forum.drachenfels.pl

[tetraedr]

Słowa Imperatora mocno wstrząsnęły wszystkimi. Pewnie sprowadzą kłopoty - z resztą strach i niedowierzanie unosi się w powietrzu. Zwłaszcza strach. Ten zawsze wyczuwałem najlepiej. Zastanawiam się po co Patriarcha wspomniał to wszystko? Nie jestem już młodzikiem i wiem, że uszy i oczy szeroko otwarte na sprawy należą do obowiązków. Czyżby obawiał się o młodszych magistrów, że walną gafę lub śię nie zachowają odpowiednio? To chyba dobre chłopaki i nie powinno być problemów, jednak mus to mus. Będę miał na nich oko.

Tak, poproszę. Lekkie czerwone wino jeśli łaska - uśmiecham się lekko do służki.

Uśmiecham się na słowo Bracie - jak miło usłyszeć szczere i miłe słowa w miejscu tak przesyconym strachem.

Moje imię brzmi Harab Serapel. Miło mi cię poznać Ambrosiusie. - zawsze miło, gdy na takim spędzie znajdzie się przyjazna dusza. Co sądzisz o dzisiejszym wystapieniu Imperatora? Zali to strach o nas czy próba sił z Teogonistą? - pytam - tak czy inaczej może to ostro zamieszczać jeśli nie w Imperium to na pewno w Altdorfie - stwierdzam ostrożnie i stosunkowo cicho.

[atrida]

<kłaniam sie lekko i gestem przywołuję sługę z napojem dla tej interesującej persony>
- Napitek zaraz dostaniesz, szlachetny panie... Choć, jak to pan finezyjnie ujął, mój zgrabny tyłeczek wliczony w to nie jest... - gdy sługa z tacą podejdzie podaję mężczyźnie napój, który sobie zażyczył. - Nie zdawałeś się być zaskoczony orędziem Imperatora, a przynajmniej ni jeden mięsień twej twarzy nie zdradził tego poruszenia... - uśmiechając się słodko wznoszę kieliszek w stronę swego rozmówcy.
_________________
Idąc w górę bacz byś nie sikał na tych, co niżej od ciebie. Albowiem gdy spadać będziesz srać na ciebie będą...
#Wojna MagĂłw-> Elizabeth Morgan

[Anubis]

-Nie nam mieszać sie w polityke i decyzje władców. Prawdą jest jednak że skutki tej decyzji beda oddziaływać na wszystkich mieszkańców tych ziem. Czy jest tutaj twój uczeń?

Swe dłonie chowam w szerokich rękawach. Mimo ze nie widac spod kaptura mych oczu zerkam co jakis czas na bawiących sie. Ich postawa jest dla mnie nieco niezrozumiała ale nie mam nic przeciwko tańczeniu innych.
_________________
Lily et Pique: Orderic du Limont

[tetraedr]

Nie dane mi jeszcze było zostać komuś mistrzem, zatem nie, nie ma Odpowiadam zgodnie z prawdą.

Rozglądam się po sali. Chcę wyczuć, kto z zebranych tutaj jest najbardziej wystraszony (wyłączając służbę). Poza tym, zerkając co jakiś czas na młodszych ametystowych, przechadzam się po sali nienachalnie słuchając rozmów.

[kain]

Zir / Idril

Rash podszedł do was przerywając wam obojgu rozmowę i wziął pod ręce i rzekł:

- Jeszcze jest, ale naprzeciw wybudowano nie dawno nową. Zajazd „Pod Radosnym Gołębiem”. Piwo lepsze bo nie „chrzczone”, wino tak samo a jedzenie wprost palce lizać. A wy chłopaki idziecie

