forum.drachenfels.pl

[pawelczas]

Pierwsze co zrobiłem, to od razu rzuciłem się, by ratować swoje przybory do pisania oraz papiery. Nie bez powodu- wszak pióro jest zawsze silniejsze od miecza i to dzięki niemu może kiedyś zostać zapamiętane to wydarzenie.

Ale na pewno nie spisane przez mnie, gdyż sam brzydzę się przemocą, chyba, że nie mam już żadnego wyjścia i muszę walczyć. Ale nie bez parady noszę swój miecz. Poza tym- dla mnie to wydarzenie jest zbyt codzienne i nie podchodzi pod żadną księgę naukową.

Chyba, że w tym była jakaś strategia, w co raczej wątpię. Spojrzałem pogardliwie w stronę drwala, wstając z miejsca i wzdychając, kopnąłem go w podbrzusze:

- Inter arma silent musae et philosophiae.

Rzuciłem pogardliwie, odnosząc się od pewnego klasycznego przysłowia. Niedługo potem spoglądam w stronę Moldena, chłopaka mimo tego, że będący na posłudze, to jednak nie mający skrupułów w wydzielaniu sprawiedliwej kary.

- Skoro stolik ogłosił ową personae non gratae winną i wymierzył karę adekwatną do winy oskarżonego, sugeruję, by zmienić miejsce i ponownie zażyć strawy, bo człowiek nie świnia- winna w cywilizowanych miejscach jadać przy stole, a nie zlizywać z podłogi.

I znów koszty... tam do licha. Może jednak da się wymienić usługi:

- Hm... może po skończonej bijatyce warto będzie zaproponować usługi lecznicze poszkodowanym w zamian za jakieś dogodniejsze warunki egzystencji w karczmie.
_________________
Manfred, Rycerz Płonącego Słońca- Wichry Północy
Robert, Błędny Rycerz z Bretoni- Miasto
Lafel, Łowca-Zwiadowca- Sylvania

[Stalowy]

-Hrr... dobry pomysł, molu książkowy. Chodźmy do do innego skrzydła karczmy. Może nie będzie tam stolików i będziemy musieli stać, ale przeczekamy mordobicie, a potem jeszcze wyświadczymy karczmarzowi przysługę.

Wiercę się chwilę na krześle.

-Może jednak zabierzemy krzesła ze sobą, co? Będziemy w razie czego mieli się czym bronić, będzie na czym siąść, a i karczmarz podziękuje żeśmy jakie meble mu uratowali.
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg? - Rhunar Ragnison, Magnus Regenbogen
Lily et Pique - Gundrik Grundisonn

[Gariel]

Akurat chciałem w końcu dobrać się do to przeklętej zupy kiedy wielkie cielsko drwala przemieniło moje plany w proch. Westchnąłem głęboko i odsunąłem się trochę aby rozeznać w sytuacji.

Generalnie nie jestem fanem takich bójek, nigdy nie przynoszą pożytku. Ale nie zamierzam też głosić tu kazań i prosić o spokój.

Opieram się o ścianę, otrzepuję szaty (choć im chyba już nic nie pomoże) i czekam na rozwój wydarzeń.

Jutrzejsze spotkania napawa mnie pewną ekscytacją i ciekawością, może właśnie tak Sigmar wyobraża sobie moją drogę. Mam nadzieję, że niszczycielami nie okażą się dwaj menele, to by było... deprymujące.
_________________
The Emperor is weak, Undead shall rise...

#Sesja Sylvania - Otto Welmann, akolita

[pawelczas]

- Na sprawiedliwość Vereny- nie jestem molem książkowym, szanowny panie krasnoludzie. Co prawda- nie będę ukrywał- lubię wertować księgi mądrości, nie mniej wciąż uważam, że doświadczenie winno się nabywać przez praktykę, nie zaś przy siedzeniu w bibliotekach. Wiedza zawarta w księga jednak może pozwolić na to, by żyło nam się łatwiej w czasie praktyk.

Ludzie lubią mówić "Na litość Vereny", nie mniej nie wydaje mi się, by bogini była Panią Litości. Nią wszak jest przecież Shallaya, jej córka. Od Vereny można się na pewno spodziewać sprawiedliwego procesu swoich czynów. To, co dalej- zależy już tylko od Morr'a.

- Panie Ottonie, wszystko dobrze?

Spojrzałem w stronę kolejnego nowicjusza, tym razem sługę Boga- Imperatora, będącym opiekunem Imperium. W zasadzie... zrodziła mi się kolejna myśl- Myrmydia jest przecież bogiem opiekuńczym Tilei oraz Estalii, Sigmar zaś Imperium. Oboje można by powiedzieć mieli podobne historie. Warto będzie przedyskutować to z Ottonem, gdyż może to narodzić nowe, ciekawe spojrzenie teologiczne na tę zależność.
_________________
Manfred, Rycerz Płonącego Słońca- Wichry Północy
Robert, Błędny Rycerz z Bretoni- Miasto
Lafel, Łowca-Zwiadowca- Sylvania

[Gariel]

Moją uwagę zwrócił Eban. Sługa Bogów z dalekich krain, ciekawe co tu robi ciekawego.

