forum.drachenfels.pl

[Ariena]

<Zadowolony z obrotu spraw wbiegam do miasta. Zacznij dalsze kalkulacje... Wskazuję na mury mieczem. Lepiej, żeby Ci tchórze nie strzelali nam w plecy...>

-Na mury! Zabić ich wszystkich! Teraz mury...za chwilę całe miasto! Litmann! Do mnie! <Gdy rycerz się do mnie zbliży zwracam się bez ogródek.> Ruszaj ze mną! NA KHORNE'A!!

<Kieruję się w stronę obrony miasta. Przepełnia mnie zew krwi. Atakuję pewnie i szybko mieczem każdego obrońcę murów. Nie mam litości i nie zwalniam nawet na chwilę. Poruszam się najszybciej jak potrafię, by zmniejszyć szansę strzelców. Niech miasto spłynie krwią!
Gdy tylko uporamy się z murami ruszamy dalej w miasto. Wpadam po kolei do domów mordując każdego mieszkańca, którego znajdę. Kobiety łapię za włosy i szybkim ruchem odcinam im głowy. Następnie dzieci, starcy... nikogo nie oszczędzam. Posoka spływa po zbroi, a z każdą ofiarą czuję większą chęć mordu.>

- Nadszedł Twój czas mój Panie! Wyspa będzie Twoja!

<Z niektórych ofiar, które dopadnę w domostwach zbieram krew do kielicha i wylewam ją na hełm lub piję.>
_________________
Poeta to ktoś, kto pragnie w jasny dzień pokazać światło księżyca

[Blackswordsman]

<Leon>

<Rozsądnym wyborem było zaatakowanie murów jeśli chcesz opanować całe miasto. Jednak nie poszło ani tak łatwo ani tak szybko jak byś chciał. Najpierw musieliście wyważać wzmacniane kute drzwi. Do każdej baszty prowadzą osobne i osobna klatka schodowa. Z murów i baszt lecą na was kamienie, pociski z kusz a na znajdujących się bardzo blisko bramy płonący olej zabijając i raniąc twoich ludzi.. Miasto nie jest jeszcze ani zdobyte ani bezbronne. Nie wiesz ilu żołnierzy i strażników będzie walczyć o miasto. Samej ludności jest ponad dziesięć tysięcy. Wiesz napewno ,że horda Shatahaja przełamuje teraz obronę na murach od strony portu. Czujesz jego obecność...>- Wygląda ,że twój ukochany dowódca jest już w mieście Leonie i przyzwał Krwiopijce hehe -. <Kiedy wreszcie wyłamaliście drzwi do pokonania była trzydziestometrowa klatka schodowa z małymi krętymi schodami. Do tego trzeba się schylać. Nie ma mowy o wbieganiu. Krasnolud wyłamał drzwi do kolejnej klatki schodowej. Uderzacie na dwie baszty przy bramie jednocześnie. Ruszyłeś wściekły schodami na górę. Nie dało się biec, plątały ci się nogi. Za tobą Litmann i reszta wojowników. Kiedy byliście już blisko szczytu zasypał was deszcz małych kul, które jedna po drugiej zaczęły eksplodować na wąskich schodach zabijając i raniąc odłamkami wielu twoich ludzi. Sam mocno oberwałeś. Szrapnele przebiły zbroje w wielu miejscach ale nie poddałeś się i zasłaniając oczy parłeś naprzód. Wdarłęś się do wieży i zaszlachtowałeś wszystkich pięciu znajdujących się tam żołnierzy. Jeden chciał podpalić wszystko ale ubiłęś go w porę. Otworzyłeś drzwi i wybiegłeś na mur a za tobą kulejący Litmann, potem maruderzy i reszta. Krasnolud zdobył właśnie drugą baszte przy bramie i sądząc po wybuchach jego ludzi spotkało to samo co twoich. Zaczęliście wyrzynać po kolei kuszników na murze. Pierwszy ,drugi...piąty...dziesiąty... Po przebiegnięciu pięćdziesieciu kroków trafiliście na kolejną basztę. I tutaj drzwi trzeba było wyłamywać. Tym razem pod obstrzałem z barbakanu. Wpadłeś do kolejnej baszty ale okazała się pusta. Musieli ją opuścić widząć że nadchodzicie. Wybiegłeś z drugiej strony prowadząc ludzi. Mogłeś biec dalej do kolejnej baszty albo zaatakować barbakan, po murze ta sama droga. Jednak oszołomiła cię salwa z barbakanu. Szrapnęle i kule zmiotły około dwudziestu ludzi biegnących za tobą. Ty sam upadłeś cieżko ranny podziurawiony jak stary cebrzyk. Barbakan, ogromna wieża wysunięta przed miasto połączona przejściem na mury. O dziwo nie widać wejścia do wewnątrz a otwory strzelnicze są ze wszystkich stron, także w kierunku miasta. Strzelają do was z samopałów i działek podręcznych kulami wielkości dojrzałych śliwek, gwoździami i różnego rodzaju metalowymi odłamkami. Ranny Litmann wykrzyczał:>

-Cofnijmy się bo nas wystrzelają do ostatniego!!

<-On może mieć rację. Zobacz jak padają twoi ludzie... Tu potrzeba demonów i dział... W tym momencie zadałeś sobie pytanie gdzie jest kapłan? Ostatni raz widziałeś go kiedy wdarliście się do miasta.>


<Alex, Skalf, Wilhelm>

<Po ukazaniu dziwnych i nie do końca wyraźnych obrazów w "powietrznym lustrze" elemental posłał słowa Alexa a może raczej Lexartisa pomniejszego avatara?? w powietrze. Shakenastrissthenti na polecenie elementala potraktował Wilhelma wyładowaniem energii co o dziwo nie zabiło maga cienia a przywróciło mu siły i zdrowie chociaż przez chwilę jeszcze się błyskał. Taka była odpowiedź na pytanie Skalfa.>

-Stało się... Twoje słowa dotarły do wymienionych porzez Ciebie osób...
Ostatnia rzecz. Gdzie chcecie się znaleźć?? Oczywiście po oddaniu kontraktu Aeris Vento...


<Graurabe>

-Jest jeszcze jedna droga panie ale napewno jest zamknięta. Nikt nie otworzy bocznej bramy podczas ataku na miasto bez specjalnych rozkazów na piśmie. Jeśli nie macie skrzydeł jak ptak, zostaje wam tylko główna brama. Oby Bogowie mieli was w swojej opiece panie.

<Karczmarz przypilnowałżebyś dostał konia i zamknął za tobą stajnę i karczmę. Coż czynić? Nie ma czasu na uzyskiwanie pism ale czy dasz rade wydostać się z miasta żywy?? JEśli Morr ci sprzyja powinno być to możliwe.>


<Filip>

<Podszedłeś ostrożnie do starego łoża w którym leżą zwłoki. Wygląda na to że leżą tu od dłuższego czasu ale dlaczego się nie rozkładają?? Oto jest pytanie. Drzwi zaskrzypiały i zamknęły się. Odruchowo odwróciłeś się aby zobaczyć kto je zamknął. Na drzwiach wiszą przybite stare ,zgniłe zwłoki tego szlachcica co zabił te dwójkę. Co się tutaj dzieje?? Jaki ma być w tym twój udział?? Kto załatwił oficera? Przecież sam się do drzwi nie przybił...>


<Lokim>

<Wycofując się ustrzeliłeś jeszcze kilku łupieżców. Nadzieja wypełnia twoje serce wypędzając strach jednak nie widzisz oczami wyobraźni ani końca tej bitwy ani zwycieztwa. Aby się za bardzo nie rozdzielać wszyscy pozostali przy życiu strzelcy z waszego odziału zajęli kamienice i jej trzy piętra. Mieszkańcy ukryli się w piwnicy. Sierżant Drimnir zabarykadował drzwi. Jeśli was odetną będzie trzeba skakać po dachach na kolejne budynki o ile będzie możliwość... Ustawiliście się w oknach na wszystkich piętrach. Przedstawiłeś plan sierżantowi. Nigdy nie byłeś dobry w dowodzeniu innymi więc ucieszyłęś się,że on tu jest i nadal żyje. Przeładował swój dziwaczny pistolet i rzekł:>

-Spokojnie chłopcze najpierw muszą przejść przeze mnie...

<Zaczaiłeś się aby pierwszemu wojownikowi, który wybiegnie zza olbrzymiej bestii, wpakować strzałe w odsłonięte miejsce.Niewielie ich zostało. Piętnaście. Ziemia drży.>

<Ingwar, Rhunar>

<Kapłan podwinał habit i pobiegł w boczną uliczkę krzycząc:>

-Na głównej drodze ich nie zatrzymamy. Brońcie mnie tam gdzie stanę a reszta niech się zbije w grupy w małych uliczkach aby ani demon ani dowódca ich zbyt łatwo nie dopadł. !!

<Ludzie nie czekali tylko poszli w ślady kapłana. Na głównej ulicy zostaliście tylko wy dwaj i około czterdziestu krasnoludów. Demon i raeszta bandy rzuciła się do ataku. Ziemia drży zarówno przed wami jak i za wami. Główną ulicą od strony zamku pędzi stwór a może konstrukt? Ma conajmniej trzydzieści stóp wysokości i jakieś czterdzieści w obwodzie. LEdwo mieści się na głównej ulicy. Z pod prymitywnego stalowego hełmu z rogami spoziera pokryta bruzdami twarz, troche podobna do ludzkiej. Ciało jakby wyrzeźbione z kamienia, oplecione tysiącami gęsto przylegających włokien w które wrastają kawałki wypolerowanej niegdyś stali tworząc dodatkową osłone ramion, brzucha, podbrzusza, nóg i kłykci. Przez tors przepięte, przylegające dwa skrzyżowane pasy , jeden z białego pełnego, drugi z czarnego prawie przezroczystego metalu. Oba pasy wibrują niespokojnie. Za olbrzymem nadciągają jakieś postacie. Jest ich zaledwie kilka.>
_________________
Jestem mieczem i zbroją. Moja droga tam gdzie krew.

MG tu i tam ^^
#Sesja Przekleństwo Wzgórz Hager Gatz
#Sesja Miasto Darrow
#Sesja Wichry Aderus

[Martin von Carstein]