Christoper, Creslin spojrzeli nie pewnie ale przytaknęli i całą piątką bardzo dyskretnie ruszyliście prowadzeni przez Rasha. Po kilku minutach spaceru dotarliście do owego zajazdu. Z zewnątrz karczma wyglądała ładnie i zadbanie i takie samo wraĹźenie zrobiła gdy przekroczyliście prĂłg. W środku przy samy wejściu siedziało dwĂłch muskularnych ochroniarzy, ktĂłrzy pierw dokładnie zlustrowali was wzrokiem po czym was przepuścili. Karczma bmiała dwie sienie, i do jednej z nich zaprowadziła was kelnerka. Nad barem wisiały dwa topory z posrebrzanymi ostrzami, a barman okazał się emerytowanym Ĺźołnierzem – krĂłtko strzyĹźone włosy, dobrze zbudowany nawet jak na jego wiek a na ramionach miał tatuaĹźe typowe dla Imperialnej armii. W kaĹźdej sieni był kominek ktĂłry grzał dość porządnie, dzięki czemu w środku panowało ciepło. Na ścianach wisiały obrazy ukazujące męstwo Ĺźołnierzy podczas Burzy Chaosu, a takĹźe fragmenty z koronacji Imperatora Karla Franza II. Dostaliście duĹźy stolik na siedem osĂłb, czysty i schludny. I wszystko było by idealnie, bo w karczmie nie było zbyt duĹźo gości przez co było w miarę cicho, gdyby nie trĂłjka rycerzy siedzących i żłopiących piwsko. Ci rycerze mieli symbole Zakonu Sigmara. Gdy juĹź kelnerka doprowadziła was do stolika zapytała, bardzo ostentacyjnie obcinając wzrokiem Zira:

- Co podać dla PanĂłw ? – głos jej był bardzo subtelny i słodki niczym miĂłd

Christoper, Creslin zamówili po winie i gorącą pieczeń z ziemniakami. Rash zamówił piwo i grzanki z jajecznicą. Pora na was..

Harab / Ambrosius

Nagle waszą dość powolną i Ĺźmudną dysputę przerwał incydent gdy jeden z młodych adeptĂłw waszego kolegium, pod wpływem dość duĹźej dawki wypitego wina, zaczął zaczepiać słuĹźki i szlachcianki. Przy tym bełkotał i ledwo trzymał się na nogach.. Kurde jak Patriarcha Viggo Hexensohn dowie się o tym incydencie tak wam nakopie Ĺźe przez tydzień nie usiądziecie. Reprezentujecie w końcu Kolegium Śmierci, a nie Kolegium Picia i Bełkotu. Co za wstyd…..

Elizabeth

Mężczyzna spojrzał spokojnie na Ciebie, po czym wypił zawartość kufla jednym haustem. Na twoje pytanie wzruszył ramionami i rzekł

- A co mam być zaskoczony, nie zaskoczony. Przejazdem jestem tutaj i dłużej niż tydzień nie zabawię. Decyzje możnych mało mnie interesują, ale swoją drogą to nasz ukochany władca sobie wrogów narobi.

Zbliżył się do Ciebie tak ze dzieliła was odległość trzech może czterech stóp i szepnął:

- Ja bym zaraz po ogłoszeniu albo powiesił Esmera albo go do lochu wpieprzył inaczej całe Ĺźycie bym musiał oglądać się za siebie.. – powiedział nie wzruszony

- A tak w ogĂłle to jak się nazywasz młoda panno i chyba nie serwujesz tu trunkĂłw wszystkim, co ? – zapytał się po raz kolejny bezczelnie
- MoĹźe przejdziemy się po ogrodzie, księżyc i taka ładna pogoda sprzyja bliĹźszemu zapoznaniu się – rzucił jeszcze



Vendom

Wyszedłeś przed bramę i ujrzałeś ją. Choć miała zarzucony na siebie kaptur to tych cudownych i delikatnych blond włosĂłw i tych krystalicznie cudownych błękitnych oczu, spoglądających spod kaptura nigdy byś nie zapomniał. Na dworze wieje i powoli zaczyna zbierać się na deszcz, i widziałeś jak Emma się trzęsie. Zrobiłeś krok, potem kolejny…a ona z radością zaczęła biec w twoją stronę. Widziałeś Ĺźe w ręku trzyma kopertę, ale to nie waĹźne. W końcu masz ją na wyciągnięcie ręki.. Podbiegła i dotknęła twego policzka i rzekła:

- Skąd wiedziałeś ? – usłyszałeś ten anielski głos




Wilkomir

Markiza de Saint-Claire okazała się wysoką jak na kobietę, smukłą brunetką. Jej brązowe oczy idealnie pasowały do jej słodkiego a zarazem stanowczego wyglądu. Była dość zgrabną kobietą, z dość przeciętnym biustem w przeciwieństwie do markizy de De Gustowne. Ta choć była lekko przy kości to jednak dzięki obfitemu biustowi wszystko u niej wyglądało wręcz idealnie. Jej zielone oczy pięknie współgrały z jej szmaragdową suknią – ktĂłry uwidoczniał jej obfity biust. Usta miała pełne, i chyba przez to Ĺźe od czasu do czasu muskała je językiem były ciągle zwilĹźone. Natomiast Markiza La Faointane była niską, rĂłwnie z obfitym biustem blondynką. Choć wydawała się na pierwszy rzut oka pulchna, to przy dokładnym obejrzeniu sprawiała wraĹźenie apetycznej. Ostatnia z dam Hrabina De Valais była wysoka i smukła a jej rude włosy opadały na jej łabędzią szyje. Oczy niebieskie wydawały się szklić, jakby zaraz miała się rozpłakać. Twarz ma niczym anioł. Ubrana w skromną białą suknię do ziemi, bez Ĺźadnych wcięć czy dekoltĂłw sprawia wraĹźenie czystej i cnotliwej.
Bojarzy : Siergiej i Antoni z uśmiechem na twarzy i o dziwno pełną kulturą przyjęli damy do swego stolika. Markiza de Saint-Claire i De Gustowne usiadły obok Ciebie, a hrabina naprzeciwko tuż obok Markiza La Faointane i Antoniego. Co rusz kobiety wypytywały was o Kislev i wojny a bojarzy z radością mogli opiewać swoje męstwo i waleczność. Nagle poczułeś na obu udach ręce i nie są to twoje. Chyba Panie po bokach nabrały na coś apetytu a Hrabina wciąż patrzy na Ciebie jakby starała się Ciebie rozszyfrować.


Erica

Brat na chwilę Cię zostawił samej sobie, a ty popadłaś w konsternację. Jednak z niej wybudził Cię młody mężczyzna. Był on wyĹźszy przynajmniej o dwie głowy, choć atrakcyjny. Długie blond włosy zostały zawiązane w kok, a strĂłj świadczył Ĺźe to jakiś arystokrata z Wissenlandu. Na szatach złotymi i srebrnymi nićmi zostały wyszyte róşne symbole i herby – a dzięki swojej wiedzy poznałaś Ĺźe to jest pewno ktoś z rodziny Elektora Wissenlandu. Nachylił się ku Tobie i bełkocząc powiedział:

- Wii..dzęęę mmoojjaaa gołłąąbeeeczzzkoo, Ĺźeś ssammotna – ale gorzałą zawaliło, Ĺźe prawie Cię zemdliło

Nim zdążyłaś coś powiedzieć, zręcznym ruchem podniósł Cię z krzesła i przyciągnął do siebie, złapał za tyłek i rzekł:

- Zzzatannczymmy sobie, co nie ? – jeszcze raz Ci chuchnie a się porzygasz pewno

_________________
#sesja Miasto: Dante Cavenaghi
#sesja Wichry Północy: Kain

Kobiet potrafiących służyć za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze światów. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadającego materaca nie jest już takie proste

[Xsary]

Emma... Ostatnim czasem jak ją widziałem... To było tak dawno temu. Lecz co ona tu robi? Skąd wiedziała, że jestem w stolicy? I dlaczego przyszła?
Ująłem ją za jej delikatną dłoń i bez słowa oderwałem od mego policzka. Przełknąłem ślinę.

