forum.drachenfels.pl

[Blackswordsman]

<To był szalony wieczor. Nie doceniłem doświadczenia i lubieżności tej kelnerki. Tatuaż...Napewno należy do jakiejś organizacji lub kultu. Trzeba być ostrożniejszym. Dziewczyna mi się podoba ale na zbyt wiele sobie pozwala. Musi mieć wiecej niż osiemnaście wiosen... Koleżanka...co jeszcze? Może wszystkie w karczmie naraz. Wyszedłem uśmiechając się do Anny.>
<Kiedy zorientowałęm się,że ani Boharda ani Ursuli nie ma w karczmie zdenerwowałęm się. Mój brat nie był by taki głupi ,żeby samemu wyjechać z karczmy nie zostawiając wiadomości. Coś się musiało stać. Może go upiła albo odurzyła i powiozła gdzieś. Wóz z woźnicą!! Możliwe ,że dlatego tam wtedy stał. Przejrzałem pusty pokój Ursuli i wyszedłęm przez otwarte okno. Jeśli go porwali muszą być ślady. Szukam śladów ciągnęcia czegoś lub głębokich śladów butów. Bohard to kawał chłopa nie uleciał kominem. Szukam także śladu koni i wozu od okna lub jakiegoś pobliskiego miejsca. Nawet jeśli pada deszcz koleiny zostaną. Wątpie ,żeby Ursula niosła Boharda na plecach do lasu. Za dużo ludzi w karczmie. Musiała mieć pomocnika i musieli szybko się zwinąć. Tylko po jaką cholerę wywozić Boharda? To muszą być Łowcy Nagród!!. >
_________________
Jestem mieczem i zbroją. Moja droga tam gdzie krew.

MG tu i tam ^^
#Sesja Przekleństwo Wzgórz Hager Gatz
#Sesja Miasto Darrow
#Sesja Wichry Aderus

[Cranmer]

Zwinąłem swoją sieć aby ponownie ukryć ją w torbie. Myśl o tym, że cała sprawa mogła by być już załatwiona a ja bogatszy o roczny zarobek, gdyby nie to, że Olbracht jest debilem trochę mnie irytuje... cóż zaliczki i tak mu nie oddam.

Siedząc w rogu karczmy wyjąłem kapciuch z tytoniem i fajkę, zacząłem ją powoli czyścić i nabijać... jednak po chwili zrezygnowałem. Spakowałem jedno i drugie i ruszyłem do swojego pokoju przespać się kilka godzin. Swoje sprawy załatwię jutro, nawet jeśli to ranne ptaszki i zwinąć się stąd szybko to znajdzie co najmniej tuzin ludzi którzy za kilka monet wskażą mi którędy kto się udał dorzucając przy okazji kilka plotek typu kto kogo oszukał i które baby puszczają się z każdym...

Pokój zamykam na klucz, wszystkie rzeczy rzucam pod łóżko - poza mieczem i kuszą które opieram o łóżko tak aby mieć ją pod ręką. Później układam się do snu w ubraniu nie kłopocząc się nawet układaniem ewentualnej pościeli.
_________________
#Wichry Północy, Kazdin
#Ciężkie jest życie na morzu, Miguel Rodriguez de Gillera

[Gariel]

Dokładnie upewniam się, że rzeczy które mam ze sobą znajdują się w bezpiecznym miejscu. Choć ciężko jest znaleźć miejsce w całości "bezpieczne" to przynajmniej staram się zachowywać tego pozory.

Gdy jestem już gotów do snu odprawiam modły, proszę Wielkiego Sigmara Młotodzierżcę o opiekę i pomyślną przyszłość. Gdy tego dokonam, po prostu kładę się spać.
_________________
The Emperor is weak, Undead shall rise...

#Sesja Sylvania - Otto Welmann, akolita

[Jaracz]

Z pewnością ktoś inny by na moim miejscu uciekł... nieprawda. Każdy trzeźwo myślący człowiek mając przed sobą perspektywę zarobienia porządnej ilości monet postąpiłby tak samo jak ja - próbował by je zdobyć.

