forum.drachenfels.pl

[Anubis]

Patrze jak drabiny są przystawiane i rozumiem że w boju sie nie przydam lecz moge robić co innego. Dobywam sztyletów i biegne przez mury odrzucając drabiny. Robie to tak długo aż na drodze nie stanie mi przeciwnik z którym będę musiał walczyć frontalnie. Racjonalnie oceniam swoje i jego siły i jeśli są wyjątkowo na moją niekożyść, to ratuje się ucieczką.

(Kiedy biegam na murach patrze na broń leżącą na ziemi. Jeśli jest jakaś naładowana rusznica a jej właściciel leży martwy to szybko strzelam w tłumy na ziemi.)
_________________
Lily et Pique: Orderic du Limont

[Cranmer]

w pierwszego zbliżającego się wroga rzucam jednym z toporów do rzucania, jeśli trzeba uderzam go ponownie już zwykłym jednoręcznym toporem.
Następnie walczę z każdym który sie do mnie zbliży ( w pogotowiu zawsze mam tarczę aby ewentualnie blokować ataki). Jeśli jestem w stanie to odpycham drabiny od murów.
_________________
#Wichry Północy, Kazdin
#Ciężkie jest życie na morzu, Miguel Rodriguez de Gillera

[klos]

Wyciągam tarcze i miecz, topór zawieszam na plecach. Staram się dołączyć do jakiegoś szyku. Tarczą próbuje odpierać ataki nadziakami, gdy tarcza całkowicie zostanie podziurawiona lub ilość wbitych nadziaków będzie mi przeszkadzała w używaniu jej, wyrzucam ją. Po wyrzuceniu tarczy, jak tylko natrafi mi się okazja zmieniam broń na topór i staram się trzymać wrogów na dystans

[Xsary]

Jestem przygotowany do walki. Podbiegam to pierwszej lepszej drabiny, która może zostać odcięta od muru. Jeśli nie wypełnie swego planu rozglądam się w poszukiwaniu przeciwników. Gdyby przeciwnik właził po drabinie, a ja nie mógłbym odepchnąć drabiny wykonuję pionowe uderzenie w jego głowę.
Gdy dojdzie do walki bezpośredniej atakuję cięciami z prawej lub lewej strony, mocnymi, nie oszczędzam się. W razie gdyby przeciwnik parował me ataki boczne, staram się atakować z taką siłą, aby wróg odsłonił klatkę piersiową. Jeśli tak się stanie posyłam kopniaka w jego klatkę piersiową, gdyby wywrócił się dobijam go pchnięciem.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[kain]

< Wymachuje Młotem Bojowym nad głową i pędze na wrogów >
- Sigmarze, mój panie i władco mego życia ześlij na mnie "Błogosławieństwo Siły" - wznoszę modłe do Boga pędząc na oprawców - Wytłuc Ścierwo, w imię Sigmara i Imperatora - zagrzewam wojaków do walki
< Walę młotem z całej siły,staram się skruszyć ich kości twarzy,klatki czy nawet ramion >
_________________
#sesja Miasto: Dante Cavenaghi
#sesja Wichry Północy: Kain

Kobiet potrafiących służyć za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze światów. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadającego materaca nie jest już takie proste

[Urdhgag]

Gdyby jakiś poj**** w mym mniemaniu chaosyta zechciał mnie zaatakować - co niewątpliwie nastąpi - staram się oszczędzać jak najwięcje sił walcząc. Markuję cios barkiem, czy samą ręką i uderzam zdradziecko z drugiej strony. Cały czas staram się mieć jakiegoś anonimowego towarzysza broni za plecami, albo chociaż mur bądź inną osłonę anty-przeciwnikową. Najwyższym priorytetem jest przeżyć. Jak mogę to staram się trzymać na uboczu. Gdy znajdzie się jakaś nabita piszczała lub kusze sięgam po nią i wypalam niewiele się zastanawiając w tłum walczących. Jeżeli nawet trafie swojego to: raz - nikt mi nie udowodni niczego (z okrutnym uśmiechem pełnym pewności siebie), dwa - na polu bitwy wyp[adki się zdarzają. Akompaniuję sobie potokiem przekleńsdtw, wyzwisk i inwektyw, które wylewam na głowy przeciwników niczym wrzącą smołę. (np. Wy kur** je****, gińcie pier****** wasze kure**** macie!)
_________________
#Sesja: Upadek Imperium: Henset Czerwonogłowy