- Ja... - Wydobyłem z siebie jedynie mruknięcie. - Ja przecież przewiduje różne rzeczy...

Kolejna głupota, która wydobyła się z mego gardła. Dlaczego ja gadam takie głupoty przy niej?

- Bardzo się ciesze, że cię widzę Emmo - powiedziałem już bardziej wyraźnie. - Jak ci się żyje?

Uśmiechnąłem się blado. Nie jestem szczęśliwy, znów me serce zaczyna płakać.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[Ariena]

-Zdecydowanie wolę bardziej przewiewne stroje od szat kolegialnych. <Chichoczę cicho.>Doprawdy...kto by pomyślął iż będę się tak dobrze bawić na balu...w dodatku otoczona łańcuszkiem amantów. Chyba częściej zacznę bywać w towarzystwie...widać wielu panów łasi się na mą urodę...w szczególności tych podstarzałych i wypudrowanych. Zapewne mają wielkie majątki. <Puszczam oko do braci.> A Ty mój drogi Christopherze nie oburzaj się tak...wiem, iż jestem tylko głupiutką gąską w Twym mniemaniu, lecz zdziwiłbyś się gdybyś wiedział co ja wyprawiam po za Altdorfem.

<Wzięta pod ramię przez Rash'a nie opieram się zbytnio i daję się porwać w mniej zaludnione miejsce. W czasie drogi spoglądam na Zira.>Zawsze Jonasie trzymasz się sztywno zasad wyznaczonych przez kanony? Czy tylko udajesz grzecznego? <Spoglądam na niego z lekką iskierką w oku.Gdy już dotrzemy do karczmy zasiadam wygodnie i lekko poluźniam wiązanie gorsetu sukni by ułatwić sobie oddychanie.Rozpuszczam włosy.>

-Tak zdecydowanie lepiej. Myślałam, że zapuszczę korzenie na tym balu i wypuszczę pąki niczym jabłonka na wiosnę.Wolę kąpiel w przerębli niźli takie zbiegowiska...lecz jak karzą to trzeba ruszać i je wypełniać. Przynajmniej poznałam dwóch godnych uwagi panów. <Chichoczę , a gdy pojawia się kelnerka i zwraca uwagę tylko na panów wstaję wzburzona. W oczach iskrzą ogniki.>

-Zwróć uwagę,że owi PANOWIE <akcentuję te słowo> mają już damskie towarzystwo.Mój mały kwiatuszku podaj mi wino i tak ich nie kokietuj bezceremonialnie...przynajmniej najpierw mnie obsłuż.<Mówię słodko jak ona i siadam. Gdy już poda wino rozsiadam się wygodnie i biorę pierwszy łyk.>Uwielbiam dobry trunek...<Mój wzrok pada na moment na rycerzy... biorę kolejny łyk i spoglądam na Jonasa.> Przynajmniej tu jest spokojniej...winniśmy zacieśniać stosunki gdy sprzyja ku temu atmosfera.
_________________
Poeta to ktoś, kto pragnie w jasny dzień pokazać światło księżyca

[Anubis]

Nie wypowiadam ani słowa widząc ekscesy młodzika, lecz ide w jego strone, powoli lecz nieubłaganie. W drodze, pod kapturem, szepcze formułe zaklęcia Uciszenie, które skierowuje na uczniaka.

Kiedy do niego dotre, chwytam za jego toge na piersi i osłaniając przynajmniej czesc sytuacji swymi obszernymi szatami odprowadzam go do miejsca gdzie stałem z Harabem. Przypieram go do ściany i realnie oceniam jego stan: czy jest w stanie mówic z jakimkolwiek sensem i czy wie w jak ciężkiej sytuacji sie znalazł.

Jesli jeszcze wie co sie z nim dzieje pytam:

-Jak sie zwiesz i kto jest twym nauczycielem.