<Bardzo dobre pytania mój sskarbie. My postaramy się to odgadnąć, najlepiej nie ginąć przy tym. Szkoda, że szlachciura zginął. Naprawdę liczyłem na jakiś interes. Pomyślmy jednak trzeźwo. Możemy założyć iż szlachcic połamał, wykręcił wręcz z nadludzką siłą koniczyny żonie. Co wówczas? Kto miałby motyw, aby zabić szlachcica - inny kochanek lub może syn? Pójdźmy jeszcze dalej - to nie szlachcic zabił żonę lecz zazdrosny kochanek, przy okazji zabijając kobietę. Ciekawe. Aby przybić szlachcica i zmasakrować kobietę potrzeba było bardzo dużo siły, jedyną osobą którą jak dotąd widziałem i która spełniałaby takie warunki byłby kucharz, wyglądał na tęgie bydle. Jest jeszcze cała lista innych podejrzanych, których praktycznie nie znam. Jeszcze Pan Pianista i Pani Sprzątaczka i ten-od-łańcuchów-z-piwnicy.
Skoro nie mogę się cofnąć w czasie to rąsia może chcieć ode mnie złapanie tegoż bandyty lub/i złamanie uroku. Przywrócenia spokoju zmarłym, aby ci się udali dalej do ogrodów Morra. Bo tutaj mamy najprawdopodobniej do czynienia z magią, ona powstrzymuje ciała od gnicia. Przynajmniej te dwa, muszą być ważne dla mordercy. W jakiś sposób. Oficer zgnił, nie liczy się.
Rozglądam się za pistoletem tego szlachcica. Może się jeszcze mi przydać w jakiś sytuacji ekstremalnej, jakby mi chcieli wytargać skarb.
Ciekawe kogo reprezentuje rąsia? Kobietę? A może kogo innego? Jakby rąsia się wysiliła i zdradziła więcej szczegółów to byłoby miło. Zgaduj zgadula, trzeba ruszyć zaraz dalej. Poszukam pistoletu, przyjrzę się gnijącemu trupowi, na to czym został przybity. Może znajdę jakąś wiadomość, jakiś trop, ślad, znak. Cały czas jestem czujny, jakby mnie trupy nagle zaczęły gonić... przydałoby się otworzyć te drzwi, jakby sama rąsia nie wystarczyła do obrony. Tak tu duszno.>
_________________
http://vaevictis15mm.blogspot.com

[Lokim]

<Jak dobrze, że Drimnir jest niedaleko. Czuję dużo większy spokój i nadzieję, gdy widzę sierżanta. Parę godzin wcześniej z chęcią bym się go pozbył, za to jak mnie przy chłopakach potraktował. Teraz jednak widzę, że miał racje, a ja się myliłem. Poza tym wolę jak to on tu podejmuje decyzje, a i pewniej będzie jak on będzie pilnował wejścia do budynku, a nie ja.>

- Tak jest sierĹźancie!

<Są jednak nowe rzeczy, które zaczynają mnie martwić - to mały zapas strzał, drżąca ziemia i trudna droga ucieczki z pozycji. Więc na wstępie rozglądam się jak moglibyśmy przez okna uciec po dachach. Szukam takiej drogi, która byłaby dla mnie najłatwiejsza i zapewniała największa szansę na szczęśliwy finał. Rozglądam się również, czy gdzieś nie leżą jakieś strzały, a potem odwraca się w kierunku innych strzelców>

- Chłopaki, ma ktoś może zapas strzał, bo mi zaczynają się kończyć?

<A następnie już w pełni skoncentrowany zajmuję pozycję w oknie. I czekam, aż któryś z "czerwonych" rycerzy nie wystawi się na tyle, bym mógł go trafić w jakieś nieosłonięte zbroją miejsce. Za kwestię honoru poczytuję sobie ustrzelenie choć jednego z nich.>
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg?- Klaus Jurgiel

Telegram: @LokimR

[Stalowy]

O ja pierdolę! To chyba... to chyba nasze wsparcie.

Innej opcji kurna nie było. Po prostu nie było!

- Przepuścić giganta! - rozkazałem swoim wojownikom - Do uliczek! Chronić kapłana! Szybko, na Grungniego!

Krótkimi rozkazami wysłałem wojowników do uliczek, aby wzmocnili obronę, szczególnie tam gdzie udał się Razi, tam też pobiegłem ja sam. Chaosyci są blisko, ale szarża tego... monstrum po prostu ich stratuje! Kto wie! Może nawet z Krwiopijca pozostanie miazga!

Ciekawe kim są zaś te tajemnicze postacie biegnące za olbrzymem. Może jego poganiacze? Albo magowie, którzy go stworzyli? Lub jakaś elitarna jednostka od Hrabiego?

W moje serce wstąpiła nadzieja. Udało nam się ubić wielu chaośników, a teraz z takim wsparciem... naprawdę mamy szansę wygrać tą bitwę!
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg? - Rhunar Ragnison, Magnus Regenbogen
Lily et Pique - Gundrik Grundisonn

[Warmlotek]

Unoszę jedną brew w górę widząc kamiennego giganta, następnie przyglądam się za co idzie za nim.Co to za postacie?

Podskakuje mi adrenalina ręce same chodza i aż prosza się żeby ruszyć za nimi

- Najchętniej zaszarżowałbym zaraz za gigantem i wsparł go by on mógł się zająć Demonem.Obwiam się tylko iż mógłby nas zmiażdżyć tymi nogami, nie zwracając zbytnio uwagi na to czy depcze chaos czy nas.

Idę spokojnie w stronę kapłana gdy ustawi się, staję przed nim 4 metry tak by widział bezpośrednio moje plecy.
Przejeżdżam przed swoimi nogami ostrzem tworząc na bruku linie. Usmiechnąłem się lekko pokiwałem jakby do siebie głową i stanąłem twardo na ziemi z rozpostartymi brońmi na boki i czekam cierpliwie.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy WrĂłg? ==> Ingwar Ingersson, krasnolud
#Ciężkie jest życie na morzu==>Hektor Lombard, człowiek

[kain]

Wilhelm którego potraktowano "prądem" opadł na ziemię, lecz po chwili wstał. Oczy jego już nie były "martwe", ciało nie było słabe a on sam uśmiechał się. Uśmiechnął się i zagłębił w Eter. Przyjemny chłód otoczył jego ciało a on sam rzekł:

- No dobra.. Alex....Wynośmy się stąd... Oddajemy kawałki papieru a my spadamy stąd.. wyspa ta zaczyna mnie wkurwiać...

Oczy Wilhelma stały się znów stalowe. Zimne, lecz błyszczące. On sam czuł jak jego ciało zaczyna emanować "życiem". Czuł każdy mięsień, lecz ból który jeszcze czuł nie osłabiał go. Znów był zdrów. Dłonie mimowolnie zaczęły kreślić kręgi w powietrzu, on sam zaczął się otwierać na Ulgu.