"Szybko się poruszaja i niosą jakieś książeczki... Chować się!!! JEchowy nadlatują!!!"

[Ethereal]

HENSET

Dzięki okrutnej taktyce udaje ci się przeżyć. Trzask z bara i dobicie sztyletem w gardło, odpał z rusznicy w czaszkę, świst z kuszy w oko i pchnięcie od boku w żebra. Masz już na koncie trzech Łupieżców i ciężko rannego Berserkera. Mimo to sytuacja jest krytyczna. Przybiegło kilku ostatnich kapłanów bitewnych Sigmara z głębi miasta, wiodąc spory kontyngent Straży Miejskiej. Szala jakoś przechyla się na waszą stronę... Powoli.

IVAN

Zerkasz tylko na haki wbite w blanki muru, które podtrzymują drabinę i oceniasz że dwóch zwykłych ludzi by ich nie wyrwało choćby się posrali...

Atakujesz jednego Chaosytę co właził po drabinie. Hełm pękł a struga krwi bryznęła. Ciężkie cielsko w zbroi płytowej zwaliło się na dół, zmiatając innych wchodzących na drabinę i gniotąc tych na dole. Atakujesz tych na murze. Jeden łupieżca sparował twe ataki od boku tarczą. Uniknął ciosów na wprost, ale nie przewidział kopnięcia. Nie trafiłeś jednak w klatę ale w przyrodzenie. Zwinął się z bólu, upuszczając tarczę i nadziak. Obalasz go z bara i ścinasz mieczem... Jeden martwy. Świst miecza i szybujący łeb. Drugi... Pchnięcie i smuga krwi z serca obryzguje twoją twarz. Trzeci... To za mało. Za dużo was ginie a za mało ich.

Jacyś Strażnicy Miejscy i Sigmaryci przybiegli by walczyć razem z wami.

NUADA/HARGRIM

Nawet nie wiedząc o tym, rzuciliście się na tą samą drabinę. Seria uderzeń i martwy woj Chaosu zwalił się na dół. Patrzycie na ciężkie haki drabin, wbite w blanki i razem z tytanicznym wysiłkiem wyjmujecie jeden i odrzucacie go swobodnie. Potem drugi... Udało się! Z buta trzaskacie drabinę, ale wytrzymała. Hargrim odepchnął ją z całej siły toporem i wreszcie spadła w dół razem z wojami Chaosu. To nie ma sensu. Te drabiny są tak przemyślnie skonstruowane, że odpychać je to syzyfowa praca. Kilku Łupieżców Chaosu biegnie na was, obierając sobie na cel...

ULRICH

Widzisz, że Straż Miejska i twoi bracia zakonni dołączają do walki. Mimo to, sytuacja jest zła. Spłynęła na ciebie moc Sigmara i za pomocą młota rozwalasz już czwartego z Łupieżców. Widzisz przed sobą dość długą przerwę w tłumie, którą wypełniają zmasakrowane trupy i ostatni żywy Berserker. Biegnie na ciebie w szale bojowym, a za nim trzech Łupieżców.

GHUNTAR

Twoja tarcza, tak jak przewidywałeś została zniszczona. W dodatku złamano ci broń.

Ująłeś w obie ręce topór. Czujesz jak przepełnia cię gniew. Za Przodków!