Próbując opanować strach i ból staram się przeskoczyć nad czołgającymi się zwłokami i przycisnąć je do ziemi. Leżąc na brzuchu niewiele będzie mi mogła zrobić, a ja będę mógł związać jej ręce z tyłu. Jej.... w zasadzie temu czemuś. To już nie jest mała martwa dziewczynka, tylko pieprzone żywe zwłoki.
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[Stalowy]

Przeciągnąłem się aż mi gnaty strzeliły. Dokończyłem swoje piwo i zlazłem ze swojego miejsca.

Udam się na spoczynek, ale wcześniej zajmę się takimi rzeczami, jak wysikanie się i obmycie. W końcu znajduję się w cywilizowanych warunkach i mogę sobie na to pozwolić. Jednak cały czas staram się zachować czujność.

Przygoda z duchem, nie podziałała na mnie pozytywnie.
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg? - Rhunar Ragnison, Magnus Regenbogen
Lily et Pique - Gundrik Grundisonn

[kain]

Bohard

Ursula skwitowała uśmieszkiem twoje uwagi i odwrĂłciła głowę, ignorując juĹź dalsze Twoje słowa. Widać była bardziej opanowana niĹź sądziłeś. Spojrzałeś na niebo i dostrzegłeś księżyc. Był piękny, i był.. w pełni. Chmury na chwilę rozeszły się odsłaniając jego piękno. Kątem oka dostrzegłeś Ĺźe coś biegnie koło was. PoĹźałowałeś swoich słów. To coś było… pieprzonym wilkołakiem. Nim zdążyłeś powiedzieć cokolwiek to coś wyskoczyło w gĂłrę, tak Ĺźe wylądowało na Twojej klatce. Na wyprostowanych nogach, gdyĹź wcześniej widziałeś to jak biegło na czterech kończynach, mierzył na oko około ośmiu stĂłp. Całe ciało miał porośnięte sierścią o brunatnej barwie. Z wilczego pyska spływała ślina, ktĂłra skapywała na Ciebie. To coś ryknęło a potem podniosło woĹşnicę jedną ręką, trzymając go za głowę. Bestia drugą ręką a dokładniej ostrymi niczym sztylety pazurami, rozpruło mu Ĺźołądek tak, Ĺźe krew i wnętrzności spadły na Ciebie. Skuliłeś się w sobie, prĂłbując powstrzymać mdłości. Bestia zeskoczyła z wozu wraz ze swoją ofiarą. Podniosłeś głowę, po ciekawość zwyciężyła i zobaczyłeś jak bestia posila się. Odetchnąłeś bowiem myślałeś Ĺźe nie zacznie was gonić. Myliłeś się.. Ursula rĂłwnieĹź to zobaczyła, jak bestia wznawia pościg. Spojrzała na Ciebie i rzekła:

- No cóş..tatko nie będzie pocieszony ale co tam – po tych słowach Ursula wskoczyła na jednego z koni i sprawnymi ruchami odczepiła go od zaprzęgu

Ursula czmychnęła a bestia w tym czasie wskoczyła na powóz. Konie stanęły dęba, a ty poczułeś jak wóz zaczyna się chybotać. Bestia również nie ułatwiała sprawy i wóz z końmi, w końcu przewrócił się. Tak samo klatka z Tobą w środku. Uderzenie było mocne i gwałtowne i czujesz, że masz posiniaczone żebra. Dostrzegasz kątem oka że bestia się podnosi. Klatka nadal jest zamknięta.. chyba.. a może zawiasy puszczą przy mocniejszym naporze. Czas płynie nie ubłaganie a to coś jest naprawdę głodne. Dostrzegasz jak czerwone ślepia wpatrują się w ciebie jak na ochłap mięsa, który trzeba koniecznie skonsumować.

- Wrrrrrr – usłyszałeś warknięcie

Gustav

Kobieta przyniosła Twoje narzędzia a ty z jej pomocą zacząłeś opatrywać ranę. Nadal jesteś w szoku i nie pamiętasz niczego z całego wieczora, poza tylko fragmentem że przybyłeś do tej karczmy. Cały zabieg poszedł nad wyraz sprawnie, choć nie raz krzyczałeś z bólu. Jesteś przerażonym tym co się dzieje. Kobieta się nie odzywa wcale i w milczeniu Ci pomaga. Kątek oka zobaczyłeś młodego mężczyznę, który na przeciwległym łóżku obmywa swoje plecy z krwi. Wygląda jakby ktoś go porządnie wychłostał. Jego twarz nie zdradza niczego. Wzrok ma jakby nie obecny. Ty sam nie czujesz się lepiej, lecz w końcu zatamowałeś i zaszyłeś ranę. Leżysz na łóżku a kobieta zajęła się młodzieńcem. Widzisz że nie jest jej obcy bowiem czule się nim zajmuje. Co jakiś czas głaszcze go po głowie i całuje jego ciało.