Później zwracam sie do Haraba:

-Trzeba sie nim zająć, najlepiej odprowadzić do kolegium. Zdołasz przypilnować reszte bracie? Chyba ze wygodniej byłoby dla ciebie zająć się tym chłystkiem.
_________________
Lily et Pique: Orderic du Limont

[tetraedr]

O szlag, ale blamaż. I to na naszej wachcie. Słuchaj, zaprowadzę go do kolegium i poświecę oczami przed patriarchą, a coś mi mówi, że nie pogłaszcze nas za ten incydent. Proszę tylko byś porobił dobre wrażenie i załagodził sytuację. O ile to jeszcze możliwe...

Szlag i wielki szlag. Jak mogłem nie zauważyć, że on tyle żłopie. Ehh, jakoś się z tego wykaraskamy, mam nadzieję. Zabieram dyskretnie chłopaka na zewnątrz, po czym jak znajdziemy się dostatecznie daleko od oczu, otrzeźwiam go cebrzykiem lodowatej wody ze studni i próbuję dowiedzieć się co go podkusiło i kto jest jego mistrzem.

[Anubis]

-Tak sie stanie. Patriarcha jest tutaj, pozostaje tylko zamkniecie młokosa w jego komnacie. Bezpiecznej podróży.

Ja w miedzy czasie ide do reszty adeptĂłw. Kaze zebrac im sie wokol mnie:

-Zawiedliście mnie i Mistrza Serapela. Wasz kolega zostanie ukarany ale wy takze poniesiecie konsekwencje jego czynu. Przykro mi ale przez wybryk jednego z was utraciłem zaufanie do wszystkich. Jutrzejszego wieczora przyjdziecie do mych komnat, kilka kolejnych nocy będzie dla was pracowitych.

Nastepnie podchodze do dziewczyny która miała nieprzyjemność rozmowy z podchmielonym chłopcem:

-Usilnie prosze o wybaczenie, madam, prosze nie nosić urazy. Ręcze że ten incydent się już nie powtórzy.
_________________
Lily et Pique: Orderic du Limont

[atrida]

<"skromnie" ukrywam się za wachlarzem i delikatnie odsuwam się od mężczyzny>
- Mędrcy z Arabii powiadają, by trzymać przyjaciół blisko, a wrogów jeszcze bliżej, więc śmiem twierdzić, że czcigodny Esmer pozostanie w "łasce" Najjaśniejszego... - delikatnie kieruję się w stronę wyjścia na taras, jednak pozostaję w sali - Mam na imię Elizabeth, przyjaciele mówią mi Lizzie. A czy można wiedzieć, jak masz na imię, szlachetny panie?
_________________
Idąc w górę bacz byś nie sikał na tych, co niżej od ciebie. Albowiem gdy spadać będziesz srać na ciebie będą...
#Wojna MagĂłw-> Elizabeth Morgan

[Revan]

- Proszę wybaczyć panie, ale obawiam się, że nie dotrzymam ci kroku. - uśmiechnęła się lekko, chociaż wcale nie było jej do śmiechu. Jakoś wyślizgnęła się spod objęć pijanego mężczyzny, i oddaliła się od niego na kilka kroków.

- I nie jestem tutaj sama. - powiedziała, i podchodząc do jakiegoś samotnego mężczyzny, który przynajmniej nie wyglądał na podchmielonego, i wtuliła się w niego. Nachyliła, a raczej stanęła na stopach aby szepnąć mu coś do ucha.

- Pomożesz mi? Nie czuję się za dobrze... - uśmiechnęła się dość miło i "dyskretnym" ruchem głowy wskazała na podchmielonego arystokratę.
_________________
#Sesja Wojna MagĂłw - Erica Reichert

[Jaracz]

Tuż przed wejściem do karczmy zachodzi we mnie pewna przemiana. Mój krok miast sztywnego staje się bardziej zamaszysty. Uśmiech staje się szczery i weselszy.

