rycerz z Bretoni- Miasto
Lafel, Łowca-Zwiadowca- Sylvania

[Jaracz]

- Szczerze powiedziawszy Wilkomirze... nie mam zielonego pojęcia Co się dzieje w Imperium i w Altdorfie. Vendom jako jedyny potrafił czytać znaki zostawiane przez niebiańskich ze stolicy. Możemy się jednak spodziewać samych złych wieści. Jak opuszczaliśmy miasto. Sigmarici szukali zwady z Kolegiami. Gdyśmy rozstawali się z Vendomem przybyli po niego łowcy czarownic. Znaczy, że mogli już znaleźć jednego kozła ofiarnego, a potem mogli pójść za ciosem. Nasza reputacja nigdy nie była zbyt duża... Mimo to ludzie dawali nam spokój. Wybacz Manfredzie - tu chylę głowę do kapłana - ale kapłani z Altdorfu nigdy nam nie dali spokoju. Po ostatnich wydarzeniach dostali jeszcze do ręki broń w tej wewnętrznej wojnie...

W moim głosie przebrzmiewa smutek.

- Poza tym... Ostatnie wydarzenia jasno sugerują że w Starym Świecie kroi się coś dużego. Tylu liczy i magów w jednym miejscu w tym samym czasie. Mógłbym dać głowę że to nie był przypadek. Jedni szukali drugich. Powinniśmy się cieszyć, że biją się między sobą... ale jakoś nie specjalnie mi to wyglądało na przyjacielski mecz snotballu. Wrogowie Imperium zbierając siły.

Przerywam na moment.

- Lestat... - zaczynam ale po chwili kręcę głową - ... nieważne... później...

W głowie mam ciągle obraz umierającego nekromanty. Muszę znaleźć inne źródło mocy...
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[pawelczas]

- Na szczęście ogółu- nie jestem z Altdorfu, a z Nuln. Co do... sprawy z magami muszę się z tobą zgodzić.
Pokiwałem głową- z powagą.
- Nie jestem wróżbitą, lecz nawet pozbawiony tego daru coś się będzie święciło. Dostrzegam wokół mnóstwo mroku zrodzonego nie z ziemi, lecz magii. Początkowo uważałem to za pozostałość wojny z Chaosem... lecz teraz zaczynam w to wątpić.
Jednak po chwili znów się uśmiecham:
- Ale jest i nikła szansa na przypadek. Wszak jesteśmy tylko ludźmi
Łyknąłem nieco wina i zacząłem sobie nucić jakąś wesołą melodię o elfie i krasnoludzie, co razem w jednym pokoju mieszkać mieli.
_________________
Manfred, Rycerz Płonącego Słońca- Wichry Północy
Robert, Błędny Rycerz z Bretoni- Miasto
Lafel, Łowca-Zwiadowca- Sylvania

[kain]

Vendom

Nadszedł wieczór. Erhart nie włączył się do rozmowy lecz oddał się medytacji. Siedzi cały dzień w drugim pokoju. Milcząc.
Ty natomiast oddałeś się nauce młodego Felixa. On z rzadka zadawał pytania a tylko słuchał Ciebie uważnie co jakiś czas przytakując głową. Gdy skończyłeś uczeń Twój udał się na spoczynek przedtem podając Ci posiłek.
Robi się już ciemno na dworze... Jesteś już gotowy do wyjścia... Gwiazdy Ci mówią że ten dzień może wiele zmienić - możesz pójść do przodu lub upaść...

Wilkomir / Zir / Lestat / Manfred

Dostaliście wasze posiłki na stół. Są gorące i naprawdę całkiem niezłe. Rozmowa idzie wam coraz żwawiej.. choć czasem jest przerywana przez kelnerkę która dziwnym trafem często pyta się was "czy może w czymś więcej służyć" i patrzy się na was pożądliwie. Rozmawialiście dość długo bo zobaczyliście przez okno karczmy że zrobiło się już ciemno za oknem. Nie czujecie jednak znużenia czy zmęczenia... Widzicie że znowu kelnerka ku wam idzie. Jej oczy patrzą a raczej rozbierają was żywcem z ubrań..i lśnią jednocześnie... usta są delikatnie rozchylone a im bliżej jest was tym bardziej bawi się ona włosami...

Wilkomir twoi kamraci poszli załatwić pokoje dla was wszystkich a następnie przejść się....
_________________
#sesja Miasto: Dante Cavenaghi
#sesja Wichry Północy: Kain

Kobiet potrafiących służyć za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze światów. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadającego materaca nie jest już takie proste

[Xsary]

Upewniam się, że jestem gotowy do drogi. Miecz, płaszcz, garść kamertonów i torba przyboczna. Włosy luźno rozpuściłem więc powinny delikatnie poruszać się na magicznym wietrzyku. Ruszam z wolna w stronę "La Traviatta". Po drodze rozglądam się bacznie. Nie chcę by powtórzyła się sytuacja z przeszłości. Ci bandyci mają o sobie za duże mniemanie...

Kiedy przybędę do karczmy zatrzymuję się na chwilę celem oględzin przybytku. Nasłuchuję także chwilę. Muszę mieć pewność co do tej karczmy.

Po tych chwilach wchodzę do środka i kieruję się do lady. Jeżeli jest tłok, przeciskam się przez ludzi spokojnie, opanowanie wręcz leniwie.

- Karczmarz Paolo? - Rzuciłem w stronę szynkarza. - Szukam Armanda. Wiem, że wiesz gdzie on się znajduje.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[Ethereal]

- Sigmaryci, tak... cóż. Miejmy nadzieję, że ci z magów którzy zostali w stolicy nie popełnią pochopnych decyzji. W szczególności Patriarchowie, i ten najwyższy z nich.