Rzucasz się do boju, robiąc potężny wymach. Trzask łamanej kości i łeb poszybował w dal... Jeden. Ciachnięcie po żebrach i uderzenie trzonkiem... wróg spadł z muru... Drugi. Uderzenie we flaki... Trzeci. Broń zaklinowała się na miednicy, a dwóch Łupieżców już na ciebie biegnie... W końcu wyszarpujesz topór.
_________________
Ulfir Egillsson, Norsmen - Wichry Północy

[Anubis]

<Kiwam głową z uznaniem krasnoludowi. Widać do niczego na murach sie nie nadaje.>

-Gratuluje przyjacielu, świetna robota.

<Spoglądam pod mury na efekt przewróconej drabiny.
Spostrzegam grupe szarżującą na nas i rzednie mi mina. Jednak nie ominie mnie walka. Przyjmuje postawę bojową szkoloną u fechmistrza i szykuje sie na pierwszy atak. Zanim dobiegną do nas krzycze: >

-Imperialiści! Sigmar i świętej pamięci Imperatorzy patrzą na nasz bój! Utrzymajmy te mury!!! I niech ktoś do cholery przyniesie oliwe i pochodnie na te drabiny.

<Kiedy pada pierwszy cios wymierzony we mnie staram sie go za wszelką cenę uniknąć i jak łupieżca straci równowagę wbijam sztylet między jego żebra ciągle patrząc na ruchy innych wrogów.>
_________________
Lily et Pique: Orderic du Limont

[Cranmer]

<Kiwam głową w podzięce pomcnikowi przy zwalaniu drabiny>

- Dzieki za pomoc!!
<Spogladając na nabiegajacych chaosytów>

- Teraz towarzyszu gotuj sie na bĂłj o Ĺźycie! Od nas zalezy los Imperium!!
Nauczmy tych plugawcĂłw drogi miecza i topora!! Niech Grimnir prowadzi nasze ostrza a Grungni strzeĹźe naszych dusz!!

<ponownie siegam do pasa i rzucam drugim toporkiem celując w nadbiegajacych. Przyjmuje postawę bojową (tarcza z przodu lekko opuszczona jakbym musiał sie bronić, ale ze zamierzam atakować topór uniesony w drugiej ręce tak aby wygodnie cięło się po przekątnej torsu). Kiedy są blisko mnie wybieram sobie za cel zewnętrzego. Zrywam sie z miejsca kiedy jest ode mnie o jakieś 10 kroków, tnę toporem ukośnie od prawej do lewej i następnie poprawiam uderzajac go tarczą, jeśli ataki sie udały i przeciwnik nie żyje rozgladam się za kolejnym celem atakuje szybkimi cieciami w potrzebie blokuję tarcza lub unikam ciosów, jeśli nie przeciwnik żyje uderzam go ponownie toporem i postępuje jak wyżej>
_________________
#Wichry Północy, Kazdin
#Ciężkie jest życie na morzu, Miguel Rodriguez de Gillera

[Xsary]

Widząc, że marne mamy szanse powoli wycofuję się. Po drodze staram się wycinać Chaotysów podobną taktyką, którą obrałem wcześniej.
Teraz często się uchylam się i wykonuję cięcie z prawej do lewej, jeśli to się nie powiedzie prostuje się równocześnie pcham mieczem we wroga, gdyby plugawcowi udało się wyjść cało z tej opresji, wykonuję szybkie cięcie, z lewej strony, w jego gardziel. Gdyby któraś z tych plugawych istot wywróciła się, dobijam ją. To samo robię gdy nie jestem w walce bezpośredniej - dobijam plugalstwa.
Wycofując się wypatruję rannych, jeśli któryś z moich sprzymierzeńców jest ranny, chwytam go i odciągam.
Ogólnie rzecz biorąc staram się opuścić mur.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[Urdhgag]

