forum.drachenfels.pl

[Gariel]

YU TOHEI

Gdy w końcu udało Ci się wejść na salę balową, Twoim oczom ukazała się ogromna wręcz hala, cała złota, świecąca i przepełniona stolikami, pojawiającymi się powoli gośćmi i służbą.
Przy głównym stole zobaczyłeś elektora, wiesz, że Twoje miejsce znajduje się tuż przy nim. Z daleka widzisz jednak kręcących się obok niego Ivana Ostapovicza i Christianę Valois, czego oni mogą chcieć od Pana? Wiesz, że dużo osób traktuje Cię jak potencjalnego wroga, obcego. A ten Kislevski wojak, Ivan, on najwidoczniej ma Cię za jednego ze sługusów Chaosu i najchętniej poderżnąłby Ci gardło. Musisz być ostrożny i eliminować potencjalne zagrożenia.

Tymczasem elektor wzywa Cię do siebie, pyta o samopoczucie oraz barwny i intrygujący strój.

AEGNOR TARALOM NIHMEDU

Gdy wszedłeś na salę nawet ciebie zaskoczył przepych i elegancja pomieszczenia, nawet jak na siedlisko ludzi. Szybko zająłeś swoje miejsce obok elektora zostawiając swoich towarzyszy przy innym stole. Friedrich von Hergig jest bardzo zadowolony z Twojej obecności. Gdy podchodziłeś do stolika, właśnie kończył rozmawiać z Yu Tohei, obaj spojrzeli się na Ciebie i ich rozmowa szybko umilkła, może rozmawiali o Tobie...

Elektor wymieniwszy z Tobą pozdrowienia zaczął wypytywać o Twoją wygodę w pałacu oraz możliwą naukę dla ludzkich magusów.


CHRISTIANA VALOIS

Marie pokłoniła się skromnie przyjmując liścik, po czym zniknęła w Twojej komnacie. Ty sama udałaś się na salę, gdzie czekało już na Ciebie trochę gości.

Swoim wystąpieniem najwidoczniej przerwałaś ważną rozmowę pomiędzy elektorem a kislevskim oficerem, czym raczej nie zyskałaś sobie sympatii, a raczej litościwy wzrok Anny. Twoje słowa o wsparciu wojskowym przyjął ze sprawnie wypracowanym, przyjaznym uśmiechem. Przecież nie masz żadnych wojsk, ale elektor był na tyle kulturalny, że przemilczał i tą kwestię. Natomiast nieświadoma Twojego położenia Anna jest wyraźnie zazdrosna i zaniepokojona Twoimi rzekomymi możliwościami.

Poszukując mężczyzn nie musiałaś szukać daleko. Szybko zwróciłaś uwagę na dobrze zbudowanego żołnierza o wyjątkowo wschodniej urodzie. Owego Kislevitę, Ivana Ostapovicza który najwyraźniej onieśmielony Twoją urodą odsunął się gdy Ty tak brutalnie przerwałaś jego rozmowę z elektorem.

IVAN OSTAPOVICZ

Elektor wyjątkowo przejęty Twoimi słowami powiedział:

- Przyjacielu. Twoja i twoich żołnierzy odwaga wzbudziłą podziw najwiekszych skubańców tego Imperium. Cieszę się, że mogę gościć Ciebie i Twoich żołnierzy. A skoro oni odebrali swoją nagrodę, to i ja mam coś dla Ciebie - mówiąc to wręczył Ci zapieczętowaną kopertę - ale otworzyć ja możesz, dopiero po balu, taki mały psikus... - mówiąc to zaśmiał się głośno.

Tymczasem nie masz wieści o poczynaniach Twoich podkomendych. Możesz mieć tylko nadzieję, że nie przyniosą Ci wstydu...

ADAM DERRITZ

Aktorzy szybko pojmują co mają robić i przygotowują się do swoich ról. Wyglądając przez kurtynę widzisz, jak powoli zbierają się goście, a więc nie zostało ci dużo czasu. Dostałeś notkę, że sam elektor chciałby przed wystąpieniem gościć Cię przy swoim stole.