- Tak. Wszystko dobrze, po prostu nie lubię mieszać się w burdy.. może kiedyś tak.. teraz wolę postać z boku. - uśmiecham się

Ciekawe ile czasu upłynie, zanim wszyscy będziemy mogli spocząć i zabrać się za właściwe zajęcia.
_________________
The Emperor is weak, Undead shall rise...

#Sesja Sylvania - Otto Welmann, akolita

[kain]

Gustav / Garick
To co nastąpiło działo się jak w zwolnionym tempie.
Pierwszy wyszedł z części jadalnej Gustav, który gdy zrobił kilka kroków zobaczył postać mocującą się z zamkiem od drzwi.

Gustav
Gustav spojrzałeś na mężczyznę i zamurowało Cię. Ta twarz..jakby znajoma, gdzieś ją widziałeś. Sięgnąłeś do siebie, do wspomnień. Tak, to on. Olbrecht, narzeczony Renaty. Fala gniewu targnęła tobą. Zapomniałeś o wszystkim. Momentalnie zapragnąłeś go zabić. Skąpać się w jego krwi. Patrzeć jak zdycha niczym pies, lub żebrak umierający z głodu. Postąpiłeś dwa kroki ku niemu, a ten zgarbił się ze strachu. Czułeś jego strach. Widziałeś jak trzęsie się ze strachu.
Usłyszałeś drzwi i odwróciłeś się tym bardziej że Olbrecht patrzył za Tobą, jakby.. przyszedł mu sam Sigmar na ratunek.

Garrick
Wyszedłeś za swoim celem, który podążył w kierunku pokoi gościnnych. Wyszedłeś za nim. Ostrze pojawiło się w Twojej dłoni. Miałeś trzy kroki do niego, i już miałeś zmniejszyć odległość gdy Gustav się odwrócił. Dostrzegłeś wtedy.. Olbrechta. Na Ranalda, co on tutaj robi!!!!!

Gustav/Garrick
Patrzycie na siebie i nagle Gustav zauważył że Garrick ma sztylet w dłoni. Garrick zorientowałeś się, że on wie. Nastała cisza. Ta cisza trwała sekundę, może trzy lecz zdawała się trwać wieki. Spoglądaliście na siebie w milczeniu, w zupełnej ciszy. Słychać było wasze oddechy, bicie waszych serc, szlochanie Olbrechta. Niezręczna cisza, została przerwana przez krzyk Olbrechta.

- Zabij go kurwa!! Zabij to bydle!!! – krzyknął ale nie na tyle głośno Ĺźeby ktoś z innych pokoi mĂłgł usłyszeć.

Już każdy z was chciał zareagować, gdy do holu w którym staliście wpadł ten szlachcic z rapierem w dłoni krzycząc:

- Von Pfeifrucher!!!! Ty kozi synu, wychodź!!! Twoja stara musiała się pruć z goblinem, że urodziła takie kurwi ścierwo!!!

Dopiero gdy to wykrzyczał, szlachcic spojrzał się na was. Zgromił jednego i drugiego wzrokiem. Dostrzegł ostrze w dłoniach Garricka i szlochającego Olbrechta.

- Co tu się kurwa dzieje? – mruknął

Nim jednak zdążyliście odpowiedzieć drzwi przez ktĂłre weszliście uderzyły z hukiem o framugę. Trzasnęły i usłyszeliście jak zamek samoczynnie się zamyka. Zimno. Poczuliście jak zimne powietrze wypełnia hol. Para wyleciała z waszych ust. Stanęliście w milczeniu, zdezorientowani. Świece w lampionach, oświetlające hol prowadzący do pokĂłj, zaczęły przygasać. Dziwne cienie zdawały się pełzać po podłodze i ścianach…


Molden / Eban / Dumni / Otto
Gdy tylko krasnolud załatwił sprawę z jednym z ludzi towarzyszących szlachcicowi powrĂłcił do was. Jego argumenty były na tyle silne Ĺźe Ăłw towarzysz szlachetki zapewne będzie potrzebował cyrulika, bowiem złamany nos, pęknięta kość policzkowa, i liczne siniaki na Ĺźebrach. Postanowiliście przenieść się w inną część sali i zająć nie złamaną ławę. Zabraliście ze sobą krzesła na wszelki wypadek, gdyby takowych nie było lub pojawiła się wam na drodze. Usiedliście i podziwialiście jeszcze przez chwilę jak „miejscowi” uczą szacunku przyjezdnych. Sytuacja się wyjaśniła, chociaĹź szlachcic przedarł się do holu prowadzącego do pokoi gościnnych.