Znajduję radość w dobijaniu rannych traktując najlepszą broń w swym arsenale - bezmyślne okrucieństwo. Gdy opadnie garda uderzam mieczem w poprzek twarzy tak by krew tryskała wysoko. Gdyby przeciwnik się potknął spycham go kopniakiem z blanków tak by spadł w tłum poniżej. Każdemu przeciwnikowi patrze głęboko w oczy rzucając mu w myślach - "To JA jestem Henset Czerwonogłowy! To mnie bojasz się bardziej niż strażników imperium. Ty jesteś koszmarem wolnych chłopów i ja też nim jestem. Ale Ja jestem takoż twoim koszmarem." Tak skomplikowaną frazę objętą w ramy przekleństw w ciągu ułamka sekundy staram się wysłać każdemu. Nawet swoim żołnierzom. Bo przyda się im wiedza, że ktoś taki jak JA (o tym, że jestem osłavbiony wszak nie wiedzą) stoi po ich stronie. I, że sparafrazuje słowa Stalina Stalin - Więcej odwagi będą oni potrzebować by uciekać niż żeby przeć naprzód.

Walcze z okrucieństwem. Zabijam ze śmiechem. Przelewam krew z radością.
_________________
#Sesja: Upadek Imperium: Henset Czerwonogłowy

"Szybko się poruszaja i niosą jakieś książeczki... Chować się!!! JEchowy nadlatują!!!"

[klos]

<Widząc biegnących na mnie chaotystów staram się zrobićodskok i jednocześnie cięcie. Szybko odwracam się do przeciwnika starając się za bardzo nie dopuścić aby się do mnie zbliżył >
_________________
#Sesja Upadek Imperium - Ghuntar

[kain]

< Biegnę na berserkera i wymachuję młotem >
- Śmierc wrogom Imperatora - krzyczę dodając sobie wiary w zwycięstwo
< Opuszczam młot z całą siła na glowę lub barki wroga, i staram sie przyjąć pozyjcę obronną w koncu leci na mnie trzech ścierwojadom >
_________________
#sesja Miasto: Dante Cavenaghi
#sesja Wichry Północy: Kain

Kobiet potrafiących służyć za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze światów. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadającego materaca nie jest już takie proste

[Ethereal]

ULRICH

Szarżujesz i uderzasz szybko i mocno. Nie trafiłeś w głowę, ale przynajmniej strzaskałeś wrogowi bark. Kości musiały przeciąć tętnicę, gdyż z jednego otwartego złamania trysnęło dużo krwi. Berserker padł martwy. Nacierają na ciebie pozostali. Jeden z mieczem uderzył cię w napierśnik, cios spłynął po nim. Drugi machnął toporem, sparowałeś głowicą młota cudem. Ale trzeciemu udało cię dziabnać nadziakiem w przedramię. Wyszarpnął nadziak, sprawiając ci dużo bólu... Ale odsłonił się, co wykorzystałeś, uderzając go młotem w twarz. Padł martwy, pozostali odsunęli się nieco z przestrachem...

GHUNTAR

Udało się, odskoczyłeś unikając topora i swoim toporem rozciąłeś mu flaki. Facet padł martwy. Drugiego starasz się odgonić, co jakoś ci wychodzi... Masz coraz mniej czasu. Ktoś się w końcu tobą jeszcze zainteresuje...

HENSET

Zepchnąłeś jednego dogorywającego wroga z muru kopniakiem. Innego szybko ciąłeś mieczem po twarzy, raniąc go, nim ten rzucił się na ciebie. Oszołomionego wroga zastraszasz spojrzeniem w oczy i pchasz go mieczem w serce. Krew cię obryzguje a wróg zsuwa się z ostrza. Żołnierze wokół ciebie spoglądają na ciebie z szacunkiem, lecz również z przestrachem i walczą nieco lepiej niż wcześniej. Mimo to, sytuacja jest ciężka.

Słyszysz szept w swojej głowie, jakiego nigdy nie słyszałeś.

"Tak, przelewaj krew, Hensecie i przyjmij potęgę jaka ci się należy poprzez mnie. Wiesz, kim jestem. Dla mnie nie jest istotne czyja krew się leje, ważne by się lała, by zaspokoić głód wojny! Ty mi to zapewnisz! Atakuj! Siecz! Tnij! Morduj! Zarzynaaaaaaj... Dla mnie! Dla Pana Krwi!"

Czujesz nieludzką moc wstępującą w ciebie. Czujesz, że teraz jesteś tak potężny jak u szczytu swojej bandyckiej kariery.

IVAN

Zaciąłeś jeszcze dwóch dzikusów, jednego mieczem w żebra, drugiego sztyletem po gardle. Potem wycofałeś się, odciągając paru rannych z murów. Inni żołnierze ich zabrali w głąb miasta. Mury padają... Atakują bramę. Jesteś u dołu schodów na mury. Nagle zauważasz tego jegomościa co zagadywał ciebie i morvina przed ratuszem miejskim. Sturlał się ze schodów pod twoje nogi. Jest ciężko ranny, najwidoczniej ktoś go pchnął mieczem pod żebra. Żyje jeszcze.

HARGRIM

Ciskasz toporkiem w jednego z wrogów, trafiając w twarz. Padł martwy. Na drugiego rzucasz się, tnąc go po klatce piersiowej i uderzając tarczą. Na wpół żywego wroga na posadzce muru dobijasz uderzeniem topora w żebra. Zaatakował cię w tym czasie czarnozbrojny wojownik Chaosu. Ciąłeś go toporem, lecz sparował i odparł też atak tarczą. Przez sekudnę byłeś odkryty... Wystarczyło mu to, by uderzyć cię z całej siły dwuręczną buławą w bok i ramię naraz. Odrzuciło się i spadłeś z muru po stronie miasta. Uderzyłeś ciężko w ziemię... Chyba masz złamane żebro i ramię z toporem... Tarcza zamortyzowała nieco upadek... Każdy ruch sprawia ci wielki ból.

NUADA

Nikt nie przyniósł oliwy. Najwidoczniej nie możesz przekrzyczeć hałasu walki. Krasnolud z którym odepchnąłeś drabinę zabił dwóch łupieżców, lecz został zmieciony z muru na stronę miasta przez czarnozbrojnego Wojownika Chaosu. Po uderzeniu buławą, woj rzucił się w przeciwną stronę, waląc innych żołnierzy. Na ciebie pobiegło trzech Łupieżców. Jeden dzikus atakuje dwuręcznym toporem, a ty unikasz ciosu. Jego ostrze wbija się w klepisko, a ty go pchasz sztyletem i zrzucasz z muru. Drugi zaatakował cię na wprost, lecz padł ścięty jakąś zabłąkaną kulą. Trafiła go w oko. Zagapiłeś się jednak, wtenczas trzeci huknął cię tarczą, ogłuszając i pchnął mieczem pod żebro i odkopnął na schody. Sturlałeś się po nich... Rana jest ciężka, ale przynajmniej patrzysz jak twój oprawca zginął od ciosu jakiejś halabardy...
_________________
Ulfir Egillsson, Norsmen - Wichry Północy

[Anubis]

<To chyba koniec walki dla mnie.... Zostawiam sztylety, teraz mi sie nie przydadzą. Zbieram wzystkie swoje siły i przyciskam swojązmiętą koszule do rany, byle sie nie wykrwawić. Jeśli jestem w stanie to odczołgowuje sie lub odchodze na kolanach od murów.

Jeśli będą obok mnie przebiegały posiłki, to mówie im o tej cholernej oliwie..... >

-Sigmarze, gdzie jesteś kiedy twój lud tak bardzo Cię potrzebuje.....
<MĂłwie cicho i padam na ziemie.>
_________________
Lily et Pique: Orderic du Limont