Axel

Axel poza otwartym oknem nie ma żadnych innych śladów. Podłoga jest w miarę sucha i czysta., Wyszedłeś na zewnątrz. Dostrzegłeś ślady kół jakiegoś powozu pod oknem Ursuli , lecz gdy zrobiłeś jakieś trzysta metrów sytuacja się pogorszyła.
Nie dość Ĺźe leje jak z cebra to jeszcze na te ślady nachodzą juĹź inne, ktĂłre były wcześniej. Widać Ĺźe głębokość w ziemi, w miejscu gdzie były koła znacznie się obniĹźyła i teraz nie wiadomo będzie ktĂłre ślady będą właściwe. Za cholerę teĹź, nie potrafisz stwierdzić kiedy powĂłz odjechał stąd, wiesz tylko Ĺźe musiało to stać się w przeciągu tych dwĂłch godzin, ktĂłre spędzałeś na igraszkach. Karczmarz ani Ĺźadna ze słuĹźek nie widziały by Ursula albo Bohard odjechał. Byli nawet zdziwieni Ĺźe powozu z przed karczmy nie ma juĹź. Dostrzegasz iĹź księżyc jest w pełni a Ty czujesz się znuĹźony i zmęczony… Wiesz jedno Boharda wyniesiono przez okno bezpośrednio na powĂłz.
Rzeczy w waszym pokoju są nietknięte. Nikt tam nie wchodził. Czas płynie nie ubłaganie. Każda sekunda oznacza że odległość między Tobą a bratem powiększa się. Ten kto bo schwytał musiał znać się na robocie. Tak, ten ktoś na pewno nie jest nowicjuszem. A może było ich więcej niż jedno czy dwoje?

Garrick

Gdy szedłeś do pokoju minąłeś jakiegoś człowieka. Chyba Ranald wyjątkowo Ci sprzyja. Postanowiłeś tą rozmowę jednak przełożyć na później. Czujesz się zmęczony i wyczerpany. Rozgościłeś się w pokoju i położyłeś do łóżka. Czujesz jak powieki robią się coraz cięższe i cięższe aż w końcu zamykasz je.

„Ppuk..puk…puk”
Usłyszałeś po chwili pukanie do drzwi. Rzuciłeś odruchowo:
- Czego? Kto tam ?

Usłyszałeś odpowiedź:

- Horatio..karczmarz… - krĂłtko i rzeczowo

Eban / Dumni / Molden / Otto

Wróciliście do swojej sali i przygotowaliście się do snu. Położyliście się w końcu do łóżek. Troszkę zmęczeni zarówno wrażeniami dnia dzisiejszego, jak i podróżą. Świece powoli przygasają, za oknem widać księżyc który lśni w pełnym swoim majestacie. W okna puka co jakiś czas deszcz, lecz po krótkiej chwili przyzwyczailiście się do tego odgłosu.
Gdy już zamykaliście oczy udając się w krainę snów usłyszeliście kroki korytarzu. Powolne, ciężkie i dudniące. Jednak odgłosy te nie odbijają się echem w karczmie. Brzmi to jakby dudniło w waszych głowach. Czujecie zimno, a gdy wydychacie powietrze widzicie jak z waszych ust wydobywa się para.
Dźwięk przybrał na sile, lecz doszły do tego odgłosy ciągnących się po ziemi łańcuchów. Szuranie. Powolne kroki, które zbliżają się do waszych drzwi. Widzicie jak szyby okna pokrywają się szronem, zasłaniając księżyc.
DĹşwięk nagle ustał na chwilę a wy usłyszeliście przyspieszone bicie waszych serc. I znĂłw kroki coraz bliĹźej waszych drzwi…