Drzwi karczmy poczęły walić o framugę, pierw delikatnie kilka razy jakby to wiatr je popychał, aż w końcu zamknęły się one z łoskotem i hukiem. Usłyszeliście jak zamek w drzwiach się przekręca jakby ktoś drzwi zamknął. Zimno, lodowate zimno przedostało się do środka aż drgnęliście. Gdy tylko wypuściliście powietrze z płuc, zobaczyliście jak z ust wydobywa się para. Spojrzeliście zdziwieni na karczmarza a w całej karczmie nastała cisza. Powód był tylko jeden. Otóż przez środek karczmy wędrowało sobie piwo. A dokładniej mówiąc kufel piwa unoszący się w powietrzu, nie niesiony przez nikogo. I ten złowieszczy śmiech:

- HiHiHiHiHiHiHiHiHiHiHi - który rozległ się w całej części jadalnej

W całej karczmie stoły zaczęły się delikatnie, samoczynnie, ruszać. Róşne wisiorki czy inne ozdoby podwieszane przy suficie same poczęły bujać się. Świece oraz lampiony przygasły w znacznej części karczmy, tworząc dziwny półmrok. Śmiech umilkł, chociaĹź kufel dalej sobie wędrował powoli. Słyszeliście własne oddechy, nawet własne myśli podążając wzrokiem na kuflem. Ciszę tą przerwało dopiero dziewczę. Kelnerka stojąca koło was po prostu zemdlała upadając na podłogę wywracając przy okazji jakieś krzesło stojące tuĹź obok niej. Dziewczę chyba zemdlało. Wy natomiast…


Axel
Zacząłeś się całować z Anną. Czujesz jak jej serce bije coraz szybciej a jej piersi unoszą się rytmicznie. Złapała Cię delikatnie za włosy rękami, delikatnie nimi się bawiąc. Całowaliście się namiętnie nie spiesząc się. Zdjęła z ciebie płaszcz a potem koszulę i zaczęła całować TwĂłj nagi tors oraz szyję, delikatnie muskając ją językiem tak samo jak uszy. Dłońmi wędrowała po splocie słonecznym, „delektując” się chwilą. Zaczęła całować Twoje brodawki, gryźć sutki i schodziła niĹźej. Coraz niĹźej, aĹź dotarła do spodni. Rozpięła je i wydobyła z nich TwĂłj „oręż”. Wzięła go w dłonie, delikatnie go masując. Wzięła go potem w usta i podłuĹźnymi ruchami zaczęła go pieścić. Czubek języka podraĹźniał przyjemnie ĹźołądĹş penisa. TwĂłj oddech przyspieszył się wraz z jej ruchami głowy. Wzięła Twoje jądra w dłonie i zaczęła delikatnie je „ugniatać” sprawiając Ĺźe zacząłeś pojękiwać. Ten stan trwał aĹź osiągnąłeś kulminację przyjemności i wyrzuciłeś część siebie z radości. Spojrzała na Ciebie i uśmiechnęła się tylko.. chyba czeka na rewanĹź.


Gerhard
Dokopałeś się do biednej dziewczyny i wyjąłeś jej trupa z ziemi. Włożyłeś ją do worka tak by ciało nie zamokło, bo i tak jej stan nie był za idealny. Śmierdziało ale co tam, przyzwyczaiłeś się. Prawie jak w domu. No z tą różnicą, że w domu nie trzymasz trupów. Już przed oczami widziałeś te złote monety wręczane Ci do ręki, gdy nagle usłyszałeś głos za sobą:

- Hmm.. przepraszam ale czy nie sądzisz że odkopywanie zmarłych może przynieść pecha

Odwróciłeś się. W odległości jakiś 30 metrów ujrzałeś mężczyznę. Miał na sobie długi skórzany płaszcz a pod nim bardzo ładną cienką, czarną koszulę wykonaną zapewne z drogiego materiału. Od razy zwróciłeś uwagę na dłonie. Nie to żeby jego zadbane paznokcie Cię kręciły, raczej to było złoto. Tak złote sygnety na palcach obu rąk, jakby zachęcającą cię wzywały do siebie. Spojrzałeś na jego oczy potem. Przekrwione całe, wpatrujące się w Ciebie dziko jakby chciał Cię pożreć. Spojrzałeś odruchowo na usta, które rozchyliły się ukazując czyste zęby. Dwa kły zdawały się być większe, dłuższe od pozostałych. Mężczyzna opierał się swobodnie o jakiś nagrobek a w dłoni trzymał sztylet, na który nadziane było jakieś mięso. Kapało jeszcze z niego.. krwią..

- No naprawdę, naprawdę nie ładnie – zaczął ironicznie – i co ja mam z Tobą zrobić ? BUUUU – zrobił krok do przodu nagle ku Tobie wyszczerzając w uśmiechu zęby, z czego te dwa dłuĹźsze przyciągnęły szczegĂłlnie Twoją uwagę. Usta miał całe we krwi.

Prawie zesrałeś się ze strachu. Bo to przecieĹź… TwĂłj umysł jednak nie dopuszcza tej myśli… Nie to nie moĹźe być prawda!!!!!!! Ta myśl wdzierała się w Twoje ciało i umysł….
_________________
#sesja Miasto: Dante Cavenaghi
#sesja Wichry Północy: Kain

Kobiet potrafiących służyć za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze światów. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadającego materaca nie jest już takie proste

[Cranmer]

Na Ranalda co za debil! Ćwierć mózg! Olbrecht matole niech cię młot Sigmara palnie w łeb to może zmądrzejesz... nic to... innym razem... pytanie co się tutaj dzieje... pasuje istnie do gawędy o duchach...

Odwracam się do uzbrojonego szlachcica.

- A słyszeliście o przysłowiu 'nie wywołuj kurwy z lasu' panie szlachcic ? Nie ? No to właśnie kurwa usłyszeliście...