_________________
The Emperor is weak, Undead shall rise...

#Sesja Sylvania - Otto Welmann, akolita

[kain]

< Podchodzę dostojnym krokiem do Elektora, i gdy ten skończy rozmawiać kłaniam się lekko i mówię w staroświatowym >

- Rad jestem Panie za twą gościnę i hojność jaką mnie i moich braci obdarzyłeś. Jestem pełen podziwu dla piękna i blichtru Twego pałacu

< Siadam we wskazanym mi miejscu i kontynuje dysputę >

- Dziękuje Panie za przyznane mi i moim braciom apartamety, są one doprawdy wygodne i niczego im nie brakuje a widok z okna raduje mą duszę i serce. Napewno podczas pobytu nie zabranie nam niczego, choć wiele nie oczekujemy. Co do kwestii nauczania..

< Tu biorę głębszy wdech i ciągnę dalej >

- ... myślę że z szacunku dla Ciebie, twych zacnych gości i wyjątkowości tego wieczoru proponuję byśmy tę kwestię poruszyli jutro. Dziś powinniśmy świętować twe wielkie i doniosłe zwycięstwo a sprawy przyziemne pozostawmy na później... lecz napewno do nich powrócimy
- Czy wspaniały Gospodarz mógłby zdradzić jakież to atrakcje przygotował na dzisiejszy wieczór ?

< Oddaję się dyspucie z Elektorem z zaciekawieniem i pasją... Intryguje mnie ten człowiek, jego osoba i otoczenie. Trochę mi czasu pewnie jeszcze zejdzie nim zrozumiem ich kulturę, zwyczaję...
W szczególności zainteresował mnie ten obcy przybysz z daleka, jego strój i odcień skóry.. Przyglądam mu się z zaciekawieniem i lekkim rozbawieniem dla jego dziwnego ubioru...Obserwuje jego gesty i zachowanie - nie wolno lekceważyć przeczucia.
Jeżeli na stole jest wino, proszę służącego aby nalał mi 1/4 kielicha i delektuję się smakiem i bukietem sącząc powoli wytrwany trunek, czekając na rozwój wypadków >
_________________
#sesja Miasto: Dante Cavenaghi
#sesja Wichry Północy: Kain

Kobiet potrafiących służyć za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze światów. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadającego materaca nie jest już takie proste

[Ariena]

<Przyglądam się uważnie nieśmiałemu kislevicie. Niestety takich mężczyzn zdobywa się zbyt łatwo i szybko...ale kto wie...wiele tego kwiata na świecie. Przyglądam się mężczyźnie jeszcze parę chwil po czym mój wzrok pada na dostojnego elfa...wzdycham cicho. " To by było wyzwanie...a Anna...zzieleniała by ze złości." Szukam jej wzrokiem i gdy juz ją odnajdę przepraszam towarzystwo i odchodzę.Podchodzę do Anny. Uprzejmie się uśmiecham jakby nigdy nic.>

-Witaj Markizo, cóż za niebywała niespodzianka. Jaki ten świat jest mały. Pięknie wyglądasz?Nie spodziewałam się Cię spotkać. Mam nadzieję, że spędzisz czas równie dobrze jak ja.
<Przyglądam jej się uważnie.>

- Piękny pałac, nieprawdaż? Pełen gościnności i uprzejmości. <Spoglądam jej prosto w oczy.> Pozwól, iż zapytam...czy już kogoś wybrałaś? Ja mam paru panów na oku. Wybacz mi, lecz mam ochotę zatńczyć.

<Odchodzę od Anny, a swe kroki kieruję do kislevity, który wpadł mi w oko. Zwracam się do niego pod warunkiem, że nie jest zajęty rozmową. Jeśli jest, wówczas czekam, aż poświęci mi uwagę.>

-Witaj Panie....Jestem Christine de Valios...wybacz mi, że przerwałam w tak nieprzyjemny sposób Twą rozmowę z Elektorem. Pozwoli Pan, że porwę go do tańca?