Gerhard
Spróbowałeś przeskoczyć nad człapiącym zombiakiem, jednakże zrobiłeś to tak udanie że skończyło się na szczęście tylko zwichniętą kostką. Zombie nie próżnował i machnął ręką oślep tak że gdy podskakiwałeś trafił Cię w głowę. Upadłeś lecz tak postawiłeś niefortunnie nogę że prawie ją złamałeś. Boli jak skurwysyn. Łapa nieumartego trafiła Cię w skroń. Krew zalała Ci oczy i twarz. Wstałeś podpierając się rękoma o boki rowu i postanowiłeś wydostać się z tej pułapki. Zombie człapał na kolanach do Ciebie machając rękoma i kłapiąc paszczą. Chwyciłeś się jakiegoś konara i zacząłeś się wspinać do góry. Ziemia mokra od deszczu utrudniała to zadanie. Deszcz, krew spływająca Ci po twarzy bardzo ograniczyła Twoją widoczność a ból sprawiał że co jakiś czas zamykałeś oczy z jego powodu. Chwyciłeś mocniej konar lecz nogi zaczęły się zsuwać po grząskim gruncie. Już myślałeś że spadniesz, gdy nagle coś złapało Cię za rękaw płaszcza. Drugą ręką złapałeś pomocną dłoń i wciągnąłeś się na górę. Opadłeś na kolana i podniosłeś głowę do góry i już chciałeś podziękować, gdy zobaczyłeś że stoisz naprzeciwko trupa. Kolejnego trupa. A dokładniej gołe kości, na których leżały jakieś szmaty, podarte i zniszczone przez upływ czasu. To coś nie miało skóry, czy organów wewnętrznych. Gołe, białe kości. Spojrzałeś wyżej i zobaczyłeś jak w miejscu gdzie powinny być oczy jest tylko pustka. Goła czaszka zaklekotała zębami.
„Klap..klap..klap”

_________________
#sesja Miasto: Dante Cavenaghi
#sesja Wichry Północy: Kain

Kobiet potrafiących służyć za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze światów. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadającego materaca nie jest już takie proste

[Warmlotek]

"KURWA!..KURWA!!...KURWA!!!...KURWA!!!!...TO...TO...TO...JA... PIERDOLE!!... NIE WIERZE!!..."

Wykrzywiam twarz z odrazą gdy flaki woźnicy wylały mi się na mordę. Odwróciłem głowę. Zacząłem desperacko szarpać więzy by uwolnić ręcę.

"Teraz rozumiem co to znaczy wpaść z deszczu pod rynne..."

Gdy klatka spadła tylko stęknąłem gdy uderzenie odebrało mi oddech wyciągając z płuc powietrze.

"Myśl Bohard MYŚL !!! Opanuj strach !!!"

Staram się opanować i zaczynam pospiesznie analizować i kombinować jak tu przeżyć...

" Nie mam szans uciec przed wilkołakiem, nie dość że jest silniejszy, szybszy, to może poruszać się na czterech łapach...nie mam nawet broni oprócz mojego sztyletu...Klatka jest potężna tak samo łańcuchy jednak czy wytrzyma napór wilkołaka? Okaże się,wybiec z klatki oznacza natychmiastową śmierć. Jeżeli bestia zbliży pysk do klatki mogę spróbować go dzgnąć w czuły punkt...tak jak psa...tak jak psa...tak jak psa...oczy albo w nozdrza...Tak! Tam zanurzyć ostrze..."

Jeżeli udało mi oswobodzić z więzów wyjmuje sztylet i ściskam go mocno w dłoni skulam się w klatce.Nagle zaświtała mi pewna myśl w głowie...

" Myśliwy i zwierzyna...Wilkołak to pełnokrwisty myśliwy...drapieżnik...drapieżniki nie jedzą padliny...polują, zabijają i jedzą...padline zostawiają dla hien...Wilkołak to nie padlinożerca...Zostały konie które rzucają się i zaczną uciekać...ruszy za nimi...wtedy przyjdzie czas na ucieczke...może ruszy za Ursulą...sądze że wilkołak jest w stanie dorównać predkościa galopującemu koniowi...."

Udaję martwego, starając nie drgnąć nawet mieśniem, spłycając maksymalnie oddech.W myślach ciągle pobrzmiewa...

"Jestem padlina, jestem padliną, odejdź i idź poluj drapieżniku...NA SIGMARA WYPIERDALAJ !!! Może znudzi się nawet tą klatka i poszuka czegoś innego..."

