forum.drachenfels.pl

[Blackswordsman]

<Podróşnicy>

<Tellan stała w chmurze pyłu kaszląc i krztusząc się, przecierając piekące oczy. Jej koń niespokojnie przestępował z nogi na nogę, chciał się wydostać z tego przeklętego miejsca ale kobieta trzymała go mocno.Kurt, Ingwar, Koko i Morte kompletnie stracili przytomność leżąc jak kłody na trakcie.
Klaus spiął konia i pognał tam skąd przyjechaliście ufając zwierzęciu bo sam niewiele widział przez zaprószone i łzawiące oczy.
Frank skoczył pod wóz i tyle go było widać. Jakby zapadł się pod ziemię. Z wozu wyskoczył Magnus i wypowiadając tajemne słowa wywołał wichurę która uderzyła w chmurę zarodników i...zniknęła? Czarodziej był chyba najbardziej zaskoczony. Reszta po prostu nie wiedziała co się stało.
Ecoliono wraz z Astą, Kargunem, Ingrid, Elise i Tirem opuścili wóz i razem szybko udali się za uciekającym Klausem. Viktor wyszedł z wozu aby osłaniać Magnusa i także zdziwił się kiedy magia czarodzieja nie zadziałała tak jak powinna. Oczekiwał, że wiatr zdmuchnie chmurą a zamiast tego chmura unosiła się w najlepsze tam gdzie była, rozszerzając się powoli. Elbereth i Beltherion zostali w wozie, najwidoczniej ta dwójka nie miała zamiaru się nigdzie ruszać. Rhunar widząc, że nie da razy zawrócić wozu zeskoczył z kozła i pobiegł do Ingwara aby wyciągnąć go z tego zamieszania. Krasnolud niewiele widział bo pył dostał się do jego oczu ale wiedząc gdzie Ingwar upadł, runiarzowi udało się dotrzeć do kamrata.
Dlatego że Magnus odsłonił na chwilę oczy fruwające w powietrzu zarodniki dostały się do jego oczu oślepiając czarodzieja. Ten jednak słysząc dziwne śpiewy postanowił na ślepo posłać ognisty pocisk między drzewa. Mała ognista kometa wyskoczyła z dłoni Magnusa a po chwili eksplodowała w zaroślach. Rozległy się wysokie krzyki i warknięcia. Ktoś ucierpiał. W odwecie za wybuch na czarodzieja posypały się z zarośli kamienie i patyki. Jeden z kamieni wielkości pięści trafił Magnusa prosto w czoło powalając go na ziemię. Czarodziej jęczał i przeklinał coś pod nosem. Stojący obok Viktor z wyciągniętą bronią zasłaniał się przed większymi pociskami, które mimo jego pancerza mogły go zranić. Łowca chciał strzelać ale nie wiedział do kogo.
Nagle cały las jakby ożył. Dziesiątki niskich postaci, wysokości młodego krasnoluda, ze szpiczastymi uszami i wydłużonych pyskach wyskoczyło z zarośli na zaskoczonych podróżników. Ich zielony, oliwkowy i szary kolor skóry sugerował ,że to kilka różnych grup a przynajmniej wyglądali jakby urodzili się w różnych miejscach. Byli jednak bardzo podobni. Wszyscy ubrani w prymitywnie wyprawione skóry lub uszyte z listowia odzienie, uzbrojeni w zaostrzone kije, kamienne toporki i noże oraz powrozy uplecione z tego co dał las. Wbiegli w chmurę pyłu rzucając się na wszystkich którzy tam byli. Rhunar od razu rozpoznał ,że to jakieś miejscowe plemię goblinów. Było ich mrowię a w obecnej sytuacji gdy latające w powietrzu grzyby oślepiały , dusiły i powalały na ziemię, najważniejszym było wytrwać tam gdzie się stało. Zielońcy nie byli nastawieni na walkę do ostatniego . Szybko okazało się, że chcą zagarnąć to co padło lub oślepło. Gobliny dorwały się do leżących najemników i ich koni targając je do lasu. Stworów było tak wiele, że z łatwością udźwignęły zaciężnego najemnika czy nawet leżącego konia. Kurt, Koko, Morte oraz trzy konie zniknęły w gąszczu. Goblinom ani trochę nie przeszkadzały wirujące w powietrzu zarodniki grzybów więc zaatakowały Tellan i Rhunara próbującego ratować Ingwara. Oślepiona wojowniczka siedząc na koniu odganiała się od małych kreatur na ile potrafiła. Te jednak dźgały i biły konia nie mogąc dosięgnąć jeźdźca. Zwierzę oszalało i zrzuciło Tellan na ziemię a samo uciekło w nieznanym kierunku.
Kobieta nie straciła przytomności jednak ból w plecach i oszołomienie sprawiły, że ledwo mogła się bronić. Machała mieczem lecz bezskutecznie. Ciągnięta w krzaki próbowała się szarpać i krzyczała ale wrogów było zbyt wielu. Po chwili krzyki umilkły gdy wielki kamień spadł na głowę wojowniczki a jej ciało zostało wciągnięte do lasu. Małe zielone łapska już sięgały po Ingwar kiedy Rhunar wskoczył na swojego leżącego kamrata i postanowił zrobić z niego redutę. Stojąc na Ingwarze krasnolud dobył swojego dwuręcznego młota, który przypominał kostur szepnął coś a srebrzysta głownia zapłonęła światłem. Światło migało przez przyklejające się do młota paskudztwo unoszące się w powietrzu ale i tak robiło wielkie wrażenie. Machając na oślep, wywijając młynki i szybkie krótkie ciosy Rhunar odpędzał od siebie wredną hałastrę która dźgając prymitywnymi włóczniami i rzucając kamieniami chciała pozbyć się krasnoluda aby zagarnąć nieprzytomnego Ingwara. Krasnolud jednak nie dał za wygraną i w końcu najeźdźcy odpuścili wycofując się do lasu. Leżącego Magnusa także próbowała porwać grupa zielonych paskud jednak Viktor wypalił z pistoletu w twarz pierwszego który się zbliżył do czarodzieja. Truchło z roztrzaskaną czaszką skutecznie odwiodło pozostałych od próby porwania leżącego.
Klaus, Ecolione, Asta, Kargun ,Ingrid, Elise i Tir wycofawszy się daleko od wozu mogli tylko domyślać się co takiego działo się z przodu. Podobnie Elbereth i Beltherion zamknięci w wozie z zatrzaśniętymi drzwiami i okienkami.
W końcu chmura pyłu opadła a gobliny zniknęły w lesie. Przestaliście się dusić ale oczy nadal łzawią i chyba szybko nie przestaną. Ingwar ocknął się kaszląc i plując. Wtedy Rhurnar zszedł z niego i razem poczłapali do wozu. Nikt nie wydaje się być ciężko ranny poza paskudną raną na głowie Magnusa po kamieniu.>



<Tellan , Kurt>


<Ocknęliście się związani, bez pancerzy i broni wszyscy pięcioro zostawieni tylko w bieliźnie i upchnięci do wielkiego kotła wypełnionego w połowie zimną wodą i przeróżnymi roślinami. Znajdujecie się w obozie tych paskudnych stworów. Wszędzie ich pełno jest ich setka a może i dwie...Małe chatki z gałęzi i pożółkłych liści wyglądają zabawnie. Zdaje się, że chcą was ugotować bo woda robi się pomału cieplejsza a te niskie kreatury podchodzą dorzucając co chwila coś do kotła. Wasze konie są już martwe. Trzy które złapali zostały już poćwiartowane i pieką się nad małymi ogniskami. Strasznie parzą was oczy łzawiąc obficie, zarodniki których użyto podczas ataku drażnią wasze oczy okrutnie. Kilkunastu zielońców przegląda wasz ekwipunek kłócąc się i szarpiąc ze sobą. Reszta watahy zajmuje się jedzeniem , pilnowaniem obozu lub leczeniem ran.Wy sami poza licznymi potłuczeniami i drobnymi ranami chyba jesteście w całkiem dobrym stanie ale trudno to ocenić siedząc związanym w kotle jak parówka.>



<Pascal>


<Wszyscy w komnacie są prawdziwie zadowoleni z twojego powrotu. Laial była trochę zaskoczona, że sam napełniłeś pucharki winem zamiast kazać jej to zrobić, w końcu to część jej obowiązków w pałacu. Usiadłeś sobie wygodnie w fotelu a dziewczyny dosłownie cię "obsiadły". Anastazja pierwsza zaczęła mówić a spokojniejsza Leilia przytakiwała jej i uśmiechała się lub czasem kiwała głową w niezgodzie.>

-Strasznie się nudziłyśmy bez Ciebie Pascalu. Tutaj niewiele się dzieje. Nauka i nauka. Książki, taniec, śpiew, jak się zachować przy stole , jak się zachować przy mężczyźnie, jak się zachować przy Hrabinie, co ubierać, jak się poruszać...Jest zima i nawet nie możemy wychodzić poza pałac. To żenujące i męczące. Dobrze chociaż , że Laial jest z nami i opowiada nam lub czyta ciekawe kobiece historie. Tęsknie do nauki szermierki i jazdy konnej...
-Ja także do tego tęsknie Anastazjo i do biegania po lesie w pełnym słońcu- <Wtrąciła Leilia. Obie spojrzały na ciebie.>

-Zabierz nas stąd Pascal, tu jest nudno...<Z szeroko otwartymi słodkimi oczami obie panny spoglądały na ciebie>
_________________
Jestem mieczem i zbroją. Moja droga tam gdzie krew.

MG tu i tam ^^
#Sesja Przekleństwo Wzgórz Hager Gatz
#Sesja Miasto Darrow
#Sesja Wichry Aderus

[Arya]

<Tellan pocierała dłonią oczy starając się pozbyć pyłu, który mimo to przylegał do nich coraz bardziej wywołując łzy które ściekały po policzkach. Kobieta próbowała otworzyć je jednak jedyne co widziała to jakies zamglone kształty poruszające się wokół niej. Chwilę później usłyszała huk i dziwne wrzaski otaczające ją z każdej strony>

Co się dzieje do jasnej cholery....

<Powoli odzyskiwała widzenie ale wtedy dostrzegła, że wokół niej zaroiło się od goblinów. Kiedy koń zrzucił ją ze swego grzbietu poczuła przeszywający ból tak bardzo nieprzyjemny, że aż skręciła się wydając przy tym jęk. Upadek niestety spowodował szybką reakcję goblinów. Starała się uwolnić spod ciosów zielonoskórych ale im bardziej walczyla tym bardziej one stawały się niecierpliwe. W końcu ostatnie co pamiętała to ogromny ból głowy.

Tellan otworzyła oczy i poczuła promieniujacy ból głowy. Zakręciła delikatnie koło głową upewniając się czy wszystko z nią w porządku. >

Świetnie....zamierzają nas ugotować.... i to żywcem....

<Wyciągnęła dłonie chcąc zobaczyć w jaki sposób te pokrarki unieruchomiły ją i zorientowała się , że razem z nią w garze znajdują się jeszcze pozostali. Zaczęła szturchać każdego po kolei mając nadzieję, że tak jak ona zostali jedynie solidnie ogłuszeni. Woda robiła się coraz cieplejsza toteż zrozumiała, że nie mają za wiele czasu. Oczy nadal ją piekły toteż nabrała nieco wody i przemyła je.>

- Że też daliśmy się wpakować w takie gó...no... - szepnęlam do pozostałych- Wydostanie sie z kotła nie bedzie chyba trudno ale co dalej... wszystko nam zabrali...
_________________
Przyjaciel czy WrĂłg : Tellan
Przeznaczenie czy przypadek?: Erin
.........................................................................
"One must feel chaos within, to gi­ve bir­th to a burning star"

[Warmlotek]

Gdy ocknąłem się i wycharczałem ze swojego gardła ten syf oparłem się o wóż i sapnąłem.

Rozejrzałem się po okolicy zdezorientowany

- Co tutaj się stało? Cóż to za paskudna magia była? Zamroczyło mnie lekko...


Staram się ogarnąć i zacząc trzeźwo myśleć dalej lekko oszołomiony.

- Musze przepłukać gardło...

Wlazłem na wóż i zaraz wróciłem z plecakiem w którym był bukłak. Wziąłem porządnego łyka wykrzywiając lekko usta

- Aye.. od razu przejaśniało mi w baniaku...

Widząc odległe sylwetki naszych towarzyszy uniosłem lekko brew...

- A ci co, długom był nieprzytomny? Nie sądziłem że są w stanie oni osiągać takie prędkości... Szkoda że tylko rozwijają ja w trakcie ucieczki a nie bitki...

Ryknąłem

- Wracać tchórzliwe gady! Prawie do Altdorfu dobiegliście moi dzielni wojacy, jeno przeciwnik z drugiej strony !

Gdy wracają spoglądam potępieńczo na nich lekko karcącym wzrokiem dłużej zatrzymując się na Krasnoludach...

- Pięknie kurwa pięknie... towarzysze w opałach a wy wyścigi sobie urządzacie...

Powąchałem ostentacyjnie powietrze

- Prawie jestem w stanie wyczuć zapach piżma...

W końcu machnąłem ręką...

- A gdzie reszta? - rozglądam się nerwowo trzymając topór w dłoni i bukłak w drugiej...
_________________
#Sesja Przyjaciel czy WrĂłg? ==> Ingwar Ingersson, krasnolud
#Ciężkie jest życie na morzu==>Hektor Lombard, człowiek

[luko]

Na słowa dziewczyn uśmiechnąłem się. Zdziwił mnie tylko spokój i cisza służki hrabiny. Siedząc w fotelu uważnie się jej przyglądałem przez chwilę, po czym zabrałem głos.

- Szczerze moje drogie rozumiem was i postaram się temu jakoś zaradzić. Po pierwsze jutro we czwórkę udamy się na długi zimowy spacer. Pokaże wam mój własny dom, który stanie się również i waszym domem. Po drugie niestety nim zima się skończy muszę jeszcze udać się w jedno miejsce. Postaram się wrócić gdy nastanie ciepła pora roku. Wtedy to ruszymy w drogę i postaram się o nauczyciela szermierki.

Kończąc swą wypowiedź wybucham śmiechem.
_________________
"Przyjaciel czy Wróg?" ==> Pascal Wittenberg, człowiek
"Przeznaczenie czy Przypadek?" ==> MG (Mały Głód)

[harry]

<Nie wiem co mnie obudziło, czy był to typy ból głowy, pieczenie oczu, woda która naleciała mi do nosa czy pieczenie gęby. Ważne że obudziłem się gwałtownie i nie było to miłe przebudzenie. Odburknąłem coś Tellan i zająłem się sobą. Najpierw na ile to możliwe przepłukałem oczy zanurzając się we wodzie. Trochę pomogło. Potem spróbowałam zobaczyć co z moją twarzą. Spróbowałem przejrzeć się w wodze. Obraz był zniekształcony bo kobieta ciągle się ruszała ale to co widziałem i smak krwi i ziemi oznaczało jedno.>

„Cholerne pokraki wlekli mnie po ziemi i to gębą do dołu. Cholera jak bym i bez tego był dostatecznie piękny”

- No… jak jakieś harcerzyki. – rozejrzałem się po wiosce – Niech piekło pochłonie zaĹźarli konie. Pierwszy koń jakiego w Ĺźyciu kupiłem. – zacząłem biadolić. – Niezła z nas ochrona…

<Woda zaczęła robić się trochę cieplejsza zanurzyłem się ponownie by oczyścić głowę i łzawiące oczy. Wypatrzyłem dziką marchew pływającą w „zupie” zacisnąłem na niej zęby napąłem mięsnie prĂłbując rozerwać więzy. Gdyby ta prĂłba się nie udała prĂłbuję przegryźć swoje lub Tellan gdy tylko gobliny nie patrzą.>

- Co jak co ale nie dam się ugotować żywcem.
_________________
Przyjaciel czy wróg? --> Kurt, człowiek
Przeznaczenie czy Przypadek --> Rudolf "Rudi" von Karien

[Xsary]

Cień mym przyjacielem.

Zaraz po wynurzeniu się z cienia rozejrzałem się badawczo. Obserwowałem zajście z prawdopodobnie najlepszej perspektywy, lecz podejrzewam, że parę szczegółów musiało mi umknąć. Przede wszystkim Tellan i Kurt.

Chwila konsternacji. Zmrużyłem oczy i ciężko westchnąłem. Łypnąłem z ukosa na Ingwara.

- Zostali ujęci przez zielonoskórych - powiedziałem niskim głosem. - Cała, że tak powiem, operacja została zmyślnie opracowana a my, że tak powiem, okazaliśmy się nazbyt łatwym łupem.

Rozejrzałem się po raz wtóry.

- Wiem, że tropów na szlaku jest aż nadto jednakże powinniśmy wyglądać za śladami ciągniętych ciał. Wówczas moglibyśmy odszukać naszych towarzyszy.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[Warmlotek]

Pokiwałem głową na słowa Freda zrzuciłem tą szmatę odsłaniając zbroję wziałem hełm z plecaka i dobyłem topora

- Dość tego... na razie ta maskarada nie na nic zda.

Zeskoczyłem z wozu i wziałem się za sprawdzanie tropów by określić w która stronę mogli zostać uprowadzeni.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy WrĂłg? ==> Ingwar Ingersson, krasnolud
#Ciężkie jest życie na morzu==>Hektor Lombard, człowiek

[Lokim]

<Mimo Ĺźe nic nie widziałem, mało co słyszałem i ledwo oddychałem, to jakoś udało mi się zmusić konia do ucieczki z niebezpiecznego terenu. Gdy tylko wydostałem się na bezpieczną odległość od razu odwrĂłciłem się w siodle i dobyłem łuku, ale wszystko to było na nic. Musiałem odwiesić łuk na miejsce, a sam zająć się oczyszczeniem ust, nosa, oczu i uszu z tego paskudztwa. Woda z manierki i me dłonie musiały wystarczyć, by kaszląc i mrużąc oczy doprowadzić się do porządku. Obserwowałem teĹź kątem oka teren, widząc zbliĹźającą się do mnie część towarzyszy. Nawet jednak po doprowadzeniu się do jako takiego stanu i dobyciu broni nic nie mogłem zrobić, bo chmura ukrywała wszystko przed wzrokiem. Zebrałem, więc wokół siebie ‘fałszywych wyznawcĂłw’ oraz kapłana i pilnowałem, by chociaĹź im się nic nie stało. A gdy tylko chmura opadła zmruĹźyłem łzawiące oczy, z łukiem przylepionym do policzka, ale w okolicach wozu byłem w stanie zauwaĹźyć tylko kilka poobijanych postaci.>

- Dobra. Chyba po wszystkim. Wracajmy, bo chyba potrzebują pomocy. Ale wygląda na to, że żyją.

<Ruszam na czele, uważnie obserwując okolicę, by wypatrzeć w razie czego jakiekolwiek niebezpieczeństwo. Witające mnie słowa Ingwara nie przerywają tego procesu, choć widać na mej twarzy irytację. W końcu, gdy dojeżdżam blisko, zwracam się do niego siedząc wciąż na koniu.>

- Nie wiem jak wy ty Ingwarze, ale ja nie jestem w stanie walczyć, gdy nic nie widzą, mało co słyszą i mam trudności ze złapaniem oddechu. Pewnie szybko padłbym jak najemnicy. A właśnie, gdzie oni?

<Słysząc słowa Franka schodzę z wierzchowca i wyszukuje tropów, tuż obok krasnoluda, który porzucił swoje przebranie>

- Porwani przez zielonoskórych? Cholera, to ilu ich było? - <Badam ślady by określić ilość przeciwników i stwierdzić, w jakim kierunku się udali, oraz sprawdzam czy widać ślady ciągnienia ciał, koni, bądź ślady kopyt.>

- Na razie nie ma co się za nimi tak wyrywać. - <spoglądam na Ingwara zamyślony.> - Skoro raz tak nas załatwili to zrobią to i drugi. Bez ochrony przed tym paskudztwem nie mamy szans na zdziałanie czegokolwiek. Za dużo ich. Jak Magnus z Elbereth nic nie wymyślą, to nawet nie ma co myśleć o ratowaniu kogokolwiek.

<Spoglądam raz jeszcze na krasnoluda, a potem na resztę.>

-No ale im szybciej zadziałamy tym lepiej. Zrobię mały zwiad, a wy już ustalcie co i jak.

<Przywiązuje konia do wozu, a sam pieszo, kierując się za śladami, ruszam ostrożnie w las, starając się dokładnie zapamiętać drogę jaką pokonuję, jak i dokładnie obserwując otoczenie. Staram się iść bezgłośnie, uważając na miejsca, na które stąpam. Zwracam też uwagę na jakiekolwiek ślady krwi, fragmenty ubrań, czy trupy. Uważam też, by nie wleźć na jakiś bagnisty teren. Odchodzę najwyżej 300 kroków od szlaku, a jak tylko widzę coś podejrzanego, to zatrzymuję się i w bezruchu obserwuję, co się tam dzieje. Nie mam zamiaru angażować się w walkę z większą ilością wrogów.>
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg?- Klaus Jurgiel

Telegram: @LokimR

[Ariena]

<W przeciwieństwie do reszty pozostałam na wozie słuchając tego co się dzieje na zewnątrz. Zamknęłam oczy zastanawiając się, lecz nim upłynęło kilka "chwil" uspokoiło się. Niemal natychmiast dobiegł mnie głos Ingwara, więc postanowiłam otworzyć wóz. Wyszłam z niego na zewnątrz nadal osłaniając rękawem usta i nos, rozglądając się z przymrużonymi oczami. Dopiero, gdy wszyscy znaleźli się w pobliżu odsłoniłam twarz. Stałam tak rozmyślając i spoglądając w stronę drzew. W końcu odezwałam się cicho, lecz pewnie.>

-Nie możemy działać impulsywnie. Nie wiem czy miejsce, do którego ich wzięli jest jakoś chronione jak skupiska ludzkie i ilu ich tam jest. Mam jednak pewną propozycję. Możemy udać się po śladach w tamto miejsce i jeśli pozwolicie mi działać to mogę im przemówić do rozsądku, że tak się wyrażę. Jeśli się nie uda będziecie mogli zaatakować wedle uznania.

<Zwróciłam wzrok ku reszcie spoglądając każdemu w oczy, po czym lekko się uśmiechnęłam.>

-Nie wezmą mnie za byle podróżnika jeśli pojawię się bez szat. Zimna niemal nie odczuwam, a to coś jest jak pancerz. Sprawdziłam jeszcze w szpitalu ostrymi nożami medyczki. Pękają na mojej skórze nie czuniac mi krzywdy zatem ich prymitywna broń też tego nie uczyni. Po za tym znam pewien czar, który pozwoli mi mówić w ich języku oraz ich rozumieć.

<Zdjęłam kaptur i wydęłam pokryte łuską usta.>

-Na miejscu mogę już spokojnie wprowadzić im sporo zamieszania kilkoma sztuczkami. Wy będziecie niedaleko i tym samym gdyby coś nie wyszło możecie spokojnie atakować. Natomiast w czasie moich, powiedzmy rozmów z nimi, któreś z was może rozejrzeć się za naszymi towarzyszami. Magnus powinien zostać z wami by was wesprzeć swoją magią, a ja sama sobie spokojnie poradzę. Może ze mną iść ewentualnie Tir, który może wesprzeć moje słowa swym płomieniem.

<Uśmiechnęłam się.>

-Oczywiście jeśli się zgodzicie i przystaniecie na to. Zaatakować można zawsze, ale sądzę, że w takim miejscu lepiej byśmy nie zostali dotkliwie ranni. Ciężko o medyka w okolicy...

<Rozejrzałam się dookoła po czym wróciłam wzrokiem do towarzyszy czekając na ich decyzję.>
_________________
Poeta to ktoś, kto pragnie w jasny dzień pokazać światło księżyca

[Xsary]

Odprowadziłem Klausa wzrokiem i przygładziłem zarośniętą gębę. Westchnąłem.

- Obyś przyniósł dobre wieści - mruknąłem.

Wysłuchałem słów Elberth ze spokojem jednakże nie mogę przyznać, abym w duchu zachowywał pełen rezon.

- Nie wydaje mi się, aby ten plan był dobry - podjąłem temat. - Nie znam się na szczepach zielonoskórych, lecz instynkt podpowiada mi, że nie będą skore do pertraktacji zwłaszcza, wybacz mi pani, z istotą o budzącym obiekcje obliczu.

Urwałem na chwilę.

- Zgadzam się jednak, abyśmy nie działali pochopnie - powiedziałem mocniejszym głosem. - Proponuję zastosować fortel w postaci tak zwanego wywiedzenia w pole. Posiadam umiejętności, które pozwalałyby na wyprowadzenie naszych zgub z rzekomego obozowiska nieprzyjaciół. Potrzebuję jednak nieco czasu, który można mieczem, toporem i łukiem. Gdyby udało nam się wyprowadzić zielonoskórych z ich bazy, wówczas ja z pomocą...

Jakby to nazwać?

- ... cienia, uwolnię naszych towarzyszy.

Doświadczenie uczy, że należy wykorzystywać mocne strony sprzymierzeńców i słabe wrogów.

- Czy mogę liczyć na nasze umiejętności walki?
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[Ariena]

<Spojrzałam na mężczyznę badawczo słuchając jego słów i przytakując od czasu do czasu. Gdy skończył uśmiechnęłam się łagodnie.>

-Reszta z pewnością świetnie włada bronią, lecz niestety nie ja.

<Odchrząknęłam.>

-W walce przy użyciu broni nie jestem pomocna, a wręcz mogę zawadzać. Wspaniale wychodzi mi wysadzanie pięter zamków tudzież władanie ogniem na sporym obszarze, a jak się postaram to i niszczenie całego niewielkiego, murowanego miasta. Władam może nie potężną, ale całkiem mocną magią, lecz na otwartym terenie i w dodatku mając pewność, iż towarzyszy nie ma w polu rażenia... <Zamilkłam na moment.> Chyba, że rozkaz jest inny. Po za tym znane są mi pewne drobniejsze czary zdolne omamić i oszukać w pewnym sensie, lecz nie są zdatne do walki. Tyle jeśli chodzi o mnie... Jednakże Magnus może się pochwalić również wielkimi umiejętnościami. Może on będzie w stanie pomóc. On przynosi światłość oraz uzdrowienie, a ja pożogę oraz zniszczenie.
_________________
Poeta to ktoś, kto pragnie w jasny dzień pokazać światło księżyca

[Orthan]

Gdy przemyłem twarz i napiłem się wody w celu pozbycia drapiącego uczucia w gardle wywołanego przez zarodniki.
Zacząłem przysłuchiwać się rozmowie którą prowadzą moi towarzysze wyprawy i kiedy orientuję się że zostaliśmy zaatakowani przez bandę goblinów i cześć moich towarzysz podróży została przez nich uprowadzona wywołuję to u mnie uczucie niepokój o ich życie i ich dalszy los. Jestem też zdumiony tym że w grupie znajduję sie też tak wiele osób obdarzonych talentem magicznym, lecz nie okazuje tego .Następnie zwracam się tymi słowami do wszystkich obecnych.

-Moim zdaniem powinniśmy działać rozważnie , ale trzeba zauważyć że te przeklęte przez Sigmara kreatury, słyną z tego że lubią zjadać pokonanych przeciwników.Wiec powinniśmy działać w pośpiechu by ocalić życie naszych towarzyszy.

Po krĂłtkiej przerwie na zastanowienie kontynuuje dalej

-Muszę też zauważyć że istnieje możliwość że spotkamy też pobratymców tych przeklętych bestii czyli Orków i tu mogą pojawić się większe kłopoty ,szkoda że nie ma z nami oddziału walecznych krasnoludzkich toporników.

westchnąłem i chwile modliłem się do Morra po czym kontynuowałem wypowiedz

-Jeżeli chodzi o walkę z tymi bestiami mimo że jestem ślepcem, to chętnie jakieś z tych szkarad ubijię ku chwalę Sigmara i Morra. Niestety mam tylko zniszczony kij i nie za bardzo będzie on pomocny w walce. Co do mocy którymi obdarzył mnie mój pan Morr nie będą one użyteczne w walce z tymi potworami.


Ecoliono d'Elhuyer-Sesja Przyjaciel czy WrĂłg

[Voltiur2]

<Po ucieczce wroga postanowiłem się ogarnąć od zarodników i rozeznać w sytuacji. Jak to trafnie ujął Ingwar część uciekła prawie do Altdorfu.. "Nie ma to jak taktyczny odwrót" Kiedy nasi biegacze wrócili i rozpoczęły się rozmowy jak wyciągnąć Tellan i resztę z rąk goblinów. Leniwie repetując broń i słuchając wszystkich zacząłem się zastanawiać nad dziwną mentalnością naszej drużyny. "Czy im bardziej jesteśmy ranni i bliscy śmierci tym nasze czyny stają się heroiczne? Jeszcze niedawno część z nas w ciężkim stanie rzucała się na kamieniołom gdzie było trzystu wrogów! A teraz mamy dylemat czy atakować wioskę goblinów gdzie są nasi towarzysze... Klaus odszedł na zwiad a ja dalej słuchałem aż odezwał się kapłan i po nim ja zabrałem głos.>

-My tu sobie gadu gadu a nasi towarzysze są nadal w rękach wroga... Rozumiem że dobry zwiad i plan to podstawa ale chciałem tylko przypomnieć że co niektórzy i bez dobrego planu potrafią się rzucać na kamieniołom pełen wroga. <Spoglądam na Ingwara uśmiechając się złośliwie.> Więc może wykorzystajmy fakt że wszyscy jesteśmy w pełni sił i zmiećmy to legowisko zielonoskórych z powierzchni ziemi za pomocą magii i mieczy a nie bawmy się w podchody i dywersje.. Więc proponuję iść powoli śladami Klausa aby ten miał do nas bliżej i my bliżej do wroga.
_________________
Przyjaciel czy WrĂłg?-Viktor Sombra Hark

[Warmlotek]

Spojrzalem po twarzach moich towarzyszy.

- Nie czas na dysputy.StĂłjcie wszyscy!

- Klaus i Beltherion sprawdźcie żwawo trop w którym kierunku uszli z jeńcami. Brak Kurta, Koko, Morte i Tellan i paru koni...

Spojrzałem na wóz i konie...Następnie na wymienione osoby

- Asta, Tir, Elise i kapłan Morra i zostają przy wozie i koniach chroniąc je. W wozie są nasze zapasy i dobytek, nie możemy go porzucić. Całe plemie goblinów skupi sie na nas, ale nie możemy ryzykować że podczas naszej nieobecności coś z nim sie wydarzy. Mamy długą drogę przed sobą i wy odpowiadacie za niego podczas naszej nieobecności.

- Szykujcie się do bitwy. Nasi towarzysze nie zostaną ani minuty dłużej w ich paskudnych łapskach.

Uderzam dłonia w dłoń zacierając je energicznie.

- Gdy ruszymy ich tropem, na wejście Elbereth potraktuj ich gesto magią to wywoła chaos w ich szeregach które łatwo zdezorganizować. Mimo twojego nowego pancerza przyda ci się także jakakolwiek broń, która będziesz siekła gdy nie będziesz miała już sil używac magii.

- Ci co nie mieli przyjemności kontaktu z grobimi. To tchórzliwe stworzenia zawsze czające się na łatwy łup. Jednye co ich gna do przodu to liczebność im szybciej ją zredukujemy tym szybciej rozpierzchną się i będzie po walce. W morzu grobich szukajcie największego Gobasa, być może Orka lub Szamana. Po jego śmierci ich duch walki szybko upadnie bo nie bedzie miał kto ich poganiać.


- Mangus z Rhunarem na was spoczywa zadanie jak najszybsze pozbycie się wodza, trzymajcie się blisko nas jak tylko go wypatrzycie odłaczacie się i skupiacie się na waszym celu.

- Frank i Klaus gdy my bedziemy walczyć z morzem grobich wy macie znaleźć naszych towarzyszy i ich uwolnić i wspólnie dołączyć do walki.Ruszacie dopiero chwile po nas... by was nie zajmowaly gobasy.

- Kargun, Viktor, Ingrid po pokazie Elbereth ruszamy na nich, a Elbereth i Beltherion trzymają się tuż koło nas. Robimy za czoło i to na nas mają się skupić głównie.

- A teraz Ĺźwawo, Bel, Klaus znajdzcie trop i ruszamy.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy WrĂłg? ==> Ingwar Ingersson, krasnolud
#Ciężkie jest życie na morzu==>Hektor Lombard, człowiek

[Orthan]

Gdy słyszę słowa basowego głosu wydającego rozporządzenia i rozkazy wszystkim zgromadzonym , a także mi każąc mi zostać przy wozie z naszym prowiantem i dobytkiem, a także przy koniach w celu ich obrony . Skinąłem lekko głowa na znak zrozumienia i odezwałem się do wydającego rozkazy

-Jak rzekłeś, zostanę przy koniach i wozie i także postaram się dobrze wypełnić moje zadanie które mi poleciłeś wykonać, mam też nadzieje że uratujecie naszych towarzyszy i powrócicie cali z tej walki. Niech dobrzy Bogowie wam sprzyjają i was błogosławią.

Gdy reszta wyrusza ,a ja zostaję z pozostałą trojką wędrowców, posilam się odmawiając krótką modlitwę dziękczynną do Rhay za jej dary. Następnie po posiłku siadam na trawie koło wozu gdzie medytuję i modlę się do Morra, a zarazem nasłuchuję i staram się wyczuć co dzieję się w okolicy która nas otacza.