Powiedziałem starając się samego siebie zapewnić, że to tylko mroźny podmuch wiatru i przeciąg...

Lekko zdenerwowany kostniejącymi od zimna placami obracam sztylet i chowam go do pochwy przyglądając się cały czas szlachcicowi a kątem oka Gustawowi.

- Czy ktoś na Sigmara i wszystkich bogów wie dlaczego drzwi same się zamknęły a świece zgasły ? Nie chce nic sugerować ale to normalne nie jest...
_________________
#Wichry Północy, Kazdin
#Ciężkie jest życie na morzu, Miguel Rodriguez de Gillera

[pawelczas]

...co do mnie to z trudem zdołałem powstrzymać się od krzyknięcie, zbierając w sobie całe pokłady odwagi. Nawet nie słyszałem o czymś takim, a tym bardziej nie zdawało mi się, że to w ogóle spotkam. Wygląda na to, że życie ludzkie przynosi wiele ciekawostek, nie koniecznie takich, z którymi człowiek nie obyty ze świtem miałby ochotę spotkać się twarzą w twarz.

W zasadzie... czy to aby na pewno jest jakiś duch. Może po prostu ktoś z nas chce zrobić sobie obiekt dowcipu. W zasadzie wiele rzeczy da się wyjaśnić, to może i to...? Poza tym- duchy chyba są zdecydowanie bardziej złośliwe.

Ponownie wzbierając w sobie odwagę, idę w tamtą stronę, wyciągając rękę w kierunku piwa. Niezależnie od tego, czy udało mi się z tym piwem(w zasadzie- gdyby chciał na mnie wylać- po prostu unikam), spoglądam na... to coś?

- Kimże jesteś niezidentyfikowany obiekcie latający i niematerialny, co cię lud prosty duchem zwie. Chodzi mi o twe... dawne imię?

Przy okazji badam powierzchnie przy której lewitował kufel. Może jednak znajdę tam ciało stałe.
_________________
Manfred, Rycerz Płonącego Słońca- Wichry Północy
Robert, Błędny Rycerz z Bretoni- Miasto
Lafel, Łowca-Zwiadowca- Sylvania

[Xsary]

W mordę jeża nietoperza... Robi się tu coraz ciekawiej!

Sądzę, że mamy do czynienia z wyjątkowo psotną duszą. Na dodatek jest starej daty - jeśli chodzi o metody straszenia - oraz musi być wyjątkowo młoda... Duchem. To może być płaczka? Nie. Nie jesteśmy na bagnach. Zmora? Te cholery duszą jeno w śnie. Upiór? Też nie... Nie polała się jeszcze krew i nikomu serce nie stanęło. Jeszcze.

Zatem zjawa. Młody duch, który nie poczuł jeszcze goryczy przebywania w jednym miejscu. Imaginuje tylko sobie do jakiej zbrodni tu musiało dojść. Och, wszak duchy są spętane nienamacalnym sznurem z miejscem, w który sposób tragiczny odeszły. Z wyjątkiem zmor oczywiście.

Jeśli nie oddam tej duszyczki z czułe objęcia Morra stanie się w przyszłości wyjątkowo paskudnym stworem. Psoty przerodzą się w zmyślne zabawy, a gdy już nikt nie będzie chciał zaglądać do karczmy będzie co noc nawiedzała to miejsce.

- Byłem z tą duszyczką umówiony - puszczam oko do reszty mojej nowej kompanii. - Poflirtujemy nieco, a potem da nam spokój. Jeśli macie to proszę, uszykujcie wody święconej. Może się przydać.

Wychodzę na środek sali i staram się zachować spokój. Mam być niczym znudzony dramaturg wysłuchujący kolejnego, nudnego teatrum przyszykowanego przez mego niekoniecznie utalentowanego konkurenta.

- Dziękuje, Eban. Zajmę się tym - położyłem mu na ramieniu dłoń.

Uśmiecham się do kompana ponieważ szczerze doceniam jego naiwną odwagę, a raczej heroiczną głupotę. Cóż mógłby on uczynić w takim wypadku? Z całą pewnością nie oddałby duszyczki na wieczny spoczynek, a jedynie rozzłościł ją bardziej i tym samym przyczynił się do powstania monstrum, o którym wcześniej myślałem.
Z całą pewnością jestem rad, iż po tym padole tuptają jeszcze ludzie, którzy na widok duszy robią w majty.

- Jestem Molden Bald, Morrysta. Proszę się mi dać tym zająć, a wszystkich was proszę o spokój - powiedziałem kiedy znalazłem się w miejscu gdzie jest najwięcej gości. W kolejnych zdaniach zwracam się już do zjawy. - Możemy to rozwiązać na dwa sposoby! Odnajdziemy twoje ciało, a ja przygotuję stosowne modlitwy. W tym czasie moi kompani przygotują stos drewna, na którym spalimy ciało ongiś należące do ciebie! Nie jest to sposób pochówku miły bogom, lecz właśnie w ten sposób każe się tych, którzy na ten świat wchodzić już nie mogą!

Powinno zadziałać. Jeszcze nigdy nie spotkałem istoty, która nie ulękła by się kary w postaci Piekieł. Zważywszy na to, że zjawie do Piekieł jest bliżej niż komu innemu to powinna wziąć sobie to do... Do serca?