Jeżeli wilkołak bedzie szarpać klatka staram się zachować jak bezwładna padlina ściskając tylko sztylet.Tylko w ostateczności wbije ostrze w czuły punkt Wilkołaka zanurzając go po rękojeść.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy WrĂłg? ==> Ingwar Ingersson, krasnolud
#Ciężkie jest życie na morzu==>Hektor Lombard, człowiek

[Cranmer]

- Ehh... czego chcecie tak po nocy ?

Rzuciłem dość nie przyjaznym tonem. Powoli aby nie nie robić hałasu uniosłem się z łóżka, dla pewności założyłem bełt i położyłem załadowaną na łóżku a trzymając w lewej ręce sztylet - oczywiście trzymam go tak aby w razie czego nie był widoczny dla kogoś innego - ruszyłem w stronę drzwi. Zatrzymałem się dwa kroki od nich ale nie bezpośrednio na wprost tylko lekko z boku, może i mam lekką paranoję ale sam wiem najlepiej jak kogoś zaskoczyć.

- No mówicie panie karczmarz bo inaczej nie otworzę.
_________________
#Wichry Północy, Kazdin
#Ciężkie jest życie na morzu, Miguel Rodriguez de Gillera

[Blackswordsman]

<Biore najpotrzebniejsze rzeczy z pokoju,przede wszystkim broń. Od karczmarza kupuje placek i ocet. Placek jem na miejscu, ocet zabieram ze sobą. Biorę oba konie swojego i brata i ruszam za wozem. Jest duża szansa ,że trafie na odpowiednią drogę. Zakładam,że to łowcy nagród. Napewno nie jest to nikt z tąd. Ledwo co przyjechaliśmy. Więc pozostają tylko drogi do imperium na tyle dobre i szerokie aby wóz mógł jechać szybko. Droga musi być wszystkim znana, żaden skrót. Takich dróg nie ma dużo.Budowa drogi kosztuje a szlak dla konnych jest za wąski i zbyt nierówny dla wozu. Może się okazać ,że eliminując po kolei zostanie mi akurat ta jedna właściwa droga, na to liczę. W taką pogodę i w takiej okolicy nikt komu życie miłe nie jeździ wozem więc śladów nie będzie dużo. Ruszam po śladach. Jeśli stracę ślad pozostanie jechać na rozum i intuicje. Deszcz i pełnia powinny utrzymać mnie na chodzie. W razie potrzeby popije trochę octu to od razu się obudzę. Nie mogę zostawić Boharda samemu sobie.
_________________
Jestem mieczem i zbroją. Moja droga tam gdzie krew.

MG tu i tam ^^
#Sesja Przekleństwo Wzgórz Hager Gatz
#Sesja Miasto Darrow
#Sesja Wichry Aderus

[Jaracz]

Przestraszyłbym się... ale pokłady dostępnego na ten wieczór strachu i przerażenia wyczerpały się gdzieś przy spotkaniu z wąpierzem.

- Taaaa....

Staram się popchnąć szkieletora uderzając obiema rękoma gdzieś w okolice miednicy. Tylko odepchnąć, wstać i rozejrzeć się za szpadlem. Zorientować się, że szpadel leży na dnie dołu wraz z zombiakiem/dziewczynką. Po krótkiej chwili zastanowienia rzucić się do ucieczki. Jak najdalej z tego cmentarza. Chociaż zajrzałbym po drodze do grabarza. Taaak... tam mógłbym się zabarykadować i być bezpiecznym. No i muszę obandażować sobie rany - nie wiadomo jakie świństwo zalęgło się w zębach tej małej, a grabarz ma ALKOHOL!

Jestem z siebie niemal dumny, że w takich okolicznościach potrafię wciąż logicznie myśleć. Za kierunek ucieczki obieram siedzibę grabarza.
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[Xsary]

Całe szczęście, że drugie oko mam jeszcze nie podbite. Duch będzie mógł swobodnie cisnąć w nie krzesłem bądź innym meblem.

Była by to kategoryczna przesada.

O ile mnie pamięć nie myli to żaden duch nie potrafi stwarzać aury rodem z podrzędnej dreszczowej opowieści.

A te łańcuchy?

Z niewiadomych nikomu przyczyn ukazujące się żyjącym dusze trwają w tej samej garderobie, w której zeszły z tego padołu.

Nie, źle... One jeszcze stąd nie zeszły... W której umarły bądź zostały pochowane - tak lepiej.

Skoro nasze straszydło ma ze sobą łańcuchy to być może ktoś wyzionął ducha będąc w niewoli? Wszak w każdej karczmie znajdzie się loszek lub żelazne kółeczko, do którego można przypiąć kajdany.

Na wszelki wypadek dobywam miecza i wstaję z łóżka. Otwieram drzwi i staję w progu.
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[Gariel]

Sytuacja z duchami wbrew wszelkie logice zaczyna mnie denerwować, a to zdenerwowanie łączy się z ciągłym strachem. Unoszę się z łóżka trzymając dłoń na mieczu.

Zdaje sobie sprawę iż duchy nic nie robią sobie z mieczy, na ale czuje się pewniej.

Podchodzę do Moldena, czekając na koleje losu
_________________
The Emperor is weak, Undead shall rise...

#Sesja Sylvania - Otto Welmann, akolita

[Stalowy]

Dwu skoczyło do drzwi, jednak...

Cały czas wpatruję się w szybę w oknie. Szron. Zimno.. lodowato... tak. Wszystko inne można podrobić, ale zdecydowanie tego efektu się nie da.

Leżę dalej w łóżku. Przymykam oczy i odmawiam krótką modlitwę do Valayi, aby jej imię ochroniło mnie od złego. Czekam. Miecz trzymam w dłoni pod kołdrą.

Przede wszystkim muszę zachować zimną krew. Nic tak nie denerwuje strasznych istot jak nie banie się ich.
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg? - Rhunar Ragnison, Magnus Regenbogen
Lily et Pique - Gundrik Grundisonn

[pawelczas]

Nawet w nocy owe istoty nie dają spokoju- a tym bardziej świętobliwym mężom, którzy mieszkają w sali, chcąc dać upust swoim umysłom oraz ciele w postaci snów. Niestety- ci co umarli nie rozumieją potrzeb śmiertelnych. Cóż za ironia losu...

Wstaję z łóżka i narzucam na siebie od razu swój płaszcz, zaś z pochwy sięgam po miecz. Nie jestem pewny, czy on w ogóle mi w czymś pomoże, w chwili, gdy będę chciał przeszyć byt niematerialny i eteryczny, nie mniej jeśli jest to jakiś żartowniś pokroju person, które widzieliśmy w karczmie- istnienie możliwość, że się przestraszą, a przynajmniej będą zaskoczeni.

Moje ręce drżą od zdenerwowania lub też strachu, jak kto woli nazwać, lecz o ile racjonalnie jestem w stanie funkcjonować- nic mi nie grozi w postaci nagłego i niespodziewanego wrzasku. Wszak nie bez powodu w świątyni nauczono mnie dostrzegać różne rzeczy- w tym również te niespodziewane.

Staję niedaleko Moldena, mając twarz skoncentrowaną i czekającą na wydarzenia.
_________________
Manfred, Rycerz Płonącego Słońca- Wichry Północy
Robert, Błędny Rycerz z Bretoni- Miasto
Lafel, Łowca-Zwiadowca- Sylvania

[Martin von Carstein]

<Czuję się zażenowany całą sytuacją. Tam siedzi ktoś cierpiący, być może potrzebuje pomocy. Moim świętym obowiązkiem jako medyka jest pomaganie ludziom w potrzebie. Mimo iż sam jestem ranny to nie mogę pozwolić aby potrzebujący nie uzyskał fachowej pomocy. Wypada też się odwdzięczyć tej kobiecie... chyba bezinteresownie mi pomogła.

Nie mam głowy do myślenia czy coś mi nie zniknęło, jak się tu znalazłem... Rana mnie boli, jestem wystraszony, w praktycznie obcym miejscu z obcymi ludźmi.

Przemagam się i nieśmiało do tych osób>

- Mosze pomócz? Jesztem lekaszem, poszwól isz obejsze lany tegosz nieszczesnika... pomogłasz mi gdy potsrzebowałem latunku...

<Niezdarnie wyciągam w ich kierunku prawą rękę, która drży. Mam nadzieję iż nie każą mi jednak biegać z moją głęboką raną i sami się pofatygują do mnie>
_________________
http://vaevictis15mm.blogspot.com