Spojrzał na człeka mieniącego się jako Lestat.

- Tak. Wszyscy mają jakieś tajemnice, nie? Ale nie, szczerze, świetna robota. Nie spodziewałem się, że tak łatwo dacie sobie radę z samym Kemmlerem i jego popychadłem. Nawet z pomocą Ponurego. W ogóle, dziwne to było spotkanie. Bardzo pogmatwane i... cóż...

Spoglądam na kobietę która aż prosi się o schadzkę.

- ...czas pokaĹźe. Wybaczcie panowie.

Wstaję i idę naprzeciw kelnerki. Skoro rozumie Reikspiel, to naprawdę pół biedy.

- Myślałem nad pokojami które nam udostępniliście w swej karczmie, waćpanno. Czy mogłaby mi waćpanna je pokazać?

Spoglądam na nią z nieukrywanym pożądaniem. Może i idealna nie jest, ale coś mnie do niej ciągnie. Cóż... do większości młodych kobiet mnie ciągnie...
_________________
Ulfir Egillsson, Norsmen - Wichry Północy

[Jaracz]

Bawię się kuflem kręcąc nim po stole. Czasami przerywam by upić z niego łyk piwa.
Przeżyłem spotkanie z Kemmlerem. Miałem nawet szansę mu zaszkodzić. Może nawet mógłbym go pokonać. Nie sądziłem do tej pory, że będę potrafił obudzić w sobie taką moc... przyciśnięty do muru. Muszę dopracować metodę pułapek temporalnych. Przyszłe spotkania z wrogimi czarnoksiężnikami mogą tego wymagać...
Opróżniony kufel przewraca się na stół gdy widzę przeciskającego się przez tłum Vendoma.

- Lestat... spĂłjrz.

Wstaję od stołu i idę w kierunku niebiańskiego. Jak już zatrzymam się za nim. Rozluźniam zaciśnięte w pięści dłonie. Jeszcze nie jestem podpity. Poza tym... mogą nas wyrzucić z karczmy za burdę. Nie prześpię kolejnej nocy pod gołym niebem.

- Vendom? - czekam aż się odwróci - Co Ty tu robisz?
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[Xsary]

Odwracam się. Nie jestem zadziwiony widokiem Zira. W końcu mieli przybyć do miasta.

- Wypełniam misję zleconą przez Kolegia - odpowiedziałem spokojnie. Zmierzyłem go, sprawdzam czy nic mu nie jest. - Nie pamiętasz już?

Uśmiechnąłem się i ruszyłem w stronę baru.

- Dwa kieliszki wina - powiedziałem do karczmarza. - Byłem w Altdorfie z rozkazu mojego mistrza. Tam wypełniłem inne zlecenie. Po przybyciu na miejsce podjąłem kroki w poszukiwaniach naszego celu i odniosłem mały sukces. W "La Traviatta" także jestem nieprzypadkowo. Muszę wypytać o parę rzeczy gospodarza.

Wszystkie zdania dotyczące spraw misji mówiłem cicho, tak by tylko Jonas je usłyszał. Podsuwam mu jeden z kieliszków.

- Ufam, że Lestat jest przy życiu i przybył tutaj z tobą - zacząłem ponownie. - Zrobię co mam do zrobienia i wyjdziemy stąd. Zakwaterowałem się w innej karczmie. Jest tam ze mną Felix i nowy kompan. Przybądź tam to porozmawiamy na spokojnie.

Pokiwałem głową. Podaję Jonasowi dokładny adres karczmy, w której mieszkam. Kiedy odejdzie zaczepiam karczmarza i wypytuję go o Armanda.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[Jaracz]

Kiwam głową słuchając Vendoma. Coś się zmieniło. Zachowuje się... inaczej.

- Lestat również tu jest. Jest także i Wilkomir i nowy kompan. Kapłan, nie związany z polityką Altdorfu. Niedługo zatem porozmawiamy. Dzięki za wino.

Odchodzę i przysiadam się z powrotem do stolika.

- Coś się stało w Altdorfie Lestat. Vendom jest jakiś inny... z resztą, może sam to zauważysz. Spotkamy się z nim później w innej karczmie.

Wyciągam z torby ową manierkę, która nas tu przywiodła i odstawiam kieliszek wina.

- Zerknijcie czy nikt na nas nie patrzy... Może ktoś przez przypadek rozpozna ten przedmiot.

Sam zaś zamykam oczy i oplatam manierkę złotymi wstęgami. Tutaj w Tilei ślad może być silniejszy. Rysuję palcem po metalu wzór poznania rozrywając nieznacznie płaszczyznę rzeczywistości i sięgając w podpłaszczyznę Eteru. Nie otwieram oczu. Nie pozwalam by najbardziej podatny ze zmysłów mnie zdekoncentrował. Szepczę pod nosem słowa mocy poznania i sięgam w przeszłość manierki. Niech mnie poprowadzi po Tilei...
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[pawelczas]

Krzywię się i spoglądam na maga niebios. Magowie nigdy mnie nie przestają zadziwiać- ot co. Spoglądam na ów "tajemniczą rozmowę, lecz milczę. Można by powiedzieć, że zostałem sam na arenie. Ale jak kłopoty- to przez Manfreda, ot co! Patrzę na Zir i uśmiecham się łobuzersko. Czemu mnie korci, by przerwać mu ów "letarg". Ale jednak nie- siedzę i popijam swoje wino, śpiewając cicho.
- Nad Altdorfską jasiołką, zieleni się gęsty las... tam dziewczyna stała, chusteczką wiewała, czy nie jedzie z lasu Frank...
_________________
Manfred, Rycerz Płonącego Słońca- Wichry Północy
Robert, Błędny Rycerz z Bretoni- Miasto
Lafel, Łowca-Zwiadowca- Sylvania