Spojrzał na Alexa i Skalfa. Jeszcze nie podjął decyzji co zrobi. Honor.. mu nie pozwalał zabić Alexa, lecz wiedział że mag, nie będzie mieć oporów przed wpływem Chaosu o ile to przyniesie mu korzyść jakąś.

Skalf.. milczący krasnolud.. mag.. wybryk natury.. heh.. Polubił go i to dzięki nie mu znów był pełen sił..

Decyzji jeszcze nie podjął lecz wiedział że to tylko kwestia czasu...
_________________
#sesja Miasto: Dante Cavenaghi
#sesja Wichry Północy: Kain

Kobiet potrafiących służyć za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze światów. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadającego materaca nie jest już takie proste

[Blackswordsman]

<Filip>

<Przyjrzałeś się zwłokom oficera. Coś z dużą siłą przybiło go do drzwi grubym metalowym kołkiem. Przyszły ci na myśl podania o wąpierzach i osikowych kołkach. Trup ma jednak normalne ,zniszczone już zęby. Pistolet spoczywa w zaciśniętej dłoni trupa. Oficer nie rusza się, nie żyje to pewne. Dziwna sprawa. Kiedy wchodziłeś do pokoju dałbyś głowę ,że na drzwiach nie wisiało. Rozmawiałeś z tym mężczyzną a potem już tylko jego zwołki na drzwiach. Ile czasu już tu jesteś?? Może w tym domu czas płynie znacznie szybciej niż na zewnątrz?? Może twoim ludziom i krasnoludom urosły już siwe brody na dole?? Z dużym problemem ale wyrwałeś pistolet nieboszczykowi. Chciałeś otworzyć drzwi i wydostać się z pokoju jak najprędzej ale zamek ani drgnie. Drzwi nie chcą się otworzyć,dlaczego??>


<Klaus>

<Przyjąłeś polecenia sierżanta i rozejrzałeś się pospiesznie po budynku. Z okien można skakać tylko na ulicę. Raczej kiepski pomysł. Jeśli choć zwichniesz nogę to napewno Cię dopadną. Na drugim piętrze jest wyjście na dach. Z tamtąd można przeskakiwać na kolejne domy. Nikt nie ma zapasu strzał. Każdemu zostało po niepełnym kołczanie. Ustawiłeś się w oknie,przygotowałeś strzałę. Drżenie gruntu niepokoi cię i utrudnia koncentację. Dostrzegłeś ,że dzieje się coś dziwnego. Czerwoni rycerze minęli wielkiego potwora i zaczęli rozbiegać się na prawo i lewo zamiast pędzić naprzód. Upatrzyłeś jednego, przycelowałeś i wpakowałeś mu strzałę w wewnętrzną strone uda tam gdzie była szpara na łączeniu pancerza. Nie powaliło to rycerza ale możesz śmiało powiedzieć że to przez twoją strzałę zginął gdyż chwilę później został stratowany na blaszaną miazgę, zresztą jak i paru innych, przez kamiennego olbrzyma z elementami zbroi na sobie. Gigant jest podobnej wielkości co Potwór powstały z czerwonego rycerza. Ledwo mieści się na głównej ulicy. Zaraz za nim pojawiły się trzy ludzkiej wielkości postacie, "chodzący ogień", "chodząca płynna skała" i czarna rycerzyca z nastawioną jak strzała ostrą tarczą i młotem bojowym oraz powiewającym za nią płaszczem utkanym jakby z liści. Ta trójka również zaszarżowała wręcz z nadludzką szybkością na wrogów omijając jednak potwora. Posłałeś kolejną strzałę w zauważonego czerwonego rycerza tym razem jednak strzała ześlizgnęła się po pancerzu. Słychać ,że ktoś dobija się do drzwi.>


<Ingwar ,Rhunar>

<Wycofaliście się z głównej ulicy i rozdzielając krasnoludy obaj postanowiliście bronić kapłana w bocznej uliczce razem z kilkoma toprnikami. Razi stanął na środku przejścia i wymodlił jakieś moce wzywając po kolei Grungniego Grimnira i Gazula.>

-To się wam powinno spodobać. <Wasze bronie zaczęły świecić jak świeżo wypolerowane i dopiero co stworzone.>- Teraz przynajmniej możecie spróbować zranić bestię. Od tego momentu nie odstępujecie mnie na krok dopóki będę stał bez ruchu. Nie oddalajcie się więcej niż na sześć kroków. Nie wiedząc o co chodzi posłuchaliście kapłana który rozłożył ramiona niczym ptak w locie i zastygł tak jak posąg. Nadbiegli łupieżcy z północy a za nimi kilku czerwonych rycerzy. Przygotowaliście się na najgorsze. Główną ulicą przebiegł "kamienny olbrzym" a zaraz za nim pojawiły się trzy ludzkiej wielkości postacie, "chodzący ogień", "chodząca płynna skała" i czarna rycerzyca z nastawioną jak strzała ostrą tarczą i młotem bojowym. Powiewał za nią płaszcz utkany jakby z liści. Ta trójka również zaszarżowała wręcz z nadludzką szybkością na wrogów.
Nie mogliście jednak obserwować dokłądnie co się działo gdyż przez chwilę zalała was przeważająca liczba wrogów. Jednak kiedy wojownicy plugawego boga znaleźli się przy was zdało wam się jakby cały świat zwolnił oprócz was. Każdy atak parowaliście całkowicie lub częściowo i jeszcze zadawaliście więcej ciosów niż przeciwnicy. Cios na tarczę, blok siepaczami, ciach, ciach ,brzdęk i dwóch łupieżców leżało porąbanych u waszych stóp. Po chwili liczba ta zwiększyła się do dziesięciu...Z miedzianymi rycerzami poszło już trudniej. Wspólnie blokowaliście wszystkie ciosy przeciwników. Dwóch na dwóch. Z jakichś tajemniczych powodów zadajecie trzy razy więcej uderzeń niż normalnie. Sypały się iskry kiedy blokowaliście topory szaleńców Khorne i jeszcze więcej iskier i odłamków kiedy rąbaliście "miedziane" zbroje. Dziesięć, piętnaście,dwadzieścia?? Przestaliście liczyć ciosy które zadaliście aby pochlastać swoich przeciwników , machając bronią niczym krasnoludzkie maszyny parowe. Osłona z tyłu także sobie poradziła choć zajęło to trochę dłużej. Chwila oddechu...>


<Wilhelm>

<Tego ci było trzeba. Odzyskałeś siły , ducha i wiarę w siebie. Wszędzie i bez wyjątku każdy styka się tu z chaosem lub nielegalną magią. Należy spalić całą tę zepsutą wyspę tylko skąd wziaść na to siły i środki??>
_________________
Jestem mieczem i zbroją. Moja droga tam gdzie krew.

MG tu i tam ^^
#Sesja Przekleństwo Wzgórz Hager Gatz
#Sesja Miasto Darrow
#Sesja Wichry Aderus

[Stalowy]

Dzikusy. Gnoje. Tępe ch...

Efekt... efekt, zapewne mocy kapłana był oszałamiający. Poczułem się nagle...
Poczułem się nagle naprawdę potężny. Zbijałem ciosy, tak że nawet jeżeli na mnie lądowały to były na tyle słabe, że pancerz bez problemu je odbijał. Co więcej byłem nawet w stanie przejść do kontrnatarcia i zarąbać barbarzyńców z północy.
Niestety wtedy podbieli przeklęci rycerze chaosu. Łup. Z tarczy został bliżej nieokreślony kawał złomu, który bez namysłu cisnąłem w łeb chaosyty, a potem zacząłem zasypywać go gradem ciosów, chwyciwszy topór oburącz. Wymiana trwała szybko. Cholernie szybko, ale ja tego nie czułem. Miałem świadomość, że jeżeli ktoś spojrzałby z boku zobaczyłby pewnie tylko maźnięcia i widma w powietrzu tam gdzie wyprowadzałem ciosy orężem.

W pewnym momencie wyprowadziłem dwa silne ciosy na nogi, a kolejnym podhaczyłem olbrzyma, powalając go. Zanim zdołał wstać bezlitośnie rąbałem w jego nogi toporem niczym rzeźnik tłucze mięso tasakiem. Metodycznie i z potworną siłą. Przeciwnik był jednak straszliwie żywotny, zdołał się pozbierać i zablokować kolejne ciosy.

Ile trzeba w nich walić?
Powtórzyłem manewr. Tym razem grad ciosów spadł na całe ciało.
W chaosycie było strasznie mało życia już. Ledwo podrygiwał, a jednak próbował jeszcze walczyć.
Seria ostatnich ciosów, a potem podskok i zmiażdżenie pancernymi buciorami jego głowy zakończyło sprawę. Łeb rozprysł się, a z otworów hełmu wyciekła krew, mózg i cholera wie co jeszcze chaosyta miał tam w głowie.

- Ufff... Mocne. Zaprawdę czuję się tak jakbyśmy mogli teraz dać radę nawet temu cholernemu Krwiopijcowi.
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg? - Rhunar Ragnison, Magnus Regenbogen
Lily et Pique - Gundrik Grundisonn

[Ariena]

<Leżąc spoglądam przez moment w niebo. Kiedy ostatni raz to robiłem? Ból przeszywa moje ciało i umysł. Po chwili zamroczenia podnoszę się powoli. Nie wydaję z siebie żadnego dźwięku. Nie pozwolę by ktokolwiek myślał, że osłabłem.>

-Cofamy się!

<Wracam z Litmannem i resztą do baszty, w której zostały ciała obrońców. Odsączam z nich krew do kielicha. Zdejmuję hełm i piję.>

-Khornie, Panie mój...daj nam siły...trzymaj pieczę nad piewcami Twej wiary. <Zbieram ponownie krew do kielicha.> Dla Ciebie przelewamy tę krew! <Wznoszę i ponownie wypijam.>

-Pij Litmannie...pomoże Ci. Jakiś pomysł? I gdzie posiało tego kapłana? <Nikomu już nie można ufać...Wszystkich powinno się zabijać..bez wyjątku...>

<Czekam aż nabiorę sił i obmyślam dalsze plany.>

-Mogę przyzwać pewne istoty...ale bez wejścia nic nam to nie da. Musimy się tam jakoś dostać.
_________________
Poeta to ktoś, kto pragnie w jasny dzień pokazać światło księżyca

[Warmlotek]

Rozglądam sie morderczym wzrokiem, sapiąc lekko przez fale adrenaliny przechodzące przez moje ciało. Opuszczam na chwile ociekająca posoką broń.

Pozwalam sobie na szybkie spojrzenie na Rhunara.

- Im więcej trupów przed nami, tym lepiej, dobra bariera, ciężej będzie im sie przedzierać. Te puszki, ciężko się wgniatają praktycznie trzeba ich dziabać na kawałki, najlepiej ucinać im łby mniej zachodu. - spluwam gęstą śliną

- Daj bukłak muszę zwilżyć gardło...

Odkopuję trochę do przodu truchło leżące przede mną robiąc sobie trochę miejsca...

- Uważaj by przez te truchła nie cofało nas, pamiętasz słowa kapłana...

Jeżeli dalej jest cisza... szybkim ruchem obcinam najbliższą głowę "miedzianego" jednak nie wychodzę poza wyznaczony teren pamiętając o uwagach Kapłana . Podnoszę ją spoglądając w martwe potępione lico uśmiechając się szeroko, następnie rzucam w przednie szeregi wroga krzycząc

- MACIE SKURWYSYNY ! CHODŹCIE PO WIĘCEJ ! ZARAZ WASZYMI ŁBAMI RZUCAĆ BĘDĘ ! WASZ BÓG WAS NIE URATUJE PRZED GNIEWEM BOGÓW PRZODKÓW ! CHODŹCIE PO ŚMIERĆ ! CHYBA ŻE WAS STRACH OBLECIAŁ ? PATAŁACHY ! Z WASZA WALECZNOŚCIĄ ZDOBYCIE NAWET NORY SNOTLIGÓW BYŁOBY DLA WAS WYZWANIEM ! PODOBNO SIŁA SŁUG JEST ODPOWIEDNIKIEM SIŁY BOGA ! ZAISTE WASZ BÓG JEST SŁABY ! HAHAAHAH!

- DAWAĆ DO MNIE MOJE MIECZE ŁAKNĄ WASZYCH ŁBÓW !

Śmieje się grubym dudniącym na wpół szalonym śmiechem.

Jeżeli jeszcze ich wystarczająco nie wkurwiłem odcinam następną głowę i rzucam nią w szereg...
_________________
#Sesja Przyjaciel czy WrĂłg? ==> Ingwar Ingersson, krasnolud
#Ciężkie jest życie na morzu==>Hektor Lombard, człowiek

[Lokim]

- Giń popaprańcu!

<A jednak bogowie są po naszej stronie. – myślę>

<Pojawienie się kolosa i dziwnych postaci redukuje niepokój wywołany drżeniem do zera, a serce napełnia nową falą nadziej.>

<Szkoda, Ĺźe drugi strzał juĹź nie wyszedł. – myślę – A skoro tak ciężko ich nawet zranić, a kolos ich po prostu zdeptuje to nie ma co marnować strzał. SzczegĂłlnie, Ĺźe chowają się po bokach, unikając ostrzału. W gigantycznego mutanta teĹź nie mam co szyć, więc co mam zrobić?>

<W tym momencie słyszę dobijanie się do drzwi. >

<To nie mogą być nasi. A więc wrĂłg przebił się bokiem do wejścia. Trzeba go bronić! – myślę i rozglądam się za jakimkolwiek sprzętem, ktĂłry mĂłgłby posłuĹźyć do ulepszenia barykady przy drzwiach>

- Sierżancie, trzeba wzmocnić blokadę drzwi!

<Rzucam się w kierunku stołów, ław, szaf, czegokolwiek, co można by ustawić dodatkowo przy drzwiach z zamiarem powiększenia umocnień. Następnie staję naprzeciwko drzwi i z gotowym łukiem wyczekuję. Jeżeli napastnicy wybija jakiś otwór posyłam tam strzałę. Nie dam im się dostać do środka.>
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg?- Klaus Jurgiel

Telegram: @LokimR

[Martin von Carstein]

<Mocuję się z tymi drzwiami. Bezskutecznie. Kolejne pytania, kolejne możliwości. Albo nie przeszukałem należycie pomieszczenia i rąsia chce na mnie wymusić ponowne przeszukanie albo też zza tymi drzwiami czyha aktualnie niebezpieczeństwo i rąsia chce mnie chronić.

Przeszukam trupa, proch i kule są mi jeszcze potrzebne. Może spróbuję przestrzelić zamek? Ale to w ostateczności, broń jest stara.

Oficer nie wypuścił pistoletu z ręki, znak iż coś potężnego i silnego zaskoczyło go podczas tej awantury. Zakładam iż to nie był niziołek.

Upływ czasu... w to ja nie uwierzę. Duchy nie pozwoliłyby jakimś żywym mieszkać na górze, nie byłoby żadnej klątwy, gdyby nie zdarzyła się tutaj jakaś tragedia. Prędzej przeniosło mnie do tyłu w czasie... więc będzie mnie też mogło przenieść naprzód. Nie ma o tym teraz co myśleć, mamy czas teraźniejszy. Zatem bierzmy się do pracy i szukajmy poszlak w pomieszczeniu.

Przystępuję do przeszukiwania pomieszczenia centymetr po centymetrze, zaglądam do zakamarków i takie tam mozolne, skrupulatne czynności. >
_________________
http://vaevictis15mm.blogspot.com

[Jaracz]

Zanim odpowiedziałem musiałem na spokojnie rozważyć to co widziałem i to co do tej pory usłyszałem. Musiałem to wpleść w swoje własne plany. Wydarzenia właśnie osiągają stadium kulminacyjne. Los wyspy zatacza pełne koło...

Wyspa. Ład i porządek zależy od spełnienia trzech warunków. Naturalnie pierwszym jest zakończenie inwazji Chaosu. Drugim to zdetronizowanie hrabiego i zakończenie konfliktu z mieszkańcami lasu. Trzeci to ustabilizowanie nowej sytuacji politycznej poprzez odpowiednią figurę na tronie hrabiowskim. Z braku lepszych kandydatów na razie muszę się liczyć ze swoją kandydaturą. Gdy kurz opadnie, będę mógł potem podjąć decyzję, czy Accidis lub jej kuzynostwo nadają się do tego, aby powstrzymać los przed zatoczeniem kolejnego, krwawego koła.

Miasto. Głównym celem jest hrabia. Główną przeszkodą Chaos. Inwazję należy powstrzymać dla dobra wyspy, to nie ulega wątpliwości. Jednocześnie hrabia musi wydać swoje ostatnie tchnienie przed zakończeniem walk, inaczej magowie, których uwolniłem, z braku lepszego zajęcia mogą stanąć na drodze do objęcia władzy nad tym skrawkiem lądu. Obrońcom nie muszę przy tym pomagać. Są tam krasnoludy, jest Petrae i V. Ale jest też hrabia i czekający na mój cios.

Las. Wraz ze śmiercią Accidis, którą mieszkańcy lasu otaczają niesamowitym wręcz szacunkiem i czcią, runie cały plan stabilizacji wyspy. Musi przeżyć, tak samo jak muszą przeżyć zmutowani mieszkańcy. Elemental mówił, że w lesie jest Aeris Vento. Stąd też mogę założyć że dotyczy to również Caliginis. Jeśli jednak pomogę tam... a hrabia przeżyje. Nic nie zmienię. Los znowu zatoczy się krwawym kołem i powrócimy prędzej czy później do punktu wyjścia.

Demon. Muszę wciąż pamiętać o tykającym zegarze. Gdzie mogę poznać odpowiedni rytuał, kręgi magiczne, schematy i potrzebne słowa? Magowie, hrabia, Accidis?

Z tych wszystkich zbiorĂłw faktĂłw, hrabia jest elementem wspĂłlnym.

- Zanim nas przeniesiesz, wyjaw mi, jeśli znasz odpowiedź. Czy należy coś zrobić zanim spróbuję zabić hrabiego?

Sięgam dłonią po torbę, przesuwając ją do przodu. Odcinam zrośnięte płaty skóry, ale jeszcze nie wyciągam zwojów. Uzyskam odpowiedź to będę wiedział czy warto najpierw zawitać do jego gabinetu i narazić się na uruchomienie alarmów, czy wykorzystać element zaskoczenia z teleportacją.
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[Blackswordsman]

<Rhunar ,Ingwar>

<Mieliście chwilę wytchnienia aby napić się odrobinę wody. Przerwa skończyła się kiedy Ingwar odrabał głowe jednego z rycerzy i rzucił nią razem z hełmem w stronę reszty chaosytów wykrzykując jaki to Khorne jest słaby. W tym momencie ruszyła na was cała banda chaosytów i rycerzy. Magia kapłana sprawia że walczycie szybciej i lepiej ale męczycie się zwyczajnie. Pierwszych pięciu łupieżców padło posiekanych jak warzywa na sałatke przygotowaną przez niziołka. Potem było już coraz gorzej. Mimo wąskiej uliczki wrogowie starali się dopchać do was jak najprędzej w efekcie czego zaczęli spychać was w stronę kapłana nie zważając na otrzymywane ciosy. Nie wiedzieć skąd nagle w tłumie pojawił się dowódca armii z mieczem dwuręcznym w jednej i sztandarem Khorne w drugiej ręce. Sztandar jest mały ,zaledwie w formie proporca na stalowym zaostrzonym jelcu. Jednak coś w tej małej fladze mrozi krew w żyłach mimo poczucia bezpieczeństwa jakie daje wam kapłan. Dziwne wzory pisma i piktogramy stłoczone na małym zakrwawionym kawałku materiału zdaja się opowiadać historię setek bitwem. Wszyscy nagle wycofali się ustępując rycerzowi z drogi i rzucili się aby powstrzymać czarną rycerzyce i dwa elementale. Skorzystaliście z okazji i położyliście trupem kilku wycofujących się przeciwników. Wróg zbliżył się do was i zobaczyliście go w pełnej krasie. Miedziana zbroja mimo swojej grubości jest znacznie inna niż te które dotąd widzieliście. Wygląda jak arycydzieło jakiegoś chorego artysty. Ryciny i pozłacane zdobienia pokrywające zbroję dokładnie odwzorowują twarze istot żywych konających z ran i bólu. Wyciągają do was ręcę, wyją i krzyczą w akcie rozpaczy prosząc o pomoc kogokolwiek. Miecz rycerza ma ponad pięć łokci długości , jest pordzewiały i poszczerbiony ale to tylko wrażenie iż jest kiepskiej jakości. Trzy świecące znaki ośmioramiennej róży wiatrów nawet najprostrzemu wojakowi dają do zrozumienia iż nie jest to oręż z którym chciałby się ktokolwiek spotkać. Z pod hełmu odezwał się mocny ale bardzo przyjemny głos.>

-Pokaże wam harde brodate karły jaka jest moja potęga, słabego sługi Boga Krwii Khorne!!! Jam jest Shatahaj Miedziana Pięść. Pokażcie wszystko na co was stać jeśli zdołacie...Krew dla boga krwi!! Czaszka dla tronu czaszek!!

<Rycerz zaatakował z niespotykaną prędkością nawet Ingwar nie zdołał się ruszyć. Zaostrzony jelec przebił pancerz Rhunara przebijając płyte na piersi,ciało krasnoluda i płyte na plecach. Rhunar oderwał się od ziemi podniesiony przez Rycerza. Z ust popłynęła krew. Dokładnie w tym samym czasie Ingwara spotkał podobny los. Ostrze ogromnego miecza rycerza przebiło zadziornego krasnoluda na wylot wybijając dziure w zbroi. I Ingwar oderwał się od ziemi. Resztkami sił zaczeliście okładać dowódce chaosu bronią mierząc ciosami na głowę, szyje i ramiona. Ostrza odbijały się od pancerza jakbyście próbowali rozbić wrota do Kharaz a Kharak.>

-Bijcie robaki!! Bijcie ile sił. Może za tysiąc lat wam się uda...