<`Baw się Jonas. Ja do karczmy nie pasuję`>

Siadam zaraz po tym, jak Idril usiądzie. Biorę do ręki kielich i rozpinam czarną szatę ukazując zieleń koszuli, również wyszywanej złotymi nićmi. Ignoruję zachowanie służki. W końcu nie pierwszy i nie ostatni raz inni mnie oceniają. Mimo to, gdy podaje do stołu uśmiecham się do niej wesoło i kiwam głową w podzięce.

- Widzę że wiesz co chcesz Idril... mam nadzieję że mogę ci mówić Idril.

<`No Jonas... to rozumiem. Zamknij się, nic nie robię. Przecież widzę. Nic nie widzisz. Zamknij się. Ty się zamknij`>

- Jak raczyłaś zauważyć jesteś naszym damskim towarzystwem i niedługo będzie chyba nam dane zacieśnić stosunki... - przez moment milknę, tak jak Idril na balu - i to nie jest propozycja - uśmiecham się szeroko i zdejmuję szatę.

<`Za gorąco. A będzie goręcej. Myślisz że? Popatrz na tych rycerzy...`>

Mój wzrok mimowolnie wędruje w stronę rycerzy Sigmara. Lekko stukam w nogę Rasha.

- A spokój... tu ci muszę zdradzić pewien sekret moja droga Idril... - nachylam się - w naszym towarzystwie spokoju nie uświadczysz...

Wstaję i podchodzę do minstrelii (bardów?).

- Żywszą muzykę panowie i panie... żywiej, coby nogi skakały. Słuchajcie Bębniarza, co rytmy życia wybija.

Odwracam się do Idril z szerokim uśmiechem. Podchodzę szybszym krokiem i łapię za rękę, nie zwracając uwagi, na jakieś konwenanse

Teraz się liczy tylko zabawa. Porywam ją do wesołego i skocznego tańca.
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[Ariena]

-Ja zawsze wiem czego chcę i zwykle udaje mi się to zdobyć. <Uśmiecham się.> I bardzo mnie cieszy fakt, iż nie jesteście stetryczali i można przy was poszaleć.Skoro nie będę się nudzić znaczy, że będzie przednia zabawa.<Dopijam wino, które sprawia iż poprawia mi się jeszcze bardziej humor, jestem w stanie lekko podchmielonym, lecz nie jestem pijana.> Zdecydowania winnam częściej się z wami spotykać.

<Gdy zaczynają grać skoczna muzykę daję się porwać Jonasowi do tańca.Nie zwracam uwagi na rycerzy i śmiejąc się tańczę z Zirem.>
_________________
Poeta to ktoś, kto pragnie w jasny dzień pokazać światło księżyca

[Ethereal]

Gwizdnąłem krótko i cicho. Delikatnie zjeżdżam rękoma z widoku jak najbardziej niewidocznie i muskam dłonie szlachcianek, po czym jadę nimi dalej w kierunku ich ud... a jak się da, to nieco wyżej.

Spoglądam z lekkim rozbawieniem na Antoniego. Rozmawiamy jeszcze chwilę. Mimo rozwiązłości i gadek, często zerkam w stronę Hrabiny dyskretnie, odpowiadając jej chłodnym, poważnym wzrokiem.

To jest chyba najważniejsza cecha moja. Oczy jak lód. Dwa kolory, ale żaden nie posiada emocji. Żadnych. Nic nie widać. Jedynie twarz wyraża cokolwiek... choćby to było udawane.

- Tłoczno tu się zaczyna robić... a w powietrzu wiatr skandalu można wyczuć. Niektórzy widzę zachowują się tam na sali dość dziwnie. Może przeniesiemy się gdzieś w gustowne, ustronne komnaty by dokończyć naszą rozmowę?

Spoglądam na wszystkich, ale dyskretnie znów spojrzałem na Hrabinę.

"Czego tak naprawdę pragniesz?"
_________________
Ulfir Egillsson, Norsmen - Wichry Północy