<Czekam na reakcję.>
_________________
Poeta to ktoś, kto pragnie w jasny dzień pokazać światło księżyca

[Cranmer]

< na zakończenie rozmowy o moim stroju z elektorem mówię>

- Wiesz Książę u mnie w Nipponie sprawa oficjalności i uroczystości ubrania jest zdecydowanie prostsza niż w Imperium. Nie rządzi nami moda lecz tradycja. Oficjalne kimona z zasady są czarne, koniecznym dodatkiem jest hakama, taka jak moja, lub płaszcz haori. Jakiekolwiek inne dodatki, czyli dla przykładu tabi i zori powinny być białe.

< Przysłuchując sie 'jednym uchem' rozmowie elektora z elfem obserwuję salę, na pewno znajdzie sie tu ktoś interesujący... jakaś piękna i interesująca kobieta lub przynajmniej jakiś krąg rozmówców... przy okazji raczę sie jakimś dobrym winem, ale rozsądnie bez przesady. >
_________________
#Wichry Północy, Kazdin
#Ciężkie jest życie na morzu, Miguel Rodriguez de Gillera

[Anubis]

Uśmiecham się nieznacznie słysząc słowa szlachcianki.

-Nazywam się Konrad von Uberleb, Pani. Obecnie podróżuje w orszaku lorda von Vilenburga. Czy będzie nietaktem jeśli spytam, co skłoniło tak anielską istotę jak madame, do pojawienia się w tym gronie?

Czekam na jej wypowiedź okazując swoje zainteresowanie rozmową. Po jej odpowiedzi czekam jeszcze pare sekund by upewnić się czy nie ma nic do dodania i zadaje pytanie które mnie nurtuje od początku tej konwersacji:

-Czy zaszczycisz nas, Pani, swoją obecnością na planowanym balu?
_________________
Lily et Pique: Orderic du Limont

[Xsary]

Spoglądam na bretońską pannę. Jedno oko mam przymrużone, to znak, że robię tak zwany "przegląd osoby". Odstawiłem kielich na stół i powstałem.

- Porwać? - Zapytałem i uśmiechnąłem się tajemniczo. - Muszę rzecz, iż jestem lekko zaskoczony. Zwykle to mężczyzna porywa kobietę. Wczesna pora na tańce. Chciałbym pierwej upić parę kielichów, aby me nogi płynęło lekko po parkiecie. Jeśli będzie pani taka łaskawa, proszę zająć miejsce obok mnie, porozmawiamy o tym i o tamtym.

Tyle gadania, a w gardle sucho. Łapię za pucharek i upijam łyk. Zniżyłem głos i uśmiechnąłem się.

- Jestem twardy i aby mnie porwać potrzeba wielkiej siły - po tych słowach ponownie upiłem łyk i zaśmiałem się cicho.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[Ariena]

<Uśmiecham się wesoło.>

-Ależ oczywiście...z miłą chęcia dołączę do Pańskiego towarzystwa. Pozwoli Pan, że sie przedstawię...Markiza Christina de Valois z Bretonii.

<Siadam obok nowego towarzysza rozmowy. Proszę służącego by nalał mi wina. Biorę kielich i sączę powoli trunek napawając się jego smakiem.>

-Cóż sprowadza Pana z tak daleka? Przyznaję, że miałam przyjemność gościć dwa lata temu w Kislevie. Niestety trafiłam na porę zimową, więc obawiając się przeziębienia, po miesiącu, wybrałam się na południe...w cieplejsze rejony. Choć muszę przyznać, że z pewnością bawiłam się wybornie w Kislevie. Wielekie uczty suto zakrapiane trunkami i tańce do białego rana...a później polowania na dziki...aż miło się wspomina.

<Uśmiecham się i spoglądam uważnie na Ivana Ostapowicza.>
_________________
Poeta to ktoś, kto pragnie w jasny dzień pokazać światło księżyca

[Xsary]

Kiedy służący przyczłapał się z winem karzę również dopełnić mój kielich. Jeśli jest jeszcze trochę innego wina w pucharku opróżniam naczynie jednym chaustem.

- Znakomite! - Powiedziałem zadowolony. - Choć słabe.

Słowa markizy uszczęśliwiły mnie. Mało osób docenia poranne eskapady, na których dzielni jegomościowie polują na zwierzynę, a niekiedy na gorsze stworzenia.