< Rycerz podniół was kierując ostrza w górę aby krew spłynęła mu na rękawice. Wtedy gwałtownie opuścił ramiona posyłając was nad głową kapłana na koniec uliczki gdzie z hukiem grzmotnęliście o ścianę jak kawałki złomu. Krew wylewa się z waszych rozdartych ciał litrami...Swiatło błysnęło i widzieliście jak Razi przez chwilę powstrzymał herosa Khorna uderzając w niego chyba całą mocą jaką kiedykolwiek dostał od Bogów Przodków. Rycerz zadymił ale potem poszatkował Raziego jak kiełbase. Jak jednym ciosem pociał kapłąna na dziesięć kawałków?? Potem widzieliście tylko rzeź....>


<Klaus>

<Zbiegłeś na dół i razem z Drimnirem zabarykadowaliście drzwi podstawiając łóżko, szafy i wszystko so się dało. >

-Poradze sobie Klaus. Nie schodź ze stanowiska. Strzalaj do słabiej opancerzonych i obserwuj co się dzieje. Marsz!!

<Posłuchałeś karnie krasnoluda i wróciłeś do okna. Kamienny gigant starł się z ogromną skrzydlatą poczwarą która zniszczyła bramę. Topór bestii trzepnął giganta w opancerzony łeb. Pasy na korpusie błysnęły. Kolos zachwiał się ale od razu oddał cios łamiąc kilka zębów z paszczy potwora. Potem zaczęła się brutalna walka bez finezji i uników. Skrzydlaty potwór okładał giganta toporem i kopał od czasu do czasy a gigant nie pozostając dłużny swoimi mocarnymi pięściami robi miazge z gęby stwora. Za każdym razem kiedy gigant przyjmuje cios jego pasy błyszczą. >
<Czarna rycerzyca i dwa płonące byty z łatwością przedarły się przez tłum napastników, miażdząc czaszki, paląc żywcem i rozrywając ciała na dwoje nawet miedzianych rycerzy. Trójka dotarła do rycerza dowódcy ze sztandarem i oniemiałeś. Podpalili go ,topili w płynnych rozżarzonych skałach, rycerzyca okładała go potężnie młotem po łbie i nogach a chaosyta tylko się śmiał lekko słaniając pod ciosami które chyba nie wyrządzały mu żadnej krzywdy. W końcu Miedziany dowódca roztrącił swoich przeciwników zadając kilka niesamowicie szybkich ciosów i pognał niczym koń wyścigowy gdzieś w głąb miasta.Czarna rycerzyca i dwa ognieste byty byli przez chwilę oszołomieni ale już po chwili ruszyli za dowódcą by kontynuować pojedynek. Dobijanie się ustało. Kolejni mutanci i łupieżcy wbiegają przez zniszczoną bramę. Niektórzy bardzo poparzeni ale chyba im to nie przeszkadzam. Większe grupy żołnierzy i najemników wychądząc z uliczek stawiły opór wciaż napływającym siłą wroga. Podejrzewasz ,że jest ich conajmniej dziesięc razy tyle co obrońców miasta. Teraz już jesteś przekonany że wszyscy przyszli tu po śmierć swoją lub waszą.>



<Leon>

<Z wielkim trudem wycofaliście się do baszty gdzie zarąbałeś obrońców. Kto wie gdyby nie myto w złożonych w ofierze zwierzoludziach może już byś nie żył. Utoczyłeś z ciał krwii ,którą napoiłeś siebie i Litmanna po czym poczekałeś dłuższą chwilę rozmyślając. Poczułeś jak siły ci wracają. Twoi ludzie są niespokojni, chcą walczyć. >

-Leonie, zostawmy barbakan. Nie ostrzelają z tamtąd miasta. Ponad dziewięćdziesięciu wojów padło a my zdobyliśmy zaledwie dwie baszty. W otwartym polu ich zmiażdżymy ale murów i wież nie rozerwiemy gołymi rękoma ani nie porąbiemy toporami. Żelaznoręki też napewno poniósł duże straty o ile jeszcze żyje.


<-On ma dużo racji. Kamienie i metal mnie nie interesują. Przyszliśmy tu po krew i dusze prawda?? Ruszajmy na domy i bezbronnych mieszczan. Morduj!! Gdzie moje pięćset dusz tylko dla mnie.??>



<Filip>

<Zabrałeś się za dokładne przeszukiwanie pokoju. Trup oficera nie miał przy sobie prochu ani kul ale znalazłeś je na podłodze i pozbierałeś. Przetrząsnałeś zbutwiałe i spróchniałe meble ale nic w nich nie znalazłęś. Zbliżyłeś sie do łóżka gdzie leżą dwa trupy i zacząłęś przeszukiwać zatęchłą pościel. Wtedy niespodziewanie zniszczone ciało kobiety oplotło się wkoło ciebie i nie chce puścić. Zacząłęś się szamotać i wyrywać w przerażeniu. Machałeś rękami, wieżgałeś nogami , zacząłeś rzucać się po podłodze aż wreszcie strząsnąłeś z siebie zwłoki. Znowu leżą nieruchomo na łóżku.>


<Alex, Skalf, Wilhelm>


<Elemental pokiwał głową.>

-Nie znam odpowiedzi na twoje pytanie. Ale napewno warto się odpowiednio przygotować lub poczekać aż będzie słaby i zmęczony. Jest śmiertelny jak wy więc wystarczy jeden odpowiednio silny cios zanim on zada go wam. Jeśli ma jakieś tajemnice to ja ich nie znam. Pewnie oczekiwałeś innej odpowiedzi ale mam dla was tylko tę... A teraz oddaj pakt Aeris Vento lub wszystkie cztery. I wybierz miejsce....

<Elemental czeka niewzruszony.>
_________________
Jestem mieczem i zbroją. Moja droga tam gdzie krew.

MG tu i tam ^^
#Sesja Przekleństwo Wzgórz Hager Gatz
#Sesja Miasto Darrow
#Sesja Wichry Aderus