- By poznać sposób łagodniejszy stań przede mną
_________________
#Sesja Przyjaciel czy wrĂłg? - Frank albo Fred

[Stalowy]

Duch...

Przypominam sobie te wszystkie nauki o tych istotach. Tak. W takim wypadku najlepiej przydałyby się egzorcyzmy.

Wstaję i staję bez pytania obok Moldena. Zza koszuli wyjmuję symbol Gazula na łańcuszku i zaplatam go wokół palców prawej dłoni, którą kładę na mieczu.

Mruczę pod nosem nieprzerwany ciąg modlitwy do Pana Podświata. Nie posiadam święconej wody... w karczmie co najwyżej można by piwo poświęcić, ale kto widział wypędzanie nieczystej duszy przy pomocy piwa?!

Morryta powiedział chyba wszystko co było trzeba... cóż... ja mógłbym dodać od siebie że duch poczuje moc krasnoludzkiej wiary w Przodków jeżeli tylko zacznie robić coś niedobrego.
_________________
Przyjaciel czy wrĂłg? - Rhunar Ragnison, Magnus Regenbogen
Lily et Pique - Gundrik Grundisonn

[Blackswordsman]

Potrzymałem dziewczynę w niepewności nie ruszając się i ciesząc przyjemnością. To trwało tylko chwilę tak aby zwiększyć jej apetyt. Zdjąłem całkiem spodnie i wstałem. Chwyciłem Anne mocno w ramiona i całowałem zaczepnie przygryzając jej wargi i muskając jezykiem uszy. Nie przestając jej całować zdjąłem z niej koszulę a potem kolejno spódniczkę i bieliznę jeśli jakąś miała oraz buciki. Na moment przestałem całować dziewczynę i spojrzałem na jej całkiem nagie ciało. Szepnąłem jej do ucha.

-Anno jesteś piękna...

<Po tych słowach przylgnąłem moim nagim ciałem do jej nagiego ciała. Splotłem dłonie na jej pośladkach i położyłem ją na plecach na łóżku. Teraz nie dam jej dojść do słowa. Pokazała mi,że nie jest już niewinną dziewczynką ale młodą kobietą ,która wie jak sprawić przyjemność mężczyźnie. Teraz będzię moją zdobyczą a ja łowcą.
Zasypałem ciało Anny pocałunkami w czoło, usta , szyję , uszy i ramiona. W między czasie moje dłonie błądziły po jej ciele głaszcząc i muskając delikatnie jej drobne ramiona, dłonie, jędrne piersi i brzuch. Kiedy poczułem pod palcami,że moje dłonie zbliżają się do jej łona , skierowałem je na boki rozszerzając jej uda. Zszedłem głową niżej zaciskając usta najpierw na jej prawym potem na lewym sutku. Opuszkami palców masowałem uda Anny raz z zewnętrznej ,raz z wewnętrznej strony aż do pachwin ale nie dalej aby nadal trzymać ją w niepewności. Kiedy uznałem że jej brodawki sutkowe są wystarczająco twarde zsunąłem się w dół aby mieć jej "kwiat rozkoszy" przed oczami. Oplotłem moimi ramionami jej uda aby nie uciekła po czym koniuszkami palców rozchyliłem "płatki jej kwiatu" i czubkiem języka zacząłem pieścić jej czułe punkty . Z początku delikatnie i powoli jak muśniecia skrzydeł cykady a potem czując ,że jest gotowa robiłem to coraz szybciej i coraz mocniej, tak długo aż nie osiągnęła szczytu rozkoszy rzucając się jak dzika kozica. Nie puściłem jej lecz dałem złapać jej jeden oddech po czym wpiłęm się ustami w jej dolne wargi spijając nektar niczym pszczoła. Nie dając dziewczynie wytchnienia podciągnął się by ją pocałować w usta jednocześnie wszedłem w nią powoli, jak najgłębiej. Powolnymi lecz pełnymi ruchami bioder sprawiłem,że mój "miecz" cały wdzierał się do jej pochwy wypełniając ją. W tym momencie całowałem ją tak namiętnie ,że mogła poczuć mój język wewnątrz jej ust sięgający czasem jej gardła. Nie spieszę się. Dawno nie miałem okazji się tak odprężać. Mam zamiar posiąść ją na kilka sposobów.>
_________________
Jestem mieczem i zbroją. Moja droga tam gdzie krew.

MG tu i tam ^^
#Sesja Przekleństwo Wzgórz Hager Gatz
#Sesja Miasto Darrow
#Sesja Wichry Aderus

[Jaracz]

Wąpierz!

W Ĺźyciu...

A jednak!

Wąpierz...

Staram się opanować. Ciało chce uciekać. Umysł chce uciekać. To czemu na Sigmara i wszystkich tych ignorujących nas bogów wciąż stoję w miejscu? Próbuję zrobić chociaż krok do tyłu. Nie? No... trudno. Próbuję opanować głos nie patrząc w oczy swojemu prześladowcy.

- Przyjemna noc Panie... emmmm... ? - przełykam ślinę - Dobry posiłek i w oggóle... khem... - zamykam na chwilę oczy - jja tu nic zzzłego nie robię... znaczy... z tym ppechem to przessądy jjakieś... ssam ppan rozumie?

Udało się zrobić krok do tyłu. No jeszcze jeden. Nie zapomnieć o ciele dziewczynki.

- Tto... mm... mmi... mmiło się z Panem rozmawiało. Trochę tu ppanu skapnęło - pokazuję prawy kącik ust - Śpieszę się ssstrrrasznie... więc... khemm...

Rzucam się do ucieczki z ciałem Anny przerzuconym w worku przez ramię.
_________________
#Przyjaciel czy Wróg => Alex Zir, człowiek, magister alchemik.
#Przekleństwo Wzgórz Hager => Brokk Imrakson, krasnolud
#Sylvania - Ziemia Przeklętych => Gerhard, człowiek
#Lily et Pique - Blaise Cillianmour, szlachcic

[Gariel]

Sytuacja w której się znaleźliśmy była więcej niż zaskakująca. Gdy usłyszałem chichot i zobaczyłem unoszący się w powietrzu kufel krzyknąłem:

- Poltergeist ! Przeklęty poltergeist ! - Sam nie wiedziałem w zasadzie co mam uczynić. Co prawda uczyłem się o tych rzeczach, ale uczono mnie walki z chaosem, a nie z tym... czymś. Kurwa, czemu w zasadzie nie mam jeszcze dostępu do mocy?

Wtedy do akcji wkroczył Molden, ciekawa z niego persona, ciekawe co osiągnie tą paplaniną.

Kiedy wspomniał o poświęconej wodzie, machinalnie pomacałem miejsce w którym zawsze nosiłem ją przy sobie, co tylko uświadomiło mi, że jej nie mam.

- O Sigmarze.. - westchnąłem. W zasadzie pozostało mi tylko czekać.

Na wszelki wypadek trzymam w ręku symbol Młotodzierżcy
_________________
The Emperor is weak, Undead shall rise...

#Sesja Sylvania - Otto Welmann, akolita

[Martin von Carstein]

Klaszczę w dłonie. Klap, klap klap. Brawo! BRAWO! Coś się wreszcie bardzo ciekawego dzieje. Robię relaksacyjno-rozluźniający obrót głową, na mej twarzy widać dyskretny uśmiech radości i podniecenia. Cóż to takiego było? Ten chłód. Taki przejmujący, taki niezwykły... taki przyjemny! Ja chcę więcej czegoś takiego, tak tak! TAK!

Ale schodząc na ziemię. Olbrecht. Ten niewinny, Olbrecht, na którego niby jestem bardzo zły? To, że chciałbym mu połamać nogi, zawlec w jakiś cichy kont, a potem... któż to wie co potem? Może mała korekta nosa, uszu, ust i sutków? Albo... ooo tak, albo mała penetracja czaszki?

Patrzę się na niego, jak lis na kurczaka. Lekko skłaniam głowę w lewo i jestem gotowy wyciągnąć szybko ostrze i wbić mu w wątrobę, aby dłużej konał. Jednakże... może temu co zrobiło zimno lepiej poświęcić trochę czasu?

- Mraaau... ot pewnie to działania przysłowiowej kurwy z lasu przyjacielu.
_________________
http://vaevictis15mm.blogspot.com

[kain]

Bohard

Bohard otworzyłeś oczy i od razu skrzywiłeś się. BĂłl przeszył twoje ciało a w szczegĂłlności czaszkę. PrĂłbowałeś się ruszyć ale ku swojemu zdumieniu zorientowałeś się, Ĺźe Twoje ciało jest krępowane. Nogi i ręce są porządnie związane, tak mocno Ĺźe nie moĹźesz nimi ruszyć nawet o centymetr – wyglądasz jak baleron. Chciałeś coś powiedzieć, lecz chusta wciśnięta w Twoje usta przeszkodziła Ci. Podniosłeś głowę i zobaczyłeś Ĺźe jesteś w jakiejś klatce. Na wozie, ktĂłry pędzi przez las jakby sam demon go gonił. Obok woĹşnicy – czterdziestoletniego mężczyzny okrytego grubym płaszczem – siedziała Ursula. Uśmiechnęła się słodko, lecz dostrzegłeś w jej oczach teraz coś więcej. Zwycięstwo.

- No Bohardku wpadłeś totalnie. Pewnie zastanawiasz się dla kogo pracuję, co? – znĂłw się uśmiechnęła a ty poczułeś jak ogarnia Cię gniew

Nie wiedziałeś na kogo być bardziej wkurzony na siebie czy na nią. W końcu sam wpadłeś w jej łapy. Co za żenada i amatorstwo. A ty chciałeś być rozbójnikiem.. a przynajmniej Twojej czyny ku temu prowadziły. Zanim zdążyłeś coś powiedzieć Ursula powiedziała tylko jedno słowo.

- William „RzeĹşnik”. To jemu mam Cię dostarczyć. Czyli za jakiś dzień, przy tym tempie. Bo widzisz Bohardku – znĂłw zdrobniła twoje imię – nie zamierzamy się nigdzie zatrzymywać. Będziesz miał potrzebę, rĂłb pod siebie. Z głodu i pragnienia nie umrzesz, a ja nie mam zwyczaju nie potrzebnie ryzykować.

Willie Rzeźnik. William Rethfoot. Znałeś to imię, bo kto by go nie znał. Nikt go naprawdę nie widział, lecz każdy o nim słyszał. Z tego co Ci wiadomo, rządził Averheim. Żaden paser, szuler, alfons, złodziej, morderca nie zrobił nic na co by Willie nie zgodził się. Paru oczywiście takich było, lecz nad rankiem znaleziono ich ciała, a dokładniej części ich ciał porozrzucane po całym Averheim. Nikt kto mu podskoczył nie przeżył tygodnia. Widać pieniądzę które pożyczyłeś, te marne 50 złotych koron, należały do niego. Zastanowiłeś się bo Kurt a od niego dokładnie pożyczyłeś pieniądzę, nie miał nigdy powiązań z Rzeźnikiem. Tak czy inaczej, Twoja przyszłość, krótka przyszłość nie malowała się kolorowo. Zapewne Willie obedrze Cię ze skóry żywcem a potem na karmi świnie Tobą.
Tak przypomniał Ci Peter. Strażnik, który postanowił że dobierze się Rzeźnikowi do skóry, kilka dni potem został odnaleziony.. przypadkiem. Bowiem gdy jeden z rzeźników obrabiał świnie w ich żołądku znalazł coś co wyglądało na rękę Petera. Resztę jego, z resztek jego ciała, znaleziono w żołądkach innych świn. Na samą myśl słabo Ci się zrobiło.

Wiatr zawiał mocno, a ty zacząłeś się trząść z zimna. Jeszcze ten piekelny ból głowy. Widząc, że chcesz coś powiedzieć Ursula włożyła rękę między pręty i wyjęła szmatę z Twoich ust.


Axel

Zaczęliście się kochać. Wszedłeś w nią a ona wpiła palce w Twoje plecy. Jej biodra poruszają się rytmicznie tak że możesz penetrować jej pochwę mocniej i dokładniej.
Całujesz jej usta namiętnie a ona je przegryza tak, Ĺźe nawet nie zauwaĹźasz Ĺźe robi to do krwi. Palce jej wpiły Ci się mocno w plecy, tak Ĺźe gdy zjeĹźdĹźa nimi w dół wydajesz krzyk bĂłlu przemieszany z rozkoszą. Dłonią pieścisz jej piersi, zaciskając palce na sutkach mocniej. Krzyczycie i poruszacie się coraz szybciej, i szybciej aĹź w końcu oboje szczytujecie. Opadasz na nią, lecz ona nie pozwala Ci tak szybko zasnąć. Kładzie się na Tobie, i tym razem siada okrakiem na Twoim „mieczu”. Zaczyna się poruszać powoli, rytmicznie. Bierze Twoje palce i zaczyna je ssać. Jej biodra kołyszą się z gĂłry na dół, a druga dłoń delikatnie przejeĹźdĹźa po Twoim torsie. Jej ruchy stają się coraz głębsze i mocniejsze. Kochacie się tak przez jakieś trzydzieści minut jeszcze i czujesz Ĺźe oboje znowu zaczniecie nie długo szczytować. Ona porusza się teraz coraz szybciej i szybciej. Gdy unosi się do gĂłry masz wraĹźenie Ĺźe zaraz z niej wyjdziesz, jednak Ĺźe ona na to nie pozwala i opuszcza się gwałtownie w dół. Jej palce wpiły się w TwĂłj korpus tak mocno Ĺźe musiał chwycić ją za nadgarstki i oderwać jej dłonie od Twojego ciała. Zaczyna krzyczeć spazmatycznie a jej włosy falują w powietrzu. Czujesz Ĺźe jesteś blisko. Tak blisko. Doszedłeś i gwaltownie uniosłeś się do gĂłry wtulając swoją twarz w jej nagie piersi.

Tak, ta noc i ten moment długo zapadnie Ci w pamięci. Czujesz się zmęczony. Wyzuty z sił. Tak, sen by Ci się przydał jednak decyzja należy do Ciebie.


Gustav / Garick

Stanęliście jak te przysłowiowe kołki, licząc że sytuacja sama się rozwiążę. I znów chyba Randal wam sprzyjał, bowiem drzwi od któregoś z pokoi się otworzyły. Szlachcic z rapierem widząc, młodego mężczyznę o długich blond włosach ryknął:

- Von Pfeifrucher, to TY!!!!!

Po tych słowach ruszył na niego, i nim blondas zdążył zareagować szlachcic zdzielił go rękojeścią rapiera w twarz. Krew buchnęła mu z nosa, i Con Pfeifrucher osunął się. Szlachcic nie dał mu odpocząć bowiem zaczął go kopać. Jakby tego było mało z z pokoju nagle wyskoczyła młoda kobieta, która zaczęła okładać szlachcica rękami krzycząc:

- Ty bydlaku, ty potworze. Zostaw go, bo go zabijesz!!!! – łzy poleciały jej z oczu

Szlacic odepchnął ją na ścianę krzycząc:

- Ty kurwo niewierna, milcz bo Cię każę obedrzeć ze skóry!!!

Sytuację zaognioną już pogorszył Olbrecht, który zaatakował Gustava.

Gustav zostałeś zupełnie zaskoczony przez Olbrzechta, który Cię uderzył. Niezbyt mocno, jednak zachwiałeś się a twój napastnik rzucił się na Ciebie przewracając was obu na ziemię. Zaczęliście się tarzać. Jego palce wpiły Ci się w twarz, rozrywając skórę aż do krwi. Wrzasnąłeś z bólu, jednak udało Ci się trafić pierw go kolanem w brzuch, a następnie odepchnąłeś go nogą tak że walnął głową o ścianę.


Molden / Eban / Dumni / Otto

Kufel nadal wisiał w powietrzu, gdy Vereńczyk podszedł w to miejsce, by zabrać głos. Jego słowa, jednak nie zmieniły sytuacji. Dopiero, gdy w to miejsce podszedł Morryta i przemówił, a Vereńczyk zaczął machać rękami w polu, na wysokości, kufla coś się stało.

Molden: Pierw kufel pomknął, jakby wypuszczony z katapulty w Morrytę, trafiając go w twarz, a dokładniej w prawe oko. Będzie opuchlizna. Morryta zachwiał się, lecz na szczęście utrzymał się na nogach.

Eban: Vereńczyk nagle poczuł, jak chłód obejmuje jego ciało. Żołądek zaczął się mu kurczyć, a jemu samemu zbiera się na wymioty. Stanąłeś w miejscu. W bezruchu, jakby coś zablokowało Twoje nogi. Czujesz się taki bezradny teraz. Czujesz jak życie jest czymś kruchym, jak łatwo jest je stracić. Czujesz w sobie jakiś niesamowity ból, który sprawia, że cały drżysz, a z oczu płyną Ci łzy samoistnie. Twoja szczęka zaczyna drżeć i zaczynasz szczękać zębami.

Molden, Dumni i Otto spoglądacie na Eban, ktĂłrego ciało nagle zdaje się świecić. Z tyłu jego czaszki zaczyna się wam ukazywać inna twarz. Cała zakrwawiona, bez jednego oka jakby ktoś je wydłubał. Czarne włosy widać Ĺźe są zniszczone i zmatiowałe. Coś zaczyna stać przed wami, a wy po prostu zaczynacie się bać. Cofnęliście się. Istota prześwituje, tak Ĺźe widać przez nią Ebana, ktĂłrego zamurowało chyba. Spojrzeliście w dół i zobaczyliście, Ĺźe w miejscu Ĺźołądka jest wielka dziura, przez ktĂłrą wypada coś cienkiego i długiego o barwie zielonkawo-szarej. Rozpoznaliście to coś… jelito. Istota spojrzała na was, a jej oczy nagle błysnęły zielonym światłem i… znikła. Po prostu zniknęła…


Wszyscy w karczmie

Zimno, chłód znikło nagle. Wszystko wraca do normy. Lampy znów się palą normalnym światłem. Słychać jak otwieraja się zamki. Ciepło zaczyna nalatywać. Powietrze stało się normalne. Cienie, które zdawały się pełzać po ścianach, zniknęły.

Drwale zaczynają wyrzucać na zewnątrz karczmy, ochroniarzy szlachetki, chociaĹź jego samego juĹź nie szukają. Karczmarz postawił wszystkim darmową kolejkę. Wydaje się, Ĺźe noc minie spokojnie…


Gerhard

Chwyciłeś worek z trupem i zacząłeś biec przed siebie. Słyszałeś szyderczy śmiech za swoimi plecami i jakieś niezrozumiałe słowa. Nie myślałeś nad ich sensem ani do kogo są kierowane. Biegłeś ile miałeś sił w nogach, starając się omijać nagrobki by się nie potknąć. Worek ciążył Ci na barkach. Śmiech ustał. Chyba udało się..

Nie przestawałeś jednak biec. Nagle poczułeś że worek zdaje się poruszać. Delikatny ruch wytrącił Cię z równowagi. Chwyciłeś mocniej worek, bo to pewnie za sprawą wiatru zachwiałeś się. Worek jednak coraz bardziej zaczął się szamotać aż w końcu potknąłeś się o swoje nogi. Spadłeś wraz z nim do rowu. Głęboki na półtora metra. Worek leży na Tobie i zdaje się poruszać. To co w nim jest ŻYJE!!!
Usłyszałeś dziwny pomruk:

-Rghrghrgh

Zrzuciłeś worek z siebie, tak że jest tuż obok. Materiał prześcieradła rozerwał się, i z jej głębi wyłoniła się ręka. Ręka martwej dziewczynki. Palce ręki poruszają się. Zacząłeś się trząść ze strachu, który pogłębiło wyłonienie się na zewnątrz głowy dziewczynki. Gnijąca skóra, nienaturalnie splątane długie włosy i martwe oczy, które spoglądały na Ciebie co jakiś zasłaniane przez mrugające powieki, aż w końcu charczący, bezbarwny głos mówiący:

- Taaataaaa – to sprawiło Ĺźe …..

_________________
#sesja Miasto: Dante Cavenaghi
#sesja Wichry Północy: Kain

Kobiet potrafiących służyć za materac jest wiele na tym naszym nie najweselszym ze światów. Ale znalezienie dowcipnie czy roztropnie gadającego materaca nie jest już takie proste