- Ma godność Ivan Ostapovicz, czasem zwany Lew, herbu Czarnego Niedźwiedzia z Buławą - powiedziałem w mym rodzimnym dialekcie, w głębi mam nadzieję, że markiza zrozumiała. Dalej rzeczę we wspólnym. - Ród mój stary, czasy Magnusa Pobożnego z Imperium pamięta. Przejdźmy do pytania... Jako, że mój ród od dawien dawna sympatyzował z rodem elektora zaofiarowałem mu swe usługi militarne. Znam się na sztuce wojennej, dowodzeniu i walce. To tyle. Cele są wiadome, prawda?

Uśmiecham się.

- A panią? Cóż sprowadza panią na dwór elektora?
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[Ariena]

<W przeciwieństwie do mojego rozmówcy,wino piję wolno...mam czas,a szkoda się upijać.>

-Zatem Pani z zacnego rodu pochodzisz.<Wachluę się powoli.> Ja przybyłam na dwór na zaproszenie Naszego Wspaniałego gospodarza. Jako kobieta nie znam się na sztuce wojennej, lecz studiując historię miałam przyjemność przeczytać o wielu bitwach. Jednakża sama bym sobie pewnie nie dała rady na wojnie...zdecydownie wolę politykę.

<Przypatruję się temu jak szybko znika wino towarzysza.>

-Wybaczy Pan,Ĺźe pytam...ale czy zawsze Pan tak duĹźo pije?
_________________
Poeta to ktoś, kto pragnie w jasny dzień pokazać światło księżyca

[Xsary]

Trochę mi huczy we łbie. Bujam się lekko na siedziszku.

- Ech... - Mruknąłem i odstawiłem wino. - Ja dużo nie pije... To jest, jak wy to mówicie, rozkoszowanie się słodkim smakiem wina. Aby się nachlać potrzeba sporej ilości gorzałki, choć tak wyrafinowanej osobie jak pani gorzałke odradzam.

Polityka. Politycy nie ufają nawet samym sobie.

- To dość dziwne, wie pani? - Rzekłem już ochrypniętym głosem. - Proszę wybaczyć, ale znam trochę obyczaje bretońskie i wiem, że kobiety w sprawach polityki nie mają nic do powiedzenia. No chyba, że się myle... To najmocniej przepraszam.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[Argoth]

Uwijając się w pocie czoła, staram się dogodzić gościom tak w rozmowie, jak i w innych zachciankach. Powoli zaczynam też się zastanawiać czy znajdę czas na cokolwiek innego. Nie dość, że mam pełne ręce roboty to jeszcze dochodzą problemy z Bernardem. Musze się go pozbyć jak najszybciej. Tylko jak...

Kiedy wreszcie udaje mi się znaleźć chwilę czasu podchodzę do mojego Pana.

- Panie, wszyscy goście już przybyli. Czy zapowiedzieć występ Mistrza Derritza? Po usłyszeniu odpowiedzi oddalam się. Szukam wzrokiem stolika, przy którym siedzi Christina. Kiedy wreszcie udaje mi się go znaleźć, zmierzam w tamtym kierunku. Wykonując przepraszający gest w kierunku rozmawiającej z Ostapoviczem Markizy, zwracam się do starej, dobrej znajomej.
- Cóż za przyjemność widzieć Cię na zamku, droga Christino!- z miłym uśmiechem całuje dłoń kobiety, kątem oka obserwując reakcję Ivana. - Żywię głęboką nadzieję, że w nocy uda nam się troszkę pofiglować, jak za starych, dobrych czasów - mówiąc te słowa wykonuje dłonią umowny gest, znany tylko mnie i Christinie, a w tej chwili oznaczający perfidny żart i pogardę dla siedzącego opodal Kislevity. Po efektownej pauzie, dającej czas na gromki i szczery śmiech wtrącam po bretońsku. - Jak już się troche pobawisz i ten cały motłoch się rozejdzie, wpadnij do mnie na bretońską brendy. Powspominamy stare czasy - czekam na to co odpowie Markiza, po czym dodaje w staroświatowym - A teraz wybaczenia proszę, obowiązki wzywają.

Po skończonej rozmowie wracam do moich stałych obowiązków. Usiłuję sobie także przypomnieć, gdzie już widziałem Derritza...
_________________
Zrobię to szybko, cicho i bezboleśnie...

#sesja: Witamy na Dworze: Nat Krebs

[Ariena]

<Zeźlona spoglądam na kislevitę.>

-Mógłby Pan trochę pochamować swój język. Otóż jako dziedziczka rodu nie posiadając nad sobą mężczyzny, ani męża mam duże prawo wypowiadać się na tematy jaki mi sie żywnie podoba.

<Już miałam wstać od stołu, gdy podszedł do mnie ów Jegomość. Zszokowana jego swawolnościa odpowiadam mu w bretońskim.>

-Comme vous pouvez! Pour qui vous avez moi?! Ce devait &ecirc;tre une plaisanterie si vous vouliez me rire? Ne disons pas oui agrave; moi... (Jak śmiesz!Dlaczego tak do mnie mówisz?! To miał być żart czy chciałeś mnie ośmieszyć? Nie mów tak do mnie więcej.)

<PRzechodzę na staroświatowy.>

-Porozmawiam sobie z Panem chcętnie, ale później.

<Spoglądam na kislevitę.>

-Przepraszam za tę scenę.
_________________
Poeta to ktoś, kto pragnie w jasny dzień pokazać światło księżyca

[Xsary]

Ludzie zawsze się oburzają kiedy usłyszą najszczerszą prawdę. Trochę mi głupio, że zdenerwowałem markizę. Pora to naprawić, ale pierwej ten fircyk...

Podczas wymawiania jego słów patrzyłem na niego z przymróżonym okiem. Śmieszny ten jegomość, myślał, że zdenerwuje mnie tym gadaniem. Moją ripostą był szeroki uśmiech.

Kiedy odejdzie ten śmieszny człowiek powracam do rozmowy.

- Przepraszam za me słowa, ale moi ludzie nie mylą się - rzekłem. - Oczywiście sam nie twierdzę, iż ten system jest dobry. Wiele kobiet przecież jest doskonałymi politykami, prawda?

Co za brednie. Kobiety nadają się tylko do jednego, napewno nie do rządzenia.

- Proszę mi opowiedzieć o Bretonii - zaproponowałem szczerze. - Nigdy nie byłem w tym kraju, a słyszałem o nim wiele dobrego.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[Ariena]

-Pan mnie dokładnie niesłucha Panie Ostapovicz...nie rzekłam nawet słowa o tym ,że interesują mnie rządy,a jedynie dysputa o polityce...Pozostawmy jednak ten wątek bowiem mój humor do końca skwaśnieje jak wino.

<Spoglądam przymrużonymi oczami na mężczyznę. "Co też on sobie myśli?..." Na słowa o Bretonii lekko sie rozchmurzam.>

-Bretonia jest petit ! Nie czas i miejsce o rozprawianiu na temat mego kraju. To nie jest istotne w tę dzisiejszą noc, która jest świętem Naszego gospodarza. Radujmy się Jego zwycięstwem.

<Pipijam wino.>
_________________
Poeta to ktoś, kto pragnie w jasny dzień pokazać światło księżyca

[Jaracz]

- Panowie artyści... przygotować się. Zaraz występujemy. Niech to będzie nasz klucz do tego znamienitego miejsca, a będziemy wszyscy ustawieni. Lecz przede wszystkim panowie artyści... sztuka. Pokażmy szlachcie piękno.
Poprawiam miecz spoczywający luźno obok biodra i czekam oparty o filar, na znak, że mogę zaczynać. Muzykanci dostali ode mnie odpowiednie nuty na każdą scenę w sztuce. Mam nadzieję, że mnie nie zawiodą.
Zerkam przez szparę między materiałem kurtyny a ścianą na salę. Szukam wzrokiem Nathaniela, który ma mnie zapowiedzieć. przeczesując salę, dostrzegam młodą arystokratkę, która zwróciła moją uwagę podczas wjazdu do pałacu. Piękna... będę musiał z nią porozmawiać. Koniecznie.
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic